لمن: انتخاب گالاس اشتباه بزرگی بود

به گفته ینس لمن، وقتی بازوبند کاپیتانی به ویلیام گالاس رسید "همه سر هایمان را تکان می‌دادیم."

گالاس در ابتدا فصل ٢٠٠٧/٠٨ به عنوان کاپیتان آرسنال انتخاب شد و این نقش را تا نوامبر ٢٠٠٨ ایفا کرد.دوران این بازیکن فرانسوی به عنوان رهبر تیم دچار طالعی شوم گردید، و آخرین خاطره از او به تساوی ٢-٢ مقابل بیرمنگام در فوریه ٢٠٠٨ باز می‌گردد که بازوبند را پرتاب کرد.ینس لمن در زندگینامه اخیرش، که بصورت اختصاصی توسط دیلی تلگراف بخش بندی شده است، راجع به چگونگی واکنش بازیکنان آرسنال صحبت کرده است.

لمن می‌نویسد:
"انتخاب شدن گالاس به عنوان رهبر تیم در آن فصل مشکل‌ساز بود، ما از طریق روزنامه‌ها از انتخاب شدن او مطلع شدیم و همه سر هایمان را تکان می‌دادیم. او در فصل قبلش بارها دیر در تمرینات حاضر شده بود یا بدون اجازه زمین تمرین را ترک کرده بود.با این ترفیع، ونگر می‌خواست حس مسئولیت پذیری را در او ایجاد کند، و او را از این رو به آن رو کند.در ابتدا، همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت، تا اینکه یکباره گالاس کنترلش را از دست داد.ما در فوریه یک بازی خارج از خانه با بیرمنگام داشتیم، و آرسن دوباره مرا از دروازه خارج کرد.

در راه‌ پله اتاق کنفرانس خبری، رئیس من را از این تبعید تکراری آگاه کرد و به من گفت: 'ینس، من می‌دانم که تو بسیار خوب بازی کرده ای و دوباره در زمین بسیار سرحال و هوشیار به نظر میرسی، اما باید به مانوئل آلمونیا یک شانس بدهم، این چیزی است که تو هم از من بعد از یک مصدومیت انتظار داری.'

او داشت اشتباه می‌کرد، این را حالا می‌گویم، چون شما در لحظات پایانی رقابت بر سر عنوان قهرمانی به تجربه در تیم نیاز دارید، و مانوئل اولین فصل جدی اش را در آن سطح انجام می‌داد.او خیلی خوب هم بازی می‌کرد، اما وقتی یک بازیکن انقد دیر در سطح اول فوتبال بازی می‌کند، باعث مشکلات برای بازیکنان دیگر در بازی‌های بزرگ می‌شود.بازیکن روی خود و عملکردش تمرکز می‌کند، اما از حمایت از دیگر بازیکنان در شرایط سخت عاجز است.ونگر با این صحبت ها به درگیری پایان داد 'اگر او بد بازی کند، تو دوباره بازمی‌گردی،' و در ادامه صحبت هایی راجع به مسائل شخصی و آینده من.

اینطور بود که ما فعل و انفعالاتی داشتیم، ممکن بود جر و بحث کنیم، اما در یک سطح حرفه ای، به محض اینکه مکالمه توسط مسائل غیر فوتبالی منحرف شد، اوضاع هماهنگ و آرام شد.
بازی روز بعد مهم بود، بعد از تنها ٣ دقیقه، دفاع وسط بیرمنگام مارتین تیلور، با یک تکل قوزک پای ادواردو داسیلوا را نابود کرد.

همه شوکه شدیم، اما اندکی مانده به پایان بازی ٢-١ جلو بودیم، تا وقتی که گائل کلیشی به توپی که در سمتش بود دیر رسید، بازیکن مقابلش توپ را مقابل او برداشت و به زمین افتاد، نوبت پنالتی بود و نوبت کاپیتان گالاس تا به سمت موقعیت برود.

به جای ایستادن پشت خط محوطه و دور کردن یک پنالتی که ممکن بود دفع شود، مانند هر مدافع دیگری در دنیا که چنین کاری می‌کند، او تیم را رها کرد، به سمت خط مرکز زمین رفت و با عصبانیت به دیوار کاذب تبلیغاتی ضربه زد.
بعد از بازی، که به لطف پنالتی ٢-٢ به پایان رسید، او از خارج شدن از زمین سر باز زد و مثل یک بچه‌ی بد اخمو در دایره مرکز زمین نشست، تا وقتی که خود سرمربی آمد و او را جمع کرد.
در رختکن، گالاس به سراغ گیلبرتو آمد، کسی که او را به جلب توجه از راهی احمقانه متهم کرده بود، این رویه تا پایان فصل ادامه یافت.در نهایت ما فقط توانستم سوم شویم، با ۴ امتیاز کمتر از منچستریونایتد، علیرغم اینکه تا ماه مارچ ۶ امتیاز جلو تر از آنها بودیم."