علت کجاست..؟!

توجه: هیچ کدام از این موضوعات و انتقادات نظر شخص نویسنده نیست وسعی شده تا مجموعه ای از انتقادات کلیه هواداران با نظرات مختلف باشد.



آرسنال! پرافتخار ترین تیم پایتخت انگلستان ، دومین تیم پرهوادار انگلستان بعد از منچستریونایتد ، یکی از با سابقه ترین تیم های انگلستان و یکی از چهار قدرت برتر لیگ جزیره در 14 سال اخیر همه و همه باعث می شوند که هواداران قرمزپوشان شهر لندن نتوانند 5سال متوالی بدون جام را تحمل کنند.نمی توانند تحمل کنند که چلسی ، تیمی که در گذشته به عنوان رقیب اصلی آنها مطرح نبوده حالا از آنها پیشی بگیرد و بازی های متمادی از شکست این تیم عاجز باشند. نمی توانند 5 سال بی جامی را ببینند در حالی که رقیب سنتیشان در دهه اخیر یعنی منچستریونایتد ، سه سال پیاپی قهرمان جزیره می شود ، دوسال پشت سر هم به فینال اروپا می رسد و یک بار قهرمان می شود و جام ها را یکی پس از دیگری درو می کند اما در طول این مدت آرسنالی ها تنها افتخار این را داشته اند تا یک بار در فینال لیگ قهرمانان اروپا حاضر شوند ، اما آنجا هم قافیه را به بارسلونا باختند تا این تیم پس از 11 سال مجددا قهرمان قاره سبز شود.
هرچند که هنوز چند بازی تا پایان لیگ برتر باقی مانده است و با توجه به شکست چلسی برابر تاتنهام و بازی های بعدی چلسی و منچستریونایتد شاید هنوز آرسنال حداقل روی کاغذ شانسی برای قهرمانی داشته باشد اما به هرحال احتمال آن بسیار کم است و ممکن است تحقق این امر به یک معجزه کامل نیاز داشته باشد که البته امیدواریم این معجزه رخ دهد!!! اما هواداران آرسنال در این سال ها رنج های زیادی را تحمل کردند که یکی دیگر از آنها هم از دست دادن بهترین بازیکن تاریخ باشگاه یعنی تیری هانری بود.یا بازیکنان جوان و بی نام و نشانی که آمدند ستاره شدند و رفتند مانند فلامینی و هلب.تمام اینها مشکلات و ناراحتی هایی بودند که در تمام مدت آرسنالی ها را آزار داده اند.ناکامی آرسنال در کسب جام باعث انتقادات رنگارنگ کارشناسان و دوستداران فوتبال از این تیم شده است و تقریبا می توان گفت هیچ بخش و عنصری در این تیم وجود ندارد که مورد انتقاد قرار نگرفته باشد ، از بازیکنان گرفته تا کادر مدیریتی و حتی سهامداران باشگاه هر کدام در برهه های زمانی مختلف به نحوی محکوم شده اند.
شاید بهتر باشد بر تمامی این انتقادات مروری داشته باشیم بلکه با بررسی و مقایسه تمام آنها بتوانیم نگرش عادلانه و درستی به عملکرد تیم آرسنال در این سال ها داشته باشیم.

بد شانسی
بسیاری از آرسنالی ها معتقدند عدم توانایی آرسنال در کسب جام به علت بدشانسی بیش از حد این تیم در مسابقات مختلف بوده است.
شاید بتوان این بدشانسی ها را به نوعی دسته بندی کرد.

1.مصدومیت : مصدومیت پدیده ای است که در سال های اخیر به شکل یک مصیبت بزرگ بر تیم آرسنال و آرسن ونگر نازل شده است.می توان گفت آرسنالی ها در این مدت انواع گوناگونی از مصدومیت ها را تجربه کرده اند که سعی می کنیم به برخی از آنها اشاره کنیم.
مصدومیت بلند مدت موضوعی است که در سال های اخیر همواره تیم آرسنال را آزار داده است.
در سال های اخیر تقریبا هر فصل حداقل یکی از بازیکنان کلیدی آرسنال بیشتر هفته ها یا حتی کل فصل را از روی سکوها دنبال کرده است.به طور مثال می توان به مصدومیت رابین ون پرسی در همین فصل و همچنین دو فصل قبل اشاره کرد در حالی که او را می توان اصلی ترین مهره آرسن ونگر در خط حمله تیمش قلمداد کرد. همچنین مصدومیت وحشتناک ادواردو که حتی تا مرز خداحافظی با دنیای فوتبال هم پیشرفت و حدود یک فصل و نیم نتوانست تیمش را همراهی کند.توماس روسیچکی چک تبار هم در این قضیه سهم بسزایی داشت.مصدومیت عجیب او از ناحیه زردپی تقریبا دو فصل او را از مستطیل سبز دور کرد.شاید دانستن این موضوع جالب باشد که روسیچکی مدت ها قبل از ادواردو مصدوم شد و مصدومیتش خیلی جدی به نظر نمی رسید به طوری که اوبا پای خودش و کاملا عادی زمین مسابقه را ترک کرد اما ادواردو را با ساق خرد شده و بی هوش از استادیوم مستقیما به بیمارستان انتقال دادند. این در حالی است که ادواردو حدود دو ماه زودتر از روسیچکی به میادین بازگشت!!!!والکات هم کسی بود که فصل گذشته در اوج آمادگی و پس هتریک در تیم ملی با یک مصدومیت سه ماهه مواجه شد و نتوانست به آرسنال کمک کند.او در این فصل به دلیل مصدومیت در بیشتر مسابقات غایب بود.مصدومیت های او از نواحی شانه و دنده در دو فصل اخیر بسیار مشکل ساز بوده است. این فصل هم که به نوعی اوج مصدومیت های بلند مدت بود ، جورو که از همان ابتدا فصل را به طور کامل از دست داد بعد از او هم به ترتیب نوبت به ون پرسی و گیبز و رمسی رسید که این خود نوعی رکورد محسوب می شود. اما بازیکنان دیگری نظیر لیونبرگ هم بودند که در اخرین فصل حضورش به دلیل مصدومیت بازی های زیادی را غایب بود.
مصدومیت های عجیب و بی مورد و پیاپی هم در اردویی آرسنالی ها خیلی به چشم می خورد. مانند مصدومیت کلیچی از ناحیه پشت!!! که البته بسیار هم تداوم داشت و در چند مقطع او را آزار داد. در کل کلیچی یکی از بازیکنانی است که به هیچ وجه نتوانسته یک فصل را به طور کامل و بی دردسر دراختیار آرسنال باشد ونبودش در سمت چپ بارها آرسنال را با مشکل مواجه کرده و همین موضوع پیشرفت این بک چپ با استعداد را بسیار به تاخیر انداخته است.مصدومیت ون پرسی از ناحیه دهان هم در نوع خود جالب بود به طوری که تنها توانایی خوردن مایعات آن هم با نی را داشت!از دیگر مصدومیت های عجیب می توان به مصدومیت آدبایور در بازی برگشت فصل گذشته با تاتنهام اشاره کرد که باعث شد تقریبا یک ماه قادر به بازی نباشد.جالب است که او در حال دویدن و در شرایطی که هیچ بازیکنی در اطرافش نبود ناگهان دچار گرفتگی عضله شد و زمین خورد!شبیه همین مصدومیت هم امسال مجددا در بازی برگشت در زمین تاتنهام برای ورمالن رخ داد و او 4هفته پایانی فصل را از دست داد!!!بد نیست به گالاس هم اشاره کنیم. فصل گذشته در بازی دور رفت لیگ قهرمانان اروپا مقابل ویارئال در یک صحنه سانگ از پشت تکلی روی پای جوزپه روسی رفت و گالاس مصدوم شد!!!!!!شاید این نهایت بدشانسی ویلیام گالاس را به اثبات برساند که معمولا در حساس ترین مواقع آرسنال از وجودش بی بهره است. بسیاری از آرسنالی ها هم در تمرینات و خارج از شرایط مسابقه مصدوم می شوند که این موضوع بسیار تعجب آور است. مانند شکستن پای نصری در تمرینات پیش فصل که باعث شد دو ماه اول این فصل را از دست بدهد.
نکته قابل توجه اینجاست که اکثرا در مواقع حساس فصل و در شرایطی که آرسنال بازی های مهم و سرنوشت سازی پیش رو دارد ناگهان تعداد زیادی از بازیکنان با هم مصدوم می شود و جالب تر اینکه بیشتر مواقع اکثر این بازیکنان هم پست هستند.مثلا در هفته های پایانی فصل گذشته در حالی که آرسنال رقابت تنگاتنگی با استون ویلا برای کسب سهمیه اروپایی در لیگ داشت و همزمان باید در نیمه نهایی لیگ قهرمانان هم مقابل یونایتد به میدان می رفت ناگهان مصدومیت بازیکنان این تیم را یکی پس از دیگری از دور خارج کرد به طوری که آرسنال در این مقطع 8 مصدوم داشت که سه نفر از آنان مدافع میانی بودند و ونگر در خط دفاعی با بحران مواجه شده بود.در فصل جاری نیز نبود بازیکنان کلیدی در بازی های مهم بارها برای آرسنال دردسر آفرینی کرد که از مهمترین آنها می توان به نبود فبرگاس در بازی رفت مقابل منچستر یونایتد و عدم حضور ون پرسی در 5 بازی مهم دیگر آرسنال برابر سه بزرگ دیگر جزیره اشاره کرد.و اوج این مشکل هم در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در برار بارسلونا بود که تقریبا نیمی از تیم آرسنال و بازیکنان تاثیر گذار این تیم به علت مصدومیت و محرومیت در اختیار ونگر نبودند.
مصدومیت های زیاد دیگری هم در این دوران وجود داشته که اگر بخواهیم به همه آنها بپردازیم شاید بتوان از آن کتابی تهیه کرد!

2. اشتباهات داوری : اما تعداد زیادی از دوستداران آرسنال بدشانسی های این تیم را فقط در مصدومیت نمی بینند و عقیده دارند اشتباهات داوری که اکثرا به ضرر آرسنال بوده بخش مهمی از این بدشانسی ها است.البته این مورد در فصول گذشته بسیار بیشتر از فصل جاری به چشم می خورد.
از بارز ترین این اشتباهات می توان به چهار بازی آرسنال در برابر لیورپول اشاره کرد. در فصل 2007-2008 در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا داوران نقش به سزایی در حذف آرسنال از دور رقابت ها در هر دو بازی رفت و برگشت داشتند. خطای مسلم درک کویت به روی هلب در بازی رفت در محوطه جریمه و عدم اعلام پنالتی از سوی داور، در حالی که در بازی برگشت داور مسابقه سه دقیقه بعد از گل منجر به صعود ارسنال که توسط آدبایور روی حرکت انفجاری والکات زده شد روی یک صحنه کاملا مشکوک به روی رایان بابل خطای پنالتی اعلام کرد و باعث حذف آرسنال از دور رقابت ها شد.در دو بازی رفت و برگشت فصل گذشته این دو تیم در لیگ برتر هم اشتباهات داوری بود که فرصت کسب سه امتیاز را از آرسنال گرفت.اخراج اشتباه آدبایور در بازی رفت و مردود اعلام شدن دو گل کاملا سالم در بازی برگشت که توسط فابرگاس و بنتنر به ثمر رسیدند و باعث شد تا تنها نام آرشاوین با چهار گل زده در فهرست گلزنان آرسنال در آن بازی قرار گیرد. همچنین در فینال سال 2006 گل پیروزی بخش بارسلونا که توسط اتوئو به ثمر رسید از نظر ونگر و اکثر طرفداران آرسنال آفساید بود و تصاویر موجود هم تقریبا این مساله را تایید می کنند.
برخی آرسنالی ها معتقدند اشتباهات داوری در حالی به ضرر این تیم تمام شده که این مساله در مورد تیم های رقیب مانند منچستریونایتد کاملا برعکس بوده و آنها در اکثر مواقع از اشتباهات داوری سود برده اند.

برخی اشتباهات فنی آرسن ونگر

عده ای دیگر از اهالی فوتبال و به خصوص هواداران آرسنال معتقدند که برخی تفکرات فنی اشتباه آرسن ونگر باعث ناکامی در کسب جام شده است. مثلا قرار دادن ترکیبی نامناسب و بسیار جوان در برابر استوک سیتی در رقابت های جام حذفی فصل جاری که برخی معتقدند با توجه به چهار بازی سخت این تیم در لیگ برتر مرد فرانسوی به نوعی جام حذفی را فدای لیگ برتر کرد.در فصل گذشته هم حذف از این رقابت ها در مرحله نیمه نهایی با گل دقایق پایانی دروگبا دلیلی بود تا منتقدین ونگر در مورد عدم استفاده از بازیکنی مثل آرشاوین از ابتدا که در اوج آمادگی به سر می برد و استفاده دیرهنگام و تقریبا بی اثر از سمیر نصری که او هم بسیار آماده بود ، عملکرد او در این بازی را زیر سوال ببرند. از این دست بازی ها می توان به بازی یک هشتم نهایی فصل 2006-2007 لیگ قهرمانان مقابل آیندهوون هلند هم اشاره کرد که حضور گیلبرتو سیلوا در قلب دفاع باعث شد تا آرسنالی که فصل گذشته فینالیست رقبتها بود از همان نقطه ضربه خورده و حذف شود.
برخی دیگر از منتقدین این مربی هم نداشتن روش های مختلف و گوناگون برای رسیدن به گل و اتکا به یک سبک بازی خاص را نقطه ضعف آرسنال می دانند و معتقدند بازی فانتزی توام با پاس های متعدد این تیم فقط چشم نواز و نمایشی است و به درد بردن جام ، آن هم در رقابت های سنگینی مثل لیگ برتر نمی خورد. جرج گراهام مربی پیشین توپچی های لندن از طرفداران این نظریه است.

حضور کمرنگ در نقل و انتقالات

موضوعی که بسیاری از منتقدان بر آن به عنوان اصلی ترین علت 5سال بی جامی تیم لندنی پافشاری می کنند عدم حضور قدرتمند و فعال این تیم در فصل نقل و انتقالات است.خرج نکردن آرسن ونگر و خرید بازیکنان کم نام و نشان توسط او بسیاری از هواداران را به اعتراض وا داشته چراکه آنها پیش از این ستارگان بزرگ و با تجربه ای چون تیری هانری ، ویرا ، برگکمپ ، لیونبرگ ، پیرس و ... را در تیم خود می دیدند اما اکنون شاهد این هستند که باشگاه برای خرید ستارگان نامدار هیچ اقدامی نمی کند و حتی ستارگانی که در این تیم وجود دارند هم می فروشد و برای بعضی ازآنها جایگزینی هم نمی آورد.نمونه های بارز این مساله آدبایور و فلامینی هستند که پس از ترک باشگاه هیچ جایگزینی برایشان خریداری نشد و از عدم حضور هر دوی آنها باشگاه آرسنال دو فصل متوالی ضربه دید و دستش از جام کوتاه ماند.جای خالی هلب نیز یک نیم فصل و تا قبل از حضور آرشاوین در تیم کاملا محسوس بود.نظرات مختلفی در این باره موجود است.
عده ای بر این باورند که آرسن ونگر به اندازه کافی برای خرید بازیکن آزاد نیست و به علت کمبود بودجه و محدودیت مالی که از سوی سران باشگاه ایجاد می شود نمی تواند هر بازیکنی را که مدنظر دارد خریداری کند یا اگر هم برای بازیکنی پیشنهادی بدهد باشگاه های دیگر به راحتی با ارائه مبلغی بالاتر از مبلغ پیشنهادی آرسنال آن بازیکن را جذب می کنند و باشگاه هیچ تلاشی برای رقابت بر سر قیمت بازیکن مورد نظر انجام نمی دهد.بارزترین نمونه این مساله هم فرناندو تورس است که با ارئه پیشنهادی گرانتر از پیشنهاد آرسنال توسط لیورپول راهی این تیم شد.
اما از سویی دیگر آرسنال تقریبا به عنوان یکی از سه باشگاه ثروتمند جهان در سال های اخیر مطرح بوده است و در اوج بحران اقتصادی اروپا نسبت به باشگاه های دیگر از وضعیت بسیار بهتری از نظر بدهی برخوردار بوده و سود دهی قابل توجهی نیز داشته است. با توجه به این موضوع نظر عده ای دیگر این است که ونگر پول کافی برای جذب بازیکنان بزرگ در اختیار دارد اما به دلیل تفکرات و اعتقادات خاص اقتصادی خود از خرید های بزرگ و پرداخت مبالغ بالا پرهیز می کند و همواره استفاده از سرمایه های جوان باشگاه را به خرید ستاره ترجیح می دهد.آنها معتقدند که جوانگرایی بیش از حد آرسن ونگر باعث ناکامی آرسنال است و با چنین بازیکنان جوان و کم تجربه ای نمی توان جام های معتبری مانند لیگ برتر ، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را پیروز شد.شکست در برابر تیم های بزرگ نظیر منچستریوونایتد ، چلسی ، بارسلونا و حتی منچستر سیتی که ستارگان بزرگی در ترکیب خود دارند یکی از دلایلی است که این دسته از آرسنالی های معترض این جوان گرایی را به ضرر تیمشان می دانند.
اما این سیاست جوانگرایی ونگر از زمانی شروع شد که باشگاه آرسنال یک ورزشگاه خانگی جدید ساخت و این پروژه هزینه های زیادی را برای باشگاه در بر داشت.شاید ونگر این سیاست خود را مانند رویایی در ذهن داشته و موقعیت مالی آرسنال بهترین فرصت برای او بوده است تا رویای خود را به حقیقت تبدیل کند و پس از ثبت رکورد فوق العاده ی 49 بازی بدون باخت رکورد دیگری به ثبت برساند و با تیمی جوان با میانگین سنی 23 سال قهرمان انگلستان شود.با توجه به اینکه ونگر بارها اعلام کرده علاقه زیادی به رقابت و انجام کارهای خارق العاده و به نوعی ثبت رکورد دارد این نظریه نیز شاید بتواند کمی به حقیقت نزدیک شود. اما به هر حال آنچه مسلم است این است که هدف از این جوانگرایی حفظ قدرت و سطح کیفی تیم و مطرح بودن به عنوان مدعی در رقابت های مختلف همچون سال های گذشته و در نتیجه بالا نگه داشتن ارزش مالی باشگاه به عنوان یکی از ده تیم برتر جهان بوده است تا باشگاه آرسنال به علت تحمل هزینه های سنگین ساخت ورزشگاه جدید دچار افت و لغزش نشود چنانچه در تاریخ فوتبال تیم های بزرگی چون بارسلونا و منچستریونایتد و ... بوده اند که تنها با ترمیم ورزشگاه خانگی و نه ساخت مجدد آن نتایج ضعیفی کسب کرده اند و برخی از آنان حتی به دسته های پایین تر سقوط کرده اند.
همچنین می توان گفت هدف دیگر باشگاه از این جوانگرایی برنامه ریزی دراز مدت برای ساخت تیمی قدرتمند در آینده نه چندان دور بوده است.اما تحقق چنین اهدافی به جز با حضور مربی بزرگ و متخصصی چون آرسن ونگر میسر نبود.هرچند که با توجه به مصاحبه های متفاوت اخیر شخص آرسن ونگر این احتمال وجود دارد تا در تابستان پیش رو خریدهای بیشتر و البته بزرگتری را از این مربی صاحب سبک شاهد باشیم و آرسنال این تابستان را کمی متفاوت تراز سال های گذشته سپری کند. پیتر هیلوود رئیس باشگاه نیز بر موجود بودن بودجه کافی برای جذب بازیکنان دلخواه ونگر تاکید کرده البته او در سال های اخیر هم همین مصاحبه ها را انجام می داد اما در عمل تقریبا خلاف ان ثابت می شد.با توجه به این موضوع مصاحبه های اخیر ونگر در این رابطه می تواند قابل اتکاتر باشد و قوت قلب بیشتری به هواداران می دهد.

شاید موضوعات مورد انتقاد ذکر شده هر کدام به نحوی و به اندازه ای در عدم توفیق آرسنال در کسب جام بعد از سال 2005 سهیم باشند و نتوان یک عامل را به طور مطلق برای این موضوع در نظر گرفت. اما با توجه به شرایط موجود و مشاهده سیر صعودی کیفیت تیم در سال های گذشته و همچنین وضعیت اقتصادی مناسب ، منظم و با ثبات باشگاه می توان نتیجه گرفت راهی که باشگاه آرسنال و آرسن ونگر در آن قدم گذشته اند راه درستی بوده است و به مقصد خواهد رسید.در واقع به نظر می رسد با حفظ اسکلت تیمی که گویا هدف مشترک ونگر و باشگاه است بتوانیم شاهد شکوفا شدن و موفقیت های پیاپی این تیم در آینده ی نزدیک باشیم.هرچند که این تیم با وجود نبردن جام در 5سال اخیر در نوع خود موفقیت های قابل توجهی داشته است. پس می توان گفت بهترین کار این است که باز هم صبر کنیم و به ونگر و ارتش سرخش اعتماد داشته باشیم و با حمایت خود حتی در شرایط سخت آنها را در رسیدن به هدفشان همراهی کنیم.