آرسن! رو راست باش!

زمانی که شنیدم ون پرسی قصد ترک کردن باشگاه را دارد متعجب شدم!

تصور می کردم کاپیتان تیم پس از یک فصل خوب در تیم جا افتاده و شادمان است و بزودی قرار داد جدیدی با آرسنال امضا خواهد کرد.

اما شنیدن اینکه رابین از راهی که باشگاه در آن قدم بر می دارد خوشنود نیست برای من و هر هوادار دیگری ضربه ی بزرگی تلقی می شود.

البته من او را برای تصمیمش سرزنش نمی کنم بلکه حتی به نظرم او انتخاب دیگری هم نداشته است! رابین یک بازیکن جاه طلب و در سطح جهانی است که نمی  تواند اینجا به اهدافش برسد.

 پس اکنون زمان آن فرا رسیده که ونگر و سایر مسئولین با هواداران رو راست باشند. کسانی که هفت سال را بدون جام سر کرده اند و اکنون شایسته ی این صداقت هستند.

در آرسنال چه خبر است که با وجود منابع و امکانات نمی توانند به نقطه ی مطلوبی برسند و هر ساله باید بالاجبار شاهد رفتن ستاره هایشان باشند؟

از زمانی که هانری در سال 2007 با سودای لیگ قهرمانان آرسنال را ترک گفت هموراه بازیکنانی بوده اند که امیرتس را ترک کرده باشند.

فابرگاس، نصری، کلیشی، کولو توره، کول و آدبایور همه پس از ترک باشگاه به چیز های بزرگتر و بهتری دست یافته اند.

و این درباره ی پول نیست بلکه پیرامون جاه طلبی باشگاهی است که باید برترین عناوین را کسب کند نه اینکه از حضور در بین چهار تیم خوشحال باشد.

بله من می دانم که زمانی که او با مصدومیت ها دست و پنجه نرم می کرد آرسنال معطل او شد و حالا آنها انتظار دارند که او تا پایان قراردادش با آنها بماند.

اما من هرگز به نگه داشتن اجباری یک بازیکن ناراضی در تیم اعتقاد نداشته ام زیرا این کار جواب نمی دهد.

بنابراین آرسن باید با غرور او کنار بیاید و برای یافتن یک جایگزین مناسب وارد مذاکره شود سپس رابین می تواند برود. و اگر رابین به سیتی یونایتد یا چلسی پیوست ممانعت نکند.

رئیس می گوید پس از رفتن نصری گائل، توره و آدبایور به سیتی این اتفاق درباره ی رابین نباید تکرار شود. اما این موضع مستحکمی نیست. آرسن به جای اینکه به این بیندیشد که بازیکنانش به کجا می روند باید به این فکر کند که ترکیبی بسازد که می خواهند در آرسنال بمانند.

مشکل آرسنال این است که آنها دستمزد های بالا را می پردازند اما قیمت بالای یک بازیکن را متقبل نمی شوند. و این می تواند دلیل پیوستن هازارد به چلسی در هفته های اخیر باشد. اتفاقی که فصل قبل درباره ی خوان ماتا هم رخ داد و سال قبل از آن برای داوید سیلوا هم این چنین شد. این بازیکنان آماده به قلاب انداخته شدن هستند اما آرسنال قلاب را به طرفشان نمی اندازد.

برای همین است که باید باشگاه وضعیت مالی باشگاه را به درستی برای هواداران توضیح دهد. آنها پولی برای خرج کردن دارند؟ یا نه؟

آیا آنها از قانون فیرپلی مالی یوفا که در راه است هراسیده اند؟ اگر این چنین است چرا تنها باشگاه بزرگی که نگران این موضوع شده آنها هستند؟

حقیقت ناراحت کننده این است که آرسنال دیگر برای بازیکنان تراز اول جذاب نیست زیرا نمی تواند چیزهایی را که سیتی چلسی و یونایتد به انها می دهند به انها بدهد.

چلسی در هشت سال هشت جام برده است. سیتی اف ای کاپ و برای اولین بار لیگ برتر را برده است و شانس مناسبی دارند که فصل بعد هم قهرمان لیگ شوند.

همچنین منچستر یونایتد هم دائما در حال تلاش برای کسب افتخارات است البته که بازیکنان دستمزد خوب می خواهند اما آنها تمایل دارند عضو تیمی باشند که جام می برد و اجازه نمی دهد بازیکنان درجه یکش قراردادشان را لغو کنند.

اما زمانی که تیری 5 سال پیش از آرسنال رفت من در سان اسپورت نوشتم که این آغاز راهی خطرناک برای آرسنال است.

و اکنون ما اینجاییم، با کاپیتان دیگری که قصد ترک تیم را دارد. 

خطر اینجاست که دیگران هم در رختکن نسبت به آینده نگران خواهند شد. اکنون جک ویلشر به چه چیزی فکر می کند؟ الکس سانگ و الکس اوکسلید چمبرلین درباره رفتن شخصی که بهترین عملکردش را فصل گذشت هبه نمایش گذاشت چه احساسی دارند؟

بازیکنان به مانند هواداران می خواهند نشانه هایی از تفکرات بزرگ را در باشگاه ببینند.

هر سال آرسن به ما می گوید ستاره هایش جایی نخواهند رفت و هر سال هواداران ناامید رها می شوند.

باشگاه همچنان فوتبال زیبایش را ادامه خواهد داد و من امیدوارم پودولسکی و ژیرو کارشان را به خوبی انجام دهند. آنها مجبورند خوب باشند.

اما بازیکنانی که به تیم می آیند[هر چقدر هم خوب باشند] به خوبی کسانی که تیم را ترک می کنند نیستند.

و در نتیجه آرسنال هر سال سقوط می کند چرا که آنها کیفیت و ذهنیت برنده شدن را از دست می دهند.

آرسن هنوز به دنبال بازیکنانی است که بتواند پرورششان دهد تا اینکه ستاره ی های حاضر و ساخته شده را بخرد.

حقیقت تلخ این است که این روزها برای رقابت باید پول خرج کنید.

و سیاست آرسنال بیش از این جواب نمی دهد.