الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت سوم)

پیش از این در دو قسمت کمی با الکس اسکات اسطوره تیم بانوان آرسنال آشنا شدیم.

در قسمت اول خواندیم الکس 9 ساله چگونه به تیم آرسنال دعوت شد

 الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت اول) 

و در قسمت دوم نیز فهمیدیم ویک اکرز و سرمربی بیرمنگام چه نقشی در پیشرفت او داشتند

 الکس اسکات درباره ی خودش ( قسمت دوم )

 و حالا ادامه ی ماجرا....

خاطراتی دیگر از فینال لیگ قهرمانان به یاد می آورم. من گل دقیقه آخری قهرمانی تیممان را به ثمر رساندم. بعضی ها میگویند گلی بادآورده بود اما اجازه بدهید بخش هایی از داستان آن را بگویم. به یاد می آورم که از دفاع "به  سمت جلو می دویدم و به خاطر دارم که در آن لحظه ویک اکرز داد زد و گفت ما در وقت های تلف شده هستیم . "شوت کن"

من نمیتوانم به شما بگویم که کجای زمین بودم اما زمانی که ویک سر شما فریاد میزند شما باید آن کاری را که میخواهد انجام دهید. یادم است که سرم را به زمین انداختم و شوت زدم و بعد از آن نگاه کردم و دیدم در کنج بالای دروازه جای گرفته است. اما برن از دروازه به سمت من دوید و کلیه بازیکنان برای شادی پس از گل آمدند. آن فصل ما چهارگانه را بردیم و هنوز هم در انتظاریم که یک تیمی از انگلیس بتواند آن را تصاحب کند. آن اتفاق یکی از بزرگترین دستاوردهای زندگی من بود.

شرح دادن  آن فصل مشکل است زیرا همه چیز را بدون توجه به اینکه چه بوده است به دست آوردیم. شانس فقط بخشی از آن را بازی میکند زیرا هر اتفاقی در مکانی رخ میدهد. شما وسط هفته و آخر هفته بازی میکنید. در جام حذفی بازی میکنید و سپس باید در لیگ قهرمانان اروپا بازی کنید.

خسته هستید اما خسته نیستید چون شبیه این است که شما بین امواجی قرار دارید و فقط باید بروید و بروید و شما در این حرکت حضور دارید. آن سال این اتفاقات در جشن بیست سالگی حضور ویک اکرز در پست سرمربیگری تیم بانوان آرسنال رقم خورد و واقعا که آن سال استثنائی بود.

از ان به بعد فوتبال بانوان پیشرفت زیادی کرد و من دوست داشتم ببینم که تیم ما با چه انگیزه ای در سوپر کاپ بازی خواهد کرد. آنجا جایی بود که میتوانستید با بازیکنان جوانتر بخندید ، بله از این به بعد آسانتر خواهد شد. خب درواقع نه . زیرا ما حمایت نمیشدیم ، ریکاوری نداشتیم، امکانات و چیزهایی مانند آن را نداشتیم و هنوز هم برای داشتن این موارد داریم مدیریت میکنیم. تصور کنید که آن تیم با داشتن چنان حمایتی چقدر میتوانست خطرناک شود و ما حرفه ای هم بودیم. اکنون تیم میتوانست خیلی ترسناک باشد.

میتوانستم با چنین تیمی که قبل از سال 2009 داشتیم به روند قهرمانی ادامه دهم. من پیشنهاداتی برای ورود به یک چالش جدید از تیم بوستون بریکرز در ابتدای تاسیس باشگاهشان در سطح حرفه ای فوتبال بانوان داشتم.

این من بودم که تلاش میکردم به بهترین بازیکنی که میتوانم باشم تبدیل شوم. در آن زمان ما تسلط کامل را در لیگ برتر داشتیم .هیچ تیمی نمیتوانست برای ما چالش باشد. زمانی که من فوتبال را شروع کرده بودم ما میتوانستیم به تمامی رویاهایمان برسیم و این شانس را داشتیم که برویم و همه ی جام ها را ببریم از قهرمانی در فینال لیگ قهرمان اروپا تا جام حذفی. اما تا زمانی که من به لیگ حرفه ای آمریکا نرفته بودم بازیکن بزرگی نبودم.

باید به خاطر بیاورید که به هر تیم فقط حق بازی 5 بازیکن خارجی داده شده بود. بوستون هم من را به عنوان یکی از بازیکنان خارجی تیمش معرفی کرد. فرصتی بود که نتوانستم آن را کنار بگذارم. میدانم که هدف من تنها بهترین دفاع راست انگلستان شدن نبود. میخواستم بهترین دفاع راست در جهان باشم.

ادامه دارد...