سه دلیل برای اینکه آرسنال در کورس قهرمانی لیگ برتر کم آورد

آرسنال برای سومین فصل متوالی در کورس قهرمانی لیگ برتر کم آورد و به دلیل عدم وجود یک رقابت واقعی در طول فصل، قهرمانی را به لیورپول واگذار کرد.

توپچی‌ها در دو چالش قهرمانی اول خود، منچسترسیتی را تا لحظه آخر تحت فشار قرار داده بودند و در فصل ۲۰۲۲/۲۳ با اختلاف پنج امتیاز و در فصل ۲۰۲۳/۲۴ با اختلاف دو امتیاز از صدر جدول فاصله گرفتند. با این حال، این بار آنها فصل را با ۱۰ امتیاز اختلاف از قهرمان، لیورپول، به پایان رساندند که قهرمانی را در ماه آوریل قطعی کرده بود.

در رقابت قهرمانی فصل ۲۰۲۴/۲۵، آرسنال فاقد چالش و جنگندگی واقعی بود و علاوه بر کمبود آشکار یک گلزن کشنده و کارآمد، سه دلیل وجود دارد که چرا آنها در تلاش برای کسب عنوان قهرمانی لیگ ناکام ماندند.

۱. مصدومیت‌ها و انضباط

بسیار خب، اجازه دهید از دلیل واضح شروع کنیم. هر تیمی با مصدومیت‌ها دست و پنجه نرم می‌کند و باید به گونه‌ای با آنها کنار بیاید که عملکردش مختل نشود، اما آرسنال در طول فصل با مشکلات جسمانی بزرگی روبرو بود.

توپچی‌ها بین شروع فصل و هفته سی و چهارم، زمانی که لیورپول رسماً قهرمانی خود در لیگ برتر را قطعی کرد، با تعداد قابل توجهی از مشکلات مصدومیت دست و پنجه نرم کردند. در آن دوره، ۱۶ بازیکن اصلی حداقل یک بازی را به دلیل مصدومیت از دست دادند، در مقایسه با لیورپول که ۱۲ بازیکن مصدوم داشت.

از جمله این بازیکنان، نفرات کلیدی بودند که برای مدت طولانی غایب بودند. مارتین اودگارد، کاپیتان تیم، در مراحل اولیه فصل شش بازی را از دست داد، در حالی که بوکایو ساکا در اواخر دسامبر دچار مصدومیت طولانی مدت شد که او را به مدت پنج ماه از میادین دور نگه داشت. هنگامی که ساکا مصدوم شد، آرسنال تنها سه امتیاز از لیورپول عقب بود، البته با انجام دو بازی بیشتر.

کای هاورتز نیز در نیمه دوم فصل برای مدت طولانی غایب بود، در حالی که تاکهیرو تومیاسو، بازیکن ثابت تیم، عملاً تمام فصل را از دست داد.

مسائل انضباطی نیز مانع از در دسترس بودن مداوم بازیکنان در ترکیب تیم شد، به طوری که تیم در طول فصل شش کارت قرمز دریافت کرد که بیشترین تعداد در لیگ بود. ویلیام سالیبا، دکلان رایس، لئاندرو تروسارد، میکل مرینو و مایلز لوئیس-اسکلی همگی اخراج شدند، اگرچه برخی از این تصمیمات بحث‌برانگیز بودند. با این حال، نگرانی‌های جدی در مورد سابقه انضباطی آنها وجود داشت.

شکی نیست که مصدومیت‌ها و انضباط تأثیر زیادی بر امیدهای آرسنال برای قهرمانی داشتند. از دست دادن بازیکنان کلیدی برای بازی‌های مهم یا بخش قابل توجهی از فصل، به هیچ تیمی در لیگ کمکی نمی‌کند و تیم آرتتا قربانی این موضوع شد.

۲. عدم توانایی بازی تحت فشار

همانطور که در دو فصل گذشته نیز گاهی اوقات مشاهده شد، این تیم جوان آرسنال در طول این فصل برای بازی تحت فشار به مشکل خورد، هرچند به نظر می‌رسید این موضوع بسیار برجسته‌تر و نگران‌کننده‌تر شده بود.

توپچی‌ها اغلب نتوانستند برتری خود را حفظ کنند و به پیروزی دست یابند، و این موضوع به بار سنگینی بر امیدهای قهرمانی آنها تبدیل شد، به خصوص با توجه به اینکه در نهایت به همان اندازه لیورپول بازی باختند.

آرسنال در ۳۰ بازی این فصل پیش افتاد، اما تنها در ۲۰ بازی به پیروزی رسید، ۹ تساوی و یک باخت داشت. این به معنای از دست دادن ۲۱ امتیاز از موقعیت‌های برنده بود که برای تیمی که امید به قهرمانی لیگ دارد، بسیار زیاد است.

سبک بازی جدید و محتاطانه آنها اغلب به تمایلشان برای عقب‌نشینی و دفاع به جای ادامه حمله به تیم‌ها منجر می‌شد و آنها را در برابر حملات مداوم آسیب‌پذیر می‌کرد که در نهایت پرهزینه تمام شد.

آرسنال نه تنها در تسلط بر بازی‌ها و کسب پیروزی‌ها ناکام بود، بلکه زمانی که فرصت داشتند از امتیاز از دست دادن لیورپول استفاده کنند، در حفظ برتری نیز مشکل داشتند. پیش از قطعی شدن قهرمانی لیگ در ۲۷ آوریل، تیم آرنه اسلوت در ۳۳ بازی خود هفت تساوی و دو باخت داشت که یکی از آنها مقابل توپچی‌ها بود.

از شش هفته بازی که آرسنال و لیورپول در یک دوره زمانی مشابه بازی کردند (به استثنای بازی‌های برنامه‌ریزی شده و رویارویی مستقیم) و لیورپول امتیاز از دست داد، توپچی‌ها تنها در سه بازی پیروز شدند که برای فشار آوردن به رقیب خود کافی نبود.

عدم توانایی در حفظ برتری یا استفاده از امتیازات از دست رفته لیورپول، واقعاً به جاه‌طلبی‌های آرسنال کمکی نکرد. به نظر می‌رسید آنها در این موقعیت‌ها واقعاً به مشکل می‌خوردند و این برای تیمی در سطح آنها کافی نبود.

۳. عدم ثبات

شاید بزرگترین مشکل آرسنال در زمین، عدم توانایی‌شان در حفظ یک روند باثبات از عملکرد در هر نقطه از فصل بود.

توپچی‌ها تا هفته هشتم بدون شکست باقی ماندند، با پنج پیروزی و دو تساوی، پیش از اینکه در مقابل بورنموث شکست بخورند. آن شکست در مقابل گیلاس‌ها، شروع یک روند چهار بازی بدون برد بود که در آن یک بازی دیگر را باختند و دو بازی را مساوی کردند.

آرسنال در دو موقعیت دیگر در طول فصل، روند سه بازی بدون برد را تجربه کرد و همچنین با توالی‌های تساوی‌های متوالی یا جابجایی بین برد و تساوی دست و پنجه نرم کرد. این به سادگی کافی نبود.

تلاش‌های مداوم برای ارائه یک روند با کیفیت و باثبات، به طور منظم مانع از آن می‌شد که توپچی‌ها واقعاً در این فصل خود را به راه بیندازند، و این عمدتاً به دلیل عملکرد نامنظم در زمین بود، هم از سوی بازیکنان تک‌تک و هم کل تیم.

همه به شما خواهند گفت که برای قهرمانی در لیگ، فرم باثبات لازم است و این انکارناپذیر است. لیورپول از روندهای پیروزی و یک رکورد ۲۶ بازی بدون شکست در این فصل لذت برد، در حالی که منچسترسیتی به جز چهار بازی، تمام بازی‌های خود را بین دسامبر ۲۰۲۳ و می ۲۰۲۴ برد.

آرسنال فصل گذشته بسیار نزدیک به انجام همین کار بود، زیرا آنها ۱۶ بازی از ۱۸ بازی پایانی فصل گذشته را بردند و تنها یک باخت مقابل استون ویلا در نهایت باعث از دست رفتن عنوان قهرمانی شد. در همین حال، توپچی‌ها در هیچ نقطه از این فصل نتوانستند بیش از سه بازی متوالی را ببرند، اما اگر تلاش‌های فصل گذشته را تکرار می‌کردند، می‌توانستند قهرمان شوند، یا حداقل بسیار به آن نزدیک شوند. با این حال، عدم ثبات وحشتناک آنها به این معنی بود که هرگز نتوانستند یک چالش جدی ایجاد کنند.