چرخش در رکورد گل زنی باشگاه

اگر شما آرسنال را از سال های 1991 تا 2007 تماشا کرده اید، آن قدر خوش شانس بوده اید که شاهد بازی دو تن از هیجان انگیز ترین مهاجمین در سطح اولشان باشید.
یان رایت و تیری آنری بیش از یک فصل با هم، هم بازی نبودند و آن هم در فصل 98/99 بود ، اما در آن دهه هر بازی شاهد درخشش یکی از آن دو بودیم و این درخشش حدود 16 سال با آرسنال همراه بود، در ادامه به ستایش دو مهاجم افسانه ای آرسنال میپردازیم

یان رایت

از لحظه ای که در سال 1991 به هایبوری رسید، مدام در حال گل زنی برای آرسنال بوده است. یک هت تریک کننده در این جا و یک مهره ی حیاتی برنده در آن جا، "رایتی" آقای قابل اعتماد در مقابل دروازه بود و بدون شک بالفطره ترین تمام کننده در تاریخ باشگاه.
وقتی رایت کارش را در بازی اتحادیه برابر لستر سیتی در سپتامبر 1991 آغاز کرد، رکورد 178 گل کلیف باستین در امنیت به نظر می رسید. وقتی سوت پایان بازی به صدا در آمد عملکرد او خارج از حد نمره دهی بود و در پایان آن لیگ رایت آمار هر بازی دو گل را از خود باقی گذاشته بود. شاید بعد از این باستین دیگر صاحب فرمانروایی اش به نظر نمی رسید.
در پایان فصل 1997/98، رایت با 174 گل زده با خیالی آسوده در جایگاهش قرار گرفته بود و با دو بازی آغازین فصل بعد – مقابل لیدز و کاونتری – و زدن سه گل، او در آستانه زدن یک گل دیگر و عبور از سد باستین بود، جهان فوتبال منتظر این اتفاق حتمی بود.
و هنوز آن ها منتظر بودند. به یک باره سیلاب گل های رایت خشک شده بود. او سه بازی را بدون زدن گل به پایان رساند _ یک موضوع غیرعادی با توجه به رکورد رایت _ و تعطیلا بازی ها برای مسابقات ملی این خشکسالی را برای او تا یک ماه طولانی کرد. وقتی در 13 سپتامبر 1997 بولتون به دیدار تیم شمال لندنی می آمد، رایت فقط می خواست آن را انجام دهد و گرد و خاکش را به پا کند.
بولتون به طرز شوکه کننده ای جلو افتاد ولی در عرض 20 دقیقه رایت یک پاس گرفت و خیلی قاطعانه کیت براناگان را با ضربه ای به گوشه ی پایین دروازه از پیش رو برداشت. بی شک این رالی سخت برایش تمام شده بود و رایت لباسش را برای نشان دادن پیغامش کنار می زد، "179، اون رو انجام دادم". در حقیقت دیگر 178 تمام شده بود.
تی شرت او 5 دقیقه ی دیگر هم به هواخوری آمد. دنیس برگکمپ یک مهاجم دیگر را طرح ریزی کرد، پاتریک ویرا یک توپ از دست رفته را زنده کرد و با زمین خوردن دروازه بان، رایت تنها 5 یارد فاصله برای زدن گلش داشت. در تمام 179 گل زده شده برای او در آرسنال ، احتمالا این آسان ترین گل او بود.
یک غوغای کامل در هایبوری. تمام بازیکنان تیم برای تبیک به بهترین گل زن تاریخ باشگاه به سمت او می پریدند و تماشاگران که از ابتدای فصل منتظر شکسته شدن رکورد باستین توسط او بودند، حسابی از او استقبال کردند تا بولتون زمان زیادی را برای آغاز دوباره ی بازی منتظر بماند.
رایت با آرامش بازی اش را از لحاظ تاکتیکی ادامه داد و یک هت تریک کرد تا تیم ونگر بازی را 4-1 تمام کند و این روزی عالی برای مردی بود که شایسته ی قرار گرفتن در تاریخ آرسنال به عنوان بهترین را داشت.
 

تیری هانری

وقتی یان رایت رکورد باستین را از آن خود می کرد، احتمالا فکر می کرد که رکورد او تا چند دهه باقی خواهد ماند. و از سویی دیگر او هم مثل تمام ما تیری هانری را به حساب نمی آورد.
مرد فرانسوی در تابستان 1999 به عنوان یک بازیکن گوش با استعداد به هایبوری آمد. هیچ خطری برای رایتی نبود، اما قطعا؟ نه تا زمانی که ونگر او را به یک مهاجم سوپراستار تبدیل کرد و یک استعداد شگفت انگیز برای وشیدن لباس سفید و قرمز.
هانری فیلم های گل زنی مربوط به رایت را تماشا می کرد و در 18 اکتبر 2005، با یک دبل برابر اسپارتاپراگ در لیگ قهرمانان دوستش را از پیش برداشت. رکورد رایت برای 8 سال و 35 روز باقی مانده بود.
لحظات رویایی هانری برای سال ها در یاد زنده خواهند ماند، به خصوص برای آن هایی که به پراگ سفر کرده بودند. به دلیل مصدومیت کشاله و دوری شش هفته ای او از میدان، انتظار نمی رفت او بیش از نیم ساعت در بازی حاضر باشد. در جریان بازی او پس از 15 دقیقه جایگزین خوزه آنتونیو ریس مصدوم شد.
شش دقیقه و پس از چهار بار لمس توپ، هانری یک حمله ی گیج کننده را ترتیب داد و علاوه بر پیش انداختن آرسنال، با تعداد گل 185 تایی رایت مساوی کرد. سپس، 16 دقیقه به پایان گلی به ثمر رسید که در یادها خواهد ماند و دوباره و دوباره نشان داده خواهد شد.
چیز پیچیده ای نبود، یک چرخش و یک ضربه ی پیچ دار. خیلی آرام 186 گل هانری شده بود آن هم تنها در 303 بازی با لباس آرسنال؛ یک دست آورد باورنکردنی از یک شخصیت باورنکردنی.
هانری در پرواز برگشت از پراگ به خانه می گفت:«وقتی گل دوم رو زدم، هم تیمی هایم رو صدا زدم تا با من شادی کنند. ولی می خواهم از همه ی هم تیمی ها در شش سال حضورم در آرسنال یاد کنم؛ افرادی مثل دنیس، پاتریک، مانو پتیت و مارک اورمارس.»
«این ها بچه هایی هستند که پاس ها رو به من می دادند. تمام کاری که من باید انجام می دادم این بود که توپ رو به پشت تور برسونم و اگر اون ها نبودند این کار به این زودی ها انجام نمی شد.»
هانری در ادامه 226 گل برای آرسنال به ثمر رساند و برای آخرین بار در بازی 3 فبریه 2007 در تساوی 1-1 مقابل میدلزبورو برای آرسنال گل زنی کرد. چهار ماه بعد او به بارسلونا رفت ولی همیشه یک "مرد آرسنال" خواهد بود.