توپ‌های مرده، برگ برنده‌ی آرسنال در کورس قهرمانی؟

بعد از اینکه در بازی مقابل وستهام از روی دو ضربه ایستگاهی به گل رسیدند، حالا ضربات ایستگاهی آرسنال حسابی نقل محافل شده. ما هم عملکردشون رو توی این زمینه آنالیز کردیم تا ببینیم چقدر کارشون درسته.

میکل آرتتا کار فوق‌العاده‌ای در آرسنال کرده و اون‌ها رو به تیمی با جاه‌طلبی‌های جدی برای قهرمانی تبدیل کرده. علاوه بر اون، آرسنال یکی از تماشایی‌ترین تیم‌های لیگه هم هست که پر از بازیکن‌های هجومی باکیفیت و خطرناک هستند. این تیم هم در حملات خیلی پویا و خطرناک ظاهر می‌شه و هم موقع دفاع کردن به تیم سختی برای غلبه کردن تبدیل می‌شه.

البته شاید بشه گفت با وجود اینکه تیم پر از تکنیک و بازی قشنگه، ولی استفاده‌شون از ضربات ایستگاهی یه مقدار غیرمنتظره است. بله، بازی‌شون تماشاییه، ولی اینکه تبدیل به تیمی بشی که متخصص تنبیه کردن حریف از روی ضربات ایستگاهی باشه، معمولا چیزیه که از تیم‌های عاشق پاس‌کاری زیاد و بازی مالکانه انتظار نمی‌ره.

در طول سال‌ها یه جور نگاه متکبرانه نسبت به ضربات ایستگاهی وجود داشته؛ انگار ارسال یه توپ بلند توی محوطه جریمه برای اینکه یه بازیکن قد بلند با سر گل بزنه، برای بعضی تیم‌ها پایین‌تر از سطحه و فقط تیم‌هایی با بازی مستقیم‌ این کار رو می‌کنن.

اما خب این حرف‌ها مسخره‌ست. هر راهی برای رسیدن به گل مشروعه، به شرطی که خود گل قانونی باشه. آرسنال هم بهترین مدرکه واسه اینه که می‌شه هم تکنیکی بود و هم قدرتی. در حال حاضر توی لیگ برتر هیچ تیمی از نظر کار روی ضربات ایستگاهی به پای آرسنال نمی‌رسه.

وستهام آخرین تیمی بود که طعم برتری آرسنال روی ضربات ایستگاهی رو چشید. بازی یکطرفه بود و شاگردان آرتتا با نتیجه‌ی ۶-۰ حریف رو تحقیر کردن. ولی با گذشت ۳۲ دقیقه تا گل اول‌شون وقت لازم بود. اما یه بار دیگه هنر آرسنال روی ضربات ایستگاهی به دادشون رسید و دروازه حریف سرسخت رو باز کرد.

آلفونسو آرئولا یه واکنش تماشایی برای دفع شوت لئاندرو تروسارد انجام داد، ولی روی کرنر بعدی کاری از دستش برنیومد. ارسال دکلان رایس فوق‌العاده بود؛ هم سرعت کافی داشت و هم ارتفاع مناسب، طوری که از همه بازیکن‌های داخل یا نزدیک محوطه ۶ قدم رد شد و به آن گروه بازیکن‌های آرسنال پشت محوطه رسید. ویلیام سالیبا روی این صحنه بود که ضربه سر نهایی رو زد و گل رو به‌ثمر رسوند، هرچند که ۴ بازیکن دیگه از آرسنال هم توی اون منطقه بودن و آماده‌ی ضربه زدن بودند.

یه ضربه ایستگاهی دیگه از رایس هم آشوب به پا کرد و باعث شد آرسنال به گل سوم برسه. سانتر کات‌دار و زهردار کاپیتان سابق وستهام از روی کرنر سمت چپ به سمت تیر نزدیک رفت و گابریل ماگالائش با یه ضربه سر توپ رو وارد دروازه آرئولا کرد. این چهاردهمین گل مدافع برزیلی در لیگ برتر از زمان اومدنش به انگلیس بود که بیشترین تعداد گل یک مدافع از ابتدای فصل ۲۰-۲۰۲۱ به حساب می‌آید.

اینکه گابریل در مقابل برایتون از روی یک کرنر ساکا گلزنی کرد، گواه دیگری بر مهارت‌های آرسنال در ضربات ایستگاهی تحت نظر آرتتا و متخصص ضربات ایستگاهی، نیکولاس جوور، است. با این گل، مدافع برزیلی تنها با یک گل کمتر از لورن کوشیلنی (۲۲ گل) در تاریخ لیگ برتر به عنوان گلزن‌ترین مدافع آرسنال قرار گرفته است. این اتفاقی نیست.

جوور کسی است که از زمان پیوستن به آرتتا از منچسترسیتی در سال ۲۰۲۱، مسئول بهبود عملکرد آن‌ها در این بخش شناخته می‌شود. باید به این نکته اشاره کرد که تأثیرگذاری آرسنال روی ضربات ایستگاهی چیز جدیدی نیست، فقط در این فصل به نظر می‌رسد که آن‌ها سطح بالاتری را پیدا کرده‌اند، سطحی بالاتر از هر تیم دیگری.

خب، چگونه آن‌ها این کار را می‌کنند؟

خب، به طور واضح باید به این نکته اشاره کنیم که آن‌ها بازیکنانی دارند که قدشان بیش از ۱۸۰ سانتیمتر است، دو نفر از آن‌ها کای هاورتز و دکلان رایس هستند که در ابتدای فصل به تیم پیوستند. می‌توانیم تا بی‌نهایت در مورد تاکتیک‌های ضربات ایستگاهی پیچیده صحبت کنیم، اما نمی‌توانیم از این حقیقت چشم‌پوشی کنیم که داشتن یک تیم بلندقامت‌تر و قدرتمندتر به طور واضح یک مزیت است.

اما در عین حال، استفاده از این موضوع به عنوان تنها توضیح، نادیده گرفتن کارهای خوب جوور و روش‌های به ظاهر بی‌پایان آرسنال برای مانور دادن در ضربات ایستگاهی برای به دست آوردن مزیت است.

هیچکس بی‌هدف نمی ایستد تا امیدوار باشد توپ درست روی سرش فرود بیاید. بازیکنان از تیر اول به تیر دوم، تیر دوم به تیر اول می‌دوند. در طول خط دروازه می‌دوند و سپس برای ضربه‌های سر در تیر اول خم می‌شوند. تاکتیک‌های مسدود کردن شیطنت‌آمیز زیادی وجود دارد. و این فقط در مورد کرنر است. همچنین باید به عادت آن‌ها به شروع حرکات ضربات ایستگاهی با بازیکنان در موقعیت آفساید برای سخت‌تر کردن ردیابی آن‌ها اشاره کنیم.

با این حال، کرنر جایی است که اکثر گل‌های آن‌ها از روی ضربات ایستگاهی به ثمر می‌رسد. ۱۱ گل آن‌ها از روی کرنر دو گل بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ برتر در فصل جاری است و ۲۰.۸ درصد از مجموع ۵۳ گل آن‌ها را تشکیل می‌دهد. تنها اورتون (۳۴.۶٪) و لوتون (۲۴.۲٪) درصد بیشتری از گل‌های خود را از روی ضربات ایستگاهی به ثمر می‌رسانند.

در حالی که آرسنال حرکات کرنری خود را به طور قابل توجهی تغییر می‌دهد، دو عنصر به خصوص رایج وجود دارد. اولاً، آن‌ها محوطه ۶ قدم را بیش از هر تیم دیگری در لیگ برتر پر می‌کنند و به طور متوسط ۳.۳۱ بازیکن در هر کرنر در آن منطقه حضور دارند - هیچ تیم دیگری به طور متوسط بیش از ۲.۹۳ نفر ندارد. این به طور واضح نشان‌دهنده تمرکز بر مختل کردن دروازه‌بان و مدافعان او تا حد امکان نزدیک به دروازه است. شاید این یک روش انقلابی نباشد، اما با توجه به خروجی گل آن‌ها، مطمئناً قابل توجه است.

یکی از نقاط مشترک دیگر در کرنرها، اولویت آنها به ارسال توپ های کات دار به داخل محوطه جریمه نسبت به ارسال های به بیرون است. تنها 0.7 درصد از ارسال های کرنر آن ها در سال 2023-24 به بیرون بوده که کمترین آمار در کل لیگ است. باز هم، این به این معنی نیست که آرسنال پیشگام این روش است - اینکه ارسال های کات دار معمولا به دروازه نزدیک تر می شوند مبانی ساده فیزیک است. اما این واقعیت که آن ها با این رویکرد محوطه شش قدم را شلوغ می کنند، به ما ایده ای از میزان فشاری که می خواهند حتی اگر همیشه جواب ندهد، روی حریفان خود وارد کنند، می دهد.

اما همه چیز به تعداد زیاد بازیکن در منطقه خطرناک و انتخاب ارسال های کات دار درون به جای ارسال های به بیرون خلاصه نمی شود. جنبه هایی نیز وجود دارند که به سادگی نمی توان روی آنها عدد و رقم گذاشت - شما باید واقعا آنها را ببینید، و آرسنال برنامه هایی را طراحی کرده است که قطعا ارزش دیدن دارند.

به طور قابل بحثی موثرترین موردی که آنها توانستند در یک بازی مقابل کریستال پالاس دو بار اجرا کنند. در ارسال اول، تروسارد بازیکن تعیین شده برای سد کردن مدافعان در محوطه شش قدم بود و او موفق شد دو مدافع را سد کند و همزمان برای گابریل فضایی برای ضربه سر به سانتر عالی دکلان رایس باز کند.

تروسارد سپس برای گل دوم گابریل نیز نقش سد کننده را ایفا کرد و مانع از مزاحمت مدافعان برای هم تیمی اش در حرکت به سمت تیر دوم شد، جایی که با ضربه سری روی ارسال عمیق بوکایو ساکا توپ را وارد دروازه کرد.

یکی دیگر از نمونه‌های عالی توپ‌گیری موثر را در مقابل شفیلد یونایتد دیدیم. بن وایت با قرار دادن خودش جلوی فودِرینگهام، دروازه بان و یک مدافع و درگیری با آن‌ها به محض ارسال سانتر ساکا، برای خود اعتباری کسب کرد. این اختلال باعث شد دروازه‌بان به شکلی غیرقابل اطمینان توپ را دفع کند و به انکتیا اجازه دهد از فاصله‌ی نزدیک توپ را وارد دروازه کند.

حرکت گروهی غیرمعمول از تیر دوم به تیر اول که در این فصل به یک ویژگی تبدیل شده و در بازی آخر نیز سودآور بود، مورد دیگری است. زمانی که رایس شروع به دویدن کرد، پنج بازیکن آرسنال در تیر دوم یا حتی جلوتر از آن بودند. وستهام به صورت نفر به نفر یارگیری نمی‌کرد، بنابراین در آن قسمت از محوطه جریمه کاملاً کم تعداد بودند، به این معنی که ارسال فقط باید به‌موقع انجام می‌شد، و خب، همینطور هم شد.

همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، لازم به ذکر است که اکثر کرنرهای آن‌ها به تیر نزدیک فرستاده می‌شود. با این حال، 14 سانتر کرنر موفق آن‌ها به تیر دوم بعد از اورتون (15) در رتبه دوم قرار دارد، در حالی که سه گل توپچی‌ها از چنین موقعیت‌هایی بیش از هر تیم دیگری در لیگ برتر در این فصل است، که نشان می‌دهد آن‌ها زمانی که به دنبال تغییر روش هستند چقدر می‌توانند موثر باشند. چنین انعطاف‌پذیری‌ای فقط می‌تواند مثبت باشد و نشانه‌ی دیگری از آمادگی و تاثیرگذاری جوور باشد.

نباید از قدرت آرسنال در استفاده از ضربات ایستگاهی غافل شد. از ضربات ایستگاهی بدست آمده، ۳۰ تا به روی دروازه ارسال شده‌اند که تقریباً یک‌چهارم (۷ توپ – معادل ۲۳.۳%) منجر به موقعیت شده است. این آمار آن‌ها را در رتبه‌ی هفتم لیگ برتر قرار می‌دهد. اما نکته درخشان‌تر، ۳ پاس گل آن‌ها از روی ضربات ایستگاهی است که معادل ۱۰% بوده و بهترین آمار فعلی لیگ برتر است. در واقع، هیچ تیم دیگری در فصل ۲۰۲۳-۲۴ بیش از یک پاس گل از این طریق نداشته است.

برای درک بهتر عملکرد آرسنال، نگاهی به آمار تاریخی لیگ برتر بیندازیم. میانگین گل‌های ناشی از ضربات ایستگاهی در این فصل (به‌جز پنالتی‌ها) ۰.۶۳ گل در هر بازی است. از آغاز فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷، این میانگین ۰.۶۲ بوده که شباهت زیادی به آمار امسال دارد.

با این حال، ۱۶ گل فعلی آرسنال تنها دو گل کمتر از بهترین رکورد آن‌ها در یک فصل کامله که طی آن دوره (۱۸ گل در ۲۰۰۸-۲۰۰۹ و ۲۰۰۹-۲۰۱۰) است. در حالی که میانگین ۰.۶۷ گل آن‌ها از ضربات ایستگاهی در هر بازی، بسیار فراتر از هرچیزی است که قبلاً در طول یک فصل به دست آورده‌اند. (بهترین رکورد قبلی آن‌ها ۰.۴۷ گل در هر بازی در ۲۰۰۸-۲۰۰۹ و ۲۰۰۹-۲۰۱۰ بود). جالب اینجاست که این اتفاق در شرایطی رخ می‌دهد که به طور کلی، شاهد افزایش خاصی در گل‌های ناشی از ضربات ایستگاهی در لیگ برتر نیستیم.

همانطور که اوایل فصل اشاره کردیم، آرسنال با افت کلی در آمار تهاجمی مواجه بود، اما عملکرد آن‌ها در ضربات ایستگاهی نسبتاً ثابت بوده و بدون شک نقشی کلیدی در نزدیک ماندن آن‌ها به سیتی و لیورپول داشته است.

حالا، بعد از کسب چهار پیروزی متوالی در لیگ برتر در سال ۲۰۲۴، که سه تا از آن‌ها فوق‌العاده چشمگیر بودند، به نظر می‌رسد آن‌ها در بهترین فرم خود قرار دارند.

توپچی‌ها در یک زمان ایده‌آل به فرم ایده‌آل خود رسیده‌اند و برگ برنده‌ی ضربات ایستگاهی را نیز در آستین دارند. این برگ برنده ممکن است در نهایت، آن‌ها را در کورس قهرمانی لیگ برتر پیروز کند.