چرا آرسنال؟

سوالی که خیلی وقت‌ها برام پیش می‌آد اینه که چرا آدم طرفدار یه تیم خاص می‌شه؟ چی باعث تعصب به یه تیم می‌شه؟ اگه طرفدار یک تیم شدیم موظفیم که تا آخر عمرمون طرفدارش باشیم؟ و ...
یه سری طرفداری‌ها به نظرم الله‌بختکی هستن! مثلا من پرسپولیسی هستم. چرا؟ همینجوری! شاید مثلا چون برادر بزرگترم پرسپولیسی بود و من کلا فوتبالم از بازی کردن با برادرم شروع شده! خب حالا یه پرسپولیسی هستم و همیشه هم می‌مونم. کاری هم ندارم که فلسفه‌ی باشگاه پرسپولیس چیه. چه نتیجه‌ای می‌گیره. می‌خواد چند سال سیاستش جوون‌گرایی و پرورش استعداد باشه یا اصلا مثل ال‌سیتی خرپول‌بازی دربیاره. می‌خواد قهرمان جام باشگاه‌های جهان بشه یا بره لیگ استانی تهران بازی کنه.
بعضی از طرفداری‌ها دلایل انتسابی داره. مثلا یه ترک همینطوری طرفدار تراکتورسازی هست چون نماد قومیتشه یه جورایی. یا انزلی‌چی رو می‌بینی خودشو واسه ملوان می‌کشه. حتی اگه تیمش هیچوقت یه تیم قوی نباشه هم بازم طرفدار تیم شهرشه. یا یکی فامیلش تو یه تیمی هست یا تیم مال باباشه یا از این دست مسائل!
یه سری طرفداری‌ها به خاطر یه خصوصیت هستن. مثلا یکی می‌بینه فلان تیم همیشه قهرمان می‌شه. می‌گه من طرفدار این تیمم چون خیلی قویه و این حرفا. یا یکی می‌بینه فلان تیم یه فلسفه‌ی خاصی داره. یه سیاست‌های خاصی داره و از اون سیاست‌ها و فلسفه خوشش می‌آد. یکی حتی ممکنه از خرپول بودن یه تیمی خوشش بیاد و عاشقش بشه!
بعضی وقتا طرفداری کم‌کم پیچیده می‌شه. به یه عادت. مثلا از قدرت یه تیمی خوشت می‌آد. طرفدارش می‌شی. بعد از یه مدت می‌بینی ضعیف شده‌ها، ولی هنوز عاشقشی! دلیل خاصی هم نداری دیگه برای عشقت. ولی عادت کردی که طرفدار این تیم باشی. یا همینطوری یا اتفاقی طرفدار یه تیمی شدی. بعدا بیشتر می‌شناسیش و دلیل طرفداریت می‌شه یه خصوصیت خاصش.

در مورد هوادارای آرسنال، خب حتما از طیف‌های مختلف هستن. من خودم اول که آرسنالی شدم فک کنم بازم تحت تاثیر برادرم بود. اما جالبه که برادرم از اون موقع هر سال طرفدار یه تیمیه! یه سال منچستریه یه سال چلسی یه سال لیورپول! اما من همینطوری آرسنالی موندم! چون دقیقا از فلسفه‌ش خوشم اومد. دیدم اهل جوون‌گرایی و پرورش استعداده. درواقع چون اون روش طرفدار شدن اتفاقی رو زیاد قبول ندارم، الان بیشتر عاشق فلسفه‌ی آرسنالم تا عاشق خودش. این فلسفه هم البته مدیون آرسن ونگره. و اینجاست که بعضیا می‌گن تو آرسنالی نیستی، ونگری هستی! و یه جورایی درست هم می‌گن. من ونگری هستم. ونگری هم نه. اگه ونگر هم روشش کلا تغییر کنه و یه آدم دیگه بشه، خب من اونو هم دیگه قبول ندارم. البته نه اینکه بدم بیاد و دیگه علاقه‌ای نداشته باشم. فوقش می‌شه یه خاطره‌ی خوب از یه تیم یا مربی خوب!
دوس دارم بدونم بقیه چرا به آرسنال علاقه دارن. کسی هست که به خاطر قهرمانی‌های زیاد آرسنال بهش علاقمند شده باشه؟ اگه به خاطر قهرمانی و جام بود، چرا مثلا عاشق رئال مادرید نشده؟ یا منچستر. اگه کسی به خاطر گذشته‌ی تیم علاقمند شده باشه، مگه لیورپول چشه؟ یا بازم رئال! با خاطر پول هم که مطمئنا کسی عاشق آرسنال نمی‌شه!

جوگیر که می‌شم زیاد می‌نویسم! یه چیزایی رو می‌ذارم برا بعدا! فقط رسما و علنا اعلام می‌کنم که من طرفدار اسم آرسنال نیستم! فردا اگه آرسنال سیاستش بشه مثل چلسی من دیگه آرسنالی نیستم. اینو هم دوس دارم بدونم که بقیه نظرشون چیه؟ اگه فرداروزی مثلا جناب عثمانوف اومد و گفت من می‌خوام به روش آبراموویچ مدیریت کنم، اونوقت نظرتون در مورد آرسنال چی می‌شه؟