دکلان رایس: خرید ۱۰۰ میلیون پوندی آرسنال که ارزشش غیرقابل اندازه گیری است

دکلان رايس ثابت کرد که اگر بازيکن موفق باشد، اهمیتی ندارد که چقدر برای او هزينه شده است.

رايس تابستان گذشته با قراردادی به ارزش ۱۰۰ ميليون پوند به همراه ۵ ميليون پوند پاداش به آرسنال پيوست. اين هفتمين بالاترين رقم نقل و انتقالات در تمام دوران و دومين مبلغ پرداختی توسط يک تيم ليگ برتر بعد از ۱۰۷ ميليون پوندی بود که چلسی در اوايل سال ۲۰۲۳ برای جذب انزو فرناندز هزينه کرد.

یک مبلغ هنگفت برای انتقال بازیکن، فشار زیادی را به همراه می‌آورد که البته به جا است، و این چیزی است که دیده‌ایم بسیاری از بازیکنان در طول سال‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. از مشکلات فرناندو تورس پس از انتقال ۵۰ میلیون پوندی به چلسی تا پوگبای ۸۶ میلیون پوندی که هرگز نتوانست پتانسیل خود را در منچستریونایتد شکوفا کند، تاریخ لیگ برتر پر از نمونه‌های بازیکنان گران‌قیمتی است که نتوانستند انتظارات را برآورده کنند.

به تازگی، فرناندز هنوز ثابت نکرده که ارزش اين همه هزينه را براي چلسی داشته است، و همين مسئله را می‌توان در مورد هافبک ميانی ديگر چلسی، مويسس کایسدو، مطرح کرد که مانند رايس، تابستان گذشته ۱۰۰ ميليون پوند هزينه دربرداشت.

با این حال، در حالی که بازیکنان گران‌قیمت چلسی که عملکرد ضعیفی داشته‌اند باید خودشان را ثابت کنند، رایس به خوبی توانسته ارزش رقم نقل و انتقالاتش را جبران کند. مطمئناً اگر آرسنال قهرمان شود، او کاملاً این کار را انجام داده است.

در حالی که توانایی او به طور واضح مهمترین ویژگی او به شمار می‌رود، در دسترس بودن رایس او را حتی باارزش‌تر می‌کند. این بخشی از دلیلی بوده که چنین رقم هنگفتی برای او پرداخت شده است.

رایس بین سال‌های ۲۰۱۸/۱۹ تا ۲۰۲۲/۲۳ برای وستهام از ۱۹۰ بازی ممکن در لیگ برتر، ۱۷۵ بازی را آغاز کرد و در این فصل تنها یک بازی را در ترکیب اصلی آرسنال از دست داده است. حتی در آن بازی - در خانه مقابل لوتون در اوایل این ماه - او به عنوان بازیکن تعویضی به میدان رفت. او همچنین در ۹ بازی از ۱۰ بازی لیگ قهرمانان از ابتدا به میدان رفته است (و در بازی دیگر به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد).

تنها آمادگی جسمانی فوق‌العاده او دلیل در دسترس بودنش در هر هفته نیست. او سابقه انضباطی استثنایی‌ای دارد، به خصوص برای بازیکنی که بخش زیادی از بازی او بر اساس قطع توپ و پس گرفتن آن از حریف است.

او در این فصل ۱۶۰ بار توپ‌گیری کرده است اما تنها ۲۸ خطا انجام داده است. برای مقایسه، کایسدو به همان تعداد (۱۶۰) توپ‌گیری کرده است اما ۴۴ خطا انجام داده است. آلکسیس مک‌آلیستر ۱۸۰ بار توپ‌گیری کرده اما ۴۶ خطا مرتکب شده است. داگلاس لوئیز ۱۶۹ بار توپ‌گیری کرده اما ۴۵ خطا انجام داده است. رودری - شاید بهترین هافبک توپ‌گیر حال حاضر - تقریباً به همان نسبت رایس توپ‌گیری می‌کند و خطا می‌کند، با ۱۹۵ پس‌گیری توپ و ۳۶ خطا.

رایس، با این حال، در طول فصل تنها چهار کارت زرد دریافت کرده و هیچ کارت قرمزی نگرفته است. کایسدو در این فصل ۹ کارت زرد گرفته است و اگرچه هیچ کارت قرمزی نگرفته، اما از زمان پیوستن به چلسی به نوعی خوش شانس بوده که از چند کارت قرمز فرار کرده است؛ خطاهای او روی جرمی دوکو در لیگ و همچنین روی رایان گراونبرخ و آنتونی گوردون در بازی‌های جام اتحادیه را ببینید.

مک‌آلیستر ۶ کارت زرد و یک کارت قرمز دریافت کرده است؛ لوییز ۱۰ کارت زرد گرفته است؛ رودری ۸ کارت زرد و یک کارت قرمز دارد. همه آنها حداقل یک بازی را به دلیل محرومیت از دست داده‌اند. رایس هیچ بازی‌ای را از دست نداده است و بازی کردن در هر هفته از زمان پیوستن به آرسنال به او کمک کرده تا پیشرفت کند.

از نظر فیزیکی، او فوق العاده تاثیرگذار است. او جثه ای بزرگ و قوی دارد و زمین زیادی را پوشش می‌دهد، توپ‌های سرگردان را جمع می‌کند و در تمام زمین نبردها را به سود خود تمام می‌کند. او علاوه بر ۷۷ پس‌گیری در میانه زمین - که با وجود بازی در تیمی که بر مالکیت توپ تسلط دارد، در رتبه بیستم لیگ برتر قرار دارد - ۵۷ بار در یک سوم دفاعی توپ‌گیری کرده است. او همچنین با ۲۸ بار پس‌گیری توپ در یک سوم حمله، در رده دوازدهم کل لیگ برتر قرار دارد و نقش او در پرسینگ آرسنال اصلاً ناچیز نیست.

نقشه حرارتی او برای این فصل، کاملاً تعجب‌آور نیست، تقریباً کل زمین را پوشش می‌دهد.

اما تأثیرگذاری او فراتر از توانایی توپ‌گیری‌اش است - اگرچه بسیاری او را یک هافبک دفاعی (شماره شش) می‌دانند و احتمالاً این پستی بود که تصور می‌شد برای بازی جذب شده است.

حقیقت این است که او برای محدود شدن به قطع توپ، بسیار تحرک دارد و در زمان در اختیار داشتن توپ، چیزهای زیادی ارائه می‌دهد. او یک هافبک باکس-تو-باکس نخبه است که در وستهام در فاز هجومی هم عملکرد خوبی داشت و میکل آرتتا در این فصل سطح دیگری از توانایی‌های رایس را شکوفا کرده است.

بهترین عملکردهای رایس برای آرسنال زمانی بوده که جورجینیو به عنوان هافبک عقب‌تر بازی کرده است و به رایس اجازه داده تا به عنوان هافبک چپ با آزادی بیشتری نفوذ کند.

در اوایل فصل، با مصدومیت توماس پارتی و عملکرد نامطلوب جورجینیو، رایس بیشتر اوقات به عنوان هافبک عقب بازی می‌کرد. اما در نیم‌فصل دوم، رایس با اطمینان داشتن از حضور جورجینیو در پشت سرش به یک موقعیت هجومی‌تر منتقل شد. نتایج این جابجایی کاملاً مشهود بوده است.

او با ثبات بیشتری وارد محوطه جریمه حریف شده است. با داشتن ۶ گل و ۶ پاس گل در این فصل، این از نظر مشارکت در گل، با اختلاف، بهترین فصل او تا به حال بوده است.

اما در حالی که دو گل اول او - مقابل چلسی و لوتون - در اواخر بازی و زمانی به ثمر رسید که تیمش به دنبال نتیجه بود و محتاط عمل نمی‌کرد، او به سادگی اخیراً به یک بازیکن هجومی‌تر تبدیل شده است. او در ۲۰ بازی اخیر لیگ خود، ۴ گل و ۵ پاس گل (به طور میانگین ۰.۴۵ گل یا پاس گل در هر بازی) ثبت کرده است، در حالی که در ۱۴ بازی اول خود ۲ گل و ۱ پاس گل (به طور میانگین ۰.۲۱ در هر بازی) به ثبت رسانده بود.

به طور واضح به او گفته شده که بیشتر به جلو حرکت کند. در ۲۵ بازی اول خود برای آرسنال، او تنها ۲۳ بار در محوطه جریمه حریف به توپ ضربه زده است (و ۶ ضربه از این تعداد در یک بازی - مقابل برایتون در دسامبر - بوده است) - به طور میانگین کمتر از یک ضربه در هر بازی. در ۹ بازی اخیر خود، او ۳۳ لمس در محوطه جریمه حریف داشته است - به طور میانگین ۳.۷ ضربه در هر بازی.

توانایی او در حمل توپ نیز به او در حرکت به جلو کمک کرده است و او کار مهمی در تبدیل سریع دفاع آرسنال به حمله انجام می‌دهد. او در این فصل در لیگ برتر در رده ششم قرار دارد و در میان بازیکنانی که مدافع نیستند، در صدر جدول تعداد دفعاتی که توپ را حداقل ۱۰ متر به سمت دروازه حریف حمل کرده است (۱۴۳ بار) قرار دارد.

تنها دو بازیکن - مدافعان میانی روبن دیاس (۷۳۷۹ متر) و جان پائول فان هکه (۷۲.۶ متر) - در این فصل توپ را بیشتر از رایس (۷۱۶۸ متر) جلو برده‌اند، اما میانگین مسافت حمل توپ توسط رایس (۱۱.۷ متر) بسیار بیشتر از هر یک از این دو بازیکن است.

این مشارکت‌ها برای مجبور کردن تیم حریف به عقب‌نشینی به سمت دروازه خود و ورود به یک سوم دفاعی برای آرسنال حیاتی است.

در حالی که تیم‌های ضعیف‌تر ممکن است مجبور شوند توپ‌های بلند به پشت مدافعان حریف ارسال کنند و سپس برای تصاحب توپ‌های دوم بجنگند، رایس به آرسنال کمک می‌کند تا در عین عقب راندن تیم حریف، مالکیت توپ را حفظ کند.

رایس اخیراً با زدن ضربات کرنر از جناح چپ برای آرسنال، بعد دیگری به توانایی‌های خود اضافه کرده است. او تنها از ژانویه شروع به زدن ضربات ایستگاهی کرده است، اما حتی با وجود اینکه خارج شدن او از محوطه جریمه یک تهدید هوایی خوب را از تیم می‌گیرد، ثابت کرده که انتخاب موثری بوده است.

از بین تمام بازیکنان لیگ برتری که در این فصل بیش از ۱۵ ضربه کرنر زده‌اند، ضربات رایس بالاترین میانگین پاس گل مورد انتظار (۰.۰۴ به ازای هر ضربه کرنر) را دارد، که نشان می‌دهد او موقعیت‌های باکیفیت ایجاد می‌کند. رایس علیرغم اینکه حداقل ۲۵ ضربه کرنر کمتر از بازیکنان بالاتر از خود زده است، در رده نهم لیگ برتر برای مجموع xA (مخفف Expected Assists به معنای پاس گل مورد انتظار) از ضربات کرنر قرار دارد.

سه ضربه از ۳۷ ضربه کرنر او منجر به گل شده است (۸.۱٪)، تنها تعداد کمی از بازیکنان می‌توانند به آمار بهتری ببالند. البته این موفقیت تنها به رایس مربوط نمی‌شود و به اندازه زیادی به کار بازیکنانی که به روی ارسال‌های او حمله می‌کنند نیز بستگی دارد، اما همچنان این‌که او این توانایی را به بازی خود اضافه کرده است، قابل توجه است. حالا دیگر به سختی می‌توان حتی یک نقطه ضعف در بازی او پیدا کرد.

خرید رایس واقعاً برای آرسنال متحول کننده بوده است، و صرف نظر از اینکه آنها بتوانند در این فصل قهرمان شوند یا نه، با حضور رایس، آنها برای سال‌های آینده آماده رقابت در صدر جدول هستند.

گفتن اینکه او چقدر خرید ارزشمندی بوده، دشوار است. هر چقدر هزینه‌ اولیه او بوده است یا در نهایت برای آرسنال هزینه داشته باشد، این مبلغی است که به خوبی خرج شده است.