پابلو ماری، آهسته و پیوسته در مسیر پیشرفت

پس از اخراج مستقیم گابریل در دیدار مقابل ساوتهمپتون و خودقرنطینگی‌اش به‌واسطه تماس‌ با کووید ١٩، راه برای حضور پابلو ماری که به‌تازگی از مصدومیت طولانی مدتش رها شده بود در ترکیب اصلی باز شد. در چهار مرتبه حضور ماری در ترکیب، آرسنال تمام بازی‌ها را با پیروزی پشت سر گذاشته و تنها یک گل دریافت کرده است.

میکل آرتتا در آخرین کنفرانس مطبوعاتی‌اش به حضور ماری در ترکیب اشاره کرد: «بخاطر مصدومیت‌ها و محرومیت‌های موجود باید او را وارد ترکیب می‌کردیم، و این موضوع منصفانه نبود چرا که در یک سال گذشته بازی‌های بسیاری را از دست داده بود. اما او قدرت رهبری بالایی دارد، به شدت تمرین می‌کند، بازیکنی حرفه‌ای است، در زمین ارتباط مناسبی با هم‌تیمی‌هایش برقرار می‌کند و به تیم ثبات و امنیت می‌افزاید.»

وقتی صحبت از عملکرد افراد به میان می‌آید شخصن با احتیاط زیادی وارد بحث می‌شوم، و این ماجرا صرفن مربوط به پابلو ماری نیست. آیا او نقش مهمی در پیروزی‌های اخیر تیم داشته؟ البته که همینطور است، اما او یک جادوگر نیست. بازیکن می‌تواند عملکرد مناسبی به نمایش بگذارد، اما اگر بقیه تیم نقش خود را ایفا نکنند، در چنین سطحی شاهد تغییرات نخواهیم بود.

به‌یاد بیاورید، زمانی‌که شکودران موستفی از والنسیا به ترکیب آرسنال اضافه شده بود، حضورش بلافاصه منجر به ١٩ بازی متوالی بدون شکست شد و حجم بالایی از اعتبار این عملکرد از سوی هواداران به او داده می‌شد. اما می‌دانیم که چه اتفاقاتی در دراز مدت رخ دادند. صحبت این نیست که پابلو ماری نسخه دیگری از موستفی است، اما بیایید زمانی‌که درمورد عملکرد یک بازیکن صحبت می‌کنیم به چنین الگوهایی نیز توجه کنیم، خصوصا درمورد آن‌هایی که مدت اندکی است وارد ترکیب تیم شده‌اند.

بازی مقابل برایتون ششمین مرتبه حضور ماری در ترکیب اصلی تیم در این فصل بود، و از ژانویه سال گذشته که از فلامنگو به آرسنال پیوست تنها ٩ مرتبه به میدان رفته است. البته که این مدت به شکل عجیبی طی شد، و با شرایط قرنطینه و مصدومیت بعد از آن، ماری برخلاف اغلب بازیکنان یک دوره نرمال را با حضور در تیم جدیدش پشت سر نگذاشت.

وقتی به بازی او توجه می‌کنید، واقعا دشوار است که به‌یاد پر مرتساکر نیفتید. البته که قامت بلند او قسمت کلیدی این تشابه است، و قرار نیست جزو سریع و تند و تیزترین مدافعان لیگ قرار بگیرد. بااین‌حال، بطور کلی جای‌گیری او مناسب است و از این حیث به نظم دفاعی تیم کمک زیادی می‌کند.

من در این چند بازی بطور دقیق او را زیر نظر داشتم، و در قسمت‌هایی از زمین حضور بسیار قدرتمندی از خود نشان می‌دهد. در سه حضور لیگ برتری‌اش در تمام بازی‌ها آمار %١٠٠ دفع توپ را از خود برجای گذاشت که نشان از جای‌گیری استاندارد او در محوطه‌جریمه است، و با ٣۴ مرتبه قطع توپ در ۶ بازی آخرش، می‌توان توانایی بازی‌خوانی او را به چشم دید.

قامت بلند او عامل بسیار مهمی است، چراکه کوتاه بودن میانگین بازیکنان خط دفاعی‌ گه‌گاه برای‌مان دردسرساز می‌شد، و بازی با پای او نیز درمجموع کیفیت مناسبی دارد. بخشی که موجب نگرانی‌ام می‌شود، به‌جز سرعت و تحرک او که برخی مواقع خود را نشان می‌دهد، ارسال پاس‌های بلند از سوی اوست. آمارها آن‌قدر نویدبخش نیستند و تنها نیمی از پاس‌های بلند او به مقصد رسیده‌اند. البته چنین درصد موفقیتی آن‌چنان ناامیدکننده نیست، اما این درحالی است که پاس‌های بلند او آن‌چنان دشوار و جاه‌طلبانه هم نیستند، برخلاف‌ داوید لوئیز که در این زمینه ستایش می‌شود‌؛ بااین‌وجود درصد موفقیت پاس‌های بلند لوئیز %۴٩ است، هرچند چنین آماری را می‌توان باتوجه به ریسکی بودن و تعداد بسیار زیاد پاس‌های او توجیه کرد. همچنین احساس می‌کنم عملکرد ماری در دوئل‌های هوایی نیز چه در محوطه جریمه و میانه زمین می‌تواند بهتر شود.

به‌نظرم عملکرد او در ارسال پاس‌های بلند را می‌توان به‌پای خستگی نیز نوشت. بازیکنی که نزدیک به یک سال بازی نکند و سپس در مدتی کوتاه چهار مرتبه به میدان برود، دچار فرسودگی خواهد شد. زمانی‌که در آستانه جذب او بودیم، تیم استیلمن در نقاط قوت او به «پاس‌های بلند و قطری با پای چپ» اشاره کرده بود، که تاکنون شاهد آن نبوده‌ایم و همانطور که اشاره کردم پاس‌های او از بُرد مناسبی برخوردار نیستند. چندین بار شاهد تلاش او برای ارسال پاس‌های بلند و راه انداختن بازیکنان بوده‌ام، اما به آن صورت موفقیت‌آمیز نبوده است. امیدوارم عملکرد ماری در این زمینه بهبود یابد، اما عملکرد مدافع اسپانیایی تابه‌اینجا مثبت تلقی می‌شود، هرچند همانطور که اشاره کردم جامعه آماری بسیار بزرگی دراختیار نداریم.

کاملن واضح است که جذب ماری و گابریل بدلیل تأکید آرتتا به حضور همیشگی مدافع مرکزی پا چپ در ترکیب تیم انجام شده است. در سمت راست نیز راب هولدینگ را داریم که به‌تازگی قراردادش را تمدید کرده، و آینده بسیاری دیگر از مدافعان پا راست تیم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. خروج سوکراتیس که در این تابستان قطعی به نظر می‌رسد؛ و امیدوارم غیبت شکودران موستفی از ترکیب هجده نفره درمقابل نیوکاسل به‌معنای خروج احتمالی او در همین پنجره نقل و انتقالاتی باشد. لوئیز نیز تا پایان این فصل با تیم قرارداد دارد؛ مصدومیت کالوم چمبرز نیز بدین معنی است که او برای قانع کردن آرتتا به تلاش و کوشش ویژه‌ای احتیاج دارد. و بازگشت ماوروپانوس از اشتوتگارت که در ١٧ بازی آخر این تیم تنها ۶ بار در ترکیب حاضر بوده که هیچ‌کدام از آن‌ها ٩٠ دقیقه‌ای نبوده‌اند، بعید به‌نظر می‌آید.

همچنین ویلیام سالیبا نیز با قراردادی قرضی به لیگ ١ فرانسه بازگشته است و باید منتظر بمانیم که آیا عملکرد او در نیس آرتتا را قانع خواهد کرد یا نه. وقتی از آرتتا درمورد انتظاراتش از خط دفاعی تیم پرسیده شد، در پاسخ گفت: «من یک هسته قدرتمند از مدافعان مرکزی احتیاج دارم، چهار یا پنج بازیکن. بعد از آن فضایی رقابتی میان آن‌ها بوجود می‌آورید که بسیار ضروری است. یک خط دفاع چهار نفره به انسجام و حضور مرتب بازیکنان درکنار هم نیاز دارد تا به درک و شناخت متقابل از یکدیگر دست پیدا کنند، و نحوه برقراری ارتباطشان را تقویت کنند. در چند وقت گذشته موفق به انجام چنین کاری نشده‌ایم، اما برای مثال در سه بازی گذشته چنین وضعیتی برایمان ایجاد شده است.»

شایعاتی وجود دارد که جذب یک مدافع راست پا باکیفیت در دستورکار تیم نقل و انتقالات باشگاه برای تابستان قرار گرفته است، اما باید منتظر وضعیت سالیبا بمانیم و ببینیم آیا می‌تواند خود را به ترکیب تیم تحمیل کند یا خیر. یادمان باشد که برای جذب این بازیکن بیست و هشت میلیون پوند هزینه شده و باید تلاشی برای جا انداختن او در ترکیب صورت بگیرد. اگر بتوانیم با چنین فعالیتی خط دفاع خود را منظم و قوی نگه داریم، بودجه نقل و انتقالات را بیشتر در خط میانی و تهاجمی هزینه خواهیم کرد که در این صورت خروجی بسیار ایده‌آلی نصیبمان خواهد شد.

خط دفاعی آرسنال بیش‌از حد اشباع شده است، اما درحال حاضر با دست باز می‌توان ترکیب را خلوت کرد، تا ببینیم برای بازسازی تیم در فصل آینده چه فعالیت‌هایی نیازمند انجام هستند.

 

نویسنده: اندرو مانگان

برگردان: سپهر بهارلوئی