جک: باید با توقعات کنار آمد

ویلشر تازه 22 ساله است با این حال نزدیک به 150 بازی برای آرسنال انجام داده که نخستین آن در 16 سالگی بود. جک با بازی های ملی نیز بیگانه نیست و هفته گذشته 22مین بازی ملی اش را تجربه کرد.

 

انتظارات از ویلشر در فصل 2010/11 پس از انجام 49 بازی و نمایش خیره کننده برابر بارسلونا بالا رفت - مصدومیت او را پس زد ولی انتظارات در همان سطح قبلی باقی ماند. ویلشر نیز همین عقیده را دارد.

 

"ما در بالاترین سطح ممکن بازی میکنیم. شبکه های اجتماعی، رسانه ها و همه مردم بازی ها را زیر نظر دارند.

 

"مطمئنم از هر بازیکن جوانی که بپرسید، همین نظر را دارند. البته ما هم همین را میخواهیم. چیزی است که باید با آن کنار بیایید. در گذشته بازیکنی مثل تئو ولکات را دیده اید که این شرایط را تجربه کرد ولی هرگز اجازه نداد روی کارش اثر داشته باشد. فقط خودش بود و فکر میکنم این چیزی است که باید انجام دهید. باید سرتان را پایین بیندازید و تمرکز کنید.

 

"بازی سریع و سریع تر میشود و شرایط سخت و سخت تر. بازیکنان جوان باید هر روز تمرین کنند، همزمان به مدرسه بروند و انتظارات را هم تحمل کنند. بعضی از آنها از خانواده هایشان دورند که خیلی سخت است.

 

"خودم را به یاد می آورم که شرایطم اینگونه بود و برای سه یا چهار ماه اول سخت میگذشت. باید ساعت 8 به رختخواب میرفتید، صبح به تمرین میرفتید و اراده پیشرفت کردن را حفظ میکردید. سخت است."

 

ویلشر میگوید باید افراد مناسبی کنارتان باشند تا فشار قابل تحمل شود که این افراد شامل مربی و هم تیمی ها نیز میشوند.

 

"فکر میکنم مهمترین چیز این است که به خاطر داشته باشید هرگز کاری را به تنهایی پیش نبرید. همیشه به هم تیم هایتان نیاز دارید.

 

"یادم هست وقتی به تیم اصلی رسیدم، ترکیب خیلی خوبی داشتیم. فابرگاس کاپیتان بود و عالی بازی میکرد. او نیز این شرایط را تجربه کرده بود. در 16 سالگی به اینجا آمد و بازی کرد. آنها برای من فوق العاده بودند. هرگاه تکلی میزدم که با اعتراض بازیکنان حریف رو به رو میشد، هم تیمی هایم کنارم بودند و از من حمایت میکردند. بیرون از زمین هم همیشه نصیحت هایی وجود داشت. فکر میکنم مهمترین چیز بیرون از زمین داشتن هم تیمی های خوب و یاد گرفتن از آنهاست.

 

"رئیس باهوش بود - چند بازی به من بازی داد و سپس چند بازی روی نیمکت گذاشت. او مرا در جام اتحادیه در ترکیب قرار داد که یادم می آید پیش خودم فکر میکردم این واقعیت دارد؟ مقابل 60 هزار نفر و تیم های خوب بازی میکردم. فقط 16 سال داشتم و تمام چیزی که میخواستم بازی کردن بود.

 

"خیلی به رئیس بدهکارم و از 18 سالگی تا کنون که سن مهمی است خیلی چیزها یاد گرفتم. حالا هم فقط 22 سال دارم ولی انگار سال هاست که بازی میکنم."