تجلیل از کولو توره: دوست داشتنی، خنده‌دار و همچنین فوق‌العاده بااستعداد

کولو توره در طول دوران حرفه ای خود برای آرسنال، منچسترسیتی، لیورپول و سلتیک بازی کرد، اما تقریبا مسلم است که او را دوست دارید، یا حداقل از او متنفر نیستید. این دستاورد بسیار چشمگیری است.

در این روزهای طرفداری افراطی، ایده یک فوتبالیست مورد علاقه همگان دور از ذهن به نظر می‌رسد، اما تعداد کمی از آنها وجود دارند.

خوآن ماتا و پیتر کراوچ به عنوان بازیکنانی به ذهن خطور می‌کنند که برای متنفر شدن از آنها باید نوع خاصی از خودخواهان باشید - و یک نظرسنجی کوتاه از دوستان نشان می‌دهد که حبیب کولو توره نیز در همان دسته قرار می‌گیرد.

به هر حال، او مردی است که ادعا می‌کرد به مدت هفت سال سگی داشته که هرگز حتی به او دست نزده است. مردی که به طور ناخواسته علاقه خود به ویتنی هوستون را در پاسخ به سوالی درباره آهنگ مورد علاقه هواداران در مورد او فاش کرد - که سپس او شروع به خواندن آن کرد، همراه با حرکات. خودتان که می‌دانید کدام آهنگ!

کولو توره، مدافع میانی سابق آرسنال، کسی بود که حتی پس از اشتباهش، هواداران لیورپول او را دوست داشتند - تنها به خاطر واکنش او. بازیکنی که در وقت‌های اضافه بازی جام اتحادیه برابر میدلزبرو، پنالتی خنده‌دار و غیرقابل باوری را تقدیم کرد، اما با زدن قاطعانه‌ترین پنالتی در ضربات پنالتی، توانست خاطره‌ای مثبت از آن شب در ذهن هواداران به جا بگذارد.

حتی زمانی که او بد بازی می‌کرد، درخشش داشت: به ندرت می‌توان هندبالی به بامزگی هندی که او در سال ۲۰۰۶ در بازی مقابل منچستریونایتد برای مهار گل وین رونی انجام داد، دید.

راستش را بخواهید، هر کسی که به اندازه توره الهام‌بخش ساختن میم‌های اینترنتی شده باشد، به طور قطع شایسته‌ی قدردانی است. بی‌علاقگی به او شاید توهینی به مفهوم خود زندگی باشد.

استقبال گسترده از توره در شبکه‌های اجتماعی زمانی که او بازنشستگی خود را برای پیوستن به کادر فنی برندان راجرز در سلتیک اعلام کرد، گواهی بر خوش‌برخورداری مدافع ساحل عاجی است، اما نباید فراموش کرد که توره در اوج خود، یکی از بهترین مدافعان لیگ برتر و مهره‌ای ثابت در فصل "شکست ناپذیران" آرسنال در سال ۲۰۰۳/۰۴ بود.

کولو توره در فوریه ۲۰۰۲ پس از یک تست کوتاه به توپچی‌ها پیوست و البته، همانطور که از توره انتظار می‌رود، داستان درخشانی درباره‌ی آن تست وجود دارد، همان داستانی که ری پارلور تعریف کرده است.

برای درک کامل ماجرا، حتما باید کل داستان را گوش دهید، اما به صورت خلاصه، توره در اولین جلسه تمرینی خود آنقدر مشتاق تحت تاثیر قرار دادن هم‌تیمی‌هایش بود که به تیری آنری، دنیس برکمپ و، به طرز خنده‌داری، آرسن ونگر تنه زد.

این شور و اشتیاق به جای اینکه ونگر را دلسرد کند، در واقع او را متقاعد کرد تا به توره فرصتی بدهد، اما سرمربی فرانسوی به درستی تأکید کرد که این خرید جدید دست‌کم به سه تا چهار ماه زمان نیاز دارد تا برای رقابت در بالاترین سطح آماده شود.

در نهایت، توره هفت ماه پس از انتقال ۱۵۰ هزار پوندی‌اش از باشگاه آفریقایی میموساس، در آگوست فصل بعد برای اولین بار با پیراهن آرسنال به میدان رفت.

این دوران قبل از اوج گرفتن سرگیجه‌آور قیمت‌های نقل و انتقالات بود، اما با توجه به درخشش توره در آرسنال، او به طور قطع به عنوان یکی از باارزش‌ترین خریدهای لیگ برتر شناخته می‌شود، قمار کم‌خطری که به مدافع سطح بالایی تبدیل شد.

ونگر در ابتدا توره را بازیکنی چندپسته می‌دید که توانایی بازی در پست‌های دفاع راست، مدافع میانی و هافبک دفاعی را داشت؛ چنین بازیکنانی با وجود گستره‌ی مهارت‌هایشان، گاهی قربانی توانایی‌های متنوع خود می‌شوند، اما به هر حال برای هر تیمی مهره‌ی باارزشی محسوب می‌شوند.

توره در اولین فصل حضور خود ۲۶ بار در لیگ به میدان رفت، اما عملکرد درخشانی نداشت و به ندرت توجهات را به خود جلب کرد، با این حال، او در یک تساوی ۱-۱ مقابل چلسی در استمفورد بریج گلزنی کرد و در یک عملکرد نامطمئن در پست دفاع چپ مقابل آیندهوون در لیگ قهرمانان اروپا، پس از دریافت دو کارت زرد در عرض ۶ دقیقه، از زمین اخراج شد.

کلیدی شدن

آرسنال در آن فصل نتوانست از عنوان قهرمانی خود در لیگ دفاع کند و توره در پیروزی مقابل ساوتهمپتون در جام حذفی، روی نیمکت ذخیره ننشست، اما در فصل ۲۰۰۳/۰۴، او نقش محوری در رسیدن ونگر به اوج افتخار داشت، چرا که توپچی‌ها به طرز فوق‌العاده‌ای لیگ برتر را بدون باختن حتی یک بازی به پایان رساندند.

بازنشستگی تونی آدامز در ابتدای فصل قبل و افزایش سن مارتین کیون، باعث شد ونگر به دنبال همبازی ثابتی برای سول کمپل بگردد - و این اولین یا آخرین باری نبود که او برای پیدا کردن راه حل، به ترکیب موجود خود نگاه می‌کرد.

پاسکال سیگان گزینه‌ی دیگر بود، اما ونگر تورِه را انتخاب کرد و مطمئناً از تصمیم خود پشیمان نشد، چرا که آرسنال با قدرت به سمت قهرمانی حرکت کرد و تنها ۲۶ گل در طول فصل دریافت کرد.

توره سرعتی مثال‌زدنی داشت، مدافعی که از قرار گرفتن در مسیر شوت‌ها هراسی نداشت و با توجه به اینکه در ابتدای کارش هافبک بود، در کنترل توپ و پاسکاری از عقب زمین مهارت داشت و به خوبی در سبک بازی‌ای که آرسنال در آن فصل به کمال رسانده بود، جای می‌گرفت.

توره در آن فصل ۳۷ بار به میدان رفت، دو گل به ثمر رساند و با گذشت زمان به یکی از ارکان اصلی تیم آرسنال تبدیل شد. او نقش کلیدی‌ای در خط دفاعی ایفا کرد که در فصل ۲۰۰۵/۰۶ موفق به ثبت ۱۰ کلین شیت متوالی شد و توپچی‌ها را تا فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند، جایی که در پاریس مغلوب بارسلونا شدند.

توره به‌ویژه در فصل ۲۰۰۷/۰۸ زوجی مستحکم با ویلیام گالاس تشکیل داد، فصلی که آرسنال تا آستانه قهرمانی پیش رفت، اما با چهار تساوی متوالی در بهار، از کورس قهرمانی خارج شد. با این حال، انتقال ۱۴ میلیون پوندی او به منچسترسیتی در سال ۲۰۰۹، پس از هفت سال حضور در آرسنال که با آن تکل‌های خنده‌دار به هم‌تیمی‌ها و سرمربی‌اش شروع شده بود، به دوران حضور او در این تیم خاتمه داد.

توره خام و امتحان‌نشده به آرسنال آمد و پخته و کارکشته از آن جدا شد.

او در اولین سال حضورش در سیتی قهرمان لیگ برتر شد و سه فصل دیگر را نیز در اتحاد ماند، پیش از اینکه سه فصل در لیورپول و در نهایت یک فصل در سلتیک توپ بزند و در طول این مدت، سه جام دیگر به کلکسیون افتخاراتش اضافه کند.

شکی نیست که توانایی او به عنوان یک فوتبالیست تا زمان بازنشستگی‌اش کاهش یافته بود، اما توانایی او در سرگرم کردن و خنده بر لب آوردن هواداران، هرگز کم نشد.