درس‌هایی که گابریل در مسیر رسیدن به اوج آموخت

مدافع برزیلی ما در مورد سفر خود برای تبدیل شدن به یکی از بهترین مدافعان میانی جهان صحبت می‌کند.

"می‌دانم چرا امروز اینجا هستم - زیرا در طول مسیر چیزهای زیادی یاد گرفتم."

این ارزیابی خود گابریل از پیشرفت باورنکردنی است که تاکنون در دوران حرفه‌ای خود داشته است. دورانی که او را از باشگاه دسته دوم برزیلی آوایی به باشگاه لیگ ۱ فرانسه لیل در نوجوانی کشاند، سپس در سال ۲۰۲۰ به ما پیوست و از آن زمان به یکی از برترین مدافعان مرکزی در فوتبال جهان تبدیل شد.

بیگ گابی که اکنون ۲۷ سال سن دارد، به نظر می‌رسد در اوج قدرت خود قرار دارد، اما می‌گوید که همیشه در حال یادگیری است - هنوز هم مشتاق است که تمام جنبه‌های بازی خود را بهبود بخشد. چه در مهار مهاجمان حریف در کنار ویلیام سالیبا، یار دفاعی‌اش، و چه در رسیدن به انتهای یک توپ ارسالی خطرناک از ضربات ایستگاهی، گابی بزرگ هر هفته ارزش خود را برای تیم نشان می‌دهد.

با این حال، هیچ چیز برای این مدافع متولد سائوپائولو آسان به دست نیامده است و او می‌گوید که اولین درس‌هایی که در این ورزش آموخته، برای همه چیزهایی که از آن زمان به بعد آمده، بنیادی بوده است.

او شروع می‌کند: "خیلی زود ارزش رقابت و اهمیت رقیب بودن را آموختم. فوتبالیست بودن همیشه برای من یک رویا بود و از ابتدا یاد گرفتم که اگر می‌خواهی رؤیایت به حقیقت بپیوندد، باید خیلی سخت تلاش کنی. اولین درسی که گرفتم این بود که اگر می‌خواهی در فوتبال موفق باشی، باید هر روز به عنوان یک فوتبالیست پیشرفت کنی."

گابی می‌گوید که تأثیرگذاران بزرگ او همیشه خانواده‌اش، به ویژه پدرش در روزهای اولیه بودند.

"او هر روز مرا برای تمرین می‌برد، و گاهی اوقات این رانندگی طولانی می‌توانست باشد! او هم کار می‌کرد، اما همچنان هر روز مرا می‌برد تا بتوانم به تمرین برسم. در آن لحظه از زندگی‌ام، این موضوع برای من خیلی مهم بود."

خیلی زود زمان آن رسید که گابی جوان برزیل را در جستجوی رویای فوتبالی خود ترک کند. اروپا فرا رسید، به طور خاص لیل در لیگ برتر فوتبال فرانسه.

او توضیح می‌دهد: "وقتی به فرانسه رفتم ۱۸ یا ۱۹ ساله بودم. در ابتدا تنها آمدم، اما بعداً مادر و پدرم نیز به آنجا آمدند. به لیل پیوستم و خیلی سریع زبان فرانسوی را یاد گرفتم زیرا تعداد کمی پرتغالی زبان در آنجا بودند - فکر می‌کنم فقط یک یا دو نفر دیگر در تیم - بنابراین زمان مهمی برای من بود. من نمی‌توانستم به این زبان صحبت کنم، اینجا کاملاً مکان جدیدی بود، اما بازیکنان دیگر همگی خیلی به من کمک کردند."

"در آن زمان چیزهای زیادی در مورد خودم یاد گرفتم. من به تنهایی در یک آپارتمان زندگی می‌کردم، بنابراین برای اولین بار مجبور بودم همه کارها را خودم انجام دهم. این شوک بزرگی بود! نکته اصلی زبان بود، هر جا می‌رفتم از گوگل ترنسلیت استفاده می‌کردم، بنابراین کار سختی بود. اما اکنون که به گذشته نگاه می‌کنم، لحظه خوبی بود. به خاطر چیزهایی که یاد گرفتم، به همین دلیل است که امروز اینجا هستم."

فرآیند یادگیری او شامل یک دوره کوتاه قرضی در کرواسی بود. قبل از ورود به ترکیب اصلی لیل، او یک دوره قرضی کوتاه با تروآ داشت و فقط یک بار در لیگ بازی کرد، سپس دوباره نقل مکان کرد، این بار با دینامو زاگرب. او فقط یک بار برای تیم اصلی آنها در اواخر فصل ۲۰۱۷/۲۰۱۸ بازی کرد، اما برای تیم‌های ذخیره و جوانان آنها نیز بازی کرد - از جمله مقابل آرسنال در یک تورنمنت بین‌المللی لیگ برتر زیر ۲۳ سال.

او  می‌گوید: "این موضوع در کرواسی خیلی سخت نبود، زیرا چند نفر بودند که می‌توانستند پرتغالی صحبت کنند. من می‌توانستم فرانسوی را نیز با برخی از بازیکنان صحبت کنم، بنابراین زبان مشکلی نداشت. چیزی که در آنجا برایم دشوار بود این بود که هوا خیلی، خیلی، خیلی سرد بود! منهای ۲۰ درجه، چیزی شبیه به آن بود، اما در واقع از حضورم در آنجا لذت بردم و از حضور در دینامو خوشم آمد."

"اما فوتبال با چیزی که بازی می‌کردم خیلی متفاوت بود. بازی‌ها کمی آرام‌تر بود، هواداران زیادی در ورزشگاه‌ها نبودند و زمین‌ها نیز کمی با زمین‌هایی که در فرانسه روی آنها بازی می‌کردم متفاوت بودند."

با بازگشت به لیل برای شروع فصل ۲۰۱۸/۲۰۱۹، گابی بزرگ متوجه شد که شانس‌هایش محدود است. او در تیم انتخاب نمی‌شد (او فقط یک دقیقه در لیگ ۱ در شش ماه اول فصل بازی کرد) و در حالی که قبلاً دو دوره قرضی را پشت سر گذاشته بود، شروع به تردید در مورد نقل مکان خود به فرانسه کرد. با این حال، به جای تسلیم شدن، او از اخلاق کاری طبیعی خود استفاده کرد و تلاش‌هایش را در تمرینات دوچندان کرد.

سپس، تقریباً یک شبه، همه چیز تغییر کرد. لیل در ۱۰ فوریه ۲۰۱۹ در لیگ مقابل گنگام قرار گرفت - و برای اولین بار، گابی در ترکیب اصلی قرار گرفت. همانطور که گابی توضیح می‌دهد، این آغاز چیزی بزرگ بود. "سال بزرگ من در سال ۲۰۱۹، درست قبل از پیوستن به آرسنال فرا رسید."

"من جهش کردم، شروع به بازی در هر بازی برای لیل کردم و طرز فکر من تغییر کرد. این لحظه‌ای بود که شروع کردم به لذت بردن بیشتر از زندگی‌ام. وارد تیم شدم و در آنجا ماندم، سپس فصل بعد نیز در لیگ قهرمانان بازی می‌کردم و اعتماد به نفسم مطمئناً بالا رفت."

"وقتی به لیل رسیدم، فرصت‌های زیادی برای بازی نداشتم. سخت بود و می‌خواستم به برزیل برگردم. اما مدیر ورزشی لیل خیلی به من کمک کرد، او گفت که آنها می‌خواهند من بمانم و من شانسم را خواهم گرفت."

"بنابراین من هر روز سخت کار می‌کردم تا پیشرفت کنم. سپس وقتی اولین فرصتم را پیدا کردم، از آن استفاده کردم و از آن زمان در تیم ماندم. فقط به فرصتی نیاز داشتم تا نشان دهم که چه کاری می‌توانم انجام دهم. این فکر را در ذهنم گذاشتم که می‌تواند آخرین شانسم برای بازی باشد، و بدون آن فرصت، غیرممکن است."

"شما نمی‌توانید ثابت کنید که چقدر خوب هستید. سپس یک روز قبل از بازی، آنها نزد من آمدند و گفتند که من شروع خواهم کرد، و من خیلی خوب عمل کردم. ما ۲-۰ پیروز شدیم، من خوب بازی کردم و سپس در هر بازی به میدان رفتم."

وقتی او به شمال لندن آمد، داستان مشابهی بود - البته بدون دوره استقرار. در سپتامبر ۲۰۲۰ - چند روز پس از پیروزی ما مقابل لیورپول در پشت درهای بسته در ومبلی برای کسب جام خیریه - میکل آرتتا، گابریل را به اولین خرید خود به عنوان سرمربی آرسنال تبدیل کرد (به جز موارد قرضی و نقل و انتقالات آزاد). ظرف دو هفته، او در ترکیب اصلی ما برای اولین بازی لیگ برتر فصل، خارج از خانه مقابل فولام قرار گرفت.

او در مرکز خط دفاعی سه نفره، با راب هولدینگ و کیران تیرنی در دو طرفش و هکتور بلرین و اینسلی میتلند-نایلز در وینگ‌بک بازی کرد. از ۱۴ بازیکنی که در آن روز بازی کردند، فقط گابی و تیرنی هنوز در باشگاه هستند.

ما فصل قبل را با جام حذفی به پایان رسانده بودیم، اما در لیگ هشتم شدیم، آرتتا فقط نیمی از سال را در این سمت حضور داشت و بازی‌ها همچنان به دلیل همه‌گیری پشت درهای بسته انجام می‌شد. منصفانه است که بگوییم گابی در عمق ماجرا پرتاب شد.

با این حال، شماره ۶ ما از آن لذت برد: "وقتی به آرسنال آمدم، باشگاه در مقایسه با الان، واقعاً لحظه خوبی نداشت، بنابراین می‌دانستم که این یک چالش بزرگ برای من و خانواده‌ام است. باز هم، انتظار نداشتم که در آن بازی اول شروع کنم، من فقط چهار روز تمرین با تیم داشتم، سپس در لیگ برتر بازی می‌کردم!"

"فقط چند جلسه تمرین، حضور در ترکیب اصلی برای من شگفت‌انگیز بود. اما مطمئناً بازیکنان اینجا کار را برای من آسان کردند. بازیکنان برزیلی، اسپانیایی زبان‌ها نیز خیلی به من کمک کردند. آنها به من گفتند "شما می‌دانید چرا اینجا هستید، پس از آن لذت ببرید و بازی خود را انجام دهید." آنها به من گفتند که از لحظه لذت ببرم و من هم گل زدم، بنابراین شروعی عالی برای من بود."

او از آن لحظه به سختی به عقب نگاه کرده است. او دویستمین بازی خود را برای ما مقابل خیرونا انجام داد - فقط سومین بازیکنی در تیم است که پس از بوکایو ساکا و هم‌نامش مارتینلی به این نقطه عطف می‌رسد. بنابراین فکر می‌کند چقدر بازیکن متفاوتی است اکنون، با این وزن تجربه زیر کمربندش؟

"فکر می‌کنم الان بازیکن خیلی، خیلی متفاوتی هستم! احساس می‌کنم خیلی پیشرفت کرده‌ام، زیرا مربیان و بازیکنان دیگر اینجا هر روز به من کمک کرده‌اند. این باورنکردنی بوده است و فکر می‌کنم خیلی چیزها در زندگی‌ام تغییر کرده است. اکنون در هر بازی بازی می‌کنم و خیلی خوشحالم که بخشی از این باشگاه و خانواده آرسنال هستم."

"فکر می‌کنم نحوه دفاع کردنم، نحوه دوست داشتنم از دفاع کردن را تغییر داده‌ام. نمی‌دانم که آیا می‌توان فقط یک چیز را که تغییر کرده است، انتخاب کرد، اما فکر می‌کنم از زمانی که به آرسنال پیوسته‌ام، به روش‌های مختلفی پیشرفت کرده‌ام."

پس از گلزنی در اولین بازی خود مقابل فولام، گل‌ها برای این مدافع به امری عادی تبدیل شده است - ۲۰ گل در ۲۰۰ بازی اول خود - نمونه دیگری از تلاش سخت که نتیجه می‌دهد. "بله، مطمئناً. مهاجمان عمدتاً روی آن کار می‌کنند، البته من هم در تمرینات روی آن کار می‌کنم، زیرا قبلاً زیاد گل نمی‌زدم - نه مثل الان."

"این فقط به خاطر من نیست، بلکه به خاطر همه در زمین است. ما یک تیم هستیم، بنابراین باید با هم کار کنیم. این فقط کسی که توپ را به داخل محوطه جریمه فرستاد یا من که گل زدم، نیست، نه، همه کار خود را انجام می‌دهند و با هم کار می‌کنند تا موقعیت ایجاد کنند."

"من دوست دارم وقتی حمله می‌کنیم در محوطه جریمه باشم، اما عاشق دفاع کردن هم هستم. لحظه‌ای که یک تکل خوب در محوطه جریمه انجام می‌دهم، به همان جایی در ذهنم می‌روم که وقتی گل می‌زنم، بنابراین مطمئناً جشن می‌گیرم. فکر می‌کنم خوب است که اینطور باشم."

با نزدیک به ۱۰ سال تجربه و آموزش فوتبالی در اروپا، و با توجه به ویژگی‌های فیزیکی باورنکردنی‌اش در زمین، وسوسه‌انگیز است که بگوییم سبک بازی او حتی بیشتر از سنتی برزیلی، اروپایی است. فقط این را به خود گابی پیشنهاد نکنید!

"نه، نه! من برزیلی هستم! کاملاً!" مردی که ۱۳ بازی ملی برای تیم ملی کشورش انجام داده، می‌خندد.

اما چیزی که جای بحث ندارد، هاله‌ای است که او طی چند سال گذشته در لیگ برتر ساخته است. او که سال گذشته در تیم فصل PFA قرار گرفت، آیا فکر می‌کند شهرت روزافزونش به او در زمین کمک می‌کند؟

"فکر می‌کنم همینطور باشد، امیدوارم همینطور باشد!" او لبخند می‌زند. "من الان مقابل برخی از مهاجمان بازی می‌کنم و بعداً آنها می‌گویند: "شما الان خیلی قوی هستید، شما و سالیبا خیلی با هم خوب هستید" و چیزهایی از این قبیل، بنابراین شنیدن آن خوب است."

"این همان چیزی است که ما در زمین به دنبال آن هستیم، می‌خواهیم به پیشرفت خود ادامه دهیم و می‌خواهیم جام ببریم."

برخی از بهترین بازی‌های گابی اخیراً در بازی‌های بزرگتر بوده است - او در هر یک از سه دربی شمال لندن گذشته به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شده است، و اوایل فصل نیز یک گل حیاتی مقابل منچستر سیتی به ثمر رساند. او اعتراف می‌کند که از موقعیت‌های بزرگ و چالش‌ها لذت می‌برد.

"بله، این باعث می‌شود من احساس راحتی کنم، زیرا باید خودم را در بهترین موقعیت و بهترین فرم قرار دهم. باید ظاهر شوم، در این لحظات حضور داشته باشم. اگر مثلاً مقابل هالند بازی می‌کنم، ساکت نخواهم بود، زیرا می‌دانم چقدر خوب است - نه، باید آنجا باشم، خودم را در سطح بالاتری قرار دهم و سعی کنم در هر دوئلی برنده شوم."