آن‌ها اکنون کجا هستند؟ ترکیب آرسنال در پیروزی ۱-۰ مقابل رئال مادرید در سال ۲۰۰۶

رویارویی آرسنال و رئال مادرید در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، ناگزیر خاطرات دیدار فراموش‌نشدنی آن‌ها در سال ۲۰۰۶ را زنده می‌کند.

شگفت‌آور اینکه برای دو باشگاه بزرگ فوتبال جهان، آن دیدار دو مرحله‌ای در مرحله یک‌هشتم نهایی، تنها تقابل قبلی آن‌ها در تاریخ بوده است.

تقریباً دو دهه پس از آن، ما این سوال را پرسیده‌ایم که چه بر سر ترکیب اصلی و نمادین آرسنال در پیروزی ۱-۰ آن‌ها در برنابئو آمد؟

ینس لمن

چه آغازی!

این دروازه‌بان آلمانی عجیب و غریب پس از آویختن دستکش‌هایش و یک بازگشت کوتاه به آرسنال در سال ۲۰۱۱، زندگی آرامی را در پیش گرفته است…

نه، اینطور نیست. سپتامبر گذشته او به دلیل آسیب رساندن به گاراژ همسایه‌اش با اره برقی، توسط دادگاهی در آلمان به پرداخت ۱۳۵ هزار یورو جریمه محکوم شد. عجب داستانی!

ما از یکی از پرحاشیه‌ترین چهره‌های تاریخ اخیر آرسنال، انتظاری جز این نداشتیم.

در زمین فوتبال، او به عنوان مربی دروازه‌بانان در آرسنال، دستیار در آگسبورگ و عضو هیئت مدیره در هرتا برلین خدمت کرده است.

اخیراً، او به عنوان مربی در لیگ تازه‌تاسیس بالر نیز مشغول به کار شده است.

امانوئل ابوئه

با مصدومیت لاورن، مدافع راست افسانه‌ای تیم شکست‌ناپذیران، ابوئه جایگاه خود را در برنامه‌های ونگر تثبیت کرد و به نوعی به یک قهرمان محبوب هواداران تبدیل شد.

این بازیکن ساحل عاجی پس از ترک آرسنال در سال ۲۰۱۱، چهار سال را در ترکیه با گالاتاسرای گذراند و سپس یک بازگشت کوتاه مدت به لیگ برتر با ساندرلند داشت که به هیچ بازی رسمی منجر نشد. او در سال ۲۰۱۶ بازنشسته شد.

گزارش‌های متعددی درباره زندگی خصوصی ابوئه منتشر شده است - از جمله ادعاهایی مبنی بر ورشکستگی او پس از یک طلاق پرهزینه - که همگی توسط او تکذیب شده‌اند.

ابوئه دیگر نقش فعالی در فوتبال ندارد، اما در رسانه‌ها ظاهر می‌شود و مشتاقانه منتظر بازی مجدد در سال ۲۰۲۵ است.

ابوئه به وب‌سایت mybettingsites.co.uk گفت: «ما مادرید را شکست دادیم و همه ما بسیار خوشحال بودیم.»

«این تیم آرسنال می‌تواند همین کار را انجام دهد.»

فیلیپ سندروس

این مدافع سوئیسی در دوران حضورش در آرسنال مورد انتقادات زیادی قرار گرفت، اما او در بازی رفت و برگشت مقابل لوس بلانکوس تقریباً هیچ اشتباهی مرتکب نشد.

او پس از ترک توپچی‌ها در سال ۲۰۱۰، نماینده هفت باشگاه دیگر نیز بود و سرانجام در سال ۲۰۱۹ پس از یک دوره کوتاه بازگشت به سوئیس با کیاسو بازنشسته شد.

سندروس بعداً به عنوان مدیر ورزشی در باشگاه دوران کودکی خود، سروت، خدمت کرد و اکنون دوباره زیر نظر ونگر برای فیفا کار می‌کند.

سندروس به میرر فوتبال گفت: «من آن بازی را خیلی خوب به یاد دارم زیرا پدرم اسپانیایی است و طرفدار رئال مادرید است، بنابراین برای من بازی مقابل رئال مادرید در برنابئو مانند زندگی کردن یکی از رویاهایم بود.»

«حالا بازی رفت در خانه است، اما آماده شدن برای چنین بازی‌ای، فشاری که حول این بازی وجود دارد، در آن زمان واقعاً می‌توانم بگویم انتظار ما این بود که بهترین عملکرد خود را در برابر کهکشانی‌ها ارائه دهیم.»

«فشار بیشتر روی رئال مادرید بود که واقعاً عملکرد خوبی داشته باشد و ما تا حدودی تیم دست‌کم گرفته شده بودیم، می‌توانم بگویم.»

«ما مانند هر بازی اروپایی دیگری آماده شدیم، با این آگاهی وارد زمین شدیم که در چه زمینه‌هایی خوب هستیم، می‌دانستیم که می‌توانیم به آن‌ها ضربه بزنیم و اوضاع خوب پیش رفت!»

کولو توره

توره که در چندین باشگاه محبوب هواداران بود، دوران بازی خود را در سلتیک به پایان رساند و مستقیماً وارد مربیگری شد و زیر نظر برندان راجرز اصول کار را آموخت.

این مدافع سابق در نوامبر ۲۰۲۲ به عنوان سرمربی ویگان منصوب شد، اما تنها چند ماه در این سمت دوام آورد.

متئو فلامینی

به نوعی، دیوانگی لمن با اره برقی ممکن است جالب‌ترین داستان پس از بازنشستگی در این ترکیب نباشد.

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که دارایی خالص فلامینی پس از تأسیس مشترک یک شرکت بسیار موفق در زمینه مواد بیوشیمیایی، اکنون به ۱۰ میلیارد پوند رسیده است!

افرادی مانند توماس گراوسن (که در آن شب برای تیم حریف بازی کرد)، رابی فاولر و مایکل اوون پس از فوتبال با معاملات مالی خود وضعیت خوبی پیدا کرده‌اند، اما هیچ یک از آن‌ها به پای فلامینی نمی‌رسند.

فردی لیونبرگ

لیونبرگ پس از یک انتقال ناموفق به وستهم که هرگز آنطور که باید پیش نرفت، در سال‌های پایانی دوران بازی‌اش یک سفر مرموز و جادویی را تجربه کرد.

این ملی‌پوش سابق سوئدی در MLS (سیاتل ساندرز، شیکاگو فایر)، اسکاتلند (سلتیک) و ژاپن (شیمیزو اس-پالس) بازی کرد و قبل از اینکه در سال ۲۰۱۴ از بازنشستگی خارج شود، چند بازی در سوپرلیگ هند برای بمبئی انجام داد.

لیونبرگ بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ به عنوان مربی جوانان در آرسنال خدمت کرد و قبل از انقلاب میکل آرتتا، یک دوره کوتاه مدت به عنوان سرمربی موقت نیز فعالیت داشت.

او اکنون در لیگ بالر در یک تیم مدیریتی با لمن و رابرت پیرس مربیگری می‌کند.

سسک فابرگاس (الکس سانگ، دقیقه ۹۰)

فرم فوق‌العاده لامین یامال برای بارسلونا ما را به فکر بهترین نوجوانان تاریخ فوتبال انداخت. فابرگاس - که در سن ۱۸ سالگی در میانه میدان برنابئو آقایی می‌کرد - مطمئناً یکی از آن‌هاست.

او در آرسنال جام‌های زیادی کسب نکرد، اما در یک دوران حرفه‌ای درخشان که پتانسیل ترسناکش را به نمایش گذاشت، با بارسلونا و چلسی قهرمان لیگ شد و همچنین با اسپانیا قهرمان جام جهانی و دو دوره یورو شد.

فابرگاس روزهای پایانی بازی خود را در سری B با کومو سپری کرد و اکنون سرمربی این باشگاه در سری آ ایتالیا است.

بازیکن جانشین دیرهنگام او در آن شب نیز پا جای پای او گذاشت و به نیوکمپ رفت، اما در کاتالونیا به اندازه او موفق نبود. سانگ دوران حرفه‌ای خود را در جیبوتی، با آرتا/سولار۷ به پایان رساند و در سال ۲۰۲۳ بازنشسته شد.

گیلبرتو سیلوا

این برزیلی در سال ۲۰۰۸ لندن را ترک کرد، اما در سال‌های پایانی دوران حرفه‌ای خود موفقیت‌های بیشتری کسب کرد و در فصل ۲۰۰۹/۱۰ با پاناتینایکوس قهرمان دوگانه یونان شد و در سال ۲۰۱۳ با اتلتیکو مینیرو (در کنار رونالدینیو) قهرمان کوپا لیبرتادورس شد.

گیلبرتو هرگز وارد عرصه مربیگری نشد و در عوض به عنوان کارشناس برای ESPN و BBC در جام‌های جهانی فعالیت کرد.

او در سال ۲۰۱۷ برای مدت کوتاهی به عنوان مدیر فنی در پاناتینایکوس کار کرد و امروزه به عنوان سفیر فیفا و آرسنال فعالیت می‌کند.

الکساندر هلب (رابرت پیرس، دقیقه ۷۶)

هلب یکی از چهار بازیکنی از این ترکیب اصلی بود که به بارسلونا پیوست - پیروزی در برنابئو ظاهراً یکی از راه‌های تحت تاثیر قرار دادن آن‌هاست - اما او هرگز در آنجا موفق نشد.

این هافبک تا اواخر دهه سی سالگی خود به بازی ادامه داد و چهار دوره جداگانه به باته بوریسوف بازگشت که در این بین دوره‌های کوتاهی نیز در ترکیه و روسیه داشت.

پیرس پس از ترک آرسنال بیش از صد بازی برای ویارئال انجام داد.

حرفه مربیگری برای او محقق نشد، اما همانطور که قبلاً ذکر شد، او در حال حاضر در لیگ بالر به عنوان مدیر تیم فعالیت می‌کند.

خوزه آنتونیو ریس (آبو دیابی، دقیقه ۸۰)

ریس متأسفانه در سال ۲۰۱۹ در سن ۳۵ سالگی در یک تصادف رانندگی درگذشت، در حالی که هنوز به طور حرفه‌ای برای اکسترمادورا بازی می‌کرد.

آرسن ونگر در آن زمان در بیانیه‌ای پاسخ داد: «از شنیدن خبر وحشتناک درباره خوزه ویران شدم.»

«به خانواده و دوستان او، تمام حمایت خانواده آرسنال تقدیم می‌شود. او برای همیشه در قلب‌های ما خواهد ماند.»

دیابی، تعویضی دیرهنگام، ۱۸۰ بار برای توپچی‌ها به میدان رفت، اما اگر بدشانسی‌های ناشی از مصدومیت نبود، این تعداد می‌توانست بسیار بیشتر باشد.

انتقال او به مارسی در سال ۲۰۱۵ نتوانست به دوران حرفه‌ای او جان تازه‌ای ببخشد و او در سال ۲۰۱۷ در سن ۳۲ سالگی بازنشسته شد. او پس از آویختن کفش‌هایش، زندگی کم‌حاشیه‌ای داشته است.

تیری آنری

عملکرد آنری در آن شب افسانه‌ای بود.

گل انفرادی فوق‌العاده این مهاجم افسانه‌ای فرانسوی، پیروزی در آن بازی و در مجموع دو دیدار را برای آرسنال به ارمغان آورد. احتمالاً بهترین لحظه او برای توپچی‌ها بود.

آنری در مصاحبه پس از بازی در آن شب گفت: «به محض اینکه از بازی کردن فوتبال خوب نترسیم، می‌توانیم این کار را انجام دهیم و در خط دفاعی فوق‌العاده بودیم.»

«کاری که برخی از بازیکنان جوان در آن سن در برنابئو انجام دادند، شگفت‌انگیز بود. ما فقط یک بازی را برده‌ایم و باید آرام و متمرکز بمانیم.»

سخنان الهام‌بخش برای توپچی‌های جوان آرتتا که باید در سال ۲۰۲۵ به آن عمل کنند. جالب خواهد بود که ببینیم او در نقش کارشناس شبکه آمریکایی CBS Sports چه نظری درباره رویارویی امسال خواهد داشت.