آرتتا لب‌خط به بازیکنانش چه می‌گوید؟

٣۶ درصد مالکیت میدان، سه شوت در چارچوب، و شکست ٣-٠ که می‌توانست بدتر هم باشد. آرسنال در مقابل لیورپول دنبال چه چیزی می‌گشت؟

به وضوح زمانی که اوضاع درست پیش نمی‌رود نمی‌توان به‌خوبی تشخیص داد که برنامه تیم چیست. آرتتا در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی با افسوس فراوان به «فقدان شفافیت» در عملکرد تیم اشاره کرد. اما اتلتیک تلاش کرده تا بتواند تصویری کلی از برنامه آرسنال در این بازی را نمایان کند.

 

نمی‌توان همه‌چیز را لابه‌لای صحبت‌های سرمربی لب‌خط کندوکاو کرد. جملات بریده بریده‌ای که لب‌خط شنیده می‌شوند در مقابل استراتژی و تاکتیک اصلی تیم سرنخ‌های محدودی در اختیارمان قرار می‌دهند. مربیان در چنین مواقع پرفشاری به اختصار صحبت می‌کنند. بااین وجود، صحبت‌های سرمربی اسپانیایی لب خط سرنخی از ایده‌های او را نمایان می‌سازد.

 

رویکرد آرتتا

آرسنال بدون چهار مهره کلیدی پا به میدان گذاشت؛ بوکایو ساکا، امیل اسمیت رو، گرانيت ژاکا و داوید لوئیز. آرتتا پس از بازی عدم حضور آن‌ها را به‌عنوان بهانه‌ای برای شکست مطرح نکرد و در این مورد گفت: «این‌ها بهانه است، و من از بهانه‌گیری متنفرم.»

 

این روحیه آرتتا تحسین‌برانگیز است، اما برخلاف تصویر مغرورانه‌ای که مقابل خبرنگاران نشان داد، رویکرد تاکتیکی او در زمین با صحبت‌هایش همخوانی نداشتند. تأثیر ساکا و اسمیت رو در یک سوم هجومی زمین واضح بوده است، و لوئیز و ژاکا نیز یک زیربنای تاکتیکی برای تیم فراهم می‌کنند. بدون حضور این چهار مهره، آرتتا تصمیم گرفت به فشردگی لایه‌های تیم بیافزاید و با استایل ضدحمله‌ای به میدان برود، کاری که در اولین فصل حضورش شاهد آن بودیم.

 

البته که این استراتژی در بسیاری از بازی‌های بزرگ در پایان فصل گذشته موفقیت‌آمیز بوده. آرسنال همین لیورپول را ٢-١ مغلوب کرد، باوجودیکه تنها ٣١ درصد مالکیت را در اختیار داشت. شاید بتوان عدم موفقیت این رویکرد را به عدم هماهنگی مهره‌های مثلث هجومی آرسنال نیز مربوط دانست. آخرین باری که اوبامیانگ، لاکازت و پپه همزمان با هم در ترکیب حضور داشته‌اند به فینال جام حذفی فصل گذشته در مقابل چلسی برمی‌گردد.

ذهنیت محافظه‌کارانه آرتتا را می‌توان از جملاتی که لب خط به بازیکنان منتقل می‌کرد تشخیص داد، که اغلب آن‌ها توصیه‌های تدافعی یا تشویق بازیکنان به بازی فیزیکی بودند.

 

‘Dani, cerca!’

 

اگر آرتتا را به صحبت‌هایش لب‌خط قضاوت کنیم، متوجه می‌شویم که از عملکرد دنی سبایوس در میانه زمین ناراضی بود. بیشترین کلمه‌ای که به سبایوس می‌گفت cerca بود، که در اسپانیایی که معنای «نزدیک» است؛ او می‌خواست که دنی تا حد ممکن سایه به سایه با تیاگو حرکت کند. بازیکن اسبق بایرن عقب می‌ماند تا مالکیت را حفظ کند و نبض بازی را تعیین کند، و آرتتا انتظار داشت که سبایوس او را رها نکند.

 

 

ساده بگوییم، سبایوس این‌کار را انجام نداد. عصبانیت آرتتا از زبان بدنش مشخص بود. تا اتمام نیمه اول، تیاگو چهل پاس موفق ثبت کرده بود، که بیش از دوبرابر مجموع پاس‌های موفق خط میانی آرسنال بود. این‌که سبایوس با الننی جایگزین شد اصلا جای تعجبی نداشت.

 

‘Auba, preparado!’

 

یکی از موارد بحث‌برانگیز انتخاب ترکیب توسط آرتتا، استفاده‌ی تو از اوبامیانگ در کناره‌هاست. کاپیتان آرسنال در مقابل وستهم نیز در کناره‌ها به‌کار گرفته شد و چندین مرتبه در انجام وظایف تدافعی خود ناموفق عمل کرد. در مقابل لیورپول هر بار که توپ زیر پای آلیسون قرار می‌گرفت، آرتتا خطاب به اوبامیانگ از کلمه preparado استفاده می‌کرد، یعنی اینکه می‌خواست اوبا «آماده» باشد.

 

آرسنال سمت راست لیورپول یعنی شعاع حرکتی آرنولد و صلاح را به‌عنوان خطرناک‌ترین نقطه لیورپول شناسایی کرده بود، منطقه‌ای که قسمت عمده بازی‌سازی لیورپول از آن‌جا صورت می‌گیرد. لیورپول از آرنولد به‌عنوان بازی‌ساز استفاده می‌کند و وظیفه اوبامیانگ مسدود کردن مسیر پاس‌های این دفاع راست انگلیسی بود. از سوی دیگر وظیفه مثلث مارتین اودگارد، پپه و لاکازت فشار به خط دفاع لیورپول و نفوذ از میانه میدان بود.

 

 

درمجموع آرتتا ۶ مرتبه واژه preparado را خطاب به اوبامیانگ به زبان آورد، و هربار شور و حرارت صدای آرتتا بیشتر می‌شد. در ۴۵ دقیقه‌ی ابتدایی، این تاکتیک با موفقیت پیش می‌رفت، که البته تاحدود زیادی وابسته به نبوغ تیرنی در جای‌گیری بود.

 

وقتی که اوبامیانگ عقب می‌آمد، تیرنی به‌عنوان مهره سوم به خط دفاع اضافه می‌شد و حرکات صلاح به داخل محوطه را خنثی می‌کرد. تیرنی و گابریل نزدیک یه یکدیگر بازی می‌کردند و اوبامیانگ نقشی شبیه به وینگ‌بک را برعهده داشت.

 

 

به‌محض این‌که تیرنی دچار آسیب‌دیدگی شد، این ساختار فروریخت. این موضوع در نحوه به‌ثمر رسیدن گل دوم لیورپول واضح است، جایی که فاصله میان سدریک و گابریل هدف گرفته می‌شود.

 

تا اینجای کار، کیفیت فعالیت تدافعی اوبامیانگ نیز کاهش پیدا کرده بود. به هر حال، اوبامیانگ یک مهاجم است و عملکرد تدافعی او هرگز آرتتا را راضی نخواهد کرد

 

‘Thomas, pronto!’

 

احتمالا، یکی از دلایل انتخابی اوبامیانگ در سمت چپ میدان این بود که از فضای پشت سر آرنولد بهترین استفاده را داشته باشد. صحت چنین موضوعی زمانی تأیید می‌شود که هرگاه توماس پارتی در میانه میدان صاحب توپ می‌شد، آرتتا با استفاده از کلمه pronto از او می‌خواست که اوبامیانگ را آزاد کند. اوبامیانگ در گذشته با استفاده از همین توپ‌های بلند قطری توانسته بود در فینال سوپرجام به لیورپول ضربه بزند و آرتتا به‌دنبال تکرار این موقعیت بود.

 

 

این یک استراتژی مشخص بود. هافبک سمت راست آرسنال توماس پارتی در کل نود دقیقه تنها دو بار به بال سمت راست یعنی نیکولاس پپه پاس داد.

 

شاید همین نکته آماری توجیهی باشد بر عدم توانایی پپه در ایجاد خطر در یک سوم دفاعی لیورپول. یک جایی از بازی آرتتا ناامیدانه فریاد زد: «نیکو، حرکت کن! این یکی رو مال خودت کن!»

 

این‌که بگوییم تنها نقشه تهاجمی آرسنال پاس‌های بلند توماس پارتی به فضای پشت‌سر آرنولد بود، منصفانه نیست. اگرچه، بازی‌ساز اصلی تیم یعنی مارتین اودگارد موفق نشد تا از پس فابیانو برآید. دستیار آرتتا آلبرت استوئیونبرگ چند مرتبه خطاب به اودگارد فریاد زد «مارتین، پشت سرت!» گویی هر بار که هافبک نروژی اقدام به حرکت در فضاها می‌کرد، فابینیو منتظر بود تا سد راهش شود و البته موفق می‌شد.

 

بدون حضور لوئیز در بازی‌سازی، این برند لنو بود که پاس‌های بلند به سمت یک سوم تهاجمی حریف ارسال می‌کرد. کالوم چمبرز نفوذ می‌کرد و به پپه نزدیک می‌شد، تا شانس برتری در دوئل‌های هوایی توسط یکی از این دو بیشتر شده و آرسنال در یک منطقه خطرناک صاحب توپ شود. به محض آنکه توپ به آن سمت زمین فرستاده می‌شد، آرتتا فریاد می‌زد «این یکی رو مال خودت کن!»

 

 

از حق نگذریم پپه واقعا در این زمینه عملکرد خوبی داشت، و در سه مورد از چهار دوئل هوایی خود برنده شد. اما چمبرز در هشت دوئل هوایی تنها دو مرتبه پیروز شد.

 

برای آن‌هایی که در طول دوازده ماه هدایت آرتتا آرسنال را زیر نظر داشته‌اند، رویکرد تاکتیکی‌ای که مقابل لیورپول اتخاذ کرد آن‌چنان غیرمنتظره نبود. اما با توجه به پیشرفت آرسنال در مدت اخیر، این یک قدم رو به عقب به‌حساب می‌آمد. این درحالی است که آرسنال در اجرای همین رویکرد هم ضعیف عمل می‌کرد، چراکه چنین روشی مستلزم قدرت فیزیکی بالا در دوئل‌هاست که آرسنال از آن‌ها سربلند بیرون نیامد.

 

واکنش آرتتا هرچه که باشد، آرسنال چهار بازیکن مهم خود را در اختیار نداشت. بااین‌وجود، این‌که آرسنال تا این حد به لوئیز و ژاکا که بازیکنان باثباتی نیستند، و ساکا و اسمیت رو که بسیار جوان هستند وابسته باشد، وضعیت آن‌چنان خوبی نیست.

 

نویسنده: جیمز مک‌نیکولاس

برگردان: سپهر بهارلوئی