آیا امیدهای آرسنال برای قهرمانی در لیگ برتر این فصل از بین رفته است؟

مسابقات قهرمانی لیگ برتر می تواند اشکال مختلفی داشته باشد: قهرمان فراری، دو تیم مدعی، یا یک تیم شگفتی‌ساز. اما همیشه این برندگان نیستند که تیتر اصلی را می‌زنند، گاهی اوقات تیمی که شانس خود را از دست داده است، در ذهن‌ها ماندگار می‌شود.

احتمالاً فاجعه‌بارترین سقوط نیوکاسل در فصل ۱۹۹۵/۹۶ است که پس از ۲۳ بازی، با ۱۲ امتیاز اختلاف صدرنشین بودند، اما این اختلاف را از دست دادند. منچستر یونایتد نیز در فصل‌های ۱۹۹۷/۹۸ و ۲۰۱۱/۱۲ به ترتیب با اختلاف ۱۳ و ۸ امتیاز صدرنشین بودند، اما در نهایت این منچستر سیتی بود که با گل دقایق پایانی سرخیو آگوئرو، قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کرد.

اما وقتی صحبت از فروپاشی چالش‌های قهرمانی می‌شود، هیچ تیمی به اندازه آرسنال در دوران لیگ برتر، بیشتر از این اتفاق رنج نبرده‌اند. به نظر می‌رسد آن‌ها در لیگ برتر بیشتر از یک زیردریایی، دچار اختلال شده‌اند.

توپچی‌ها در دو فصل گذشته چالش‌های مداوم قهرمانی داشتند، اما در هر دو مورد به سختی از کسب جام بازماندند. بخش قابل توجهی از این شکست‌ها به دلیل لغزش‌های آن‌ها در برخی نقاط فصل بوده است. این لغزش‌ها به یک بیماری مزمن تبدیل شده و در نهایت به آرزوهای آن‌ها آسیب زده است.

یک علامت هشداردهنده این موضوع در انتهای فصل ۲۰۲۱/۲۲ در دوران میکل آرتتا دیده شد، زمانی که آرسنال پس از مدت‌ها حضور در صدر جدول، نتوانست به لیگ قهرمانان اروپا صعود کند و این موضوع دو چالش قهرمانی اخیر آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده است.

آرسنال این فصل را با اعتماد به نفس آغاز کرد که بار دیگر رقیب اصلی منچستر سیتی خواهد بود. و پس از پیروزی در خارج از خانه مقابل استون ویلا و تاتنهام و تساوی قابل قبول در ورزشگاه اتحاد در سه سفر خارج از خانه اول خود، به نظر می‌رسید که آن‌ها در مسیر خوبی برای قهرمانی قرار دارند.

با این حال، آن‌ها به یک دوره بد فرم برخوردند که باعث شده است آن‌ها در این مرحله اولیه، ۹ امتیاز از لیورپول صدرنشین عقب بیفتند و به نظر می‌رسد که توپچی‌ها دیگر جایی برای اشتباه ندارند.

آغاز نه‌چندان خوب آرسنال در فصل ۲۰۲۴/۲۵

دلایل مختلفی برای مشکلات آرسنال در این فصل وجود دارد. سه کارت قرمز و محرومیت‌های ناشی از آن، یک سری مصدومیت‌های بازیکنان کلیدی و یک ترکیب دائماً در حال تغییر، انسجام توپچی‌ها را مختل کرده و قدرت آن‌ها را کاهش داده است.

عدم کلین شیت، به ویژه در امارات، حمله‌ای که برای گلزنی تلاش می‌کند و از دست دادن امتیاز از موقعیت‌های برتر، همگی هزینه‌های زیادی داشته‌اند.

آرسنال قبلاً هشت امتیاز را از موقعیت‌های برتری از دست داده است، که به اندازه کل فصل ۲۰۲۲/۲۳ است و تنها یک امتیاز کمتر از فصل گذشته (۷) است. این شامل دو امتیاز مقابل چلسی، منچستر سیتی و لیورپول - رقبای قهرمانی آن‌ها در چهار تیم برتر فعلی لیگ برتر - می‌شود.

نکته نگران‌کننده این است که داده‌های کلیدی نشان می‌دهد که آرسنال هم در حمله و هم در دفاع، عملکرد بدتری نسبت به دو فصل گذشته دارد.

آن‌ها نه تنها فرصت‌های کمتری ایجاد می‌کنند، بلکه فرصت‌های خوب کمی که داشته‌اند را نیز از دست می‌دهند. این محدود به لیگ برتر نیست، زیرا آن‌ها در چهار بازی لیگ قهرمانان این فصل تنها سه گل زده‌اند و در چهار بازی خارج از خانه اخیر خود در این رقابت‌ها نتوانسته‌اند گلزنی کنند.

در دفاع، خط دفاعی همیشه در حال تغییر و کارت‌های قرمز باعث شده‌اند که تیم آسیب‌پذیر به نظر برسد و آن‌ها طولانی‌ترین دوره بدون کلین شیت را از آن دوره ضعیف در آوریل و می دارند که قهرمانی آن‌ها را در فصل ۲۰۲۲/۲۳ به دلیل مصدومیت ویلیام سالیبا (هفت بازی بدون کلین شیت) از دست دادند.

امید همچنان زنده است

جبران کردن یک اختلاف نه امتیازی برای هر تیمی، به ویژه تیمی که در این فصل واقعاً فرم خوبی نداشته است، کار سختی به نظر می‌رسد، اما چند نکته به نفع آرسنال وجود دارد.

تقویم بازی‌های آن‌ها بسیار سخت بوده است. آن‌ها در این فصل پنج بازی از هفت تیم برتر فصل ۲۰۲۳/۲۴ را در خانه حریف انجام داده‌اند، به علاوه لیورپول در امارات. تیم‌های دیگر بسیاری از این بازی‌های دشوار را در پیش دارند و اگر آرسنال بتواند فرمی پیدا کند، قبلاً نشان داده‌اند که قادر به انجام سری‌های طولانی پیروزی هستند.

همچنین جالب است توجه داشته باشید که با وجود برتری قابل توجه، لیورپول دقیقاً همان تعداد امتیاز را از ۱۱ حریف ابتدایی خود کسب کرده است که در بازی‌های معادل فصل گذشته کسب کرده است. سیتی منفی سه و آرسنال منفی چهار امتیاز دارند، اما اگر تیم‌ها نتایج خود را از فصل گذشته تکرار کنند، هر دو تیم می‌توانند لیورپول را پشت سر بگذارند.

این اولین باری نیست که آرسنال به نظر می‌رسد برای چالش قهرمانی آماده شده است، اما در نهایت نتوانسته است به قهرمانی در لیگ برتر برسد. در چندین مورد، این امر منجر به دوره‌های فاجعه‌آمیز فرم یا لحظات خودویرانگری شده است که آرزوهای آن‌ها را از بین برده است.

هواداران توپچی‌ها با روحیه عصبی ممکن است بخواهند در این مرحله خواندن را متوقف کنند...

چالش‌های قبلی و ناموفق آرسنال برای کسب عنوان قهرمانی

فصل ۲۰۰۲/۰۳

آرسنال در فصل ۲۰۰۱/۰۲ دوگانه قهرمانی را کسب کرد و در فصل ۲۰۰۳/۰۴ بدون شکست قهرمان لیگ شد، اما فصل ۲۰۰۲/۰۳ احتمالاً باید سه‌گانه قهرمانی را برای تیم آرسن ونگر رقم می‌زد.

این فصل معروف بود به اینکه ونگر استنباط کرد تیمش می‌تواند یک فصل کامل را بدون شکست پشت سر بگذارد، که پس از گل پیروزی وین رونی برای اورتون مقابل توپچی‌ها در اواسط اکتبر، زودهنگام ثابت شد.

با این وجود، آرسنال تا اوایل ماه مارس هشت امتیاز از منچستر یونایتد پیش بود. با این حال، تلاش برای همگام شدن با جام حذفی، لیگ قهرمانان و تعهدات لیگ برتر، هزینه‌های زیادی داشت. آرسنال در یک دوره هفت بازی لیگ تنها دو برد، سه تساوی و دو شکست کسب کرد.

آن‌ها سول کمپل را مقابل رقیب منچستر یونایتد از دست دادند و بقیه فصل را از دست دادند، در حالی که پاتریک ویرا نیز در آن بازی مصدوم شد. همه این‌ها به یک تساوی خودویرانگر پس از پیشی گرفتن ۲-۰ در بولتون (که در نهایت رتبه ۱۷ را کسب کرد) و سپس یک شکست خانگی ۳-۲ مقابل لیدز (که در نهایت رتبه ۱۵ را کسب کرد) منجر شد که عنوان قهرمانی را به تیم الکس فرگوسون دهد.

فصل ۲۰۰۷/۰۸

تجدید حیات جوانان ونگر در آرسنال، احتمالاً بهترین نسخه آن را در فصل ۲۰۰۷/۰۸ به نمایش گذاشت. پس از جدایی تیری آنری به بارسلونا، تیم اکنون بر محور سسک فابرگاس با استعداد ساخته شده بود و در نیمه اول فصل با سبک چشمگیری پیشرفت کرد.

پس از ۲۶ بازی، آن‌ها پنج امتیاز از منچستر یونایتد و هشت امتیاز از چلسی پیش بودند. تلاش برای رقابت در همه جبهه‌ها به نظر می‌رسید که بار دیگر یک مشکل باشد، بنابراین ونگر تیم خود را برای یک بازی جام حذفی در اولدترافورد استراحت داد و تیم ۴-۰ شکست خورد. سپس آن‌ها به بیرمنگام رفتند و مصدومیت بد ادواردو را متحمل شدند و یک پنالتی دیرهنگام تساوی، باد از بادبان‌های توپچی‌ها را گرفت.

آن‌ها تنها دو برد از ۱۳ بازی در آن دوره کسب کردند، تنها یک پیروزی در هشت بازی لیگ و در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان توسط لیورپول حذف شدند.

مصدومیت‌های توماس روسیچکی، کولو توره، باکاری سانیا و آسیب دیدگی ادواردو تأثیر شدیدی بر تیم گذاشت که با ۸۳ امتیاز در رتبه سوم قرار گرفت، تنها چهار امتیاز کمتر از منچستر یونایتد و دو امتیاز کمتر از چلسی که به عنوان دو تیم قدرتمند اروپا در آن فصل، به فینال لیگ قهرمانان نیز راه یافتند.

فصل ۲۰۰۹/۱۰

آرسنال بار دیگر در فصل ۲۰۰۹/۱۰ چالش برانگیز بود. با تنها هفت بازی باقی‌مانده در اواخر ماه مارس و تنها دو امتیاز کمتر از منچستر یونایتد، توپچی‌ها به نظر می‌رسید که در موقعیت خوبی برای چالش قرار دارند. با این حال، یک مصدومیت دردناک دیگر، این بار شکستگی پای آرون رمزی در خارج از خانه مقابل استوک، بر تیم در آستانه شروع تأثیر گذاشت. مصدومیت‌های بیشتر ویلیام گالاس، فابرگاس و توماس فرمالن در پایان فصل باعث شد تیم ونگر از نفس بیفتد.

سنت اندروز بیرمنگام بار دیگر کاتالیزور شروع یک دوره بد بود که باعث شد یک تلاش دیگر برای کسب عنوان با چهار شکست و تنها یک پیروزی در شش بازی لیگ، همراه با حذف دیگر از لیگ قهرمانان، این بار توسط بارسلونا در همان دوره، از بین برود.

فصل ۲۰۱۰/۱۱

فصل بعدی نیز آرسنال را در ارتباط با رهبران در بهار دید. در ۵ مارس، توپچی‌ها چهار امتیاز از منچستر یونایتد عقب بودند و یک بازی در دست داشتند و تازه بارسلونا را در مرحله رفت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان شکست داده بودند. با این حال، تیم ونگر بار دیگر مقابل بیرمنگام شکست خورده بود، این بار در فینال جام اتحادیه که ۲-۱ شکست خوردند.

تساوی بدون گل در خانه مقابل ساندرلند، شروع یک دوره ضعیف بود که باعث شد توپچی‌ها پس از اخراج رابین فن پرسی به دلیل شوت زدن پس از سوت داور، مقابل بارسلونا شکست بخورند و در جام حذفی مقابل منچستر یونایتد شکست بخورند.

علاوه بر این، آن‌ها تنها دو برد از ۱۱ بازی باقی‌مانده لیگ برتر کسب کردند و تنها ۱۲ امتیاز از ۳۳ امتیاز ممکن را کسب کردند. به طرز عجیبی یکی از این دو پیروزی مقابل منچستر یونایتد قهرمان آینده بین دو مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان مقابل شیاطین سرخ بود.

باز هم، مصدومیت فابرگاس و عدم ثبات در انتخاب و از دست دادن فرم در زمان نامناسب، باعث تزلزل چالش توپچی‌ها شد.

فصل ۲۰۱۳/۱۴

آرسنال برای بازسازی خود پس از جدایی بازیکنان کلیدی مانند فابرگاس و فن پرسی مدتی زمان برد، اما در فصل ۲۰۱۳/۱۴ به نظر می‌رسید که به یک مدعی تبدیل شده است. در اوایل فوریه، آرسنال دو امتیاز از صدر جدول جلوتر بود.

باز هم، آن‌ها هنوز در جام حذفی و لیگ قهرمانان حضور داشتند و برای همگام شدن با تقاضای هر سه رقابت تلاش می‌کردند. شوک بزرگ به سیستم، شکست ۵-۱ مقابل لیورپول در آنفیلد بود. این منجر به یک دوره تنها با دو پیروزی در نه بازی لیگ برتر شد و از ۲۷ امتیاز ممکن، ۹ امتیاز کسب کردند.

حذف توسط بایرن مونیخ شاید غیرمنتظره نبود، اما یکی از دو پیروزی در آن دوره در ورزشگاه وایت هارت لین بود. اما در بازی بعدی، آن‌ها ۶-۰ در استمفورد بریج در هزارمین بازی ونگر در سمت سرمربی باشگاه شکست خوردند. مصدومیت‌های خط هافبک بار دیگر عامل اصلی بود، زیرا مسوت اوزیل، جک ویلشر، آرون رمزی و متئو فلامینی زمان زیادی را از دست دادند.

توپچی‌ها با کسب جام حذفی به عنوان تسلی بخشی ادامه دادند، اما با هفت امتیاز اختلاف در رتبه چهارم قرار گرفتند و این دوره ضعیف شانس آن‌ها را برای چالش بهتر از بین برد.

فصل ۲۰۱۵/۱۶

در ۱۴ فوریه، آرسنال ۲-۱ لستر سیتی را با گل دقیقه آخر دنی ولبک شکست داد و به نظر می‌رسید که حرکت تیم توپچی‌ها به نفع آن‌ها تغییر کرده است، زیرا آن‌ها تنها دو امتیاز از صدر جدول فاصله داشتند. همه انتظار داشتند که چالش قهرمانی روباه‌ها از بین برود.

با این حال، تیم کلودیو رانیری از هر دو جام حذف شده بود و می‌توانست کاملاً روی لیگ تمرکز کند، در حالی که بار دیگر آرسنال حواسش به تعهدات جام حذفی و لیگ قهرمانان پرت شده بود.

حذف دیگر از اروپا توسط بارسلونا تعجب‌آور نبود، اما شکست خانگی مقابل واتفورد در جام حذفی ضربه قابل توجهی بود، علاوه بر یک دوره فرم لیگ که توپچی‌ها تنها ۱۶ امتیاز از ۳۰ امتیاز ممکن در ۱۰ بازی کسب کردند، در حالی که لستر ۲۷ امتیاز از ۳۳ امتیاز ممکن را در همان دوره کسب کرد. مصدومیت‌های فلامینی و پر مرتساکر عامل بود، اما تأثیرگذارترین عامل کاهش فرم خلاقانه اوزیل و تزلزل جاه‌طلبی‌های قهرمانی توپچی‌ها با او بود.

این هافبک آلمانی در ۱۸ بازی اول لیگ برتری خود ۱۶ پاس گل داد و به نظر می‌رسید شانس شکستن رکورد ۲۰ پاس گل آنری در یک فصل را داشته باشد. اما اوزیل در ۱۷ بازی آخر لیگ تنها سه پاس گل دیگر داد و یک پاس گل کمتر از رکورد فرانسوی داشت و روباه‌ها جام را بالای سر بردند.

فصل ۲۰۲۲/۲۳

پس از نیم فصل اول درخشان که ۵۰ امتیاز از ۱۹ بازی ابتدایی کسب کردند، آرسنال آماده بود تا اولین قهرمانی خود را از سال ۲۰۰۴ به دست آورد.

یک لغزش کوچک در فوریه، جایی که آن‌ها مقابل اورتون، که پس از انتصاب شان دایچ از یک جهش جدیدی برخوردار بود، شکست خوردند، یک تساوی با برنتفورد که VAR نتوانست خطوط را بکشد تا نشان دهد گل تساوی ایوان تونی باید به دلیل آفساید رد می‌شد، به دنبال آن شکست خانگی ۳-۱ مقابل منچستر سیتی بود.

آرسنال برای بازیابی هفت پیروزی متوالی تلاش کرد و به نظر می‌رسید که در مسیر قهرمانی قرار دارد، اما سپس سه تساوی پرگل متوالی در لیگ برتر مقابل لیورپول، وستهام و ساوتهمپتون در آوریل باعث شد اختلاف در صدر جدول لیگ برتر به تنها پنج امتیاز کاهش یابد، در حالی که رقیب منچستر سیتی دو بازی در دست داشت.

توپچی‌ها در بازی‌های مقابل لیورپول و وستهام دو گل پیش افتادند و حتی یک پنالتی را مقابل چکش‌ها از دست دادند. برای پارافرازی کردن اُسکار وایلد، «از دست دادن یک برتری دو گله ممکن است یک بدشانسی تلقی شود؛ از دست دادن هر دو نشانه بی‌دقتی است.»

این تساوی‌ها گران تمام شد، همانطور که بازی بعدی مقابل تیم پرقدرت منچستر سیتی که ۴-۱ به توپچی‌ها شکست داد، گران تمام شد. آرسنال به طور خلاصه بهبود یافت، اما شکست‌های مقابل برایتون و ناتینگهام فارست، نیمه اول سه گانه پپ گواردیولا را رقم زد که ۱۲ بازی متوالی را بردند تا عنوان قهرمانی را به دست آورند.

فصل ۲۰۲۳/۲۴

آرسنال فصل ۲۰۲۳/۲۴ را خوب شروع کرد و پس از گل دیرهنگام پیروزی ۴-۳ خارج از خانه مقابل لوتون در اوایل دسامبر، صدر جدول را در اختیار گرفت. شکست منچستر سیتی در شب بعد مقابل استون ویلا آن‌ها را شش امتیاز عقب‌تر از آرسنال در رتبه چهارم قرار داد. اما توپچی‌ها بازدیدکننده بعدی ویلا پارک بودند و ۱-۰ شکست خوردند.

تیم آرتتا موفق شد هفته بعد برایتون را شکست دهد، قبل از اینکه قبل از کریسمس با لیورپول در آنفیلد مساوی کند. یک لغزش طولانی‌مدت به نظر نمی‌رسید، زیرا آرسنال با وستهام در امارات بازی می‌کرد، اما با وجود بیش از ۳۰ شوت، آن‌ها ۲-۰ شکست خوردند و سپس چند روز بعد با شکست بی‌روح ۲-۱ مقابل فولهام و سپس شکست ۲-۰ در خانه مقابل لیورپول در جام حذفی دنبال کردند.

یک استراحت زمستانی در دبی، مردان آرتتا را انرژی داد، که سپس ۱۶ برد و تنها یک شکست در ۱۸ بازی بعدی لیگ برتر خود داشتند - یک دوره فرم باورنکردنی برای هر تیمی. اما خسارت وارد شده بود. برتری شش امتیازی نسبت به سیتی تبخیر شده بود و آن‌ها در رتبه چهارم به این دوره وارد شدند.

در حالی که استون ویلا در حال شکست دادن آرسنال بود، منچستر سیتی یک روند ۲۳ بازی بدون شکست با ۱۹ برد و چهار تساوی را آغاز کرد که باعث شد آن‌ها با دو امتیاز قهرمانی را به دست آورند. حتی گرفتن ۴۳ امتیاز از ۴۸ امتیاز ممکن برای تیم آرتتا کافی نبود.