تیری آنری

تیری دنیل آنری متولد 17 اوت 1977

او یکی از بهترین مهاجمان تمام دوران در نظر گرفته می‌شود و به عنوان بهترین بازیکن تاریخ باشگاه آرسنال انتخاب شده است. آنری نفر دوم توپ طلا در سال 2003 و نفر دوم بهترین بازیکن سال فیفا در سال های 2003 و 2004 شده است. او سه بار به عنوان بهترین بازیکن سال FWA انتخاب شد، دو بار به عنوان بهترین بازیکن سال PFA و شش بار متوالی در تیم سال PFA انتخاب شد. او همچنین یک بار در FIFA FIFPro World XI و پنج بار در تیم منتخب سال یوفا قرار گرفت.

آنری اولین بازی حرفه‌ای خود را با موناکو در سال 1994 انجام داد و سپس با یوونتوس، قهرمان سری آ، قرارداد امضا کرد. با این حال، زمان بازی محدود، همراه با اختلاف نظر با سلسله مراتب باشگاه، باعث شد تا او در سال 1999 با مبلغ 11 میلیون پوند با آرسنال قرارداد امضا کند. آنری زیر نظر آرسن ونگر، با 228 گل در تمامی رقابت‌ها به بهترین گلزن تاریخ آرسنال تبدیل شد. او چهار بار کفش طلای لیگ برتر، دو جام حذفی و دو قهرمانی لیگ برتر را با این باشگاه به دست آورد، از جمله یکی در طول فصل شکست ناپذیران. آنری دو فصل آخر خود را با آرسنال به عنوان کاپیتان باشگاه گذراند و آنها را به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006 رساند.

آنری در سال 2007 به بارسلونا منتقل شد و در فصل 09-2008، زمانی که آنها لالیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا را بردند، نقش مهمی در سه گانه تاریخی باشگاه داشت. در سال 2010، او به نیویورک ردبولز پیوست و در سال 2012 به مدت دو ماه به صورت قرضی به آرسنال بازگشت و در سال 2014 بازنشسته شد.

آنری با فرانسه موفق شد جام جهانی 1998، یورو 2000 و جام کنفدراسیون های 2003 را به دست آورد. او پنج بار به عنوان بهترین بازیکن سال فرانسه انتخاب شد، به تیم منتخب مسابقات یورو 2000 راه یافت، توپ طلا و کفش طلای جام کنفدراسیون ها در سال 2003 را به دست آورد و در تیم منتخب جام جهانی 2006 جای گرفت. در اکتبر 2007، او رکورددار گلزنی کشورش شد، رکوردی که تا دسامبر 2022 حفظ کرد. آنری پس از 123 بازی و 51 گل، پس از جام جهانی 2010 از فوتبال ملی خداحافظی کرد.
 
آنری پس از بازنشستگی به مربیگری روی آورد. او در فوریه 2015 مربیگری تیم های جوانان آرسنال را همزمان با کارش به عنوان کارشناس برای Sky Sports آغاز کرد. او در سال 2016 به عنوان کمک مربی در بلژیک منصوب شد و در سال 2018 به عنوان سرمربی موناکو مشغول به کار شد. او در ژانویه 2019 از موناکو کنار گذاشته شد و کمتر از یک سال بعد برای مدیریت مونترال ایمپکت به MLS بازگشت. او قبل از جدایی در سال 2021، مونترال را به پلی آف در فصل 2020 هدایت کرد و به مدت یک سال و نیم به عنوان دستیار مربی بلژیک بازگشت.

سال های اول

آنری از میراث آنتیل است: پدرش، آنتوان، اهل گوادلوپ و مادرش، ماریس، اهل مارتینیک است. او در حومه لس اولیس پاریس به دنیا آمد و بزرگ شد، جایی که، علیرغم اینکه گاهی اوقات به عنوان محله‌ای سخت دیده می‌شود، اما امکانات فوتبالی خوبی را فراهم می‌کرد. به عنوان یک کودک هفت ساله، آنری پتانسیل بالایی از خود نشان داد، و باعث شد کلود چزل او را به باشگاه محلی CO Les Ulis جذب کند.

پدرش او را تحت فشار قرار داد تا در تمرینات شرکت کند، اگرچه این جوان علاقه خاصی به فوتبال نداشت. او در سال 1989 به Palaiseau پیوست، اما پس از یک سال پدرش با این باشگاه مخالفت کرد، بنابراین آنری به ES Viry-Châtillon نقل مکان کرد و به مدت دو سال در آنجا بازی کرد. ژان ماری پانزا، مربی آتی آنری، مربی Palaiseau، او را در آنجا دنبال کرد.

1992 تا 1999: شروع در موناکو و انتقال به یوونتوس

در سال 1990، موناکو استعدادیابش آرنولد کاتالانو را برای تماشای بازی آنری در سن 13 سالگی در یک مسابقه فرستاد. آنری هر شش گل را به ثمر رساند و تیمش با نتیجه 6-0 پیروز شد. کاتالانو از او خواست تا حتی بدون حضور در یک جلسه آزمایشی به موناکو بپیوندد. کاتالانو از آنری درخواست کرد که دوره ای را در آکادمی نخبه INF Clairefontaine بگذراند و علیرغم عدم تمایل مربی به پذیرش آنری به دلیل نتایج ضعیف در مدرسه، او اجازه یافت دوره را تکمیل کند و به عنوان یک بازیکن جوان به موناکوی آرسن ونگر پیوست.

پس از آن، آنری قراردادهای حرفه‌ای را با موناکو امضا کرد و اولین بازی حرفه‌ای خود را در 31 اوت 1994 در باخت 2-0 مقابل نیس انجام داد. اگرچه ونگر مشکوک بود که آنری باید به عنوان مهاجم مستقر شود، اما آنری را در بال چپ قرار داد زیرا معتقد بود سرعت، کنترل طبیعی توپ و مهارت او در مقابل مدافعان کناری موثرتر از دفاع میانی است. آنری پس از شروع آزمایشی دوران حرفه‌ای خود در موناکو، در سال 1996 به عنوان بهترین بازیکن جوان سال فرانسه انتخاب شد و در فصل 1996/97، عملکرد خوب او به باشگاه کمک کرد تا عنوان قهرمانی لیگ 1 را کسب کند.

در طول فصل 1997/98، او نقش مهمی در هدایت تیمش به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا داشت و با زدن هفت گل در این رقابت‌ها رکورد را به نام خود ثبت کرد. در سومین فصل حضورش، او اولین بازی ملی خود را برای تیم ملی دریافت کرد و بخشی از تیم برنده جام جهانی 1998 بود. او در دوران حضورش در موناکو همچنان تحت تاثیر قرار داد و در پنج فصل حضورش در این باشگاه، در 105 بازی 20 گل در لیگ به ثمر رساند.

آنری در ژانویه 1999، یک سال قبل از صمیمی ترین و نزدیک ترین هم تیمی‌اش دیوید ترزگه، موناکو را ترک کرد و با 10.5 میلیون پوند به یوونتوس رفت. او در بال، و همچنین در دفاع کناری و هافبک بازی می‌کرد، اما به‌عنوان یک گلزن ناکارآمد بود و در برابر نظم دفاعی تیم‌های سری آ مبارزه کرد و در 16 بازی تنها 3 گل به ثمر رساند. در سال 2019، در پادکست جیمی کاراگر به نام The Greatest Game، آنری اختلافات با لوسیانو موجی، مدیر یووه را دلیل جدایی او از باشگاه عنوان کرد.

1999 تا 2007: انتقال به آرسنال، موفقیت و موفقیت

آنری که در ایتالیا ساکن نبود، در 3 آگوست 1999 از یوونتوس با مبلغ 11 میلیون پوند به آرسنال منتقل شد و دوباره شاگرد آرسن ونگر شد. در آرسنال بود که آنری نام خود را به عنوان یک فوتبالیست در سطح جهانی مطرح کرد و اگرچه انتقال او بدون بحث نبود، ونگر متقاعد شده بود که ارزش این انتقال را دارد. آنری که به عنوان جانشینی برای نیکلاس آنلکا، وارد شد، بلافاصله توسط ونگر تبدیل به یک مهاجم شد، حرکتی که در سال های آینده سود زیادی را به همراه خواهد داشت.

با این حال، هنگامی که او در هشت بازی اول خود موفق به گلزنی نشد، تردیدهایی در مورد توانایی او برای انطباق با بازی سریع و فیزیکی انگلیسی مطرح شد. پس از چندین ماه سخت در انگلستان، آنری حتی پذیرفت که باید «همه چیز در مورد هنر ضربه زدن دوباره به او یاد داده شود». این تردیدها زمانی برطرف شد که او اولین فصل حضورش در آرسنال را با تعداد گل های قابل توجه 26 به پایان رساند. آرسنال در لیگ برتر پس از منچستریونایتد دوم شد و در فینال جام یوفا مقابل گالاتاسرای شکست خورد.

آنری پس از قهرمانی در یورو 2000 با تیم ملی فرانسه، آماده بود تا در فصل 01-2000 تأثیر بگذارد. علیرغم ثبت گل و پاس گل کمتر نسبت به فصل اول، فصل دوم آنری با آرسنال موفقیت آمیز بود، زیرا او بهترین گلزن باشگاه شد. گل های او شامل یک ضربه دیدنی مقابل منچستریونایتد بود که در حالی که پشتش به سمت دروازه بود، چرخید و از فاصله 20 یاردی، توپ را از روی سر فابین بارتز عبور داد.

این تیم همچنین به فینال جام حذفی رسید و با نتیجه 2-1 مغلوب لیورپول شد. با این حال، آنری از این واقعیت که هنوز نتوانسته بود به باشگاه کمک کند افتخارات را کسب کند، ناامید بود.

موفقیت سرانجام در فصل 02-2001 به دست آمد. آرسنال با هفت امتیاز بالاتر از لیورپول قهرمان لیگ برتر شد و در فینال جام حذفی چلسی را 2-0 شکست داد.

آنری بهترین گلزن لیگ برتر شد و 32 گل در تمام رقابت‌ها به ثمر رساند و آرسنال را به دوگانه رساند و اولین جام خود را با این باشگاه به دست آورد.

انتظار زیادی وجود داشت که آنری فرم باشگاهی خود را برای فرانسه در جام جهانی فوتبال 2002 تکرار کند، اما مدافع عنوان قهرمانی در مرحله گروهی با شکست شوکه‌کننده‌ای مواجه شد. فصل 2002/03 فصل پربار دیگری برای آنری بود، زیرا او 32 گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند و در عین حال 23 پاس گل داد. با انجام این کار، او آرسنال را به یک قهرمانی دیگر در جام حذفی هدایت کرد (جایی که در فینال بهترین بازیکن زمین بود)، اگرچه آرسنال نتوانست عنوان قهرمانی خود در لیگ برتر را حفظ کند.

در طول فصل، او با رود فن نیستلروی از منچستریونایتد برای کسب عنوان آقای گل لیگ رقابت کرد، اما مهاجم هلندی با یک گل بیشتر آنری را پشت سر گذاشت. با این وجود، آنری هم به عنوان بهترین بازیکن سال PFA و هم بهترین بازیکن سال FWA انتخاب شد.

موقعیت رو به رشد او به عنوان یکی از بهترین فوتبالیست های جهان زمانی که نفر دوم جایزه بهترین بازیکن سال فیفا در سال 2003 شد، تایید شد.

آنری با 24 گل و 20 پاس گل در لیگ، رکورد جدیدی برای بیشترین پاس گل در یک فصل لیگ برتر به نام خود ثبت کرد و همچنین به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شد که حداقل 20 گل و 20 پاس گل در یک فصل از پنج لیگ معتبر اروپایی به ثبت می‌رساند. این موفقیت از آن زمان توسط لیونل مسی در سال 2020 تکرار شد. با ورود به فصل 04-2003، آرسنال مصمم بود تا تاج لیگ برتر را پس بگیرد. آنری دوباره در فصل فوق العاده موفق آرسنال نقش اساسی داشت. آنری همراه با بازیکنانی مانند دنیس برکمپ، پاتریک ویرا، فردی لیونبرگ و رابرت پیرس اطمینان حاصل کرد که توپچی‌ها به اولین تیم در بیش از یک قرن گذشته تبدیل شدند که کل فصل لیگ را بدون شکست پشت سر گذاشتند و در این روند قهرمان لیگ شدند.

آنری علاوه بر اینکه برای دومین سال پیاپی به عنوان بهترین بازیکن سال PFA و FWA انتخاب شد، یک بار دیگر به عنوان نفر دوم جایزه بهترین بازیکن سال فیفا در سال 2004 انتخاب شد.

این بازیکن فرانسوی با 39 گل زده در تمامی رقابت‌ها، آقای گل لیگ برتر شد و کفش طلای اروپا را به دست آورد.

با این حال، همانطور که در سال 2002 اتفاق افتاد، آنری نتوانست تیم ملی را در یورو 2004 به افتخار برساند. این افت موفقیت زمانی تشدید شد که آرسنال در فصل 2004/05 نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش در لیگ دفاع کند، اگرچه آرسنال جام حذفی را به دست آورد (فینالی که آنری آن را به دلیل مصدومیت از دست داد).

آنری شهرت خود را به عنوان یکی از مخوف ترین مهاجمان اروپا حفظ کرد زیرا او در لیگ باز هم آقای گل شد و با 31 گل در تمام رقابت‌ها، به همراه دیگو فورلان کفش طلای اروپا را دریافت کرد و به اولین بازیکنی تبدیل شد که به طور رسمی دو بار متوالی برنده این جایزه شد (Ally McCoist دو کفش طلایی را پشت سر هم برده بود، اما هر دو غیر رسمی تلقی می‌شدند). جدایی غیرمنتظره پاتریک ویرا کاپیتان آرسنال در اواخر فصل 2005 منجر به اعطای بازوبند کاپیتانی باشگاه به آنری شد، نقشی که خیلی‌ها فکر می‌کردند طبیعتاً برای او مناسب نبود. کاپیتانی بیشتر به مدافعان یا هافبک‌هایی داده می‌شود که برای رهبری بهتر در زمین قرار می‌گیرند.

او علاوه بر اینکه آقای گل بود، هدایت تیم بسیار جوانی را نیز برعهده داشت که هنوز به طور کامل موفق نشده بود. فصل 06-2005 یکی از دستاوردهای شخصی قابل توجه برای آنری بود. در 17 اکتبر 2005، آنری بهترین گلزن تاریخ باشگاه شد. دو گل به اسپارتا پراگ در لیگ قهرمانان اروپا به این معنی بود که او رکورد 185 گل یان رایت را شکست.

در 1 فوریه 2006، او یک گل در برابر وستهم به ثمر رساند و تعداد گل های خود را در لیگ به 151 رساند و رکورد گل های کلیف باستین در لیگ را شکست. آنری صدمین گل لیگ خود را در هایبری به ثمر رساند، شاهکاری که در تاریخ باشگاه بی‌نظیر بود و یک دستاورد بی نظیر در لیگ برتر بود. در آخرین روز لیگ برتر، آنری در آخرین دیداری که در هایبری برگزار شد، مقابل ویگان هت تریک کرد.

او فصل را به عنوان بهترین گلزن لیگ به پایان رساند، برای سومین بار در دوران حرفه‌ای خود به عنوان بهترین بازیکن سال FWA انتخاب شد و در تیم منتخب فیفا قرار گرفت.

با این وجود، آرسنال نتوانست دوباره قهرمان لیگ برتر شود، اما با رسیدن آرسنال به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2006، امیدها برای قهرمانی دوباره زنده شد. توپچی‌ها در نهایت با نتیجه 2-1 مغلوب بارسلونا شدند و تنها گل تیم با سانتر آنری از روی ضربه ایستگاهی به ثمر رسید و ناتوانی آرسنال در کسب عنوان قهرمانی لیگ برای دو فصل متوالی همراه با بی تجربگی نسبی تیم آرسنال، گمانه زنی های زیادی مبنی بر جدایی آنری ایجاد کرد.

با این حال او عشق خود را به باشگاه اعلام کرد و قراردادی چهار ساله را پذیرفت و گفت تا آخر عمر در آرسنال می‌ماند. دیوید دین، نایب رئیس آرسنال بعداً ادعا کرد که این باشگاه دو پیشنهاد 50 میلیون پوندی از باشگاه‌های اسپانیایی برای آنری را قبل از امضای قرارداد جدید رد کرده است. اگر این انتقال محقق می‌شد، از رکورد 47 میلیون پوندی که برای زین الدین زیدان در آن زمان پرداخت شده بود، فراتر می‌رفت.

فصل 2006/07 آنری با مصدومیت همراه بود. اگرچه او در 17 بازی داخلی برای آرسنال 10 گل به ثمر رساند، فصل آنری در فوریه کوتاه شد. او که بازی‌ها را به دلیل مشکلات همسترینگ، پا و کمر از دست داده بود، به‌اندازه کافی آماده بود تا به عنوان یک تعویض دیرهنگام مقابل آیندهوون در لیگ قهرمانان به میدان بیاید، اما مدت کوتاهی پس از ورود به زمین شروع به لنگیدن کرد. اسکن روز بعد نشان داد که او حداقل به سه ماه زمان نیاز دارد تا از جراحات جدید کشاله ران و معده بهبود یابد و بقیه فصل 07-2006 را از دست بدهد. ونگر مصدومیت آنری را به مدت طولانی در فصل 06-2005 نسبت داد و تکرار کرد که آنری مشتاق ماندن در توپچی ها برای آماده سازی برای فصل 08-2007 بود.

2007 تا 2010: بارسلونا و یک سه گانه تاریخی

در 25 ژوئن 2007، در یک تحول غیرمنتظره، آنری با 24 میلیون یورو به بارسلونا منتقل شد. او قراردادی چهار ساله با مبلغ 6.8 یورو (4.6 میلیون پوند) در هر فصل امضا کرد. مشخص شد که این قرارداد شامل بند آزادسازی 125 میلیون یورویی (84.9 میلیون پوند) می‌شد. آنری، جدایی دیوید دین و ادامه بلاتکلیفی در مورد آینده ونگر را به عنوان دلایل جدایی ذکر کرد و گفت: "من همیشه گفته بودم که اگر آرسنال را ترک کنم، برای بارسلونا بازی می‌کنم." علیرغم جدایی کاپیتان، آرسنال در فصل 08-2007 شروعی چشمگیر داشت و آنری گفت که حضور او در تیم ممکن است بیشتر از اینکه کمک کند یک مانع باشد. وی تصریح کرد: به دلیل سنم، کاپیتان بودن و عادت به فریاد زدن برای توپ، گاهی حتی زمانی که در بهترین موقعیت نبودم توپ را به من پاس می‌دادند. بنابراین از این نظر برای تیم خوب بود که من آنجا را ترک کنم."

آنری با 174 گل آرسنال را به عنوان بهترین گلزن تاریخ باشگاه در لیگ برتر ترک کرد و با 42 گل بهترین گلزن تاریخ در رقابت های اروپایی شد. در جولای 2008، هواداران آرسنال در نظرسنجی سایت آرسنال، آنری را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ آرسنال انتخاب کردند. در بارسلونا به آنری پیراهن شماره 14 داده شد، همان چیزی که در آرسنال بر تن کرده بود. او اولین گل خود را برای تیم جدیدش در 19 سپتامبر 2007 در برد 3-0 مقابل لیون در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند و ده روز بعد اولین هت تریک خود را برای بارسا در بازی مقابل لوانته به ثبت رساند. آنری اولین فصل خود را به عنوان بهترین گلزن باشگاه با 19 گل علاوه بر 9 پاس گل در لیگ به پایان رساند و پس از ده پاس گل لیونل مسی در رده دوم قرار گرفت. او اولین جام دوران حرفه‌ای خود را در بارسلونا در 13 می 2009 به دست آورد، زمانی که بارسلونا در فینال کوپا دل ری اتلتیک بیلبائو را شکست داد.

بارسلونا بلافاصله پس از آن قهرمان لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا شد و یک سه گانه برای این بازیکن فرانسوی که در آن فصل با مسی و ساموئل اتوئو ترکیب شده بود و 100 گل بین آنها به ثمر رسیده بود، تکمیل کرد. بعداً در سال 2009، آنری به بارسلونا کمک کرد تا یک ششگانه بی‌سابقه، متشکل از سه‌گانه فوق‌الذکر، سوپرکاپ اسپانیا، سوپر جام اروپا و جام باشگاه‌های جهان را به دست آورد. فصل بعد، ظهور پدرو به این معنی بود که آنری تنها 15 بازی لیگ را از ابتدا شروع کرد. قبل از پایان فصل لالیگا، و در حالی که هنوز یک سال از قراردادش باقی مانده، خوان لاپورتا، رئیس باشگاه در 5 می 2010 اظهار داشت که آنری "ممکن است در پنجره نقل و انتقالات تابستانی از باشگاه برود اگر این چیزی باشد که او می‌خواهد." پس از بازگشت آنری از جام جهانی 2010، بارسلونا تایید کرد که با فروش آنری به باشگاهی ناشناس موافقت کرده است و این بازیکن با باشگاه جدید موافقت کرده است.

2010 تا 2014: نیویورک ردبولز و بازنشستگی

در ژوئیه 2010، آنری قراردادی چند ساله با باشگاه نیویورک ردبولز امضا کرد. او اولین بازی کامل خود در MLS را در 31 ژوئیه در تساوی 2-2 مقابل هیوستون دینامو انجام داد و هر دو گل را به خوان پابلو آنجل پاس داد. اولین گل او در MLS در 28 آگوست در پیروزی 2-0 مقابل سن خوزه ارتکویکس به ثمر رسید. ردبولز در نهایت با یک امتیاز بیشتر از کلمبوس کریو در صدر کنفرانس شرقی MLS قرار گرفت و سپس در یک چهارم نهایی پلی آف جام MLS 2010 در مجموع 3-2 مقابل سن خوزه ارتکویکز شکست خورد.

بازگشت به آرسنال (قرضی)

پس از تمرین با آرسنال در طول فصل خارج از MLS، آنری در 6 ژانویه 2012 با قراردادی قرضی دو ماهه مجدداً با این باشگاه قرارداد امضا کرد. این برای پوششی برای ژروینیو و مروان شاماخ بود که به دلیل حضور در جام ملت های آفریقا 2012 در دسترس نبودند. به آنری پیراهن شماره 12 داده شد - پیراهن قدیمی او با شماره 14 آرسنال، همان شماره‌ای که در بارسلونا و نیویورک می‌پوشید، در دسترس نبود و تئو والکات پس از جدایی آنری از باشگاه در سال 2007، آن ​​را به ارث برد. آنری دومین بازی خود را برای آرسنال به عنوان بازیکن تعویضی مقابل لیدز یونایتد در دور سوم جام حذفی انجام داد و تنها گل بازی را به ثمر رساند.

در آخرین بازی خود در لیگ به صورت قرضی، او گل پیروزی را در وقت های تلف شده در پیروزی 2-1 مقابل ساندرلند به ثمر رساند.

گل های نهایی او برای این باشگاه به این معنی بود که او دوران حرفه‌ای خود را در آرسنال با رکورد 228 گل به پایان رساند که 175 تا از آنها در لیگ برتر به ثمر رسیدند.

بازگشت به نیویورک ردبولز

در 17 فوریه 2012، آنری به ردبولز بازگشت تا برای فصل 2012 آماده شود. دستمزد پایه 5 میلیون دلاری او (5.6 میلیون دلار تضمینی) او را به پردرآمدترین بازیکن MLS تبدیل کرد و از دیوید بکهام که در سال گذشته با لس آنجلس گلکسی دستمزد خود را کاهش داده بود، پیشی گرفت. در 31 مارس 2012، آنری اولین هت تریک خود در MLS را در برد 5-2 ردبولز مقابل مونترال ایمپکت به ثمر رساند. او در همان ماه به عنوان بهترین بازیکن ماه MLS انتخاب شد. در 27 اکتبر 2013، آنری در آخرین بازی فصل مقابل شیکاگو فایر در ردبول آرنا یک گل زد و دو پاس گل داد تا به تیمش کمک کند تا 5-2 پیروز شود و قهرمان فصل شود. این اولین جام مهم باشگاه در تاریخ 17 ساله آنها بود.

در 12 ژوئیه 2014، آنری یک گل و سه پاس گل در پیروزی 4-1 ردبولز بر تیم کلمبوس ارائه کرد. با این تلاش، او با 37 پاس گل بهترین پاسور گل نیویورک ردبولز شد و از آمادو گوارا و تب راموس پیشی گرفت. در 1 دسامبر 2014، اعلام شد که آنری پس از چهار سال و نیم حضور در این باشگاه، ردبولز را ترک کرده است. در 16 دسامبر، او بازنشستگی خود را به عنوان یک بازیکن اعلام کرد و اظهار داشت که به عنوان یک کارشناس برای Sky Sports شروع به کار خواهد کرد. آنری پس از بیش از سه سال کار در اسکای، در ژوئیه 2018 از سمت خود استعفا داد تا روی حرفه خود به عنوان مربی تمرکز کند.

حرفه بین المللی

آنری دوران موفقیت آمیزی را در تیم ملی فرانسه تجربه کرد و اولین بازی از 123 بازی ملی خود را در ژوئن 1997 انجام داد، زمانی که فرم خوب او در موناکو باعث شد با دعوت به تیم ملی زیر 20 سال فرانسه، در سال 1997 در مسابقات قهرمانی جهانی جوانان در کنار هم تیمی های آینده‌اش ویلیام گالاس و دیوید ترزگه بازی کرد. در عرض چهار ماه، امه ژاکه، سرمربی فرانسه، آنری را به تیم بزرگسالان فراخواند. این بازیکن 20 ساله اولین بازی ملی خود را در 11 اکتبر 1997 در پیروزی 2-1 مقابل آفریقای جنوبی انجام داد.

ژاکه چنان تحت تأثیر آنری قرار گرفت که او را به جام جهانی 98 برد. اگرچه آنری در سطح بین المللی بسیار ناشناخته بود، اما او با سه گل مسابقات را به عنوان بهترین گلزن فرانسه به پایان رساند. او قرار بود به عنوان یار تعویضی در فینال ظاهر شود، جایی که فرانسه 3-0 برزیل را شکست داد، اما اخراج مارسل دسایی مجبور به تغییر خط دفاعی شد. در سال 1998، او به عنوان شوالیه افتخاری لژیون، بالاترین نشان فرانسه، انتخاب شد.

آنری یکی از اعضای تیم فرانسه در یورو 2000 بود و دوباره سه گل در این مسابقات به ثمر رساند، از جمله گل تساوی مقابل پرتغال در نیمه نهایی و به عنوان بهترین گلزن این کشور مسابقات را به پایان رساند. فرانسه بعداً با ضربه پنالتی زین الدین زیدان در وقت اضافه بازی را برد. فرانسه در فینال در وقت اضافه ایتالیا را شکست داد و آنری دومین مدال مهم بین المللی خود را به ارمغان آورد. در طول مسابقات، آنری در سه بازی از جمله فینال مقابل ایتالیا به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.

جام جهانی 2002 یک خروج زودهنگام عجیب را برای آنری و فرانسه به همراه داشت زیرا مدافع عنوان قهرمانی پس از عدم گلزنی در هر سه بازی، در مرحله گروهی حذف شد. فرانسه در اولین بازی گروهی خود مقابل سنگال شکست خورد و آنری به دلیل یک خطای خطرناک در بازی مقابل اروگوئه کارت قرمز گرفت. در آن بازی، فرانسه به تساوی 0-0 رسید، اما آنری مجبور شد بازی آخر گروه را به دلیل محرومیت از دست بدهد که فرانسه 2-0 مقابل دانمارک شکست خورد.

آنری در جام کنفدراسیون‌ها در سال 2003 برای تیم ملی کشورش بازگشت. علیرغم بازی بدون زیدان و پاتریک ویرا، فرانسه قهرمان شد، تا حد زیادی به دلیل بازی فوق العاده آنری، که به خاطر آن توسط گروه مطالعات فنی فیفا در سه بازی از پنج مسابقه فرانسه، به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد. در فینال، او گل طلایی را در وقت اضافه به ثمر رساند تا پس از پیروزی 1-0 مقابل کامرون، عنوان قهرمانی را برای کشور میزبان به ارمغان آورد. آنری هم توپ طلای آدیداس را به عنوان بازیکن برجسته مسابقات و هم کفش طلای آدیداس را به عنوان بهترین گلزن مسابقات با چهار گل دریافت کرد.

در یورو 2004، آنری در تمام بازی های فرانسه بازی کرد و دو گل به ثمر رساند. فرانسه در مرحله گروهی انگلیس را شکست داد اما در مرحله یک چهارم نهایی مقابل قهرمان نهایی جام یونان، با نتیجه 1-0 شکست خورد.

در طول جام جهانی 2006، آنری به عنوان یکی از بازیکنان فیکس در تیم باقی ماند. او به عنوان یک مهاجم تنها بازی کرد، اما با وجود شروع بی‌تفاوت در مسابقات، به یکی از بازیکنان برتر جام جهانی تبدیل شد. او سه گل به ثمر رساند، از جمله گل پیروزی مقابل برزیل مدافع عنوان قهرمانی در مرحله یک چهارم نهایی. با این حال، فرانسه در فینال در ضربات پنالتی به ایتالیا باخت. آنری در ضربات پنالتی شرکت نکرد، زیرا در وقت اضافه پس از گرفتگی پاهایش تعویض شد. آنری یکی از ده نامزد دریافت جایزه توپ طلا برای بهترین بازیکن جام بود، جایزه ای که در نهایت به هم تیمی او، زیدان اهدا شد و به عنوان مهاجم اصلی تیم منتخب جام جهانی انتخاب شد.

در 13 اکتبر 2007، آنری چهل و یکمین گل خود را در مقابل جزایر فارو به ثمر رساند و به میشل پلاتینی به عنوان بهترین گلزن این کشور در تمام دوران پیوست. چهار روز بعد، او در اواخر بازی مقابل لیتوانی دو گل به ثمر رساند و بدین ترتیب رکورد جدیدی را به عنوان بهترین گلزن فرانسه ثبت کرد. در 3 ژوئن 2008، آنری یکصدمین بازی خود را برای تیم ملی در بازی مقابل کلمبیا انجام داد و به ششمین بازیکن فرانسوی تبدیل شد که به این رکورد می‌رسد. آنری اولین بازی فرانسه در یورو 2008 را از دست داد، جایی که آنها پس از همگروه شدن با ایتالیا، هلند و رومانی در مرحله گروهی حذف شدند. او تنها گل فرانسه در این رقابت‌ها را در باخت 4-1 مقابل هلند به ثمر رساند.

فرانسه در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2010 با مشکل مواجه شد و در گروه خود پس از صربستان دوم شد. در جریان بازی پلی‌آف مقابل ایرلند، آنری در بازی برگشت در ورزشگاه استاد دو فرانس در 18 نوامبر 2009 درگیر جنجالی بزرگ شد. با نتیجه مساوی 1-1 و بازی در وقت اضافه، او دو بار از دست خود برای کنترل توپ استفاده کرد و سپس توپ را برای ویلیام گالاس ارسال کرد که گل برتری را به ثمر رساند. این موضوع موجی از انتقادات را علیه این بازیکن فرانسوی به راه انداخت، در حالی که ریموند دومنک، سرمربی تیم ملی و آرسن ونگر، سرمربی آرسنال از او دفاع کردند. اتحادیه فوتبال ایرلند شکایتی رسمی به فیفا ارائه کرد و خواستار تکرار بازی شد که فیفا آن را رد کرد.

آنری گفت که پس از واکنش‌ها به این حادثه به بازنشستگی از فوتبال ملی فکر می‌کند، اما معتقد است که او "فریبکار" نیست. چند ساعت پس از اینکه فیفا امکان تکرار بازی را رد کرد، اظهار داشت که "عادلانه ترین راه حل، انجام مجدد بازی خواهد بود". سپ بلاتر، رئیس فیفا، این حادثه را "بازی ناعادلانه آشکار" توصیف کرد و از بررسی چگونگی جلوگیری از چنین حوادثی در آینده خبر داد و افزود که این حادثه توسط کمیته انضباطی بررسی خواهد شد. بلاتر همچنین گفت که آنری به او گفته است که خانواده‌اش پس از این حادثه تهدید شده‌اند. در ژانویه 2010، فیفا اعلام کرد که هیچ مبنای قانونی برای تحریم آنری وجود ندارد.

آنری در جام جهانی 2010 در ترکیب اصلی فرانسه حضور نداشت. فرانسه در اولین بازی خود مقابل اروگوئه به تساوی رسید و در دومین بازی خود مقابل مکزیک 2-0 شکست خورد. هنگامی که نیکلاس آنلکا از تیم اخراج شد، تیم به آشوب کشیده شد و کاپیتان پاتریس اورا با امتناع از تمرین، اعتراض تیم را رهبری کرد. در آخرین بازی گروهی مقابل آفریقای جنوبی میزبان که آنری به عنوان یار تعویضی در نیمه دوم وارد زمین شد، فرانسه 2-1 شکست خورد و از مسابقات حذف شد. او سپس با 123 بازی ملی و به ثمر رساندن 51 گل برای Les Bleus اعلام بازنشستگی کرد و به این ترتیب کار ملی خود را به عنوان بهترین گلزن تاریخ فرانسه (این رکورد بعدها توسط ژیرو شکسته شد) و دومین بازیکن با بیشترین بازی پس از لیلیان تورام به پایان رساند.

حرفه مربیگری

جوانان آرسنال

آنری در فوریه 2015، همزمان با کارش برای Sky Sports، مربیگری تیم های جوانان آرسنال را آغاز کرد.  پس از دریافت گواهینامه A یوفا، از سوی آندریس یونکر، رئیس آکادمی، به او پیشنهاد مربیگری زیر 18 سال داده شد، اما این تصمیم توسط ونگر رد شد، زیرا او یک مربی تمام وقت برای تیم می‌خواست.

بلژیک (دستیار)

در آگوست 2016، آنری دومین دستیار مربی تیم ملی بلژیک شد و در کنار سرمربی روبرتو مارتینز و دستیار همکار گرام جونز کار کرد. روملو لوکاکو، مهاجم بلژیکی در مصاحبه با NBC Sports از آنری به خاطر کارش با او تمجید کرد و گفت: "آنری بهترین اتفاقی است که برای من افتاده است، زیرا از زمانی که به انگلیس آمدم در 18 سالگی بهترین مربیان را داشتم. تیری برای من بهترین است. هر روز، چه مثبت و چه منفی، آن را به سختی قبول می‌کنم، زیرا می‌دانم از سطح بالا چه انتظاری می‌رود.'' در جام جهانی 2018، بلژیک به نیمه‌نهایی رسید، اما با نتیجه 1-0 مغلوب فرانسه شد. آنری پس از اینکه بلژیک در بازی رده‌بندی با نتیجه 2-0 انگلیس را شکست داد و بهترین رتبه خود را در جام جهانی به دست آورد، مدال برنز را کسب کرد.

بر اساس گزارش‌ها، در آگوست 2018 سرمربی‌گری بوردو به آنری پیشنهاد شد. با این حال، آنری پس از اختلاف نظر با مالکان باشگاه، این پیشنهاد را نپذیرفت. چند روز پس از نپذیرفتن پیشنهاد بوردو، و پس از جدایی جونز از تیم ملی بلژیک، آنری، که مربی مهاجمان بود، به دستیار مربی بلژیک ارتقا یافت. با این حال، مدت زمان تصدی او در این نقش کوتاه بود، زیرا او در ماه اکتبر این نقش را به عنوان سرمربی در باشگاه سابقش موناکو پذیرفت.

موناکو

در 11 اکتبر 2018، موناکو لئوناردو ژاردیم را از سمت مربی باشگاه برکنار کرد. جستجوی موناکو برای یافتن مربی جدید همزمان با تعطیلات بین‌المللی اواسط فصل بود و به باشگاه فرصت کافی برای جستجوی جایگزین داد، با این حال، آنها به سرعت در مورد آنری تصمیم گرفتند و او تنها دو روز بعد به عنوان سرمربی باشگاه منصوب شد. او قراردادی سه ساله امضا کرد و در 18 اکتبر به عنوان سرمربی موناکو معرفی شد. ورود آنری به موناکو با واکنش های متفاوتی از سوی برخی رسانه‌ها همراه شد که دلیل آن بی‌تجربگی نسبی او به عنوان مربی سطح بالا و وظیفه براندازی بدبختی های موناکو بود. آنری علیرغم به ارث بردن تیمی با کیفیت پایین، ابراز تمایل کرد که فوتبالی را که زیر نظر پپ گواردیولا در بارسلونا بازی می‌کرد، تکرار کند و همچنین "حرفه ای بودن" را که توسط آرسن ونگر به او آموخته بود، القا کند. اولین بازی او شکست 2-1 خارج از خانه مقابل استراسبورگ در 20 اکتبر بود.

او قادر به کسب یک پیروزی برای بیش از یک ماه نبود، دوره ای را تحمل کرد که شامل دو شکست بزرگ مقابل کلوب بروژ و پاری سن ژرمن بود. او در ماه دسامبر دو برد را به دست آورد و آمیان را در لیگ و لوریان را در کوپه د لا لیگ شکست داد، با این حال، این در پس زمینه سه شکست دیگر در لیگ 1 بود تا سال 2018 در منطقه سقوط بسته شود. در ژانویه 2019، آنری وارد پنجره نقل و انتقالات زمستانی شد، جایی که فوده بالو توره، مدافع چپ و سسک فابرگاس هم تیمی سابقش در آرسنال را از چلسی به خدمت گرفت. او همچنین قرارداد قرضی ویلیام وینکور، هافبک دفاعی فرانسوی و نالدو، مدافع باتجربه را در 12 ژانویه تایید کرد. با این حال، این خریدها سرنوشت باشگاه را تغییر ندادند و در 24 ژانویه، آنری از موناکو برکنار شد. باشگاه در زمان جدایی او در رده نوزدهم قرار داشت و آنری با 4 برد، 5 تساوی و 11 شکست از 20 بازی حضور داشت.

مونترال ایمپکت

در 14 نوامبر 2019، آنری با تیم مونترال ایمپکت قراردادی دو ساله تا پایان فصل 2021 امضا کرد، با گزینه ای برای تمدید آن تا فصل 2022. آنری پس از هدایت مونترال به اولین حضور در پلی آف در طول چهار فصل، در 25 فوریه 2021، از سرمربیگری مونترال کنار رفت تا به فرزندانش در لندن نزدیک‌تر شود. او در فصل 2020 به دلیل محدودیت های سفر در طول همه گیری کووید 19 نتوانسته بود آنها را ببیند و با ادامه محدودیت ها در فصل 2021، تصمیم گرفت به جدایی پایان دهد.

بازگشت به بلژیک (دستیار)

در ماه می 2021، آنری دوباره به کادر مربیگری بلژیک قبل از یورو 2020 پیوست. او برای جام جهانی 2022 نیز در کادر مربیگری این تیم حضور داشت. در فوریه 2023، پس از انتصاب دومینیکو تدسکو به عنوان سرمربی جدید بلژیک، پیتر بوسرت، مدیرعامل اتحادیه فوتبال سلطنتی بلژیک اعلام کرد که آنری به کادر مربیگری تیم ملی باز نخواهد گشت. آنری به عنوان یکی از جایگزین‌های بالقوه کورین دیاکره که از سمت سرمربیگری تیم ملی فوتبال زنان فرانسه اخراج شد، در نظر گرفته می‌شد، اما او امکان مدیریت آنها را رد کرد و منتظر پیشنهاد سرمربی دائمی تیم ملی فوتبال مردان ایالات متحده بود.

حرفه رسانه‌ای

پس از ترک مونترال، آنری کار حرفه‌ای خود را از سر گرفت. او در تاریخ 27 سپتامبر 2021 به عنوان تحلیلگر استودیویی در پوشش لیگ قهرمانان اروپا به CBS Sports پیوست و همچنین توسط Amazon Prime Video برای برنامه های لیگ برتر و لیگ 1 آنها به عنوان مشاور استخدام شد.

زندگی شخصی

آنری در 5 ژوئیه 2003 با مدل انگلیسی نیکول مری با نام واقعی کلر ازدواج کرد. این مراسم در قلعه هایکلر برگزار شد و در 27 می 2005 این زوج تولد اولین فرزند خود را جشن گرفتند. آنری اولین گل خود را پس از تولد تی آ با نگه داشتن انگشتانش به شکل "T" و بوسیدن آنها پس از گلزنی در بازی مقابل نیوکاسل به او تقدیم کرد.

زمانی که آنری هنوز در آرسنال بود، خانه‌ای در همپستد، شمال لندن خریداری کرد. با این حال، مدت کوتاهی پس از انتقال او به بارسلونا، اعلام شد که آنری و همسرش طلاق خواهند گرفت. جدایی آنها در دسامبر 2008 به پایان رسید، زمانی که آنری مبلغ 10 میلیون پوند را به مری پرداخت کرد.

افتخارات:

موناکو

لیگ یک: 1996/97

آرسنال

لیگ برتر: 2001/02، 2003/04
جام حذفی: 2001/02، 2002/03
سوپرجام: 2002، 2004

بارسلونا

لالیگا: 2008/09، 2009/10
کوپا دل ری: 2008/09
سوپرکوپا: 2009
لیگ قهرمانان اروپا: 2008/09
سوپرجام اروپا: 2009
جام باشگاه های جهان: 2009

نیویورک رد بولز

لیگ امریکا: 2013

تیم ملی فرانسه

جام جهانی: 1998
جام ملت های اروپا: 2000
جام کنفدراسیون‌ها: 2003

افتخارات فردی:

رتبه دوم بالون دور در سال 2003

رتبه دوم بازیکن سال فیفا در سال‌های 2003 و 2004

کفش طلای اروپا در سال‌های 2003/04 و 2004/05

حضور در تیم منتخب جام جهانی 2006

توپ طلای جام کنفدراسیون‌ها 2003

کفش طلای جام کنفدراسیون‌ها 2003

بازیکن جوان فصل 1996/97 لیگ یک فرانسه

بازیکن سال از نگاه PFA در سال‌های 2002/03 و 2003/04

حضور در تیم منتخب PFA در سال‌های 2000/01، 2001/02، 2002/03، 2003/04، 2004/05 و 2005/06

حضور در تیم منتخب قرن PFA (1907-2007)

حضور در تیم منتخب قرن 1997-2007

بازیکن سال از نگاه FWA در سال‌های 2002/03، 2003/04 و 2005/06

بازیکن سال از نگاه لیگ برتر در سال‌های 2003/04 و 2005/06

کفش طلای لیگ برتر در سال‌های 2001/02، 2003/04، 2004/05 و 2005/06

بهترین پاسور گل لیگ برتر در فصل 2002/03

بازیکن ماه لیگ برتر در ماه‌های آپریل 2000، سپتامبر 2002، ژانویه 2004 و آپریل 2004

بازیکن سال آرسنال در سال‌های 2000، 2003، 2004 و 2005

بهترین گل سال از نگاه BBC در فصل 2002/03

حضور در تیم منتخب یوفا در سال‌های 2001، 2002، 2003، 2004 و 2006

حضور در تیم منتخب MLS در سال‌های 2011، 2012 و 2014

بازیکن ماه MLS در مارچ 2012

حضور در تیم منتخب MLS All-Star در سال‌های 2011، 2012، 2013 و 2014

بازیکن سال فرانسه در سال‌های 2000، 2003، 2004، 2005 و 2006

حضور در تیم منتخب جام ملت‌های اروپا 2000

حضور در تیم منتخب FIFA 100 در سال 2004

حضور در تالار مشاهیر لیگ برتر در سال 2008

حضور در تالار افتخارات لیگ برتر در سال 2021

رکوردها:

آرسنال

بیشترین گل زده در تاریخ باشگاه: 228

بیشترین گل زده در مسابقات لیگ: 175

بیشترین گل در مسابقات اروپایی: 42

بیشترین گل در لیگ قهرمانان اروپا: 35

بیشترین گل زده در لیگ برتر در طول یک فصل: 30 (2003/04)

بیشترین هت تریک در لیگ برتر: 8

بیشترین بازی در مسابقات اروپایی: 86

بیشترین بازی در لیگ قهرمانان اروپا: 78

بیشترین جایزه بهترین بازیکن فصل آرسنال: 4

قاره‌ای

بیشترین تعداد کسب جایزه کفش طلای اروپا در بین تیم‌های انگلیسی: 2 (2003/04 و 2004/05)

یکی از چهار بازیکن با رکورد دو کفش طلای متوالی اروپا (به همراه آلی مک‌کویست، لیونل مسی و کریستیانو رونالدو)

انگلستان

بیشترین تعداد انتخاب به عنوان بهترین بازیکن فصل از نگاه FWA: 3 (2002/03، 2003/04 و 2005/06)

بیشترین تعداد انتخاب متوالی به عنوان بهترین بازیکن فصل از نگاه FWA: 2 (2002/03 و 2003/04) به همراه کریستیانو رونالدو

بیشترین تعداد انتخاب متوالی به عنوان بهترین بازیکن فصل از نگاه PFA: 2 (2002/03 و 2003/04) به همراه کریستیانو رونالدو

بیشترین تعداد انتخاب به عنوان بهترین بازیکن فصل از نگاه PFA: 2 (2002/03 و 2003/04) به همراه گرت بیل، آلن شیرر، مارک هیوز و کریستیانو رونالدو)

فرانسه

تنها فرانسوی برنده کفش طلای اروپا

بیشترین جایزه مرد سال فوتبال فرانسه: 5 (2000، 2003، 2004، 2005 و 2006)

بیشترین تعداد انتخاب متوالی به عنوان مرد سال فوتبال فرانسه: 4 (2003 تا 2006)

بیشترین گل زده به عنوان بازیکن فرانسوی در یک تیم غیرفرانسوی: 228 گل برای آرسنال

بیشترین بازی در جام جهانی برای تیم ملی فرانسه: 17 (به همراه فابین بارتز)

بیشترین تعداد حضور در ادوار مختلف جام جهانی با پیراهن تیم ملی فرانسه: 4 (1998، 2002، 2006 و 2010)

لیگ برتر

بیشترین پاس گل در یک فصل : 20 (2002/03) به همراه کوین دبروینه

بیشترین گل با پای راست در طول یک فصل 38 هفته‌ای: 24 (2005/06) به همراه آلن شیرر

بیشترین انتخاب به عنوان بازیکن فصل: 2 (2003/04 و 2005/06) به همراه کریستیانو رونالدو، نمانیا ویدیچ و کوین دیبروینه)

بیشترین کفش طلا: 4

بیشترین فصول متوالی با حداقل 20 گل زده: 5 (2001/02 تا 2004/05) به همراه سرخیو آگوئرو

بیشترین گل زیر نظر یک سرمربی: 175 گل تحت هدایت آرسن ونگر

بیشترین گل در یک استادیوم: 114 گل در هایبوری

بیشترین گل زده از روی ضربات ایستگاهی در بین بازیکنان غیرانگلیسی: 12 (به همراه جیانفرانکو زولا)

بیشترین کفش طلای متوالی: 3 (به همراه آلن شیرر)

تنها بازیکن با حداقل 20 گل و پاس گل در طول یک فصل (2002/03)