آدامز: آرسنال با هوادارانش فاصله زیادی دارد

با توجه به قرار داشتن مجسمه او در محوطه ورزشگاه امارات می توانید حضور تونی آدامز در آرسنال را چه او در ورزشگاه حاضر باشد و چه نباشد در هر بازی حس کنید، ولی او برای حضور اخیرش در ورزشگاه امارات دلیل ویژه ای داشت.

دو پسر او به نامهای Atticus که هشت سال دارد و Hector که شش ساله است و حاصل ازدواج دوم وی می باشد نشانه های نگران کننده ای از وفاداری خانوادگیشان نسبت به آرسنال دارند، پیش از این پسر بزرگتر تونی به منچستر یونایتد ابراز علاقه کرده بود و برادر کوچکترش نیز گفته بود هوادار منچستر سیتی است.

" راجع به این مساله خیلی نگران شده بودم، پس تصمیم گرفتم آنها را برای یکی دو بازی به ورزشگاه امارات ببرم و حالا هر دوی آنها هوادار آرسنال هستند."

وقتی در یک روز مه آلود به Cotswolds محله ای که حالا آدامز، موفق ترین کاپیتان تاریخ باشگاه فوتبال آرسنال در آن زندگی می کند رفتیم او نظرات و عقاید زیادی را با ما در میان گذاشت. او که در دوران بازی اش به عنوان یک مدافع کلاسیک سه شیرهای انگلیسی شناخته می شد حالا به مردی تبدیل شده که در سکوت می نشیند و بیشتر ترجیح می دهد به چیزهای مختلف فکر کند. با اینکه او سابقه حضور در زندان و درگیری به خاطر مصرف مشروبات الکلی را هم دارد. با این حال در سن 46 سالگی او هنوز در مورد فوتبال همان شور و اشتیاقی را دارد که در 17 سالگی هنگام انجام اولین بازی اش برای آرسنال در ورزشگاه هایبوری داشت.

آدامز همچنان با باشگاه Gabala FC آذربایجان قرارداد دارد، او قبلاً تا سال 2011 هدایت این تیم را به عهده داشتت و 18 ماه به همراه خانواده اش در این کشور زندگی کرد. حالا او مشاور رسمی تیل حیدروف رئیس باشگاه است و  مسئولیت آکادمی باشگاه و همچنین مسئولیت اجرای برنامه این باشگاه برای ساخت یک استادیوم جدید در بلند مدت را هم دارد.

او همچنین در مورد موسسه خیریه ای که دارد نیز مشتاق است، در سال گذشته 30 ورزشکار شامل سه بازیکن حرفه ای راگبی برای ترک الکل به این موسسه مراجعه کرده اند. خود تونی 17 سال است که مصرف الکل را کنار گذاشته و یک کتاب 30.000 کلمه ای هم در سال 1998 در مورد روزهای اعتیادش نوشت و آن را در یک حراجی فروخت، این کتاب یکی از بهترین کتاب های ورزشی است.

و حالا به سراغ آرسنال می رویم، وقتی او از آذربایجان برگشت به باشگاه اعلام کرد دوست دارد به باشگاه کمک کند، در هر پستی که شده، از تیم بزرگسالان گرفته تا تیم زیر 12 ساله ها. او می گوید:

" دو بار به دیدن آرسن رفتم. به هر حال او استیو و نیل بانفیلد را به عنوان دستیارانش انتخاب کرد، اشکالی ندارد، این تصمیم اوست، او رئیس است. من به هیات مدیره گفتم آیا می خواهید به عنوان یک مشاور با شما همکاری کنم؟ مجسمه من بیرون از ورزشگاه است! اما آنها هیچ جوابی به من ندادند. به هر حال مشکلی با این قضیه ندارم، می دانم وضعیت فوتبال چگونه است، همه چیز کمی آزار دهنده است. فکر کنم 11 سال سابقه مربیگری دارم، اشکالی ندارد، این سهم من از باشگاه است. دیگر تلاشم برای کار کردن در باشگاه را کاملاً متوقف کرده ام. فعلاً سعی می کنم هر روز از زندگی ام لذت ببرم و هر وقت که فرصتی پیش آمد آن کار را انجام خواهم داد. مراقب دعاهای خودتان باشید، من در حال حاضر یک شغل عالی دارم. "

تونی معتقد است آرسنال در حال حاضر با چیزی که هواداران انتظار دارند فاصله بسیار زیادی دارد. او با آرسنال چهار قهرمانی لیگ در تقریباً دو دهه را تجربه کرده است. او که به عنوان کاپیتان آرسنال پیشنهادی جدی از سوی سر الکس فرگوسن برای پیوستن به منچستر یونایتد دریافت کرده بود در مورد انتقال رابین ونپرسی به منچستر یونایتد هم صحبتهایی دارد، او از رابین ونپرسی هم به عنوان دوست خودش یاد می کند.

" به نظر من آنها باید او را حفظ می کردند، وقتی که 18 ماه از قراردادش باقی مانده بود باید به او می گفتید " این یک قرارداد پنج ساله است، من می خواهم تیمی پیرامون تو بسازم." احتمالاً رابین با این قضیه موافقت می کرد. باید پولی که می گرفت دو برابر می شد. او جاه طلبی باشگاه را زیر سوال برد، به ابهامات در مورد آنها ادامه داد و آنها هم به فروش ستارگان خود ادامه دادند.

" در سال 1991 برایان رابسون در جلسه ای که در تیم ملی داشتیم به من گفت: "90.000 پوند در سال برای پیوستن به منچستر یونایتد" من گفتم: "من پسر لندن هستم و از بودن در آنجا راضی ام." با قبول آن 15 هزار پوند بیشتر از آرسنال پول می گرفتم، که در آن زمان مبلغ بسیار زیادی بود. در سال 1996 سر الکس فرگوسن دوباره به سراغ من آمد.

" در 1996 تازه الکل را کنار گذاشته بودم. یک جلسه با دیوید دین و کن فریر داشتم و گفتم: "ما در آرسنال چه برنامه ای داریم؟" آنها گفتند " می خواهیم برای قهرمانی حرکت کنیم، دنی فیژمن 50 میلیون پوند روی تیم سرمایه گذاری کرده است." در آن سال دیوید پلت، دنیس برگکمپ را خریدیم، پس از آن آرسن آمد و پس از آن بازیکنان فرانسوی و من بهترین قرارداد دوران بازی ام را امضا کردم. درآمدم از 300 هزار پوند به 1 میلیون پوند در سال افزایش پیدا کرد و من با خودم گفتم: "آه خدای من، من اینجا خواهم ماند. ما می خواهیم برای قهرمانی لیگ بجنگیم.

" در حال حاضر دستمزدهای کمی در آرسنال پرداخت نمی شود، فکر می کنم 143 میلیون پوند در سال. به نظر من آنها می توانند ساختار دستمزدها را درست کنند و به بازیکنان بزرگ پول بیشتری بدهند و به خیلی از بازیکنان متوسط 50 هزار پوند در هفته پول ندهند، اگر آنها این کار را می کردند من به ماندن رابین در آرسنال خوشبین بودم.

" من معیارهای آرسنال را دوست دارم. هیچکس بزرگتر از باشگاه نیست، 100 درصد با این مساله موافقم، ولی در حال حاضر مسئله این نیست. حتی اگر به اشلی کول و سول کمپل هم نگاه کنیم می بینیم که آنها خیلی زود آرسنال را ترک کردند، همچنین گائل کلیشی، سمیر نصری، سسک فابرگاس، الکس سانگ، حتی مارک اورمارس و امانوئل پتی. به نظر من می شد از آنها برای دو یا سه سال دیگر استفاده کرد. به جز سول کمپل در مورد بقیه آنها سعی کردند پول به دست بیاورند، که البته این کار اشکالی نداشت، من به حساب و کتابهای باشگاه احترام می گذارم.

" ولی در مورد جدایی رابین کار آنها نه از نظر فوتبالی درست بود و نه از نظر مالی. او پول را به باشگاه بر می گرداند، اگر به لیگ قهرمانان راه پیدا نکنید 25 میلیون پوند را از دست خواهید داد. این پول را به رابین بدهید. مربی هم از این بابت سود می برد. این مساله ای است که هواداران را آزار می دهد، ایوان گازیدیس درآمد بالایی دارد، آرسن ونگر هم همینطور. هواداران برای دیدن بازیکنان می آیند و با خودشان فکر می کنند پول این بازیکنان به جیب مربیان و مدیران می رود. "

اینکه تونی آدامز را مخالف ونگر بدانیم اشتباه است، او یکی از مشوقان دانش روانشناسی مربی سابقش است و تاثیری که او روی بازی اش گذاشته است. او به این مساله اشاره می کند که ونگر هر روز در تمرینات شرکت می کند. "همه ما نقاط قوت و ضعفی داریم. خود آرسن 15 سال پیش این را به من گفت."

تونی گمان نمی کند مربی آینده آرسنال چنین مسئولیت بزرگی در تیم داشته باشد. " او یک جورهایی همه چیز را تحت کنترل دارد، فکر می کنم نفر بعدی فقط یک سرمربی باشد."

هفته گذشته آرسنال در شرایطی مغلوب سیتی شد که لورن کوشلنی در دقیقه 9  بازی به شکلی ناشیانه از زمین اخراج شد، شنیدن نظرات تونی آدامز در این رابطه خالی از لطف نیست. توپچی ها فردا در حالی باید به استمفورد بریج بروند که حریفشان شرایط شکننده ای دارد، درست مثل شرایط خط دفاعی آرسنال.

" با اجرای این سیستم چرخشی در خط دفاع موافق نیستم. در این منطقه از زمین شما نیاز دارید بازیکنانتان شناخت خوبی از هم پیدا کنند، این یکی از مواردی است که با آرسن موافق نیستم. دفاع های کناری اش به شدت هجومی هستند، اگر در خط هافبک کسی را داشته باشید که بتواند نقش یک مدافع میانی را ایفا کند این مساله اشکالی ندارد، آنها فصل گذشته توسط میلان نابود شدند چون میلان از حفره های دفاعی آنها استفاده کرد. اگر یک بازیکن مثل پاتریک ویرا یا امانوئل پتی داشته باشید اوضاع متفاوت خواهد بود.

" بازی فوتبال به بازیکنان مربوط می شود و آرسنال بازیکنان لازم را در اختیار ندارد، من خیلی دوست داشتم کمپانی را در تیم داشتیم، او استثنایی است. فصل گذشته او بهترین دفاع لیگ بود، قبل از آن هم ریو فردیناند و ویدیچ زوجی عالی بودند، همچنین من از طرفداران بازی جانی اونز هستم.

" من هر سال این نکته را می گویم که تیمی که بهترین دفاع را داشته باشد قهرمان لیگ خواهد شد. شما باید در دفاع مستحکم باشید و منچستر سیتی فصل گذشته با کمپانی چنین شرایطی داشت، او بهترین بود. آنها در شروع این فصل کمی مشکل داشتند ولی زابالتا تا اینجا فصل خوبی را سپری کرده، گائل کلیشی پیشرفت کرده و آنها بهتر و بهتر می شوند.

" امیدوارم آرسن ونگر اختیارات خط دفاعی را به استیو بولد داده باشد چون او می داند چه کار باید بکند. او زیر نظر جرج گراهام با من کار کرده است، مطمئنم اگر زمان و اختیار این کار به استیو بولد داده شود او می تواند پیشرفت چشمگیری در آن منطقه ایجاد کند. از اینکه ونگر به صورت چرخشی از مدافعان استفاده می کند نگران هستم.

" اگر من یک هفته در کنار استیو بولد و یک هفته در کنار مارتین کیون بازی می کردم می توانستم خودم را با شرایط وفق بدهم ولی در حال حاضر شرایط متفاوت است. پر مرتساکر به صورت منطقه ای یارگیری می کند و کوشلنی نفر به نفر. شیوه کار آنها متفاوت است، جلوی آنها میکل آرتتا تمام تلاش خودش را می کند ولی او از نظر ذهنی یک بازیکن تدافعی نیست."

اگر ونگر نتواند افتخار دیگری برای باشگاه کسب کند و به کارش در اینجا پایان دهد میراث او چه خواهد بود؟ تونی به این سوال اینگونه پاسخ می دهد:

" آرسن کاری را خواهد کرد که خودش می خواهد. من شش سال برای او بازی کردم، چند بار با او ملاقات کردم، هر چه بیشتر او را می شناختم احساس می کردم کمتر او را می شناسم. هیچ سر نخی ندارم که این مرد چگونه فکر می کند یا چگونه کار می کند، درک کردن او کار دشواری است."

آدامز در مورد چالش هایی که آرسنال در شکل جدید فوتبال انگلستان با آنها دست و پنجه نرم می کند را درک می کند ولی او مشکلاتی را هم برای آینده آرسنال متصور است.

" هیات مدیره به سود آوری بیشتر فکر می کند و شرایط به گونه ای شده که هواداران هیچ جام و افتخاری نمی بینند، می دانم که آنها دخل و خرج مشخصی دارند که برایشان بسیار مهم است که بین آنها تعادل ایجاد کنند، منظور من را اشتباه نگیرید. ولی آنها باید سعی کنند باشگاه را به مسیر بردن جامها هدایت کنند. وظیفه هیات مدیره، مالک باشگاه و آرسن این است که ساختار باشگاه را طوری طراحی کنند که بهترین بازیکنان خود را حفظ کنند، آنها دستمزدهای خوبی دریافت می کنند و شما به بردن جامها فکر می کند، چون آنها فاصله بسیار بسیار زیادی با هواداران دارند."

 روی دیگر زندگی تونی

من اسکی باز هستم.من  همراه با همسرم و بچه ها به پیست اسکی Val d'Isère می رویم، همه آنها از من بهتر هستند.من یک مربی فرانسوی اسکی دارم که به زبان انگلیسی تدریس میکند.ما ابتدا شکلات داغ میخوریم و و بعد کمی ناهار و سپس اسکی میکنیم.این کار بسیار ارام بخش است.من با مادر زنم فیلم Kiss me Kate را دیدم و هفته بعد هم قرار است  Les Mis  را ببینیم.

سگم را هم برای قدم زدن بیرون میبرم.کافیه؟

هانسن هرگز سرش را جلوی توپ قرار نداده است.من به او احترام نمیذارم.
 
حرفه مربیگری او مانند دوران فوتبالی او نبوده است،اما او میگوید هرگز نمیتواند به صفوف کارشناسان تلویزیونی بپیوندد.
 
آدامز 46 ساله در بین سالهای 2003تا 2004 مربی تیم Wycombe Wanderers بود.

او پس رفتن ردنپ در سال 2008 از پورثمورث مربی این تیم شد و بعد از کسب 2 پیروزی در 16 بازی لیگ برتر از این تیم اخراج شد.در حال حاضر او مشاور رییس تیم Gabala FC آذربایجان است.جایی که او قبلا مربی این تیم بود .او در حال حاضر در حال راه اندازی زیر ساخت این باشگاه است.

"اولین بار که من بازنشته شدم،پدرم گفت"این کار بیش از حد راحت است،تو نمیتوانی آن را انجام دهی.تو باید یک شغل مناسب پیدا کنی.تو نمیتوانی مثل گری نویل و یا آلن هانسن باشی.تو نمی توانی یک روزنامه نگار باشی.ساعت 5 صبح بیرون بروی و ساعت 12 شب برگردی.

"من فکر میکنم این کار بدست آوردن پول با تلاشی اندک است.من بازیکنی بودم که همیشه از جان مایه میگذاشتم و  کل دوران حرفه ایم درباره گذاشتن 100% توانم بر روی کارم بود.کار مفسری بیش از حد برایم آسان بود.

"پریشب آلن هانسن را در برنامه Match of The Day دیدم که داشت در مورد خط دفاعی جوان استون ویلا صحبت می کرد.

"این بی ربط بود.او سن بازیکنان را دلیل عملکرد ضعیفشان می دانست.من زمانی که 21 ساله بودم یک جام بردم.اگر شما 21 ساله باشید و به اندازه کافی خوب باشید،موضوع سن مهم نیست.او فقط در مورد سن آنها صحبت میکرد.هفته بعد او موضوع دیگری را مطرح میکند، مثلا آنها خیلی پیر هستند یا آنها دو بازیکن چپ پا دارند.اما اگر شما مربی مانند پل لامبرت باشید، و در واقع با جوانان کار کنید،گاهی اوقات شما بازیکنانی دارید که بیمار و یا مصدوم هستند و یا هماهنگ نیستند.عوامل زیادی در این معادله وجود دارد.افرادی که فوتبال بازی نکردند و اینگونه اظهار نظر میکنند من برای آنها هیچ احترامی قائل نیستم."

"من به الن احترام نمیگذارم زیرا او هرگز سرش را جلوی توپ قرار نداده است.اگر من به عنوان کارشناس به تلویزیون بروم در روزهای اول ممکن است حرفهای نا مربوطی بزنم."
 
به عنوان یک مربی،ادامز دوست دارد در جایی کار کند که شانس کسب جام را داشته باشد.

او میگوید: "در همه باشگاههایی که بودم،منابع محدودی داشتم.در پورثموث در یک مرحله مقدار زیادی پول نقد در اختیار داشتیم و توانستیم بازیکنان خوبی بخریم و من واقعا لذت بردم که قسمتی از تیمی بودم که جام حذفی فصل 2008 را برنده شد. هیچوقت دوست ندارم روی این مساله تمرکز کنم که تیمم را در لیگ نگه دارم و مانع از سقوط بشوم.این احساسی بسیار بیگانه برای من است."