پنج پیروزی کلاسیک آرسنال در خانه منچستر یونایتد

رقابت آرسنال و منچستریونایتد یکی از بزرگترین دشمنی‌های فوتبال انگلیس است. هر باری که به مصاف این تیم می‌رویم، با توجه به اهمیت بالای بازی، معمولا شاهد صحنه‌های دراماتیک و هیجان‌انگیزی هستیم.

ما در دوران لیگ برتر، برخی از به یادماندنی‌ترین پیروزی‌های خود را در اولدترافورد به دست آورده‌ایم؛ قهرمانی‌هایی را قطعی کرده‌ایم و با نتایج درخشان در خانه شیاطین سرخ، خود را در کورس کسب عناوین مهم نگه داشته‌ایم.

پیش از رویارویی جدید، نگاهی به پنج پیروزی به یاد ماندنی در خانه قرمزپوشان منچستر می‌اندازیم:

۱۴ مارس ۱۹۹۸
منچستریونایتد ۰-۱ آرسنال

از زمان تشکیل لیگ برتر در سال ۱۹۹۲، ما تا آن زمان پنج بار به خانه یونایتد رفته بودیم و هرگز موفق به گلزنی نشده بودیم، اما اولین گل ما در آن ورزشگاه در این رقابت‌ها، ارزش انتظار را داشت. ما تقریبا در همان دقایق ابتدایی بازی به گل برتری دست پیدا می‌کردیم، اما ضربه چیپ مارک اورمارس پس از دور زدن پیتر اشمایکل، از کنار دروازه به بیرون رفت. اورمارس در یک حرکت هجومی دیگر نیز با شوتی محکم، توپ را به تور کنار دروازه فرستاد.

الکس مانینگر، دروازه‌بان ذخیره ما، در نیمه اول پر تب و تاب، با واکنش‌های مناسب دروازه خود را مقابل ضربات تدی شرینگهام و اندی کول نجات داد، اما لحظه‌ی کلیدی بازی ۱۱ دقیقه مانده به پایان رقم خورد. پاس نیکولاس آنلکا با ضربه سر اورمارس را صاحب توپ کرد و او با زیرکی توپ را از زیر پای اشمایکل رد کرد تا در حالی که سه بازی عقب‌افتاده داشتیم، اختلاف با صدرنشین را به ۶ امتیاز برسانیم و با قدرت به دنبال کسب دوگانه باشیم.

۸ می ۲۰۰۲
منچستریونایتد ۰-۱ آرسنال

با تکرار قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی برای سومین بار در تاریخ باشگاه، یک هفته‌ی رویایی برای آرسنال رقم خورد. تنها چهار روز پس از قهرمانی در جام حذفی، با کسب امتیاز لازم در اولدترافورد، توانستیم جام قهرمانی لیگ برتر را نیز بالای سر ببریم. با وجود غیبت تیری آنری، دنیس برکمپ و تونی آدامز، بازی را خوب شروع کردیم و ضربه سیلوین ویلتورد در دقیقه‌ی اول با دفع مدافع حریف به بیرون رفت.

با این حال، نقش مهم ویلتورد در دقیقه‌ی ۵۵ پررنگ شد. پس از آنکه فابین بارتز، دروازه‌بان یونایتد، نتوانست شوت فردی لیونبرگ را مهار کند، توپ به مسیر حرکت ویلتورد رسید و او در صدمین بازی خود برای آرسنال، به زیبایی دروازه را باز کرد تا جشنواره‌ای به یاد ماندنی پس از بازی برپا شود و سلطه‌ی سه ساله‌ی سر الکس فرگوسن بر لیگ برتر به پایان برسد.

۱۵ فوریه ۲۰۰۳
منچستریونایتد ۰-۲ آرسنال

کمتر از یک سال بعد، در حالی که دو تیم در مرحله‌ی پنجم جام حذفی به مصاف هم رفتند، ویلتورد بار دیگر درخشید. در این دیدار ما دو بار تا آستانه‌ی دریافت گل پیش رفتیم؛ زمانی که ضربه‌ی اوله‌گنار سولشایر به تیر دروازه برخورد کرد و یک بار هم زمانی که رایان گیگز پس از پشت سر گذاشتن دیوید سیمن و سول کمپل، با وجود خالی بودن دروازه، توپ را به بیرون زد.

این اشتباه به سرعت در دقیقه‌ی چهارم پس از استراحت جبران شد. ادو پشت یک ضربه آزاد قرار گرفت و توپ با برخورد به دیواره‌ی دفاعی، تغییر مسیر داد و وارد دروازه شد. پس از شروع نیمه‌ی دوم، ویلتورد به هم تیمی ملی‌پوش خود، بارتز، نشان داد که چگونه باید کار را تمام کرد. او از سمت چپ به سمت محوطه‌ی جریمه نفوذ کرد و با ضربه‌ای فنی، توپ را به تور دروازه فرستاد تا گام بزرگی به سوی کسب دومین قهرمانی پیاپی در جام حذفی برداریم.

۱۷ سپتامبر ۲۰۰۶
منچستریونایتد ۰-۱ آرسنال

در این رویارویی مقابل شیاطین سرخ، علی‌رغم مهار پنالتی ژیلبرتو سیلوا توسط توماش کوژاک، دروازه‌بان تازه‌وارد یونایتد، در طول دوره‌ی فشار مداوم ما به آن‌ها، توانستیم اولین برد فصل را کسب کنیم. در همین حین، پل اسکولز توانست با سر، توپ ارسال‌شده‌ی امانوئل آدبایور را از روی خط دروازه برگشت دهد و کوژاک، دروازه‌بان لهستانی، چند واکنش خوب دیگر هم از خود نشان داد.

در سمت دیگر زمین، کریستیانو رونالدو در شرایط خوب و با فضا کافی صاحب توپ شد، اما ضربه‌ی او با عکس‌العمل خوب ینس لمن دفع شد. با این حال، چهار دقیقه مانده به پایان بازی، پاس چیپ سسک فابرگاس، آدبایور را پشت خط دفاعی حریف در موقعیت تک‌به‌تک قرار داد و او با یک ضربه، توپ را از کنار کوژاک عبور داد. اگر واکنش فوق‌العاده‌ی لمن مقابل شوت سولشایر نبود، شاید شاهد یک تساوی غیرمنتظره می‌بودیم.

۹ مارس ۲۰۱۵
منچستریونایتد ۱-۲ آرسنال

دنی ولبک که شش ماه قبل به تیم ما پیوسته بود، در بازگشت به خانه‌ی قدیمی‌اش، با عملکرد درخشان خود کابوس یونایتدی‌ها شد و ما را به مرحله‌ی نیمه‌نهایی جام حذفی رساند. ناچو مونرئال با یک گل غیرمنتظره، ما را پیش انداخت. پیش از این گل، الکس چمبرلین با عبور از مدافعان حریف، زمینه‌ی این موقعیت را فراهم کرده بود. اما چهار دقیقه بعد، وین رونی با یک ضربه‌ی سر محکم، کار را به تساوی کشاند.

با این حال، درست بعد از گذشت یک ساعت از بازی، پاس رو به عقب ضعیف آنتونیو والنسیا، به ولبک رسید. او با جا گذاشتن داوید دخیا، توپ را به راحتی وارد دروازه‌ی خالی فرستاد تا برتری را دوباره از آن ما کند. برتری‌ای که با اخراج آنخل دی ماریا به دلیل تمارض و هل دادن داور مایکل الیور، حفظ شد و در نهایت به پیروزی شیرین رسیدیم.