تیری آنری گلی به ثمر رساند که مغز ما همه آن را فراموش کرده است

وقتی به تیری آنری در آرسنال فکر می‌کنید، چند گل وجود دارند که به سرعت به ذهنتان خطور می‌کنند. خب، وقت آن رسیده است که خودتان را به یاد یک گل زیبای دیگر که کاملا فراموش کرده‌اید، بیاندازید.

ضربه‌ی برگردان تماشایی مقابل فابین بارتز، گل انفرادی و تحقیرآمیز مقابل تاتنهام، ضربه پشت پا مقابل چارلتون، آن گل مقابل وستهم که توپ را بالا انداخت، چرخید، با زانو پایین آورد و به تور دروازه چسباند. لیست همچنان ادامه دارد.

در واقع، تمامی گل‌های ذکر شده در کنار چند گل تماشایی دیگر، در مجموعه گل‌های برتر تیری آنری در یوتیوب آرسنال قرار گرفتند.

با این حال، یک گل آنری وجود دارد که به نظر می‌رسد کسی درباره‌اش صحبت نمی‌کند. گلی که برای اکثر بازیکنان، گل یک عمر آن‌ها محسوب می‌شد، اما آنقدر آسان توسط آنری به ثمر رسید که به نظر می‌رسد همه فراموش کرده‌اند که چقدر درخشان بود.

این گل در پیروزی ۵-۱ مقابل منچستر سیتی در اواخر فوریه ۲۰۰۳ به ثمر رسید که آرسنال را با ۱۰ بازی باقی مانده، پنج امتیاز بالاتر از نزدیک‌ترین رقیب، منچستر یونایتد، قرار داد.

این آرسنالی بود که فصل قبل دوگانه برده بود و فصل بعد بدون باخت قهرمان می‌شد. آن‌ها در آن زمان ۱۷ بازی بدون شکست را پشت سر گذاشته بودند.

با این حال، به طرز عجیبی، آن‌ها در آن فصل قهرمانی را حفظ نکردند. بعد از پیروزی مقابل سیتی، در خانه چارلتون نیز به برتری رسیدند، اما سپس تنها دو برد در هفت بازی بعدی کسب کردند و راه را برای بازگشت یونایتد به لیگ برتر باز کردند.

اما بدون شک، این آرسنال تیمی استثنایی بود. شاید به همین دلیل است که به نظر می‌رسد این گل فراموش شده است. چنین اتفاقاتی در آن زمان برای آرسنال عادی بود.

یا شاید دلیلش این باشد که این گل، گل سوم آن‌ها در آن روز بود که تنها پس از ۱۵ دقیقه و درست چهار دقیقه قبل از گل چهارم به ثمر رسید. آن‌ها در نیمه‌‌نهایی با تشویق هواداران سیتی از زمین خارج شدند. شاید عملکردشان آنقدر درخشان بود که ذهن ما آن را از خاطرات پاک کرده و آن را به عنوان رویایی غیرممکن رد کرده است.

اما این اتفاق افتاد. آرسنال به معنای واقعی کلمه آنقدر خوب بود. و اگرچه آنری این گل را به سادگی جشن گرفت، گویی گلی ساده بوده است، اما آنقدر زیبا بود که از زمان دیدن دوباره آن، مدام آن را تماشا کرده‌ایم تا مطمئن شویم ذهن فراموشکار ما هرگز جرات نمی‌کند دوباره آن را فراموش کند.

همه چیز با یک پاس بلند از زمین خودی توسط مارتین کیون آغاز می‌شود، شاید همین موضوع دلیل دیگری است که باعث شده همه این گل را فراموش کنند، اما آنری بلافاصله آن را به چیزی زیبا تبدیل می‌کند، توپ را بدون توقف با قسمت بیرونی پای راست خود پایین می‌آورد.

او برای رسیدن به پاس با یک مدافع سیتی فاصله داشت، اما به همان راحتی که انجام می‌دهد، اولین لمس او را نباید نادیده گرفت. توپ، که از عمق زمین خودی آرسنال آمده بود، به یاد داشته باشید که روی شانه او بلند شده بود، چیزی که هر بازیکن حرفه‌ای سابق که تبدیل به کارشناس شده به ما می‌گوید سخت‌ترین توپ برای کنترل در فوتبال است.

و تعداد بسیار کمی از بازیکنان می‌توانستند توپی را که از بالای سرشان از سمت راست با پای راستشان می‌آمد، کنترل کنند. حتی به نظر عجیب می‌رسد. اما این دقیقاً همان لمسی است که در این موقعیت نیاز است - حداقل زمانی که در سطح آنری هستید - تا توپ را برای ضربه والی با لمس بعدی پس از جهش آماده کنید.

هر مهاجم خوبی می‌داند که قبل از اینکه دروازه‌بان آماده شود، شوت بزند، اما کارلو نش هنوز متوجه نشده بود که آنری حتی چطور به موقعیت شوت زدن رسیده است، چه رسد به گلزنی. همانطور که توپ به تور می‌خورد، درست داخل تیر دور، ذهن نش احتمالاً به او می‌گوید: "باشه، آماده شو، ممکن است چند ثانیه دیگر خطر وجود داشته باشد."

معمولاً از این بابت که او شیرجه نمی‌زند، ناراحت می‌شویم، زیرا کمی از زیبایی ظاهری گل را کم می‌کند، اما در این مورد کاملاً مناسب است. آنری در سطحی کاملاً متفاوت از سایرین عمل می‌کرد، بنابراین بدیهی است که کارلو نش فرصت واکنش نداشت. نگران نباش کارلو، حداقل کسی آن را به یاد نمی‌آورد.

گل اول آرسنال در آن روز نیز زیبا بود، توسط دنیس برکمپ پس از پاس عمقی که از میان مدافعان سیتی عبور کرد به ثمر رسید، غریزه به ما می‌گوید که باید قطع می‌شد، اما نوستالژی می‌خواهد باور کنیم که آنقدر عالی بود که متوقف کردنش غیرممکن بود.

و گل دوم، که توسط رابرت پیرس به ثمر رسید اما توسط آنری ساخته شد، زمینه‌ساز گل سوم شد. این او بود که به تیم سیتی یادآوری کرد که در سطح دیگری قرار دارد، هر کاری که تصمیم می‌گرفت انجام دهد، انجام می‌داد.

همه چیز با قطع پاس در حدود 30 متری دروازه، در جناح چپ که معمولاً خطر فوری را نشان نمی‌دهد، آغاز می‌شود. اما این آنری بود. اولین لمس او در شرایط عادی سنگین به نظر می‌رسید، اما تکرار می‌کنم، این آنری بود. در واقع، لمس کاملی بود که او را در موقعیتی قرار می‌داد تا ریچارد دان را در یک در مقابل یک ایزوله کند.

و با وجود اینکه دان در روز خوبش مدافع خوبی بود، بیایید با آن روبرو شویم، فقط یک برنده در اینجا وجود داشت. آنری فقط شانه‌ای پایین می‌آورد، توپ را از او رد می‌کند و به محوطه جریمه نفوذ می‌کند تا برای پیرس سانتر کند تا او گلزنی کند.

درست مانند گلی که خودش به ثمر رساند، آنری آنقدر کار را آسان جلوه داد که باید به خودتان یادآوری کنید که هر دو تیم در لیگ برتر بازی می‌کردند. در واقع، جان چمپین، گزارشگر بازی، می‌گوید: «باور کردن اینکه ما در حال تماشای یک بازی لیگ برتر هستیم، سخت است.»

او می‌گوید: «منچسترسیتی مانند یک تیم دسته پایین دفاع می‌کند»، و البته کمی از آن وجود دارد – به هر حال، آنها توسط کوین کیگان هدایت می‌شدند – اما فقط تصور کنید که تلاش برای بازی مقابل این تیم آرسنال چگونه بود. پاس‌های سهل‌انگار در این موقعیت معمولاً بلافاصله با گل مجازات نمی‌شوند. سیتی یک مورد استثنایی نبود، آرسنال استثنایی بود.

اما در مورد آنری، خب، او آنقدر خوب بود که آنقدر گل‌های شگفت‌انگیز به ثمر رساند که دیگر به یاد نمی‌آوریم.