چهار دلیل برای خوشبینی آرسنال به بازی برگشت مقابل بایرن مونیخ

با وجود کمبود نسبی افتخارات اروپایی، آرسنال (بدون قهرمانی در لیگ قهرمانان یا جام باشگاه‌های اروپا) با روحیه‌ای به مراتب بهتر نسبت به رقیب آلمانی خود (با شش قهرمانی در لیگ قهرمانان یا جام باشگاه‌های اروپا) به مصاف بایرن مونیخ در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رفت و حتی به عنوان تیم محبوب‌تر برای صعود به دور بعد شناخته می‌شد.

اما بایرن مونیخ در ورزشگاه امارات یک پیشروی غیرمنتظره به دست آورد. بعد از این که بوکایو ساکا توپچی‌ها را پیش انداخت، بایرن با گل‌های سرژ گنبری و هری کین بازی را برگرداند. تنها گل دقایق پایانی لئاندرو تروسارد، بازیکن تعویضی، توانست برای آرسنال مساوی را به ارمغان بیاورد.

بنابراین، آرسنال هفته آینده برای بازی برگشت راهی مونیخ می‌شود، جایی که برای رسیدن به اولین نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان از فصل ۲۰۰۸/۰۹ به بعد، حداقل به یک مساوی و احتمالاً یک برد نیاز دارد. همچنین تاریخ نیز بر علیه آن‌هاست، چرا که آرسنال در چهار تقابل قبلی خود با بایرن مونیخ در مراحل حذفی لیگ قهرمانان (۲۰۰۴/۰۵، ۲۰۱۲/۱۳، ۲۰۱۳/۱۴ و ۲۰۱۶/۱۷) هرگز موفق به عبور از این تیم نشده است. آن‌ها در دو سفر اخیر خود به آلیانز آرنا متحمل شکست ۵-۱ شده‌اند.

اما این بار شرایط می‌تواند – و باید – متفاوت باشد. هرچند بدون شک کمی ناامیدی از این بابت وجود دارد که آن‌ها نتوانستند بایرن مونیخی را شکست دهند که فرم ایده‌آلی ندارد و به آخرین امید خود برای کسب جام در این فصل چنگ می‌زند، اما همچنان دلایلی برای خوشبینی وجود دارد. در اینجا چهار دلیل برای میکل آرتتا ذکر شده است که به او باور می‌دهد تیمش می‌تواند در آلمان به پیروزی برسد، چیزی که در خانه از دستشان رفت.

عدم حضور آلفونسو دیویس در بازی برگشت

تنها ۹ دقیقه پس از شروع بازی رفت، بوکایو ساکا با یک خطای بی‌دقت از مدافع چپ بایرن مونیخ، آلفونسو دیویس، صاحب یک ضربه آزاد شد. این اتفاق در دقایق ابتدایی یک بازی حساس از لیگ قهرمانان بود، اما داور در نشان دادن کارت زرد به دیویس که روی مچ ساکا پا گذاشت، لحظه‌ای درنگ نکرد. این کارت به این معناست که دیویس بازی برگشت در آلمان را از دست خواهد داد.

در جناح چپ آرسنال، گابریل مارتینلی که به دلیل مصدومیت اخیر پا از آمادگی کامل برخوردار نبود، تأثیر چندانی روی بازی نداشت. صرف نظر از اینکه این اتفاق به خاطر کم‌کاری مارتینلی (به دلیل ناکارآمدی او) یا با برنامه‌ریزی قبلی (به دلیل اینکه ساکا بزرگترین تهدید هجومی آنهاست) رخ داده باشد، آرسنال بخش قابل توجهی از بازی هجومی خود را از جناح راست تدارک دید. در نیمه اول، ۶۱.۹٪ از حرکات حمله آنها از سمت راست زمین بود؛ این عدد در پایان بازی به ۵۵.۵٪ کاهش یافت، اما همچنان به طور قابل توجهی بیشتر از حرکات حمله از جناح چپ (۲۳.۵٪) بود.

کاهش تمایل آرسنال به حمله از جناح راست، احتمالا به این دلیل است که دیویس برای باقی مانده‌ی بازی ساکا را به خوبی مهار کرد. با وجود شروع بسیار خوب ساکا که کمی بعد از گرفتن کارت زرد، گل اول بازی را نیز به ثمر رساند، دیویس توانست بازیابی شود و به خوبی از پس کنترل ساکا، یکی از بهترین دریبل‌زن‌های دنیا، علی‌رغم داشتن کارت زرد، برآمد.

بنابراین، غیبت او در بازی برگشت ضربه بزرگی برای بایرن مونیخ است. او تنها مدافع چپ بایرن است که از سرعت بالایی برخوردار است و همچنین با حرکات خستگی‌ناپذیر در طول جناح چپ، یک تهدید هجومی هم محسوب می‌شود. او با توپ نیز بسیار راحت است و در چندین موقعیت، خونسردی او به بایرن کمک کرد تا زیر فشار حملات شدید آرسنال، بازی را از عقب سازماندهی کند.

بایرن مونیخ در این فصل، ۲۰٪ از بازی‌هایی که دیویس در آن‌ها فیکس بوده را باخته است، در حالی که این آمار بدون او به ۳۰٪ می‌رسد. آن‌ها با حضور او در زمین، گل بیشتری می‌زنند (۲.۷ گل در هر بازی مقابل ۲ گل) و گل کمتری دریافت می‌کنند (۱.۲ گل در هر بازی مقابل ۱.۴). این یک نتیجه‌گیری ساده است، زیرا عوامل دیگری نیز در جریان بازی دخیل هستند، اما بدون شک بایرن بدون دیویس تیم ضعیف‌تری است. انتظار می‌رود هفته آینده حملات بیشتری از سمت ساکا صورت بگیرد، جایی که او احتمالا مقابل رافائل گوئررو قرار خواهد گرفت - بازیکن خوبی است، اما به هیچ وجه در حد آلفونسو دیویس نیست.

مشکلات بایرن مونیخ با مالکیت توپ

در امارات، بایرن از حفظ توپ طفره نرفت، اما آن‌ها از بازی مستقیم نیز ابایی نداشتند. گل‌های آن‌ها از یک ارسال بلند به سمت محوطه جریمه حریف نشأت گرفت که منجر به اشتباه مدافعان آرسنال شد و گل دوم نیز حاصل یک حرکت انفرادی دیدنی لروی سانه از زمین خودی بود. در نهایت، سهم بایرن از مالکیت توپ در این بازی تنها ۴۰.۸٪ بود.

بایرن مونیخِ توماس توخل در این فصل زمانی که مالکیت زیادی روی توپ داشته‌اند، برای باز کردن دروازه حریفان با مشکل مواجه شده‌اند و بسیاری از نتایج ضعیف آن‌ها در بازی‌هایی رقم خورده که به طور قابل توجهی مالکیت توپ را در اختیار داشته‌اند. در واقع، آن‌ها از ۲۷ بازی‌ای که در این فصل بیش از ۶۰٪ مالکیت توپ داشته‌اند، ۹ بازی را باخته‌اند، در حالی که هیچ‌کدام از ۱۳ بازی‌ای که مالکیت توپ آن‌ها زیر ۶۰٪ بوده را واگذار نکرده‌اند. آرسنال در بازی رفت به بایرن فضا برای نفوذ داد و تیم مهمان از این فضا به خوبی استفاده کرد.

در خانه، فشار بیشتری روی بایرن خواهد بود تا بازی را به آرسنال دیکته کند و در حالی که تیم آرتتا از تسلط بر توپ سود می‌برد، آن‌ها در مواقعی که اجازه می‌دهند حریف توپ را در اختیار داشته باشد نیز موفق ظاهر شده‌اند. آن‌ها در این فصل در چهار بازی لیگ برتر مقابل لیورپول و منچسترسیتی (دو برد و دو تساوی) شکست نخورده‌اند، در حالی که مالکیت توپ آن‌ها در این بازی‌ها بیشتر از ۴۹٪ نبوده و در بازی مساوی مقابل سیتیزن‌ها به پایین‌ترین حد خود یعنی ۲۷.۵٪ رسیده است. آن‌ها در این فصل از ۲۰ بازی رسمی خود با بیش از ۶۰٪ مالکیت توپ، ۶ بازی را باخته‌اند (۳۰٪)، در حالی که با کمتر از ۶۰٪ مالکیت توپ تنها ۲ بازی از ۲۴ بازی را واگذار کرده‌اند (۸.۳٪).

احتمالاً به سود آرسنال باشد که در بازی برگشت اجازه دهد بایرن توپ را در اختیار داشته باشد و این اتفاق در آلیانز آرنا محتمل‌تر به نظر می‌رسد.

مصدومیت سرژ گنبری

"این مصدومیت همسترینگ است. به نظر نمی‌رسد برای بازی برگشت آماده شود." ارزیابی توخل از مصدومیت سرژ گنبری که او را در امارات مجبور به ترک زمین کرد، کاملاً قاطعانه بود. به طور معمول، سرمربیان دوست دارند منتظر اسکن بمانند و بعد نظر دهند، اما توخل اصرار داشت که این وینگر که در گذشته هم با مصدومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم کرده، بازی برگشت در آلمان را از دست خواهد داد.

اگرچه در بازی رفت این سانه بود که بیشتر لحظات خوب و خطرناک بایرن را رقم زد، اما تحرکات و دوندگی‌های سرژ گنبری در جناح دیگر باعث ایجاد دردسر برای آرسنال شد. برای مثال، هیچ‌کس نمی‌توانست با او در صحنه‌ای که روی پاس عمقی لئون گورتسکا صاحب توپ شد و گل تساوی بایرن را به ثمر رساند، هم‌پا شود.

با وجود این که گنبری در میان بازیکنان خط حمله فیکس، کمترین تعداد لمس توپ (۲۴) را داشت، اما با وجود تعویض شدن در دقیقه ۶۹، تنها گابریل مارتینلی (۳) از او شوت بیشتری (۲) به سمت دروازه زد. او فوق‌العاده سخت‌کوش بود و در کارهای دفاعی با جدیت شرکت کرد، سه دفع توپ (تنها اریک دایر با ۵ دفع توپ عملکرد بهتری داشت) و در مجموع ۳۷ بار با فشار سفت و سخت روی بازیکن حامل توپ اقدام به توپ‌گیری کرد. این تعداد، او را با وجود تعویض شدن، در رده چهارمین بازیکن از نظر تعداد پرسینگ قرار می‌دهد (پشت سه بازیکنی که کل ۹۰ دقیقه در زمین بودند). موقعیت‌هایی که او در آن‌ها اقدام به پرسینگ کرده، نشان می‌دهد که چقدر برای تیم خود زحمت می‌کشد.

غیبت گنبری و حرکات انفجاری او بدون توپ در طول زمین، یک نگرانی کمتر را برای آرسنال در بازی برگشت ایجاد می‌کند. کینگزلی کومان جانشین مناسبی است، اما او در دقایقی که به زمین آمد، به مراتب کم‌اثرتر از گنبری نشان داد. مصدومیت گنبری تنها می‌تواند یک خبر مثبت برای آرسنال باشد.

این باور که بایرن به آن‌ها فرصت خواهد داد

عملکرد بایرن در روز سه‌شنبه این حس را القا می‌کرد که آن‌ها بر بسیاری از مشکلات خود غلبه کرده‌اند. این نمایشی به مراتب مطمئن‌تر از چیزی بود که ما از تیمِ توخل انتظار داشتیم.

با این حال، هنوز هم نشانه‌هایی از مشکلات آن‌ها، به خصوص زمانی که در یک‌سوم دفاعی خود تحت فشار قرار می‌گیرند، به چشم می‌خورد.

آرسنال در طول بازی شش بار در فاصله کمتر از ۴۰ متری دروازه بایرن موفق به توپ‌گیری شد که این شامل صحنه‌ی منجر به گل تروسارد هم می‌شود. آن‌ها با این آگاهی از بازی خارج می‌شوند که پرس آن‌ها - که در این فصل در لیگ برتر منجر به بیشترین تعداد شوت (۶۰) و هفت گل بعد از توپ‌گیری در مناطق بالا شده است - می‌تواند در بازی برگشت ثمربخش باشد.

بالاخره، تنها چهار تیم در لیگ قهرمانان اروپا در این فصل بیشتر از بایرن (۷۱ بار) در فاصله کمتر از ۴۰ متری دروازه خود اقدام به لو دادن توپ کرده‌اند. نرخ پاس صحیح اریک دایر که تنها ۷۷.۱ درصد بوده، نشان می‌دهد که او به احتمال زیاد می‌تواند حلقه‌ی ضعیف در این نقطه باشد.

آرسنال می‌تواند هفته آینده با این آگاهی راهی آلمان شود که حریف آن‌ها در صورت اعمال پرس موثر، به آن‌ها فرصت خواهد داد. دلایل محکمی وجود دارد که باور کنیم آرسنال می‌تواند به پیروزی مورد نیاز خود دست پیدا کند.