دفاعیات - بخش اول

این مدتی که اینجا هستم، می‌بینم که روز به روز انتقادات از آرسنال و به خصوص شخص آرسن ونگر داره زیاد می‌شه. یه سری مطالبی رو می‌خوام بنویسم که البته عقاید خودمه فقط. نظر هر شخصی برای خودش محترمه پس قصد توهین به کسی رو ندارم.

یه چند وقتی هست که دارم مصاحبه‌های افراد مختلف در مورد آرسن ونگر رو می‌خونم. کسایی که انتقاد می‌کنن، کسایی که تحسین می‌کنن، آمارهای مختلفی که جایگاهش رو بین مربی‌های دیگه نشون می‌ده و ... . چیزی که برام جالبه، اون کسایی هستن که خیلی علاقه دارن به شدت به ونگر حمله کنن.
یکی از این افراد جناب آقای جرج گراهامه. ایشون 6سال به عنوان بازیکن و 9سال به عنوان مربی تو آرسنال بودن و البته تو تیم‌های دیگه‌ای هم بازی کردن. تو دوران بازیگری از آرسنال مستقیما به منچستریونایتد تشریف بده و تو مربیگری هم بعد از آرسنال و البته لیدزیونایتد، تو تاتنهام هم 3سال مربیگری کرده. گراهام یه مدتی هست که خیلی گیر داده دوس داره از ونگر انتقاد کنه. حرف‌هایی که می‌زنه یه جورایی دقیقا برعکس حرف بقیه افرادی هست که البته ملایم‌تر انتقاد می‌کنن. مثلا امسال گفته بود که آرسنال باید اجازه بده والکات بره؛ در حالی که مطمئنا اگه والکات می‌رفت nنفر دیگه یقه ونگر رو می‌گرفتن که چرا گذاشتی ونگر بره. یا کمتر از دو سال پیش گفته بود که من اون موقع که تو آرسنال بودم این همه ستاره در اختیار نداشتم. در حالی که این چند ساله همه انتقاد می‌کنن که آرسنال ستاره نداره. جدا از این اظهار نظرهای قشنگ، باید ببینیم هویت آرسنال رو الان با کی می‌شناسن؟ با ونگر یا گراهام؟ البته درسته که آقای گراهام هم موفقیت‌های نسبتا خوبی با آرسنال بدست آورده. اما واقعا اومدن ونگر یه انقلابی تو آرسنال ایجاد کرد. اونم نه مثل مثلا چلسی که ناگهان به مایه‌دارا وصل شد و پولدار شد. آرسنال از نظر بودجه و حتی ستاره فرق چندانی نکرد* اما یک تفکر مدیریتی و فنی بزرگ به نام تفکر آرسن ونگر به تیم اومد.
*با اینکه گراهام می‌گه من ستاره‌های این آرسنال رو نداشتم، ولی با یه نگاه به تیم زمان مربیگری اون می‌شه دید که تو دو سال آخرش دیوید سیمن دروازه‌بان بود - تونی آدامز و نایجل وینتربرن و استیو بولد و مارتین کیون تو خط دفاعش بودن - یان رایت و آلن اسمیت مهاجماش بودن. پل مرسون و پل دیویس و ری پارلر و ... هم مطمئنا بازیکنای ضعیفی نبودن!

یکی دیگه از منتقدین ونگر تو این یکی دو سال کسی هست که همه خیلی براش احترام قائلیم: تونی آدامز. آدامز 19سال تو آرسنال بازی کرده. درست. اما چه کارنامه‌ی مربیگری موفقی داره؟ هیچی! تو یه تیم دسته‌یکی مربیگری کرد که به دسته دو سقوط کرد. بعدش تو پرتموث بود که تو 16بازی فقط 10 امتیاز گرفت و اخراج شد. بعدش هم تو گابالای آذربایجان یه مدتی مربیگری کرده. خب شخصی با همچین کارنامه‌ی مربیگری قطعا اونقدر اعتبار نداره که بخواد هی از کسی مثل ونگر انتقاد کنه. (البته برای اعتبار گرفتن می‌تونه چند بازی دوستانه با تیم آرسن ونگر بکنه. کلی اعتبار نصیبش می‌شه:))

اما منتقد جدی و اصلی و جالب‌تر! جناب آقای استیوارت رابسون! این عزیز دل محکمتر از همه به ونگر حمله می‌کنه و همه چیز رو هم زیر سوال می‌بره. مثلا می‌گه ونگر توانایی فنی نداره. از بازیکنا نمی‌تونه خوب بازی بگیره و استعدادا رو خراب می‌کنه و ... . اما این آقا جاش کجاست الان؟ هیچی! حتی هم آدامز هم پایین‌تر. 5سال بازیکن آرسنال بوده و بعدشم وست‌هام و کاونتری. اما بعدش هیچ مربیگری خاصی نداشته. یه دوره کوتاهی تو ساوتند سرمربی بود فقط. دیگه یه دوره‌هایی هم کمک‌مربی بوده تو تیم‌های درپیت! غیر از اینا دیگه فقط به عنوان کارشناس (!) تو شبکه‌های انگلیسی صحبت می‌کنه. یکی نیست بگه تو با این کارنامه‌ی درخشانت چرا میای در مورد آدم‌های سطح پایینی مثل آرسن ونگر اظهار نظر می‌کنی؟ آخه تخصص و اطلاعات فنی تو کجا و این ونگر بی‌سواد کجا؟


** ببخشید طولانی شد! قسمت‌های بعدی هم دارم البته! اینو هم بگم که من نمی‌گم ونگر هیچ اشتباهی نداره. از این مطلب و مطالب بعدیم منظورم اصلا این نیست. فقط می‌خوام بگم که بعضی از صحبتا بی‌انصافیه واقعا.
شب عالی متعالی