چرا پورتو جامی به نام آرسنال ساخت؟

در طول سال‌ها، باشگاه ما موفق به کسب جام‌های متعددی شده است، اما به لطف باشگاه پورتو، می‌توانیم ادعا کنیم که جامی به افتخار ما نامگذاری شده است.

این یک جام معمولی نیست – ارزش آن امروز حدود ۳۰۰ هزار پوند است، بیش از دو متر ارتفاع دارد و در موزه غول‌های پرتغالی در محفظه نمایش خاصی قرار گرفته است. با این حال، داستان پشت ساخت آن به همان اندازه مجسمه منحصر به فرد است.

در ماه مه ۱۹۴۸، اندکی پس از برابری با رکورد قهرمانی ششم لیگ، تور کوتاهی به پرتغال داشتیم، با شهرت به دست آمده به عنوان قدرتمندترین تیم اروپا، اگر نگوییم جهان. پرتغالی‌ها همچنین از شکست ۱۰-۰ تیم ملی انگلیس در یک بازی بین‌المللی در سال قبل آزرده خاطر بودند و می‌خواستند با ارائه مبارزه سخت‌تری در برابر حریفان مورد احترام خود، نوعی رستگاری به دست آورند.

پس از شکست ۴-۰ بنفیکا در ۳ مه، سه روز بعد برای بازی دیگری به ورزشگاه استادو دو لیما در شهر پورتو رفتیم. با این حال، تعداد کمی از ۲۰ هزار نفری که برای دیدن توپچی‌ها به آنجا رفته بودند، به تیم میزبان شانسی می‌دادند.

با نبود برادران مشهور کامپتون، لزلی و دنیس، در دقیقه نهم، ضربه سهمگین ۳۰ متری آنتونیو آراخو از تیرک دروازه جرج سویندین وارد گوشه بالای سمت چپ شد و به دنبال آن، کوریا دیاس در دقیقه ۱۸ با شوت قدرتمندی پس از پاس آراخو به تور دروازه چسباند.

تماشاگران حیرت‌زده شده بودند، و حتی بیشتر از آن، زمانی که همین ترکیب دو دقیقه بعد گل سوم پورتو را به ثمر رساند و توپچی‌های شوکه‌شده را زمین‌گیر کرد.

در حالی که در نیمه اول با نتیجه ۳-۰ عقب بودند، تام ویتاکر، سرمربی تیم، دو تعویض انجام داد که این باعث شد تیم در نیمه دوم جان تازه‌ای بگیرد. موجی از حملات آرسنال به راه افتاد و یکی از بازیکنان جایگزین، رونی روک، در دقیقه ۶۳ موفق به گلزنی شد، در حالی که براین جونز در اواخر بازی با ضربه سر از روی کرنر دن روپر، نتیجه را ۳-۲ کرد.

پورتو با ناامیدی برای ثبت یک پیروزی چشمگیر، به وقت‌کشی روی آورد که داور به درستی آن را متوجه شد و در وقت‌های تلف‌شده، تماشاگران نیز عصبانی شدند، قبل از اینکه با سوت پایان بازی به وجد آمدند.

پورتو با بازگرداندن غرور ملی، تصمیم گرفت با سفارش دادن جامی به نام «جام آرسنال» این پیروزی را گرامی بدارد و از تمام جواهرسازان مهم پرتغال خواست تا برای این نماد باورنکردنی که هزینه آن حدود ۷۰ هزار اسکودو برآورد شده بود (معادل تقریبی ۳۰۰ هزار پوند امروز) و با کمک‌های مالی اعضای باشگاه و هواداران عادی که از عملکرد تیم هیجان‌زده شده بودند، تأمین شد، پیشنهاد دهند.

جام آرسنال توسط اوریوزاریا علیانکا در پورتو طراحی شد، توسط مارینهو بریتو و آلبانو فرانکا ساخته شد و تقریباً یک سال و نیم پس از بازی به باشگاه رسید. این جام به وزن ۲۵۰ کیلوگرم، حاوی ۱۳۰ کیلوگرم نقره خالص و ارتفاع ۲.۸ متر است و در ساخت آن از طلا، میناکاری، کریستال، چوب مرغوب، مرمر و مخمل نیز استفاده شده است.

خود جام کاملاً نقره‌ای است و از سه پیکره زن مجسمه سازی شده تشکیل شده است که روی نوک پا بلند شده‌اند و جام را در دست دارند، در حالی که سه ورزشکار برای نوشیدن شراب پیروزی به آن می‌رسند. این جام در یک کابینت شیشه‌ای با قاب چوبی قرار دارد که توسط چهار اژدهای نقره‌ای حمایت می‌شود تا جام از تمام زوایای قابل مشاهده باشد و این قطعه دارای بسیاری از کروبی های نقره‌ای و پیکره‌هایی است که پایه‌ها را نگه می‌دارند.

بر بالای جام، تندیس نقره‌ای قرار دارد که شامل ورزشکاری است که زانو زده و شیری را کنترل می‌کند. این ورزشکار در دست راست مشعلی را به اهتزاز درآورده و در دست چپ پرچم باشگاه پورتو را حمل می‌کند. پشت سر ورزشکار و بر کل اثر، تندیس پیروزی خودنمایی می‌کند.

این جام نقره‌ای همچنان در موزه باشگاه پورتو به نمایش گذاشته شده است، در حالی که در خلاصه‌ای از تاریخ باشگاه در وب سایت رسمی آنها، این پیروزی همچنان به عنوان یک لحظه محوری جشن گرفته می‌شود: "پیروزی ۳-۲ مقابل آرسنال، که در آن زمان به عنوان بهترین تیم جهان شناخته می‌شد، گواه بر پتانسیل آبی و سفیدپوشان بود."