دانلود گزارش گل خاطره انگیز توماس در حماسه آنفیلد+
- خانه
- بلاگ آرسنال
- با ارسنال زندگی میکنم
- دانلود گزارش گل خاطره انگیز توماس در حماسه آنفیلد+
50 لحظه تاریخی باشگاه آرسنال(سری 1)
1971 - آرسنال اولین بار دابل کرد
چارلی جرج (Charlie George) همراه با جام حذفی سال 1971
دابل کردن (فتح لیگ برتر و جام حذفی در یک فصل)
اتفاقی است که بیشتر در دهه ی اخیر اتفاق افتاده، تیم آرسنال تحت رهبری
آرسن ونگر تا به حال دو بار دابل کرده است.
اما اگر به گذشته برگردیم، قبل از شروع لیگ برتر نیز فتح دو جام (لیگ و جام
حذفی) در یک فصل همواره هدفی مقدس برای تیم های انگلیسی بوده است.
وقتی رقابت های فصل 71-1970 شروع شد، تاتنهام تنها تیم انگلیسی بود که
توانسته بود در قرن بیستم در طول یک فصل دابل کند. اما وقتی فصل به پایان
رسید، تیم آرسنال به رهبری برتی می (Bertie Mee) توانست در این زمینه با
تاتنهامِ بیل نیکولسون (Bill Nicholson) برابری کند. (آن ها 10 سال زودتر
موفق به این امر شده بودند.)
توپچی ها موفق شدند تا جام را در زمین رقیب قدیمیشان (White Hart Lane) با پیروزی 1-0 به دست بیاورند.
5 روز بعد در ومبلی مردان می (Bertie Mee) در برابر لیورپول قرار گرفتند، شاهکار دیگری خلق کردند تا این موفقیت در تاریخ ثبت شود.
در بعد از ظهر یک روز گرم در ومبلی (8 می 1971)، بعد از یک فصل طولانی و
سخت، دو تیم مقابل یکدیگر قرار گرفتند. آرسنال موقعیت های بهتری نسبت به
حریف خود ایجاد کرد اما ری کندی (Ray Kennedy)، جرج گراهام (George Graham)
و چارلی جرج (Charlie George)، در نواختن ضربات آخر موفق نبودند.
بازی به وقت اضافه کشیده شد. اولین حمله ی جدی را د2 دقیقه بعد از شروع وقت
اضافه لیورپول خلق کرد و امیدهای آرسنال برای دابل کردن در حال از بین
رفتن بود. استیو هایوی (Steve Heighway) از لیورپول حمله را شروع کرد، باب
ویلسون (Bob Wilson) (دروازه بان آرسنال) انتظار داشت تا وی توپ را سانتر
کند اما مهاجم گوش لیورپولی با یک ضربه ی سنگین توپ را از ناحیه تیر یک
دروازه بان درون دروازه قرار داد.
آرسنال از پا ننشست و برای فتح جام حملات کسترده ای بر روی دروازه ی حریف
تدارک دید. فرانک مک لینتاک (Frank McLintock) که در آستانه ی پنجمین شکست
پیاپی خود در ومبلی بود، به هم تیمی های خود روحیه می داد. در همین دقایق
بود که ضربه ی نوک پای ادی کلی (Eddie Kelly) امیدها را نزد توپچی ها زنده
کرد. ابتدا گل تساوی بخش به نام گراهام ( Graham) ثبت شد، اما تصاویر
تلویزیونی نشان داد که پای این هافبک آرسنالی توپ را لمس نکرده و ضربه به
طور مستقیم درون دروازه ری کلمنس (Ray Clemence) (دروازه بان لیورپول) قرا
گرفته است.
آرسنال با این گل به بازی برگشت و و بازگشت آن ها بسیار بهتر از شروعشان در
ابتدای بازی بود. جرج (George) پاسی را از جان رادفورد (John Radford)
دریافت کرد و از فاصله ی 20 یاردی یک شوت سنگین راهی دروازه ی کلمنس
(Clemence) کرد. توپ تور دروازه را لمس کرد، جرج (George) در چمن ومبلی
توسط دیگر بازیکنان غرق شد. هنوز هم از صحنه ای که او با دست های باز به
پشت روی چمن خوابیده بود به عنوان یکی از شادی ها و تصاویر ماندگار جام
حذفی یاد می شود.
1989 - گل توماس قهرمانی را در آنفیلد قطعی می کند:
یک پایان باور نکردنی برای این فصل لیگ ('It's up for grabs now!')
"توماس، از مرکز زمین داره پیش می ره...این می تونه یه گل باشه...توماس،درست در آخرین لحظه!"
20 سال از زمانی که گزارشگر بازی برایان مور (Brian Moore)، اوج هیجان فصل
1988/89 را این گونه توصیف کرد می گذرد، اما هواداران آرسنال هنوز آن کلمات
را از حفظ می دانند. هر چند این مسأله به هیچ عنوان تعجب آور نیست.چرا که
فوتبال هرگز هیجان انگیزتر از آن شب در آنفیلد نمی شود.
چند هفته قبل از این بازی آرسنال که در صدر جدول قرار داشت به نظر می رسید
در راه اولین قهرمانی خود از سال 1971 به بعد هست. جورج گراهام که خود قبل
برای آرسنال بازی کرده بود حال به عنوان مربی تیم حضور داشت و اسکات زیرک
تیمی را آماده کرده بود که پر بود از خریدهای ارزان قیمت ولی موثر و
بازیکنان جوان.
چرخ های آرسنال در دو بازی پایانی خانگی مقابل دربی و ویمبلدون از حرکت
ایستادند. یک شکست و یک تساوی که همراه شد با پیروزی خیره کننده 5-1
لیورپول مقابل وستهام باعث شد تا آرسنال نیازمند پیروزی با حداقل اختلاف دو
گل در آنفیلد باشد. (تا به لطف گل زده ی بیشتر و با امتیاز و تفاضل گل
برابر قهرمان شود)
زمان بازی به خاطر فاجعه هیلزبورو به جمعه 26 می تغییر یافت.
تعداد اندکی غیر از هواداران آرسنال پیش بینی می کرند که آرسنال تمامی
احتمالات را به هم بزند. در صبح مسابقه عنوان یکی از روزنامه ها چنین بود:
"آرسنال،شما هیچ امیدی ندارید!"، اما گراهام ایده های دیگری در سر داشت: در
نیمه اول بازی بسته و محکمی را اجرا کنید تا هیچ گلی دریافت نکنید، در
ابتدای نیمه دوم سریع ضربه اول را به لیورپول بزنید و بعد کارشان را تمام
کنید. مربی آرسنال به درستی تصمیم گرفت.
تصمیم گراهام برای بازی با سه دفاع به لی دیکسون و نایجل وینتربرن شانس این
را داد تا بیشتر حمله کنند و در نتیجه هافبک های کناری لیورپول به عقب
رانده شدند. و این تاکتیک جواب داد، نزدیک بود که آرسنال گل اول را خیلی
زود به ثمر برساند. ضربه سر استیو بولد با فاصله بسیار کمی از روی تیر
دروازه گذشت.
هفت دقیقه پس از آغاز نیمه دوم تیم میهمان جلو افتاد. وینتربرن از طریق یک
ضربه ایستگاهی غیر مستقیم در سمت راست محوطه جریمه سانتر کات داری را به
محوطه فرستاد.یک اشاره از آلن اسمیت کافی بود تا توپ به درون دروازه بروس
گروبلار برود.بازیکنان لیورپول داور را احاطه کردند. اما ادعاهای آن ها
مبنی بر اینکه اسمیت تماسی با توپ نداشت و یا در آفساید بود رد شد. گل
تائید شد.
پول مرسون، توماس را به خوبی در محوطه جریمه یافت. ولی وقتی توماس توپ
دریافتی رامستقیم به دستان گروبلار فرستاد به نظر می رسید که شانس های
آرسنال از بین رفته اند. ولی البته این توماس بود که حرف آخر را زد.
احتمالاً در هیجان انگیزترین حرکت در تاریخ غنی باشگاه آرسنال، جان لوکیچ
توپ را به دیکسون رساند، پاس دقیق او به اسمیت رسید و اسمیت هم به نوبه خود
توپ را به توماس رساند.توماس به تنهایی در برابر دروازه قرار داشت.در حالی
که مدافعان لیورپول به سرعت به سمت او متمایل می شدند، او با یک شوت سریع
کات دار توپ را درون دروازه گروبلار قرار داد.
مور فریاد زد: "یک پایان باور نکردنی برای این فصل لیگ...! ".بعد از یک صبر 18 ساله آرسنال دوباره بر اوج فوتبال انگلیسی قرار گرفت.
صدای برایان مور (Brian Moore) موقع گزارش اون بازیIt's up for grabs now! : http://www.arseweb.com/images/multim/anfield2.wav
1971 - آرسنال اولین بار دابل کرد
چارلی جرج (Charlie George) همراه با جام حذفی سال 1971
دابل کردن (فتح لیگ برتر و جام حذفی در یک فصل)
اتفاقی است که بیشتر در دهه ی اخیر اتفاق افتاده، تیم آرسنال تحت رهبری
آرسن ونگر تا به حال دو بار دابل کرده است.
اما اگر به گذشته برگردیم، قبل از شروع لیگ برتر نیز فتح دو جام (لیگ و جام
حذفی) در یک فصل همواره هدفی مقدس برای تیم های انگلیسی بوده است.
وقتی رقابت های فصل 71-1970 شروع شد، تاتنهام تنها تیم انگلیسی بود که
توانسته بود در قرن بیستم در طول یک فصل دابل کند. اما وقتی فصل به پایان
رسید، تیم آرسنال به رهبری برتی می (Bertie Mee) توانست در این زمینه با
تاتنهامِ بیل نیکولسون (Bill Nicholson) برابری کند. (آن ها 10 سال زودتر
موفق به این امر شده بودند.)
توپچی ها موفق شدند تا جام را در زمین رقیب قدیمیشان (White Hart Lane) با پیروزی 1-0 به دست بیاورند.
5 روز بعد در ومبلی مردان می (Bertie Mee) در برابر لیورپول قرار گرفتند، شاهکار دیگری خلق کردند تا این موفقیت در تاریخ ثبت شود.
در بعد از ظهر یک روز گرم در ومبلی (8 می 1971)، بعد از یک فصل طولانی و
سخت، دو تیم مقابل یکدیگر قرار گرفتند. آرسنال موقعیت های بهتری نسبت به
حریف خود ایجاد کرد اما ری کندی (Ray Kennedy)، جرج گراهام (George Graham)
و چارلی جرج (Charlie George)، در نواختن ضربات آخر موفق نبودند.
بازی به وقت اضافه کشیده شد. اولین حمله ی جدی را د2 دقیقه بعد از شروع وقت
اضافه لیورپول خلق کرد و امیدهای آرسنال برای دابل کردن در حال از بین
رفتن بود. استیو هایوی (Steve Heighway) از لیورپول حمله را شروع کرد، باب
ویلسون (Bob Wilson) (دروازه بان آرسنال) انتظار داشت تا وی توپ را سانتر
کند اما مهاجم گوش لیورپولی با یک ضربه ی سنگین توپ را از ناحیه تیر یک
دروازه بان درون دروازه قرار داد.
آرسنال از پا ننشست و برای فتح جام حملات کسترده ای بر روی دروازه ی حریف
تدارک دید. فرانک مک لینتاک (Frank McLintock) که در آستانه ی پنجمین شکست
پیاپی خود در ومبلی بود، به هم تیمی های خود روحیه می داد. در همین دقایق
بود که ضربه ی نوک پای ادی کلی (Eddie Kelly) امیدها را نزد توپچی ها زنده
کرد. ابتدا گل تساوی بخش به نام گراهام ( Graham) ثبت شد، اما تصاویر
تلویزیونی نشان داد که پای این هافبک آرسنالی توپ را لمس نکرده و ضربه به
طور مستقیم درون دروازه ری کلمنس (Ray Clemence) (دروازه بان لیورپول) قرا
گرفته است.
آرسنال با این گل به بازی برگشت و و بازگشت آن ها بسیار بهتر از شروعشان در
ابتدای بازی بود. جرج (George) پاسی را از جان رادفورد (John Radford)
دریافت کرد و از فاصله ی 20 یاردی یک شوت سنگین راهی دروازه ی کلمنس
(Clemence) کرد. توپ تور دروازه را لمس کرد، جرج (George) در چمن ومبلی
توسط دیگر بازیکنان غرق شد. هنوز هم از صحنه ای که او با دست های باز به
پشت روی چمن خوابیده بود به عنوان یکی از شادی ها و تصاویر ماندگار جام
حذفی یاد می شود.
1989 - گل توماس قهرمانی را در آنفیلد قطعی می کند:
یک پایان باور نکردنی برای این فصل لیگ ('It's up for grabs now!')
"توماس، از مرکز زمین داره پیش می ره...این می تونه یه گل باشه...توماس،درست در آخرین لحظه!"
20 سال از زمانی که گزارشگر بازی برایان مور (Brian Moore)، اوج هیجان فصل
1988/89 را این گونه توصیف کرد می گذرد، اما هواداران آرسنال هنوز آن کلمات
را از حفظ می دانند. هر چند این مسأله به هیچ عنوان تعجب آور نیست.چرا که
فوتبال هرگز هیجان انگیزتر از آن شب در آنفیلد نمی شود.
چند هفته قبل از این بازی آرسنال که در صدر جدول قرار داشت به نظر می رسید
در راه اولین قهرمانی خود از سال 1971 به بعد هست. جورج گراهام که خود قبل
برای آرسنال بازی کرده بود حال به عنوان مربی تیم حضور داشت و اسکات زیرک
تیمی را آماده کرده بود که پر بود از خریدهای ارزان قیمت ولی موثر و
بازیکنان جوان.
چرخ های آرسنال در دو بازی پایانی خانگی مقابل دربی و ویمبلدون از حرکت
ایستادند. یک شکست و یک تساوی که همراه شد با پیروزی خیره کننده 5-1
لیورپول مقابل وستهام باعث شد تا آرسنال نیازمند پیروزی با حداقل اختلاف دو
گل در آنفیلد باشد. (تا به لطف گل زده ی بیشتر و با امتیاز و تفاضل گل
برابر قهرمان شود)
زمان بازی به خاطر فاجعه هیلزبورو به جمعه 26 می تغییر یافت.
تعداد اندکی غیر از هواداران آرسنال پیش بینی می کرند که آرسنال تمامی
احتمالات را به هم بزند. در صبح مسابقه عنوان یکی از روزنامه ها چنین بود:
"آرسنال،شما هیچ امیدی ندارید!"، اما گراهام ایده های دیگری در سر داشت: در
نیمه اول بازی بسته و محکمی را اجرا کنید تا هیچ گلی دریافت نکنید، در
ابتدای نیمه دوم سریع ضربه اول را به لیورپول بزنید و بعد کارشان را تمام
کنید. مربی آرسنال به درستی تصمیم گرفت.
تصمیم گراهام برای بازی با سه دفاع به لی دیکسون و نایجل وینتربرن شانس این
را داد تا بیشتر حمله کنند و در نتیجه هافبک های کناری لیورپول به عقب
رانده شدند. و این تاکتیک جواب داد، نزدیک بود که آرسنال گل اول را خیلی
زود به ثمر برساند. ضربه سر استیو بولد با فاصله بسیار کمی از روی تیر
دروازه گذشت.
هفت دقیقه پس از آغاز نیمه دوم تیم میهمان جلو افتاد. وینتربرن از طریق یک
ضربه ایستگاهی غیر مستقیم در سمت راست محوطه جریمه سانتر کات داری را به
محوطه فرستاد.یک اشاره از آلن اسمیت کافی بود تا توپ به درون دروازه بروس
گروبلار برود.بازیکنان لیورپول داور را احاطه کردند. اما ادعاهای آن ها
مبنی بر اینکه اسمیت تماسی با توپ نداشت و یا در آفساید بود رد شد. گل
تائید شد.
پول مرسون، توماس را به خوبی در محوطه جریمه یافت. ولی وقتی توماس توپ
دریافتی رامستقیم به دستان گروبلار فرستاد به نظر می رسید که شانس های
آرسنال از بین رفته اند. ولی البته این توماس بود که حرف آخر را زد.
احتمالاً در هیجان انگیزترین حرکت در تاریخ غنی باشگاه آرسنال، جان لوکیچ
توپ را به دیکسون رساند، پاس دقیق او به اسمیت رسید و اسمیت هم به نوبه خود
توپ را به توماس رساند.توماس به تنهایی در برابر دروازه قرار داشت.در حالی
که مدافعان لیورپول به سرعت به سمت او متمایل می شدند، او با یک شوت سریع
کات دار توپ را درون دروازه گروبلار قرار داد.
مور فریاد زد: "یک پایان باور نکردنی برای این فصل لیگ...! ".بعد از یک صبر 18 ساله آرسنال دوباره بر اوج فوتبال انگلیسی قرار گرفت.
صدای برایان مور (Brian Moore) موقع گزارش اون بازیIt's up for grabs now! : http://www.arseweb.com/images/multim/anfield2.wav
آخرین اخبار آرسنال
جزئیات بلاگ
با ارسنال زندگی میکنم
دوم دبیرستان هستم...عاشق آرسنال و ونگر..به تیم ملی زیر 10ساله کشورم دعوت شده بودم
تاریخ انتشار : ۱۳۹۱/۲/۱۸بازدید پست : ۱,۶۸۳ بار
کل بازدید: ۶۳,۶۷۷ بار
این صفحه را به اشتراک بگذارید
بازی بعدی آرسنال
تاتنهام
VS
آرسنال
۱۴۰۳/۲/۹ ۱۶:۳۰
بازی قبلی آرسنال
آرسنال
5
-
0
چلسی
۱۴۰۳/۲/۴ ۲۲:۳۰