زمانی که سالیبا یک مهاجم "ترسناک" بود

ما متوجه می‌شویم که چگونه پرورش ویلیام به عنوان یک مهاجم به شکل‌گیری مدافع مسلطی که امروزه می‌بینیم، کمک کرده است.

ویلیام سالیبا به طور پیوسته برای خود شهرتی به عنوان یکی از ماهرترین مدافعان میانی همه‌کاره در فوتبال مدرن دست و پا کرده است. او که هنوز فقط ۲۴ سال دارد، از زمان اولین بازی‌اش برای تیم اصلی ما در روز افتتاحیه فصل ۲۰۲۲/۲۳، به ندرت غایب بوده است.

او در هر دو فصل حضورش تاکنون، به عنوان عضوی از تیم منتخب سال لیگ برتر انگلیس از سوی اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای فوتبال انتخاب شده است و بار دیگر نیز رکن اصلی خط دفاعی ما در این فصل بوده است. او تنها در دو بازی لیگ غایب بوده و بخشی از مستحکم‌ترین خط دفاعی کشور بوده است، ضمن اینکه سهم بسزایی در دومین رکورد دفاعی برتر در لیگ قهرمانان اروپا داشته است.

اما تلاش و پشتکار زیادی در سال‌های شکل‌گیری ویلیام صورت گرفت، پیش از آنکه او بتواند به مدافع میانی کلاس جهانی که امروزه می‌بینیم، تبدیل شود. و بخشی از آن تلاش‌ها در حالی انجام شد که او رسماً بازیکن آرسنال بود، اما در سه مقطع مختلف به صورت قرضی به تیم‌های فرانسوی فرستاده شد.

در واقع، بیش از سه سال پس از امضای قرارداد طول کشید تا او اولین بازی خود را برای ما انجام دهد – در دیدار خارج از خانه مقابل کریستال پالاس در آگوست ۲۰۲۲. اما با نگاهی به گذشته، ویلیام می‌گوید که تمام آن تجربه‌ها به پیشرفت دوران حرفه‌ای او تاکنون کمک کرده‌اند.

"اولین سال حرفه‌ای من در سنت اتین مهم‌ترین سال دوران حرفه‌ای‌ام تا به امروز بود، زیرا در پایان آن سال بود که با آرسنال قرارداد امضا کردم." ملی‌پوش فرانسوی اینگونه آغاز می‌کند. "سپس وقتی به صورت قرضی به فرانسه و مارسی رفتم، فکر می‌کنم آن سال برای من بسیار خوب بود."

"آن زمان بود که به آرسنال بازگشتم و شروع به بازی در لیگ برتر کردم. بنابراین آن سال در مارسی منجر به بازگشت و بازی من در اینجا، در آرسنال شد، و این بسیار مهم بود."

ویلیام پس از امضای قرارداد با ما، در سال اول به صورت قرضی به سنت اتین بازگشت، سپس شش ماه در فصل بعد را در نیس گذراند، قبل از اینکه فصل ۲۰۲۱/۲۲ را در مارسی سپری کند.

در آنجا بود که او به عنوان بهترین بازیکن جوان فصل لیگ یک انتخاب شد و در تیم منتخب سال نیز قرار گرفت. بنابراین، به نظر او چه چیزی در طول آن دوره‌های قرضی موفقیت‌آمیز در کشورش تغییر کرد که باعث پیشرفت دوران حرفه‌ای او شد؟

او می‌گوید: "من هیچ چیز خاصی را در بازی‌ام، در ذهنم یا هیچ چیز دیگری تغییر ندادم، اما مسئله سازگاری است. من حتی یک بازی هم قبل از رفتن به صورت قرضی انجام نداده بودم، اما گاهی اوقات باید خودتان را وفق دهید. باید سخت‌تر کار کنید، هرگز تسلیم نشوید و این کاری بود که من انجام دادم."

"در نهایت من برگشتم و شروع به بازی در تعداد زیادی از مسابقات کردم. من همیشه به توانایی‌هایم باور داشتم و احساس می‌کردم آماده بازی هستم. شما همیشه باید آماده باشید، بنابراین من فقط منتظر زمان مناسب بودم. و وقتی مربی به من فرصت بازی داد، من به خوبی پاسخ دادم."

اما به گفته ویلیام، حتی در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش بود که او ارزش سخت‌کوشی را آموخت. در واقع، او می‌گوید که این اولین درسی بود که در فوتبال گرفت.

ویلیام با یادآوری دوران حضورش در باشگاه محلی‌اش، آ اس بوندی، در شمال شرقی پاریس، فاش می‌کند: "اولین درسی که گرفتم چه بود؟ اگر می‌خواهید بازیکن بزرگی شوید، باید سخت کار کنید. سخت‌تر از هر کس دیگری."

"همه در اولین باشگاه من، هر مربی‌ای که آنجا داشتم، همه آن‌ها این را به من آموختند." و ویلیام با لبخند اعتراف می‌کند که این درسی بود که او به یادگیری آن نیاز داشت: "بله، چون وقتی جوان بودم، کمی تنبل بودم."

"برای دویدن تنبل بودم. فقط دو یا سه استارت در بازی می‌زدم، بعد همانجا می‌ایستادم و دست‌هایم را روی کمرم می‌گذاشتم!" او می‌خندد. "بنابراین تنبل بودم، اما بعد متوجه شدم که اگر می‌خواهید بازیکن بزرگی شوید، باید بدوید. باید زیاد بدوید."

ویلیام در آن "روزهای تنبلی" یک مهاجم بود. او اعتراف می‌کند که از آن دسته مهاجمانی بود که به جای اینکه خودش بدود، هافبک‌هایش را به خاطر پاس‌های اشتباه مقصر می‌دانست.

او با خنده اضافه می‌کند: "اما وقتی جوان هستید، اشکالی ندارد. اما وقتی به ۱۲ یا ۱۳ سالگی می‌رسید، متوجه می‌شوید که باید کمی پیشرفت کنید. در این مرحله یک مربی بود که به من گفت از خودم بیشتر توقع داشته باشم. بنابراین در این مرحله متوجه شدم که باید بیشتر تلاش کنم. حتی خارج از زمین، باید در تمرینات و در طول هفته بیشتر بدوم."

با این حال، حتی در آن زمان هم، استعداد ذاتی او برجسته بود – هرچند به عنوان یک مهاجم. او با لبخند می‌گوید: "من خوب بودم! خطرناک بودم، گل می‌زدم. بیشتر زبان بدنم خوب نبود، و الان متوجه آن می‌شوم – اما ترسناک بودم. گل‌های زیادی می‌زدم!"

ویلیام تا ۱۴ سالگی در پست دفاع بازی نکرد، زمانی که او بوندی را ترک کرده بود. اما شاید تعجب‌آور نباشد که او در زمان حضورش در بوندی به عنوان مهاجم تمرین می‌کرد، با توجه به اینکه کیلیان امباپه نیز در آن زمان آنجا بود و یکی از مربیان ویلیام پدر کیلیان بود.

ویلیام می‌گوید: "من با امباپه بازی نکردم. او در گروه سنی متفاوتی بود و در آن زمان ما اجازه نداشتیم بالاتر از سن خود بازی کنیم. الان متفاوت است."

"وقتی ۱۱ ساله بودم، پدر کیلیان به مدت یک سال مربی من بود. او تیم زیر ۱۱ ساله‌ها را برعهده داشت و مربی بسیار خوبی بود. او هیچ چیز را با حرف‌هایش از شما پنهان نمی‌کرد، همیشه صادق بود و من این را دوست داشتم. بنابراین مطمئنم که او به من گفت تنبل نباشم!"

"حتی در آن سن، اگر کاری را به خوبی انجام نمی‌دهید، باید به شما گفته شود اگر می‌خواهید پیشرفت کنید و روزی با یک باشگاه قرارداد امضا کنید. من هم به آن نیاز داشتم."

ویلیام آشکارا به آن درس‌ها توجه کرده و می‌گوید که اکنون عاشق آمدن به تمرینات هر روز است و به ویژه از اینکه بخشی از رختکنی با چنین روحیه تیمی فوق‌العاده‌ای است، لذت می‌برد.

"گاهی اوقات تمرین سخت است، خسته‌کننده هم هست، به خصوص وقتی هفته‌ای دو بار بازی می‌کنیم، اما وقتی بازی‌های زیادی را می‌بریم، واقعاً از آمدن به تمرین لذت می‌برید."

"جو اینجا خیلی خوب است، حتی بیشتر وقتی می‌بریم، اما من عاشق این هستم که هر روز اینجا باشم. من عاشق بازی‌های کوچک در تمرین هستم – بسیار رقابتی است. اگر در آن‌ها ببازید، روزتان خراب می‌شود!"

او می‌گوید که به ویژه با هم‌تیمی‌های مدافعش، یورین تیمبر و بیگ گابی، صمیمی است، اما "با همه خیلی خوب کنار می‌آید". و آیا او هر از گاهی در تمرین به آن‌ها یادآوری می‌کند که قبلاً مهاجم بوده است؟

او با خنده می‌گوید: "اوه، آن‌ها می‌دانند! مطمئناً گاهی اوقات چیزهایی را در تمرین به آن‌ها نشان می‌دهم. و از بازی اخیر مقابل برنتفورد لذت بردم." او به بازی‌ای اشاره می‌کند که در اوایل این ماه به طور مداوم توپ را از دفاع به جلو می‌برد. "خوب بود، نه؟ اما بعدش خسته شدم." او می‌خندد.

بنابراین با نگاهی به آینده، چه چیزی در انتظار ویلیام است؟ او ماه گذشته فقط ۲۴ ساله شد، اما آیا اصلاً به این فکر کرده است که بعد از دوران بازیگری‌اش چه کار خواهد کرد؟

"نه، راستش را بخواهید هنوز نمی‌دانم. به آن فکر نکرده‌ام. اما به زودی باید به آن فکر کنم، زیرا گاهی اوقات فکر می‌کنید چیزی نزدیک نیست، اما همه چیز می‌تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد. با این حال، هر چه که باشد، فکر می‌کنم دوست دارم در فوتبال بمانم، اما دقیقاً مطمئن نیستم چه کاری."

او در دوران جوانی حرفه‌ای خود تاکنون توانایی انطباق‌پذیری، یادگیری نقش‌های جدید و کسب قدرت از شکست‌ها را نشان داده است. بنابراین هر تصمیمی که در آینده بگیرد، احتمال زیادی وجود دارد که در کمترین زمان بر آن مسلط شود.