تجارت سفید با دست‌های آلوده

آرش حقیقی: بعد از چلسی و منچستر این‌بار نوبت آرسنال است که به خارج از جزیره واگذار شود اما این دفعه ظاهراً پای یک ایرانی هم در میان است.


انگار بازی جدیدی شروع شده است یا بهتر است بگوییم همان بازی قدیمی و معروف «قطار ثروت‌سواری» با شکل و شمایلی جدید رونق یافته است و چون هر بازی بزرگی یک قربانی می‌طلبد، این‌بار نوبت به فوتبال اروپا می‌رسد که به دست و پایش ریسمان ببندند و چون عروسک خیمه‌شب‌بازی بالا و پایین‌اش کنند.

انگار پیش‌بینی‌ها و زحمات چندین و چندساله آقای بوسمن عزیز دارد نتیجه می‌دهد و کم‌کم این بیماری مسری چون طاعون همه را به خود آلوده می‌کند و در این راه پس از گذشتن از روی جسد چلسی و منچستریونایتد حالا چشم به آرسنال دارد.

اتفاقات هفته اخیر در این باشگاه حقیقتی را برای همه روشن کرد و آن حقیقت آن‌قدر تلخ بود که انگار حواس آرسنالی‌ها را پرت کرد و نگذاشت دقیقا بفهمند قرار است چه بلایی بر سرشان بیاید. اما در هر صورت چه آنها بخواهند و چه نخواهند این توفان تغییرات، حرکتش را به سویشان آغاز کرده است.

آشوبی نظام‌مند
برای اینکه راحت‌تر به بازی‌های پشت‌پرده باشگاه آرسنال پی ببریم، بهتر است چند واقعه که از آوریل تا سپتامبر امسال رخ داد را به صورت نکته‌وار بررسی کنیم:

1 – دیوید دین – نایب‌رئیس باشگاه آرسنال – در جلسه‌ای با دیگر اعضای هیات‌مدیره اصرار می‌کند تا کلیه حقوق باشگاه را به تاجر آمریکایی «استنلی کورنک» که خود 19/12 درصد از سهام تیم را در اختیار دارد، واگذار کنند و عملا آرسنال را به او بفروشند. این پیشنهاد با مخالفت شدید دیگران و به‌خصوص مدیر باشگاه «کیت ادلمن» مواجه می‌شود و نهایتا دین را مجبور می‌سازد تا در ماه آوریل از سمتش استعفا دهد.

2 – تیری آنری در ماه آگوست پس از سال‌ها از آرسنال جدا می‌شود و آرسنال در فصل نقل و انتقالات هیچ بازیکن بزرگی را به خدمت نمی‌گیرد.

3 – دیوید دین در ماه آوریل به سمت ریاست شرکت سرمایه‌گذاری «Red and White Holdings» می‌رسد.

4 – در همان روز، دیوید دین سهام 58/14 درصدی خود را به‌طور کامل و به قیمت 72 میلیون پوند به این شرکت می‌فروشد.

5 – آرسن ونگر که قراردادش در پایان این فصل با آرسنال به اتمام می‌رسد، پس از صحبت‌هایی که این هفته با دیوید دین کرد، قانع شده است که قرارداد جدیدی با باشگاه به امضا برساند و کارش را در این تیم که از سال 96 رهبری آن را به عهده دارد، ادامه دهد.
با کنار هم قراردادن تکه‌های این پازل، به راحتی می‌توانیم به نتیجه نهایی برسیم. اما پیش از اینکه رأی نهایی را صادر کنیم، بهتر است به ماهیت واقعی شرکت «Red and White»پی ببریم.

Red and White Holdings
مجله Forbes همه‌ساله فهرست ثروتمندترین مردان جهان را منتشر می‌کند. سال 2006 در رتبه 278 نام مردی روس به چشم می‌خورد به نام «آلیشر عثمانف». حالا در سال 2007 همین نام را به عنوان صاحب اصلی شرکت سرمایه‌گذاری «Red and white» می‌بینیم؛ اما این عثمانف واقعا کیست؟ آلیشر عثمانف پس از سرکارآمدن ولادیمیر پوتین در روسیه برای خودش شهرت زیادی کسب کرد.

او که از دوستان نزدیک رئیس‌جمهور وقت روسیه است با ورود به دنیای تجارت گاز طبیعی و نیز در دست‌گرفتن بخشی از فعالیت‌های نظامی روسیه، ثروت زیادی اندوخت. البته عثمانف در این راه تنها نبود بلکه یک ایرانی مقیم لندن به نام فرهاد مشیری نیز او را در تمامی این سال‌ها همراهی کرد. مشیری متولد ایران است اما پاسپورت انگلیسی دارد. نکته جالب در مورد این سرمایه‌دار ایرانی،‌مجهول‌الهویه بودنش است؛ یعنی هیچ مدرکی در مورد محل تولد، میزان تحصیلات و میزان سرمایه‌اش وجود ندارد. حتی نام او در یکی از سایت‌ها اردوان و در سایت دیگر فرهاد ذکر شده است.

وی مرکز فعالیت‌هایش لندن است و در ضمن ریاست یک کمپانی معدن روس به نام Metalloinvest را به‌عهده دارد. در ضمن، رابطه همکاری چندین و چندساله این زوج روس – ایرانی در سرمایه‌گذاری اخیر نیز حفظ شده و در واقع نیمی از شرکت Red and White Holdings متعلق به مشیری است.

سؤالی که اینجا پیش می‌آید، این است که آیا این اولین میلیاردر روس است که به فوتبال انگلستان علاقه نشان می‌دهد؟

مسلما پاسخ منفی است. چه کسی می‌تواند انقلاب رومن آبراموویچ روس در سال 2003 را فراموش کند؟ آبراموویچ هم مانند عثمانف از نزدیکان پوتین بود و به ناگاه با کنارگذاشته‌شدن «کن بیتس» به لندن آمد و چلسی را در اختیار گرفت. اما آیا واقعا علت این کار علاقه آبراموویچ به فوتبال بود یا هدف دیگری را دنبال می‌کرد؟

پس یک‌بار دیگر بازمی‌گردیم به همان بازی «قطار ثروت سواری» که ژست جدیدی به خود گرفته است. نمی‌توان انکار کرد افرادی چون آبراموویچ و عثمانف که چنین ثروتی در اختیار دارند، از هوش و ذکاوت کمی برخوردارند.

پس باتوجه به رسوایی‌های مالی اخیر، دولت پوتین و حساسیت‌های بالاگرفته نسبت به این سرمایه‌داران بزرگ در روسیه و البته خطر بزرگی که این مردان را در سرزمین خودشان تهدید می‌کرد، با یک دودوتا چهارتای ساده، راه‌حلی فوق‌العاده و پوششی بسیار مناسب پیش‌رو قرار می‌گیرد؛ انتقال بخش عمده‌ای از این ثروت عظیم به انگلستان و سرمایه‌گذاری روی فوتبال جزیره و تیم‌های مطرح لیگ برتر که نه تنها می‌تواند با گرفتن شکل ورزشی به خود به اصطلاح پولشویی شود و تمام بازی‌های کثیف پشت‌پرده این ارقام نجومی را پنهان سازد، بلکه با حرکت فوتبال مدرن و تبدیل‌شدن آن به یک صنعت، این سرمایه را چندین و چند برابر می‌کند.

پس با این دید و فرضیه شکل‌گرفته که کم‌کم رنگ و بوی حقیقتی غیرقابل انکار را به خود می‌گیرد، تنها باید منتظر سقوط آخرین مردان مقاوم لندنی نشست و نظاره‌گر تولد یک چلسی دیگر در لیگ برتر بود. حال برای اینکه بیش از پیش صحت این فرضیه روشن شود، بد نیست به صحبت‌ها دیوید دین، عثمانف و کیت الدمن کمی توجه کنید.

من آرسنال را از ته قلب دوست دارم
دین یک روز پس از فروش سهامش به Red and White Holdings درمورد این تصمیم‌اش بــه بــی.بــی.ســی توضیحاتی دارد: «رک و راست باید بگویم که تمام هدف آرسنال تنها رسیدن به مقام چهارمی در لیگ برتر است.

باشگاه دیر یا زود ناچار است بپذیرد که برای عقب‌نماندن از رقبایش به تزریق رقم قابل ملاحظه‌ای پول نیاز دارد. من به هیچ‌وجه علاقه‌ام به آرسنال را از دست نداده‌ام و می‌خواهم همچنان نقش عمده‌ای در این تیم داشته باشم. اعضای هیأت‌مدیره اعتقاد دارند تیمشان در شرایط کنونی وضعیت خوبی دارد؛ اما حقیقت این است که ما باید به فکر آینده باشیم.

فوتبال در این سال‌ها تغییرات زیادی کرده است و این تغییرات با شتاب به مراتب بیشتری در سال‌های آینده هم به روند خود ادامه خواهد داد. واقعا تا چند سال پیش، چه کسی فکر می‌کرد تیمی چون منچسترسیتی در فصل نقل و انتقالات، 50 میلیون پوند خرج به خدمت‌گرفتن بازیکنان جدید کند؟».

در برابر این اظهارات دیوید دین، کیت‌الدمن در مراسم قرعه‌کشی جام قهرمانان در موناکو، عکس‌العمل نشان داد: «دیوید می‌تواند هر کاری دلش می‌خواهد بکند و سهامش را به هر کس می‌خواهد بفروشد اما مسلما این هیچ تغییری در ساختار مالی و سهامی باشگاه ایجاد نخواهد کرد».

انگار الدمن بازمانده نسل قدیمی فوتبال است و هنوز به اصالت باشگاه‌ها اعتقاد دارد. ولی شاید حتی خود او هم در اعماق وجودش به نابرابری این جنگ آگاه است و می‌داند به احتمال فراوان دیر یا زود ناچار به تسلیم‌شدن است.

جالب است که در این میان، دین به هیچ‌وجه قصد خود را پنهان نمی‌کند و به وضوح می‌گوید: «اعتقاد دارم باشگاه باید کمک مالی خارجی را بپذیرد و از این ثروت در راه حضور قدرتمند در میادین فوتبال استفاده کنیم. ترس من از این است که بدون سرمایه‌گذاری من و همکارانم، در آینده‌ای نزدیک، آرسنال دیگر قدرت مقابله با تیم‌های درجه یک را نداشته باشد».

شاید حرف دین درست باشد اما واقعا دلیل این همه تلاش تنها آینده آرسنال است و پای هیچ منفعت شخصی در میان نیست؟ «اگر بحث فقط بر سر پول‌درآوردن باشد، مسلما راه‌های بهتری هم وجود دارد. اصلا چرا آرسنال؟ درحال‌حاضر تیم‌های دیگری هم هستند که به احتمال زیاد به فروش می‌روند. من می‌توانستم سراغ هرکدام از تیم‌های دیگر بروم اما هدفم کمک به آرسنال است».

هرچند آقای دین اشاره‌ای به نام این تیم‌های دیگر نکرده اما مسلما منظورش تاتنهام و نیوکاسل و البته در درجه بعد منچستریونایتد است؛ یونایتدی که به نظر می‌رسد خانواده گلیزر می‌خواهد دست از سرش بر دارد و برود دنبال یک تجارت دیگر. با این حال، هنوز کار تمام نشده. مقاومت مسئولان آرسنال ادامه دارد و اگرچه نتیجه این جنگ تا حد زیادی معلوم است اما دین ترجیح می‌دهد گاهی هم محافظه‌کارانه حرف بزند.

آقای دین از قول عثمانف جمله جالبی بر زبان می‌آورد که از طنز بالایی برخوردار است: «هنوز تصمیمی برای خریدن آرسنال نداریم!».

متهمان پرونده واگذاری
متهم ردیف اول
نام: آلیشر بورخانوویچ عثمانف
تاریخ تولد: نهم سپتامبر 1953
محل تولد: شهر چوستا، منطقه نامانگان، ازبکستان
سرمایه تخمینی: 5/5 میلیارد دلار
تحصیلات: فارغ‌التحصیل رشته روابط بین‌الملل از دانشگاه مسکو و دارای مدرک حقوق بین‌الملل از همین دانشگاه و مدرک تخصصی بانکداری از آکادمی اقتصاد.
فعالیت‌های تجاری: مالک کمپانی Gallagher Holdings – مالکیت اشتراکی کمپانی Oskol – مالک کمپانی اورال – بنیانگذار کمپانی معدن Metalloinvest در کنار همکارش واسیلی آنیسیموف – صاحب‌امتیاز روزنامه Kommersant - مالکیت شرکت سرمایه‌گذاری Red and White Holdings با فرهاد مشیری – مالک 58/14 درصد سهام باشگاه آرسنال.

متهم ردیف دوم
نام: فرهاد (اردوان) مشیری
تاریخ تولد: 1952
محل تولد: ایران – شهر نامشخص
تحصیلات: نامشخص
سرمایه تخمینی: نامشخص
فعالیت‌های تجاری: کمپانی Gallagher Holdings – کمپانی Epion Holdings – کمپانی Ural Steel – کمپانی Gallmettal – رئیس کمپانی Metalloinvest - مالکیت اشتراکی شرکت سرمایه‌گذاری Red and White Holdings با آلیشر عثمانف – مالک 58/14 درصد سهام باشگاه آرسنال

متهم ردیف سوم
نام: دیوید بری چارلز دین
تاریخ تولد: هفتم سپتامبر 1943
محل تولد: لندن – انگلستان
سرمایه تخمینی: نامشخص
تحصیلات: فارغ‌‌التحصیل رشته مدیریت از دانشگاه کمبریج
فعالیت‌های تجاری: فروش سهام 55/14 درصدی خود از باشگاه آرسنال به Red and White Holdings و انتخاب‌شدن از سوی فرهاد مشیری و آلیشر عثمانف به عنوان رئیس این شرکت سرمایه‌گذاری.


--------------------------------------------------------------------------------
کلیه حقوق مادی و معنوی این مطلب متعلق به موسسه همشهری است.

چاپ شده در تاریخ دوشنبه 16 آبان 1390 - 01:48:15 از آدرس:
http://www.hamshahrionline.ir/news-31562.aspx

****حالا میشه به من هم توضیح بدین چی شده!!!!!!!