نکات مثبت و منفی از شکست ۳-۲ آرسنال مقابل ویارئال

آرسنال پس از بازگشت از تور آسیایی، مقابل تیم ویارئالی قرار گرفت که تاکنون در پیش‌فصل بردی به دست نیاورده بود.

این بازی درس‌های زیادی داشت، چرا که آرسنال بارها توسط ضدحملات حریف اسپانیایی غافلگیر شد. برخلاف دربی شمال لندن در هنگ‌کنگ هفته گذشته، آرسنال این بار در بازی‌سازی از عقب، روش کوتاه‌تری را در پیش گرفت و توپ را با سرعت بیشتری از میانه میدان عبور داد.

در نتیجه، آرسنال خط دفاعی خود را بالاتر کشید و ویارئال نیز با هر فرصت ممکن سعی در بهره‌برداری از این فضای پشت دفاع داشت. هر سه گل ویارئال روی ضدحملات سریع به ثمر رسیدند.

شکست ۳-۲ در یک دیدار دوستانه مقابل تیمی منظم و هوشمند در ضدحملات، در این مقطع از فصل شاید بیش از آنکه ضرر داشته باشد، مفید واقع شود. با این حال، آرتتا باید خیلی سریع مشکلات ناشی از بازی تهاجمی و استفاده از خط دفاعی بالا را برطرف کند.

در ادامه، سه نکته مثبت و منفی از بازی امشب را مرور می‌کنیم:

نکته مثبت اول: آرسنال توپ را با سرعت به گردش درآورد

آرسنال توپ را با سرعت زیادی از میانه میدان عبور می‌داد – چه از کناره‌ها و چه از میانه زمین، پاس‌کاری‌ها سریع و مستقیم بودند.

نتیجه این سرعت در پاس‌ها این بود که وینگرهای آرسنال بارها موفق شدند پشت خط دفاعی ویارئال نفوذ کنند. ساکا و مارتینلی هر دو در نیمه اول چندین بار به موقعیت‌های خوب برای ارسال سانتر رسیدند، هرچند نتیجه قابل توجهی حاصل نشد.

مایلز لوئیس-اسکلی و بن وایت نیز با ایجاد برتری عددی در کناره‌ها، در زمان مالکیت توپ عملکرد خوبی داشتند. بن وایت به‌ویژه با نفوذش از سمت راست و دریافت پاس در عمق از ساکا جلب توجه کرد. سانتر بلند او به شوت ختم نشد، اما نیت تهاجمی‌اش کاملاً مثبت بود.

نکته منفی اول: لوئیس-اسکلی و مارتینلی هماهنگ نبودند

در سمت چپ زمین، لوئیس-اسکلی و مارتینلی به‌نظر نمی‌رسید در یک موج فکری باشند. هر دو بارها مالکیت توپ را با پاس‌های ضعیف و حرکت‌های بدون توپ نامناسب از دست دادند.

در مقایسه با جای‌گیری مادوئکه که در دقایق پایانی به زمین آمد، مارتینلی مثل بازی با تاتنهام دوباره بیش از حد به داخل زمین متمایل بازی می‌کرد. این سبک بازی زمانی مؤثر است که مدافع کناری به‌طور مداوم از بیرون اضافه شود، اما این اتفاق امروز رخ نداد.

در بیشتر دقایق بازی، لوئیس-اسکلی بلاتکلیف بود که باید جلو بکشد یا عقب بماند و پشتیبانی دفاعی چندانی هم از بازیکن جلویی‌اش دریافت نکرد.

نکته مثبت دوم: اتان وانری در تمام حملات خوب آرسنال نقش داشت

اتان وانری بازی فوق‌العاده‌ای داشت و تقریباً در تمام حرکات مثبت آرسنال در حمله نقش داشت.

او با اعتمادبه‌نفس بالا، توپ را در میانه میدان با چرخش دریافت می‌کرد و با جسارت به سمت دفاع ویارئال می‌رفت. وانری هیچ ترسی از شوت‌زنی نداشت و در یک روز بهتر، شاید حتی می‌توانست با دو گل زمین را ترک کند.

همکاری و هماهنگی بین وانری و ساکا به مرز «تله‌پاتیک» رسیده است. اگر او بتواند در ادامه فصل با سایر مهاجمان هم چنین درکی پیدا کند، خط حمله آرسنال واقعاً مهارناپذیر خواهد شد.

نکته منفی دوم: فشار دفاعی کافی در زمان از دست رفتن توپ وجود نداشت

اگرچه کریستین نورگارد به‌خوبی در نقش هافبک تدافعی جای‌گیری می‌کرد، اما نه میکل مرینو و نه اتان وانری فشار کافی را هنگام برگشت به دفاع وارد نمی‌کردند.

هر بار که حمله آرسنال متوقف می‌شد یا توپ از دست می‌رفت، ویارئال در میانه زمین فضای زیادی برای ارسال پاس‌های ضدحمله‌ای پیدا می‌کرد.

اگر آرسنال می‌خواهد این‌همه بازیکن را به حمله بفرستد، باید خیلی سریع‌تر نسبت به تهدیدهای ضدحمله‌ای واکنش نشان دهد. این موضوع از جلوترین نقاط زمین یعنی ساکا و مارتینلی آغاز می‌شود، که می‌توانند با بازگشت و فشار بهتر، سه‌گانه میانی را در دفاع یاری کنند.

نکته مثبت سوم: مکس داومن همچنان درخشان ظاهر می‌شود

مکس داومن بدون شک بهترین بازیکن آرسنال در پیش‌فصل بوده و امشب در ورزشگاه امارات نیز دقیقاً نشان داد چرا.

او به‌عنوان بازیکن تعویضی در نیمه دوم جایگزین ساکا شد و حسابی پائو ناوارو را به دردسر انداخت – چیزی که حسابی هواداران خانگی را خوشحال کرد.

داومن با حرکت سریع و تکنیکی‌اش در محوطه جریمه توسط ناوارو سرنگون شد و پنالتی گرفت؛ ضربه‌ای که اودگارد آن را تبدیل به گل دوم آرسنال کرد.

او پس از آن، با اعتمادبه‌نفس بالا، تکنیک عالی و هوشیاری تاکتیکی چه با توپ و چه بدون توپ، بارها درخشان ظاهر شد. این‌قدر خوب بوده که ممکن است برای آرتتا سخت باشد که بیش از حد از او بازی نگیرد.

البته هواداران باید درک کنند که داومن هنوز بسیار جوان است و روند رشد او باید با دقت بالا مدیریت شود.

نکته منفی سوم: باخت عادت بدی است، حتی در پیش‌فصل

هرچند دیدن حضور بازیکنان جدید در ترکیب و بازی در مقابل هواداران خانگی جذاب بود، اما دو شکست پیاپی واقعاً نکته‌ای منفی محسوب می‌شود.

همه می‌دانند پیش‌فصل بیشتر برای آمادگی جسمانی است، اما نه بازیکنان، نه مربی و نه هواداران علاقه‌ای به باخت ندارند.

اگر «بردن» یک عادت است، «باختن» هم می‌تواند خیلی سریع به یک عادت تبدیل شود. برای همین، دیدار روز شنبه در جام امارات مقابل اتلتیک بیلبائو اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

با نزدیک شدن ترکیب نهایی آرتتا برای شروع فصل، هواداران امیدوارند تیم با سه شکست متوالی راهی اولدترافورد نشود.