داستان زندگی جو مونتمورو از زبان خودش (قسمت آخر)

به مناسبت یکساله شدن دوران حضور مونتمورو سرمربی تیم بانوان آرسنال زندگینامه وی را در سایت کانون منتشر کردیم. در اولین قسمت با نحوه ی آشنایی وی با فوتبال آشنا شدیم و در قسمت دوم فهمیدیم چرا او از فوتبال مردان به سمت فوتبال زنان کشیده شد . اکنون با ادامه ی داستان زندگی جو ما را همراهی کنید 

اولین موفقیت بزرگ من در رده سنی بزرگسالان به ملبورن سیتی باز میگردد. توانایی ساخت باشگاه از بنیاد، ساخت هویت و فرهنگ آن از همان روز نخست یک ماموریت باورنکردنی و همچنین یک فرصت برای من بود که من بابت آن باید از باشگاه سپاسگزار باشم. من به آن به چشمی خیلی ساده نگاه کردم. اجازه دهید زیرساخت ها را بسازیم و سازمان را به نحوی طراحی کنیم که اگر زمانی من رفتم سرمربی بعدی بتواند با آن امکانات موفقیت ها را ادامه دهد. ما به اندازه ی کافی خوش شانس بودیم که یک گروه خیلی خاص را به وجود آوردیم که توانست قهرمان لیگ برتر شود، به پلی آف لیگ قهرمانان صعود کند و در لیگ قهرمانان سال بعد هم حضور داشته باشد.

قطعا من در آن ماموریت تنها نبودم و یکی از بازیکنان مرا همراهی میکرد و او کیم لیتل بود. پیش از اینکه او بیاید در موردش تحقیقاتی کرده بودیم و میدانستیم که او بازیکن خاصیست و شخصیت خیلی خوبی دارد. زمانی که او به تیم آمد را هیچگاه فراموش نمیکنم زیرا دیر به ترکیب تیم اضافه شد. یکشنبه بعدارظهر بود و دمای هوا به 38 درجه میرسید. او با یک پرواز مستقیم به ملبورن آمد تا خود را سریع به ما برساند. عوارض مربوط به اختلاف ساعت دو کشور روی حالات جسمی او به اندازه ی کافی نمایان بود. میتوانم بگویم که من اولین مربی ای هستم که او را تشویق کرد. او به تاریخ فوتبال می پیوندد.

کمی با مزه است که ما در آرسنال هم دوباره متحد شده ایم. همیشه دوست دارم خودم را در مقابل بزرگان جهان به چالش بیندازم و فرصت پیوستن به باشگاهی که در طول عمرم هواداراش بودم باور نکردنی بود. واقعیت این است که من چیزهایی را که برای آنها ایستاده ام خیلی دوست دارم. صداقت و شهرت باشگاه در جهان اثبات شده است و این باعث شد خیلی راحت تصمیم بگیرم.

وقتی وارد شدم اولین چیزی که میخواستم این بود که همه به خودباوری و لذت برسند. مهم ترین چیز پایه گذاری استانداردهایی بود تا به آنها نشان دهیم که  نیازمندیم کجا باشیم و به چیزی برای پیروی کردن نیازمندیم و در نهایت ژن اصلی آرسنال را به آن بازگردانیم. فکر نمیکنم اگر از آن سبک مربیانی که علاقه به کار تدافعی و ارسال توپ های بلند داشته باشم بودم ، به اینجا راه پیدا میکردم. من  مربی فعالی هستم که میخواهد حفظ مالکیت کند و من فکر ما کنم ما روش شناخته شده ای را که به آن پایبند هستیم به ارمغان آوردیم و به سبک آرسنال بازی میکنیم.

گمان میکنم سخت ترین کاری که اینجا انجام میدهم دوری از خانواده ام باشد. همسرم لیندا و دو فرزندم ناتاشا و سباستین هنوز در استرالیا هستند. ما برنامه ریزی کردیم زیرا دختر من سال آخر تحصیلش در مدرسه است و همسرم شغل مهمی دارد و کار میکند. بنابراین ما فقط به گذر زمان نگاه میکنیم. الان مثل زمانهای قدیم نیست که تماس تلفنی گرفتن دردسر داشت، ما با هم تماس تصویری داریم که این جذاب است. اتفاق با مزه ای که می افتد این است که من فکر میکنم از اوضاع و احوال آنها بیشتر از قبل با خبرم ولی در واقع فاصله ی ما اکنون 30000 کیلومتر است بنابراین وقتی آنجا بودم چه چیز در مورد آن ها میدانستم؟! فکر میکنم این چیز خوبی است.

همیشه در کنار خانواده نبودن سخت است اما من از پس آن برآمدم زیرا هر روز به شیوه ای مشابه قبل فکر میکنم ، اینکه هر روزی که به باشگاه آرسنال می آیم یک روز فوق العاده خواهد بود. کاری که دوست دارم انجام می دهم و در بالاترین سطح از فوتبال کار می کنم. هیچ عذر و بهانه ای برای من نیست اگر عصبانی به سر کار بیایم ، ناراحت باشم یا نخواهم به بهترین نحو ممکن کارم را انجام دهم و نخواهم بهترین جلسات تمرینی را داشته باشم. با امتیازات و امکاناتی که اینجا داریم هیچ عذر و بهانه ای نیست که به عنوان یک فرد حرفه ای نتوانیم بهترین آن چیزی که میتوانیم باشیم را نشان دهیم. ما خیلی خوش شانسیم که آرسنال را به عنوان یک جایگاه داریم و من میخواهم از آن به عنوان یک سناریوی روزانه به نگرش های روزمره استفاده کنم و امیدوارم این کار من منجر شود فرسودگی از بازیکنان دور شود.

ما در صدر جدول قرار داریم. قرارداد جدیدی امضا کردم و در این لحظه زندگی برای من خوب پیش میرود. مسئله ی بعدی آوردن خانواده ام است که این اتفاق نهایی برای من است. اکنون فشار هست که فکر میکنم آن فشار را باید به روی خودم بگذارم اما ما میرویم تا به نمایش فوتبال خوب و برندمان ادامه دهیم. میرویم تا باشگاه آرسنال را بیشتر به عنوان یک نماینده ای که راه درست را می رود نمایش دهیم و مهترین مسئله این است که به عنوان یک انسان رشد کنیم و یاد بگیریم. این پروسه شروع شده و میخواهد پایان پذیرد و در این مدت ما باید نشان دهیم که به راه درستی حرکت می کنیم. من میخواهم حدودا سه یا چهار سال دیگه اینجا باشم و امیدوارم بتوانم در این مدت مدالها و افتخارات بیشتری ( به نسبت کسب یک مدال نقره از فینال جام حذفی سال قبل) کسب کنم ف همچنین بازی های خاطره انگیز بیشتر و حقیقتا سبک بازی به یاد ماندنی که هم معنی باشگاه بزرگ آرسنال است را به ارمغان بیاورم.

جو مونتمورو