آرسنال بهترین تیم لیگ برتر در این فصل بود، اما حتی این هم کافی نبود

اگه اول نیستی، پس آخری

در ورزش سطح بالا و نخبگان، موفقیت تا حدودی به راحتی قابل سنجشه.

آیا برنده‌ی تورنمنت، مسابقه یا لیگی شدین که واردش شدین؟ تبریک میگم، شما برنده‌اید. به موفقیت رسیدین.

اوه، صبر کن، برنده نشدی؟ خب پس، شکست خوردی. بازنده‌ی بیچاره‌‌ای!

صبر کن، دوم شدی؟! تو اون صورت، حتما از همه‌ی بازنده‌ها بدتری!

در حالی که این نوع قضاوت‌های عجولانه خودشون رو به تیتر روزنامه‌ها میدن، اما این یه روش دودویی برای نگاه کردن به موفقیت است. این دیدگاه بسیار سیاه و سفید است و مفاهیم ناملموس‌تری مثل پیشرفت، انتظارات و مسیر رو نادیده میگیره.

بالاخره، فقط یه تیم میتونه تو هر رقابتی برنده بشه. و شما نمی‌بینید که ۱۹ تا از ۲۰ باشگاه لیگ برتر هر تابستون فصل خودشون رو یه شکست کامل بدونن. موفقیت نسبیه.

از بسیاری جهات، این فصل یکی از بهترین عملکردهای آرسنال در لیگ بوده است. با کسب ۲۸ برد، آن‌ها رکورد بیشترین برد در یک فصل واحد لیگ برتر را برای باشگاه به ثبت رساندند. سطحی که تیم در آن بازی کرده، به طرز چشمگیری بالا بوده و – همونطور که بهش خواهیم پرداخت – آن‌ها رکوردهای زیادی برای تیم و لیگ را در طول این فصل به دست آوردند.

با این حال، با وجود تمام این حقایق، آن‌ها هیچ جام قهرمانی‌ای برای اثبات این عملکرد ندارند. روی کاغذ، عملکرد آن‌ها در هر رقابت متوسط بوده است:

* لیگ برتر: دوم
* جام حذفی: دور سوم
* جام اتحادیه: دور چهارم
* لیگ قهرمانان: مرحله یک‌چهارم نهایی

با وجود اینکه در یک ماه گذشته احساس اجتناب‌ناپذیری‌ای وجود داشت که منچسترسیتی آن‌ها را برای کسب قهرمانی کنار می‌زند، باختن عنوان قهرمانی لیگ برتر در روز آخر فصل، برای هواداران آرسنال یک اتفاق تلخ خواهد بود. چطور تیمی که در طول یک فصل کامل چنین عملکرد خوبی داشته، هیچ پاداشی نمی‌گیرد؟

اما حتی این ناامیدی هم نباید از ارزش فصل فوق‌العاده‌ای که توپچی‌ها پشت سر گذاشتند، کم کند.

در بسیاری از آمار و ارقام، آرسنال بهترین تیم لیگ در این فصل بوده است؛ آن‌ها در بسیاری از موارد با سیتی برابری کرده‌اند.

آن‌ها این کار را با یک تیم بسیار جوان – سومین تیم جوان لیگ – و یک سرمربی جوان و جاه‌طلب یعنی میکل آرتتا در راس تیم انجام دادند.

چهار بازیکن آرسنال برای جوایز بهترین بازیکن فصل (دکلان رایس، مارتین اودگارد) یا بهترین بازیکن جوان فصل (ویلیام سالیبا، بوکایو ساکا) نامزد شدند، که بیشتر از هر تیم دیگری است. هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم این تیم نمی‌تواند برای سال‌های آینده به طور مداوم برای قهرمانی رقابت کند.

اولین چیزی که هواداران آرسنال می‌تونن ازش دلگرم بشن، پیشرفتیه که تیم نسبت به فصل گذشته نشون داده. برعکس اواخر فصل ۲۰۲۲/۲۳، زمانی که آرسنال فقط سه تا از ۹ بازی آخرش رو برد، امسال نمی‌شه گفت آرسنال چیزی رو از دست داد.

بعد از یه افت کوچیک تو کریسمس که دو بازی پشت سر هم مقابل وستهام و فولام باختند، اونا برگشتن و ۱۶ تا از ۱۸ بازی باقی‌مونده رو بردن. این یعنی یه فرم فوق‌العاده!

البته مشکل اینجاست که منچسترسیتی در ۲۳ بازی آخر لیگ برتر بدون شکست موند، که ۱۹ تاش رو برد.

پس، آیا آرسنال می‌تونن احساس بی‌عدالتی کنن؟ جالب اینجاست که مدل امتیاز مورد انتظار اپتا، تیم آرتتا رو به عنوان قهرمان لیگ برتر نشون می‌ده.

این مدل با تکیه بر مقدار گل‌های مورد انتظار (xG) همه شوت‌های زده شده، تعداد گل‌های به ثمر رسیده توسط هر تیم در هر بازی رو شبیه‌سازی می‌کنه. سپس با استفاده از تعداد شبیه‌سازی‌شده گل‌ها، نتیجه بازی (برد/مساوی/باخت) رو تعیین می‌کنه. بعد هر بازی ۱۰,۰۰۰ بار شبیه‌سازی می‌شه و امتیاز مورد انتظار برای هر تیم در هر بازی بر اساس نسبتی از شبیه‌سازی‌هایی که برنده/مساوی/باخت می‌شن، محاسبه می‌شه.

جدول امتیاز مورد انتظار، آرسنال رو حتی بالاتر از منچسترسیتی در صدر نشون می‌ده. این اختلاف خیلی کمه، اما همین اختلافات جزئی هستن که این رقابت قهرمانی رو تعریف کردن.

یه چیزی که نزدیک هم نبود، برتری خط دفاعی آرسنال نسبت به بقیه تیم‌های لیگ بود. داوید رایا بعد از افت‌های ابتدای فصل، تونست جایگاه خودش رو به عنوان دروازه‌بان شماره یک تثبیت کنه و جایزه دستکش طلایی لیگ برتر رو بگیره.

مدافعان میانی گابریل ماگالائس و سالیبا بیش از هر زوج مدافع دیگری در لیگ با هم بازی کردند و بهترین زوجیت کل لیگ را تشکیل دادند. بن وایت یک بار دیگر در پست دفاع راست پیشرفت قابل توجهی داشته و یاکوب کیویور نیز در زمان نیاز، جانشین شایسته‌ای در پست دفاع چپ بوده است.

این خط دفاعی تنها ۲۹ گل در لیگ برتر دریافت کرد. این تعداد، پنج گل کمتر از منچستر سیتی (۳۴ گل) است که دومین خط دفاعی برتر را دارا بود. آرسنال همچنین ۱۸ کلین شیت ثبت کرد که پنج عدد بیشتر از نزدیکترین تعقیب کنندگان (اورتون و سیتی با ۱۳ کلین شیت) است.

آمارهای نهفته، ادعای داشتن بهترین خط دفاعی لیگ برای آرسنال را تایید می‌کند. آنها در طول فصل ۲۰۲۳/۲۴ تنها موقعیت هایی به ارزش ۲۸.۳ گل مورد انتظار (xG) را به حریفان واگذار کردند که پایین ترین رقم در بین تیم‌های پنج لیگ برتر اروپا است.

عملکرد دفاعی آرسنال در سال ۲۰۲۴ به سطح دیگری ارتقا یافته است. آنها در ۱۸ بازی لیگ در این سال، ۱۱ کلین شیت ثبت کردند و به طرز باورنکردنی تنها ۰.۶۵ گل مورد انتظار در هر بازی دریافت کردند. شکی نیست که این خط دفاعی نه تنها بهترین خط دفاع انگلیس بلکه کل اروپا بوده است.

عملکرد دفاعی آرسنال آنقدر مورد توجه قرار گرفته که به راحتی می‌توان فراموش کرد که آنها در حمله چقدر پرقدرت بوده‌اند. آنها در این فصل ۹۱ گل به ثمر رساندند که یک رکورد باشگاهی در لیگ برتر است.

با ترکیب این عملکردها در هر دو طرف زمین، آرسنال فصل را با بهترین تفاضل گل (۶۲+) در تاریخ لیگ برتر به پایان رساند و رکورد ۵۱+ خود را در فصل ۲۰۰۴/۰۵ شکست. آخرین باری که آنها لیگ را با تفاضل گل بهتری به پایان رساندند به فصل ۱۹۳۴/۳۵ برمی‌گردد، جایی که با تفاضل گل ۶۹+ به کار خود پایان دادند.

در حالی که آرسنال می‌تواند ادعا کند که بهترین خط دفاعی لیگ را در اختیار دارد، منچستر سیتی در خط حمله از آنها برتر بوده است. شاگردان پپ گواردیولا در این فصل ۹۶ گل در لیگ به ثمر رساندند. تیم منچستر سیتی در فصل ۲۰۲۳/۲۴ به دوازدهمین تیم متفاوتی تبدیل شد که در یک فصل از لیگ برتر به ۹۰ گل یا بیشتر دست یافته است و آنها با چند بازی باقی مانده به این رکورد رسیدند. جالب اینکه شش مورد از این دوازده تیم، با هدایت پپ گواردیولا بوده‌اند.

از نظر آمار زیربنایی حمله، ۷۷.۴ گل مورد انتظار آرسنال، از هر دو تیم منچستر سیتی (۸۱.۹) و لیورپول (۸۹.۹) کمتر بود، که نشان می‌دهد در حالی که آنها خط حمله قدرتمندی داشتند، اما شاید در سطح سیتی یا حتی لیورپول نبودند.

با این حال، عملکرد فراتر از انتظار آرسنال با اختلاف ۱۳.۶ گل بین xG آنها و کل گل‌هایشان، دومین مورد در بین تیم های لیگ برتر بود. این عملکرد خوبی برای تیمی است که در اوایل فصل به خاطر "نداشتن مهاجم نوک" مورد انتقاد قرار گرفته بود.

با وجود اینکه گابریل ژسوس (۴ گل) و گابریل مارتینلی (۶ گل) نتوانستند انتظارات را در زمینه گلزنی برآورده کنند، آرتتا توانست از بازیکنانی مانند لئاندرو تروسارد (۱۲ گل)، کای هاورتز (۱۳ گل)، اودگارد (۸ گل) و دکلان رایس (۷ گل) در کنار ستاره اصلی خود، بوكایو ساکا (۱۶ گل)، بهره ببرد.

بخش قابل توجهی از عملکرد فراتر از انتظار آرسنال در مقابل دروازه حریف، ناشی از مهارت آنها در ضربات ایستگاهی است که جنبه دیگری از بازی است که در آن می‌توان گفت آنها به راحتی بهترین تیم بودند. آرسنال در این فصل بیش از هر تیم دیگری در لیگ برتر از روی ضربات کرنر گل زد (۱۶ گل) و در واقع با رکورد لیگ برتر در تمام دوران که توسط اولدهام در ۱۹۹۲/۹۳ و وست بروم در ۲۰۱۶/۱۷ به ثبت رسیده بود، برابری کرد. به غیر از پنالتی‌ها، آنها ۲۰ گل از روی ضربات ایستگاهی به ثمر رساندند که این عدد نیز بالاترین رقم در لیگ بود.

آنها از نظر دفاعی نیز در محافظت از محوطه جریمه خود عالی عمل کردند و در طول فصل تنها ۶.۶ گل مورد انتظار را از روی ضربات ایستگاهی دریافت کردند. این آماری بود که فقط منچستر سیتی (۶.۱ xG) توانست از آن بهتر عمل کند.

شاید تاثیرگذارترین عملکرد آرسنال، نمایش آنها مقابل تیم های به اصطلاح "بیگ سیکس" بوده است. پیروزی ۱-۰ خارج از خانه آنها مقابل منچستر یونایتد در دومین بازی مانده به آخر فصل، یک فصل کامل را بدون شکست در لیگ مقابل رقبای بزرگ خود به پایان رساند.

آرسنال موفق شد منچستر یونایتد را در هر دو بازی رفت و برگشت شکست دهد و همچنین مقابل هر یک از تیم های سیتی، لیورپول، تاتنهام و چلسی یک برد و یک مساوی کسب کند. باخت ۲-۰ خانگی آنها مقابل لیورپول در مرحله سوم جام حذفی، تنها شکست آنها مقابل یکی از تیم های بزرگ شش گانه در طول فصل و در تمامی رقابت‌ها بود.

این بدان معناست که آرسنال در ۱۰ بازی خود مقابل تیم های بزرگ شش گانه، ۲۲ امتیاز (۶ برد و ۴ مساوی) کسب کرد – که هفت امتیاز بیشتر از هر یک از رقبای آنها در این مینی لیگ شش تیمی به شمار می‌رود. جالب اینجاست که تنها دو فصل پیش، آرسنال با کسب تنها ۹ امتیاز در ۱۰ بازی در فصل ۲۰۲۱/۲۲، در انتهای این مینی لیگ قرار داشت. این پیشرفت قابل توجهی است.

البته، لقب "بیگ سیکس" دیگر به اندازه گذشته دقیق نیست، حداقل از نظر عملکرد در زمین. استون ویلا (هنوز) ممکن است یک تیم سنتی از شش تیم بزرگ نباشد، اما آنها جواز حضور در لیگ قهرمانان را کسب کردند. برخلاف سایر تیم های به اصطلاح ''بیگ سیکس"، آنها توانستند در این فصل دو بار آرسنال را در لیگ شکست دهند.

کسب صفر امتیاز مقابل استون ویلا و یک امتیاز مقابل فولام، در نهایت نتایجی هستند که آرسنال را از کسب اولین قهرمانی خود در ۲۰ سال گذشته جدا می‌کند. این سطحی است که شما برای شکست دادن منچستر سیتی به آن نیاز دارید.

کسب ۸۹ امتیاز و تفاضل گل ۶۲+ برای قهرمانی در لیگ برتر در ۲۰ مورد از ۳۱ فصل گذشته قبل از ۲۰۲۳/۲۵ کافی بود، از جمله فصل ۲۰۲۲/۲۳ که در آن سیتی ۸۹ امتیاز و تفاضل گل ۶۱+ را کسب کرد.

اما همانطور که لیورپول و یورگن کلوپ به خوبی فهمیده‌اند، ما با گواردیولا طرف هستیم. گاهی اوقات، حتی بهترین تیم لیگ بودن برای متوقف کردن این غول بی شاخ و دم کافی نیست.