سال های درخشان جرج گراهام - نگاهی اجمالی

در ماه می سالگرد صد سالگی باشگاه، آرسنال بازیکن پیشین خود، جرج گراهام را به عنوان جانشین دون هاو (Don Howe) که از وی تقاضای استعفا شده بود، انتخاب کرد.
ورود این مرد اسکاتلندی پایان دوران نه چندان درخشان سال های اوایل دهه ی 80 که تیم زیر نظر تری نیل و بعد از آن هاو بود، محسوب می شد. پس از بردن جام حذفی در سال 79 و باختن در ضربات پنالتی در جام برندگان سال 1980، آرسنال تعدادی از اصلی ترین ستارگان خود در اوایل دهه را از دست داد. لیام بردی، که برای سه سال متوالی به عنوان بازیکن سال انتخاب شده بود، به یوونتوس پیوست و فرنک استپلتون عازم منچستر یونایتد شد. جدایی این دو بازیکن متضمن خاتمه یافتن دوران آرسنال بود.

گراهام پس از طی یک دوره ی موفق در تیم دسته سومی میلوال ، به عنوان سرمربی آرسنال انتخاب شد. در عرض یک سال او اولین قهرمانی باشگاه پس از جام حذفی سال 1979 را به ارمغان آورد. با وجود دریافت یک گل از لیورپول قدرتمند، شاگردان جوان گراهام بازی را با حساب 1-2 به نفع خود به پایان رساندند تا آرسنال برای اولین بار طعم قهرمانی در جام اتحادیه را چشیده باشد. آنها در سال بعد نیز به فینال این مسابقات راه یافتند ولی مغلوب تیم لوتون تاون شدند.

دوران مربیگری گراهام به دلیل مقررات سفت و سخت وی در خارج و داخل زمین مورد توجه است. از لحاظ دفاعی آرسنال تقریبا شکست ناپذیر بود و گراهام در شرف پایه گذاری چهار دفاعی بود که با رهبری کاپیتان جوان خود، تونی آدامز ، برای بیش از یک دهه ، خط دفاع تیم را بیمه کردند. در قسمت های دیگر زمین نیز بازیکنانی نظیر دیوید روکستل (David Rocastle)، پائول مرسون (Paul Merson) و آلن اسمیث (Alan Smith) بار تهاجمی تیم را به دوش می کشیدند.

در سومین فصل حضور خود، گراهام در آخرین روز فصل 89/1988 ،شاید به خاطره انگیزترین قهرمانی لیگ در تاریخ جزیره دست یافت البته با سپاس فراوان از اسمیث و مایکل توماس (Michael Thomas).

انتظار می رفت اولین قهرمانی باشگاه در لیگ انگلستان پس از 18 سال ، راهنمایی به دوران سلطنت آرسنال بر فوتبال انگلستان باشد ولی ماجرا اینگونه پیش نرفت. فصل بعد به دلیل بی ثباتی، لکه دار شد و مقام ناامید کننده ی چهارم، تنها کاری بود که از شاگردان گراهام برآمد.

نیاز به بازیکنان جدید احساس می شد و هافک سوئدی ، آندرس لیمپار(Anders Limpar) و دروازه بانی به نام دیوید سیمن (David Seaman) از کوئینز پارک رنجرز با سرعت هرچه تمام تر به تیم اضافه شدند. با وجود کسر 2 امتیاز به دلیل درگیری در جریان پیروزی 0-1 برابر منچستر یونایتد و حکم 8 هفته زندان برای آدامز ، آرسنال با تنها یک شکست به عنوان قهرمانی لیگ نائل آمد.

هرچند یکبار دیگر آرسنال نتوانست موفقیتش را در سال بعد تکرار کند و بار دیگر در سال 1992 به مقام چهارمی قناعت کرد. قهرمانی در لیگ در فصل های بعدی نصیب تیم نشد ولی آرسنال به عنوان تیمی خبره در رقابت های حذفی شناخته شده بود.
قهرمانی منحصر به فرد آنان در جام حذفی و جام اتحادیه در سال 1993 بیانگر همین مسئله بود. دیری نگذشت که افتخارات اروپایی آرسنال با شکست پارما در جام در جام اروپا در کوپنهاگن، فرا رسید. تنها دومین موفقیت آنها در سطح قاره اروپا.
هرچند 10 ماه پس از این پیروزی ، گراهام از سمت سرمربی آرسنال برکنار شد. اخراج او پایان 9 سال درخشان در تاریخ هایبوری محسوب می شد.