رتبه‌بندی ۸ بازیکن برتر اهل آمریکای جنوبی در تاریخ آرسنال

آمریکای جنوبی مهد استعدادهای فوتبال است و بسیاری از بهترین بازیکنان این ورزش در این قاره متولد شده‌اند. در طول سال‌ها، ما شاهد مهارت‌های رونالدینیو، جادوی لیونل مسی و گل‌های رونالدو بوده‌ایم. فوتبال انگلیسی نیز در طول سال‌ها شاهد حضور بازیکنان آمریکای جنوبی بوده است، از زمان‌های اوسی اردیلس و ریکی ویلا در تاتنهام تا عصر لیگ برتر، جایی که برخی از بهترین بازیکنان تاریخ این رقابت از آمریکای جنوبی آمده‌اند.

آرسنال به عنوان یکی از بزرگترین باشگاه‌های کشور، بازیکنان زیادی از سراسر جهان، از جمله مهد استعدادهای فوتبال در جنوب، داشته است. توپچی‌ها به دلیل مدیر ورزشی فعلی خود، ادو، که اهل این کشور است، روابط قوی با این قاره، به ویژه برزیل، دارند.

رتبه‌بندی‌های زیر بر اساس چندین عامل انجام شده است، اما بزرگترین معیار عملکرد هر بازیکن در پیراهن آرسنال است. با توجه به این موضوع، برخی از بازیکنان به همین دلیل در این لیست حضور ندارند. داوید لوئیز و ویلیان هر دو دوران حرفه‌ای بسیار خوبی داشتند - به ویژه در چلسی - اما در اواخر دوران بازی خود به توپچی‌ها پیوستند. در اینجا بازیکنان آمریکای جنوبی هستند که برای طرفداران در نیمه قرمز شمال لندن بهترین عملکرد را داشتند.

عوامل رتبه‌بندی

کیفیت عملکرد - اینکه هر بازیکن در طول حضور خود در آرسنال چقدر خوب بازی کرده است.

موفقیت - این را می‌توان نه تنها با جام‌های کسب شده، بلکه با عملکرد باشگاه در طول دوران حضور آن‌ها در آرسنال اندازه‌گیری کرد.

طول مدت - مدت زمانی که آن‌ها با توپچی‌ها ماندند.

۸. سیلوینیو

۸۰ بازی
۵ گل
۷ پاس گل
یک جام خیریه

سیلوینیو در سال ۱۹۹۹ با آمدن به هایبری از کورینتیانس، اولین برزیلی شد که به آرسنال پیوست. او به سرعت در فصل اول حضور خود در باشگاه به بازیکن ثابت تبدیل شد و اغلب به جای نایجل وینتربرن، یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ باشگاه، انتخاب می‌شد. پس از یک فصل امیدوارکننده اول، سیلوینیو برای آینده‌ای بلندمدت در شمال لندن آماده به نظر می‌رسید، زیرا وینتربرن در سال ۲۰۰۰ به وستهام پیوست.

متأسفانه برای سیلوینیو، آرسنال یک اشلی کول جوان را برای فرصت خود انتظار می‌کشید. کول بخشی از فصل ۱۹۹۹/۲۰۰۰ را به صورت قرضی در کریستال پالاس گذراند و پس از ورود به تیم اصلی در هایبری، دیگر نگاهی به عقب نکرد. این بدان معنی بود که دیگر نیازی به سیلوینیو نیست و او در سال ۲۰۰۱ به سلتا ویگو پیوست. مانند بسیاری از مدافعان برزیلی، این مدافع چپ سریع‌القدم می‌دانست که دروازه کجاست و در طول حضور کوتاه خود در باشگاه، گل‌های به یاد ماندنی از جمله یک گل زیبا در چلسی در سال ۲۰۰۰ به ثمر رساند.

۷. امیلیانو مارتینز

۳۸ بازی
۱۶ کلین شیت
۴۱ گل خورده
سه جام خیریه، یک جام حذفی

امیلیانو مارتینز در زمان حضور خود در باشگاه، به عنوان ذخیره دروازه‌بان‌هایی مانند وویسخ شزنی، لوکاژ فابیانسکی و پتر چک، گاهی حتی به دست آوردن یک جایگاه در نیمکت توپچی‌ها نیز دشوار بود. او به بسیاری از تیم‌ها از جمله آکسفورد یونایتد، شفیلد ونزدی و روترهام یونایتد قرض داده شد و همچنین یک فصل را در ختافه به عنوان ذخیره گذراند.

در ژوئن ۲۰۲۰، برند لنو در یک بازی مقابل برایتون مصدوم شد و این فرصت را برای مارتینز فراهم کرد تا اولین دوره طولانی خود را در ترکیب اصلی داشته باشد. او از این فرصت استفاده کرد و عملکرد قابل ستایشی برای توپچی‌ها داشت، زیرا آن‌ها در سال ۲۰۲۰ هم جام حذفی و هم جام خیریه را برنده شدند.

این بازی‌ها به عنوان خداحافظی نهایی او با باشگاه به حساب می‌آمد، زیرا بازگشت لنو به آمادگی، میکل آرتتا را مجبور کرد تا دروازه‌بان شماره یک خود را انتخاب کند. مارتینز نشان داده بود که توانایی این را دارد که دروازه‌بان اول آرسنال باشد و اگر توپچی‌ها این فرصت را به او نمی‌دادند، می‌دانست که شخص دیگری این کار را خواهد کرد. استون ویلا در سپتامبر ۲۰۲۰ او را با ۱۷ میلیون پوند خرید و از آن زمان تاکنون، به یکی از بهترین دروازه‌بان‌های این ورزش تبدیل شده است.

۶. گابریل ژسوس

۷۵ بازی
۱۹ گل
۱۵ پاس گل
بدون جام

گابریل ژسوس در تابستان ۲۰۲۲، پس از قهرمانی در لیگ برتر با منچستر سیتی، به آرسنال پیوست. با توجه به اینکه توپچی‌ها نتوانسته بودند به لیگ قهرمانان اروپا صعود کنند، امضای قرارداد با او نوعی موفقیت برای آن‌ها محسوب می‌شد.

او فصل اول خود را با فرم خوبی شروع کرد و تنها در دومین بازی خود برای باشگاه، مقابل لستر سیتی بریس کرد. او این موفقیت را با گل پیروزی مقابل استون ویلا، گلی در برنتفورد و سپس گلی در پیروزی ۳-۱ مقابل رقیب محلی تاتنهام، همه در دو ماه اول حضور خود در آرسنال، دنبال کرد.

با این حال، یک مصدومیت زانو در جام جهانی ۲۰۲۲ او را به مدت چهار ماه از بازی محروم کرد و از آن زمان تاکنون، ژسوس برای بازگشت به فرمی که در ابتدای دوران حرفه‌ای خود در آرسنال نشان داد، تلاش کرده است. او دیگر بازیکن ثابت در ورزشگاه امارات نیست و کای هاورتز اغلب خط حمله تیم شمال لندن را رهبری می‌کند.

۵. گابریل مارتینلی

۱۸۱ بازی
۴۱ گل
۲۵ پاس گل
یک جام خیریه

گابریل مارتینلی در تابستان ۲۰۱۹ از ایتوانو، که در آن زمان در سطح چهارم فوتبال برزیل بود، به آرسنال پیوست. اگرچه به عنوان آینده‌ای درخشان دیده می‌شد، مارتینلی با حضور در آزمایش‌های منچستر یونایتد و بارسلونا، توجه باشگاه‌های بزرگ را جلب کرده بود.

گل‌هایی در دربی‌های لندن مقابل وستهام و چلسی به او کمک کرد تا به اولین نوجوان پس از نیکولاس آنلکا تبدیل شود که در یک فصل در آرسنال به تعداد دو رقمی گل می‌زند. یک مصدومیت در ژوئن ۲۰۲۰ سپس مارتینلی را برای بخش زیادی از سال از بازی محروم کرد و آرتتا او را به تدریج به بازی بازگرداند.

به تدریج، این جوان شروع به بازی بیشتر کرد و در فصل ۲۰۲۲/۲۳ نقش مهمی در رقابت آرسنال برای قهرمانی با ۱۵ گل در لیگ برتر داشت. این بالاترین تعداد گل‌های زده شده توسط یک برزیلی در یک فصل لیگ برتر است (به همراه روبرتو فیرمینو).

۴. ادو گاسپار

۱۲۷ بازی
۱۵ گل
۸ پاس گل
دو لیگ برتر، دو جام حذفی، یک جام خیریه

امروزه، بسیاری از مردم ادو را در نقش مدیر ورزشی آرسنال می‌شناسند. اما در دوران بازیگری خود، او یک شخصیت مهم در دوران طلایی تحت هدایت آرسن ونگر بود. شروع او در آرسنال ناپایدار بود - تنها ۱۵ دقیقه پس از ورود به زمین به عنوان تعویضی در بازی مقابل لستر سیتی، مصدوم شد. او سپس در آن فصل در یک شکست ۳-۰ خانگی مقابل میدلزبورو در هایبری، گل به خودی زد که به منچستر یونایتد عنوان قهرمانی را داد.

اوضاع در فصل بعد بهبود یافت، زیرا ادو در نیمه دوم فصل قهرمانی دوگانه ۲۰۰۱/۰۲ بیشتر بازی کرد. او ۹۰ دقیقه کامل بازی آرسنال در پیروزی ۱-۰ مقابل منچستر یونایتد که عنوان قهرمانی را به دست آورد، بازی کرد، تنها چهار روز پس از حضور به عنوان تعویضی در پیروزی فینال جام حذفی مقابل چلسی.

بهترین فصل ادو در فصل ۲۰۰۳/۰۴ بود که او ۳۰ بازی در لیگ برای باشگاه انجام داد و آن‌ها بدون شکست عنوان قهرمانی را به دست آوردند. او تنها دو گل لیگ خود را در آن فصل در هر دو دیدار مقابل چلسی، با گل‌های در هایبری و استمفورد بریج به ثمر رساند. در سال بعد، او در فینال جام حذفی باشگاه مقابل منچستر یونایتد به عنوان تعویضی وارد زمین شد و سپس در آن تابستان به صورت آزاد به والنسیا پیوست.

۳. گابریل ماگالائس

۱۷۶ بازی
۱۷ گل
۱ پاس گل
یک جام خیریه

گابریل در سال ۲۰۲۰ از لیل به آرسنال پیوست و خود را به عنوان یک عضو کلیدی در دفاع چشمگیر آن‌ها تثبیت کرده است. مشارکت او با ویلیام سالیبا، توپچی‌ها را به یکی از مستحکم‌ترین تیم‌های دفاعی در حال حاضر تبدیل کرده است.

توانایی گلزنی مدافع برای باشگاه به یک دارایی مفید تبدیل شده است و او به طور منظم خود را در انتهای ضربات ایستگاهی خوب قرار می‌دهد. آرسنال در لیگ برتر ۲۰۲۳/۲۴ کمترین گل را دریافت کرد - تنها ۲۹ گل. سالیبا و گابریل هر دو حداقل برای سه سال دیگر با باشگاه قرارداد دارند، به این معنی که آرسنال احتمالاً در این دوره برای افتخارات بزرگ باقی خواهد ماند.

۲. الکسیس سانچز

۱۶۶ بازی
۸۰ گل
۴۳ پاس گل
دو جام حذفی، یک جام خیریه

الکسیس سانچز در سال ۲۰۱۴ از بارسلونا به آرسنال پیوست و بلافاصله به یک بازیکن کلیدی برای باشگاه تبدیل شد و فصل اول عالی خود در باشگاه را با یک ضربه شگفت‌انگیز در پیروزی فینال جام حذفی ۲۰۱۵ مقابل استون ویلا به پایان رساند. تلاش زیاد شیلیایی و ناامیدی آشکار او هنگام تعویض شدن، او را نزد هواداران آرسنال محبوب کرد، که از اشتیاق او برای بازی برای باشگاه تحسین می‌کردند.

در فصل ۲۰۱۶/۱۷، او در تمام رقابت‌ها ۳۰ گل به ثمر رساند، در حالی که توپچی‌ها برای اولین بار در ۲۰ سال نتوانستند به لیگ قهرمانان اروپا صعود کنند. او همچنین گل آغازین فینال جام حذفی ۲۰۱۷ را به ثمر رساند، زیرا آرسنال فصل را با یک نتیجه خوب به پایان رساند.

با یک سال باقی مانده از قرارداد خود در آرسنال، سانچز به دنبال بازگشت به پپ گواردیولا، سرمربی سابق بارسلونا در منچستر سیتی بود. وقتی در تابستان ۲۰۱۷ نقل و انتقالاتی انجام نشد، سانچز تا پنجره نقل و انتقالات ژانویه ماند. شیلیایی به منچستر نقل مکان کرد، اما به یونایتد، نه سیتی، زیرا هنریک مخیتاریان در جهت مخالف حرکت کرد. حضور او در اولدترافورد تا حد زیادی ناموفق بود و او را بیشتر به خاطر زمان حضورش در لندن به یاد آورد.

۱. گیلبرتو سیلوا

۲۴۴ بازی
۲۴ گل
۱۴ پاس گل
یک لیگ برتر، دو جام حذفی، دو جام خیریه

گیلبرتو سیلوا در تابستان ۲۰۰۲، پس از قهرمانی در جام جهانی با برزیل، به هایبری رسید. گیلبرتو که به عنوان "دیوار نامرئی" شناخته می‌شد، اغلب سهم خود را در یک تیم پرستاره نادیده گرفته می‌شد، زیرا او به طور منظم به مدت سه سال با پاتریک ویرا در میانه میدان آرسنال همکاری می‌کرد.

این ستاره ناشناخته بخش بزرگی از فصل ۲۰۰۴/۰۵ را از دست داد و فرم آرسنال در غیبت او کاهش یافت. او در پایان فصل بازگشت و در پیروزی فینال جام حذفی ۲۰۰۵ مقابل منچستر یونایتد بازی کرد. پس از جدایی ویرا به یوونتوس در سال ۲۰۰۵، گیلبرتو به عنوان رهبر پیش قدم شد و زمانی که تیری آنری غایب بود، به طور منظم بازوبند را بر دست می‌بست.