نسل عشاق

يادمه يازده-دوازده سالم بود، اولين باری که بازيش رو ديدم. از همون لحظه اول، شد اسطوره ی ذهنم. بازيکنی که قرار بود هميشه عاشقش باشم.
بعد از گذشت زمان، فهميدم که تو چه باشگاهی بازی ميکنه، يادمه اون موقع اسپانسر باشگاش JVC بود. کم کم بقيه ی بازيکنای اون باشگاه رو هم شناختم. بازياشونو نگاه ميکردم. اخبارشون رو دنبال مي کردم. با بردشون خوشحال مي شدم و وا باختشون ناراحت.
من از نسل فوتبال برگکمپ هستم، از نسل پاس های فوق العادش، از نسل چيپ های يهويی و غيرقابل مهارش. از نسل همبازيش با يه ريش خطی روی چونه، از نسل همبازيش که وسط موهاشو هم رنگ پيراهن باشگاش ميکرد، از نسل بال راستی که مثل موشک بود، از نسل دروازه بانی که با سبيل هاش منحصر به فرد بود، از نسل کاپيتانی که جون ميداد واسه تيمش، از نسلی که تيم رقيبش رو 4تا 4تا ميزد تا قياقه زولا مدت ها سوژه ی خندمون باشه، از نسل عشق به فوتبال و باشگاه
برگکمپ واسه خيلی از طرفدارای آرسنال اسطوره هست، اما واسه من مثل ِ خداست. آرسنال واسه خيلی ها عشق هست، اما واسه من تنها دليل ديدن فوتباله. من از نسلی هستم که تيممون رو بدون جام هم ميخواد. واسم مهم نيست ببره يا ببازه، بازيکن بخره يا نخره، بفروشه يا نفروشه....
هميشه پشت باشگاه و رئيس ميمونم، چون هیچوقت حتی کوچکترین زحمتای رئیس یادم نمیره. حتی اگه اين هشت سال، تبديل به هشتاد سال بشه.
امیدوارم اونایی که زمان کمتری هست که خودشون رو هوادار این باشگاه میدونن، کمی بیشتر در مورد باشگاه و زحمتای رئیس تحقیق کنن و بعد در موردش نظر بدن.

اینم یه هدیه به PES بازها :)



دریافت از نانو فایل

دریافت از Mediafire