نکات مثبت و منفی از پیروزی ۱-۰ آرسنال مقابل آث میلان

آرسنال شروع موفقی در تور پیش‌فصل ۲۰۲۵ خود در آسیا داشت و توانست با نتیجه ۱-۰ در سنگاپور، آث میلان را شکست دهد.

این مسابقه اولین بازی ما پس از بازگشت بود و این موضوع در زمین هم مشهود بود؛ چرا که هیچ‌کدام از دو تیم در دقایق ابتدایی، دروازه‌بان حریف را به چالش نکشیدند. ایتالیایی‌ها در ادامه نیمه اول در ضدحملات خطرناک‌تر ظاهر شدند و ضربه‌ای از ریکاردو کالافیوری تنها لحظاتی پیش از پایان نیمه، از روی خط دروازه برگشت داده شد — این نزدیک‌ترین فرصت هر دو تیم برای باز کردن قفل بازی بود.

اما هواداران خیلی منتظر نماندند تا گل بازی به ثمر برسد. تنها دقایقی پس از آغاز نیمه دوم، توپ پس از یک کار تیمی صبورانه در جناح کناری، با ارسال عالی و تک‌ضرب یاکوب کیویور به بوکایو ساکا در نزدیکی دروازه رسید و شوت ناقص ساکا از میان دستان پی‌یِترو تراچیانو عبور کرد و وارد دروازه شد.

در نیمه دوم آرسنال کنترل بازی را حفظ کرد و حتی می‌توانست گل‌های بیشتری هم بزند؛ میکل مرینو، ریس نلسون و لئاندرو تروسار در دقایق پایانی خط دفاعی میلان را بارها آزمایش کردند. با این حال گل دوم هرگز به ثمر نرسید و بازی به‌آرامی به پایان رسید، در حالی که آرسنال به‌راحتی پیروزی را حفظ کرد.

حتی اگر این بازی خیلی در خاطره‌ها نماند، در ادامه به دو نکته مثبت و دو نکته منفی از این پیروزی برابر روسونری می‌پردازیم:

نکته مثبت شماره ۱: جناح راست دوباره هیجان‌انگیز شده

آه، چه یادآوری دل‌نشینی از روزهای درخشان فصل ۲۰۲۳/۲۴.

مصدومیت‌ها در فصل گذشته باعث شدند که همکاری بن وایت و بوکایو ساکا از بین برود، اما در این بازی دوباره به‌خوبی شکل گرفت.

آن‌ها حدود یک ساعت در زمین کنار هم بودند و هماهنگی بالای‌شان را نشان دادند؛ تعویض‌های سریع، پاس‌های عمقی از سوی وایت، و دریبل‌های تماشایی از ساکا، همگی باعث دردسرهای فراوان برای مدافعان میلان در سمت راست شدند.

اگرچه این همکاری منجر به گل نشد، اما تحرک و روانی‌ای که آن‌ها به خط حمله اضافه کردند، همان چیزی است که اغلب در آرسنال دیده نمی‌شود. اینکه پس از مصدومیت‌های سنگین و دوری طولانی از میادین، توانستند دوباره این جرقه را شعله‌ور کنند، بدون شک باید امید زیادی به میکل آرتتا برای فصل جدید بدهد.

در فصل ۲۰۲۵/۲۶ هم از همین بازی‌های درخشان بیشتر می‌خواهیم!

نکته منفی شماره ۱: خط حمله کند و بی‌تحرک

انگار که هواداران آرسنال هنوز نیاز داشتند یادآوری شود چرا نونی مادوئکه و ویکتور گیوکرش برای شانس قهرمانی ما این‌قدر مهم هستند...

همه ضعف‌های فصل گذشته بار دیگر در سنگاپور دیده شد (نه اینکه انتظار می‌رفت ناگهان برطرف شده باشند): سانترهای بی‌دقت و پرقدرت از موقعیت‌های خوب، هماهنگی ضعیف در حملات که باعث از هم پاشیدن موقعیت‌ها می‌شد، و بار دیگر ناتوانی در شوت‌زنی به موقع در جلوی دروازه.

علاوه بر این، توپ و میدان در اختیار آرسنال بود اما با وادار کردن میلان به عقب‌نشینی و دفاع فشرده، خود ما هم هیچ ایده‌ای برای باز کردن این دفاع نداشتیم — چیزی که به کسالت‌بار شدن بازی کمک کرد (البته به‌جز این واقعیت که بازی دوستانه بود!).

البته این چیز تازه‌ای نیست و شاید خریدهای جدید بتوانند بخشی از این مشکلات را برطرف کنند. اما هواداران امیدوارند که این نمایش، یادآور خوبی برای مالکین باشگاه (KSE) باشد که خرج برای تقویت خط حمله نباید با آمدن ویکتور گیوکرش متوقف شود. اگر می‌خواهیم در ماه مه آینده جام قهرمانی لیگ را بالای سر ببریم، هنوز نیاز به مهره‌های بیشتری داریم.

آن بند فسخ قرارداد ابِرچی اِزه هنوز هم ارزش بررسی دارد...

نکته مثبت شماره ۲: ایتن وانری یک ستاره است

در میان بازی‌ای نسبتاً کسل‌کننده، درخشش جواهری به نام ایتن وانری چشمگیر بود.

اغلب تمایل وجود دارد که عملکرد بازیکنان جوان بیش از حد بزرگ‌نمایی شود، اما در اینجا وانری واقعاً نظرها را به خود جلب کرد.

این بازیکن ۱۸ ساله انرژی خاصی را وارد زمین کرد که فقط از بازیکنی جوان، بااستعداد و بی‌باک برمی‌آید، و همیشه این حس را منتقل می‌کرد که ممکن است اتفاقی رقم بزند. کنترل تماشایی او روی پاس کریستین نورگارد، زمینه‌ساز شوت درخشانی در نیمه اول شد که دروازه‌بان میلان به زحمت آن را راهی کرنر کرد — و اگر آن توپ به گل تبدیل می‌شد، پاداشی شایسته برای عملکرد درخشانش بود.

هیچ‌کس نباید با یک بازی دوستانه هیجان‌زده شود، اما وانری تنها بار دیگر به هواداران آرسنال یادآوری کرد که چرا تمدید قرارداد او یک دستاورد مهم برای باشگاه بود، و امیدواریم که در فصل پیش‌رو نقشی پررنگ داشته باشد.

زمان بازی نباید برای او مشکلی باشد...

نکته منفی شماره ۲: گابریل مارتینلی ناامیدکننده ظاهر شد

شایعات زیادی مطرح شده که آرسنال در تابستان به دنبال یک وینگر چپ جدید است، اما این شاید بستگی به فروش یکی از وینگرهای فعلی داشته باشد — و اگر بخواهیم بر اساس همین اولین بازی پیش‌فصل (که البته معیار کاملی نیست) قضاوت کنیم، به نظر می‌رسد لئاندرو تروسارد برتری دارد.

شاید این نقد کمی سخت‌گیرانه باشد برای گابریل مارتینلی — او پرجنب‌وجوش به نظر می‌رسید و مثل بقیه، بعد از تعطیلات طولانی فقط در حال بازگشت به ریتم بازی بود. اما ضعف‌های قدیمی‌اش (مثل دریبل‌های قابل پیش‌بینی با سر پایین، تصمیم‌گیری‌های اشتباه و اجرای ضعیف) بار دیگر در این بازی نمایان شد و احتمالاً در فصل ۲۰۲۵/۲۶ نیز مشکل‌ساز خواهند شد.

اگر عملکرد او را با تروسارد و نلسون مقایسه کنیم: هر دو به‌عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شدند و در مالکیت توپ، پویاتر و بااعتماد به‌نفس‌تر از مارتینلی بودند، و هر دو شایسته بودند که به گل برسند.

آرسنال قصد فروش مارتینلی را ندارد و او در بین هواداران بسیار محبوب است. اما چندین بخش از بازی‌اش باید بهبود پیدا کند و این موضوع باید *همین حالا* جدی گرفته شود؛ چون با نقاط ضعف در ترکیب اصلی، قهرمانی در لیگ ممکن نیست.