الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت دوم )

پیش از این ر مقاله ای با عنوان  الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت اول)  کمی با اسکات آشنا شده‌اید

آنچه در قسمت اول مصاحبه خواندیم .. 9 سالگی و ورود اسکات به باشگاه

زمانی که تنها 20 سال داشتم ملاقاتی که داشتم که صحبت هایی که در آن رد و بدل شد برایم یکی از سخت ترین مکالمات عمرم را ساخت. هیچوقت نخواسته ام که از آرسنال جدا شوم زیرا تبدیل شده بود به خانواده ی دومم و به همین دلیل بدون آن احساس پوچی میکردم.

اما فکر میکردم به زمان بیشتری برای بازی کردن احتیاج دارم برای رسیدن به ترکیب اصلی تیم خیلی مبارزه کردم چون ما بازیکنان خیلی فوق العاده ای چون جولی فلتین ،اسپیسی و الن مگز را داشتیم و پس از آن بود که من یک درخواست خیلی خوب از آبی پوشان پیدا کردم.

مارکوس بیگنوت مربی وقت بیرمنگام به من گفت که من باید برای تیم آنها یک هفته در میان بازی کنم. من با چشمانی گریان نزد ویک اکرز رفتم ولی او گفت : " السی برو و پیشرفت کن ، تو بر خواهی گشت و این دقیقا همان کاری بود که من انجام دادم."

" من به عنوان یک مهاجم و به مدت یک فصل آرسنال را ترک کردم. مارکوس از من در بازی مقابل کویینز پارک در پست مدافع راست استفاده کرد و به یاد می آورم که پیش از بازی با اورتون به رختکن آمد و به من گفت شاید فکر کنید من دیوانه هستم اما میخوام دفاع راست بازی کنی. در آن لحظه من شبیه علامت سوال و تعجب شدم."

"اما پس از آن گفتم از آن دسته بازیکنانی هستم که برایش این مسائل اهمیتی ندارد ، اگر به من بگویید کاری را انجام دهم انجام خواهم داد. او به من گفت فوتبال غریزی خودم را بکنم ، فوتبالم را ارائه دهم ولی فقط در پست دفاع راست بازی کنم. بنابراین من فقط همین کار را کردم. من همین کار را وقتی مهاجم بودم انجام میدادم. به سمت جلو و عقب میدویدم و فقط باید مطمئن میشدم که به هم تیمی هایم میتوانم کمک کنم. البته این امید را داشتم که پاول سرمربی وقت انگلستان بازی ام را ببیند و درست پس از این بازی بود که به تیم ملی دعوت شدم."

" ویکی نیز حرفش درست بود. فصل خیلی خوبی را سپری کردم اما هر گاه خرج از ترکیب بودم برایم عجیب بود زیرا بیرمنگام در آن سن کم به من این فرصت بزرگ را داده بود تا برای آنها بازی کنم. من به آرسنال و بازگشت فکر میکردم. به این فکر میکردم که باید به ویک اکرز ثابت کنم که اشتباه کرده ثابت کنم که باید در ترکیب اصلی تیم آرسنال باشم."

" همیشه فکر میکردم که روند حرکتی من پیش به سوی بهترین مراتب است تا به آنهایی که مرا باور نداشتند اشتباهشان را ثابت کنم. او در یک تماس تلفنی مستقیما به من گفت که باید به خانه برگردم و آنچه که کردم بازگشت به خانه بود."

"به خانه که بازگشتم متوجه شدم که ویک چه باشگاه بزرگی در دنیای فوتبال زنان ساخته و فصل 2006-2007 واقعا فراموش نکردنی بود. ما قهرمان لیگ برتر شدیم ، قهرمان جام حذفی ، لیگ کاپ ، لیگ قهرمانان اروپا ، کامیونتی شیلد و کاپ لندن ( لاندن کانتی کاپ ) خلاصه بخواهم بگویم ما هر چه جام بود بردیم و در هر 22 بازی لیگ پیروز شدیم. 119 گل به ثمر رساندیم و تنها 10 گل خوردیم."