فوتبالی زیبا برای کشتن زیبایی فوتبال

فوتبالی زیبا برای کشتن زیبایی فوتبال...

تاریخ انتشار : 21:12 | 1389/12/28

نویسنده : علی کرمی

منبع : کانون هواداران آرسنال

بازدید: 1270بار

گاهی توضیح این که تیم مد این روزهای فوتبال اروپاآنقدر که گفته می شود هم خوب نیست یا ابراز این که چرا واقعا" نمی توانیاز سبک فوتبالش لذت ببری مشکل باشد؛ شاید به این آسانی نتوان گفت چراشنیدن این جمله که "آرسنالت شبیه به آن تیم بازی می کند"، این همه زجرآوراست؛ و شاید هرگز نتوانی یکی از آن هواداران مغرور این تیم را[که به آسانیمی توانی یکی از آن ها را در راه خانه تا دانشگاه پیدا کنی] در هیچ کداماز این افکارت قانع کنی ولی ....
اهمیتی ندارد، چون آن ها واقعا" این همه دوست داشتنی هم نیستند.

نزدیکبه 600 پاس در هر بازی در حالی که مطمئنا" بیش از 150تای آن ها در راهایجاد موقعیت مستقیم حمله نیست و تا پیش از گلزنی تمام این پاس های کوتاه،عرضی و گاها" رو به عقب، صرف جلوگیری از موقعیت پیدا کردن حریف و خستهکردن آن می شود و پس از گلزنی صرف گذراندن وقت بازی؛ سبکی که در فلسفه یخود خواه ناخواه این جمله را خواهد گفت که یا حمله ی ما را تماشا کنید یادیگر وقت خواب است. نیاز به گفتن نیست که این قدرت بالای حفظ توپ کارآسانی نیست و از لحاظ تئوری بازی جوانمردانه(Fair Play) نیز نمی توانایرادی به آن گرفت ولی اگر بخواهی مدعی ارائه ی بهترین فوتبال در دنیاشوی، این همان موقعی خواهد بود که باید جوابگوی فلسفه ی فوتبال خود شوی؛این فوتبالی است که حتی اگر بتوانی خود را گول بزنی، که شاید زیباست، بیشک دیگر زیر بار این یکی نخواهی رفت که فوتبال زیبا را نخواهد کشت.

تیمیکه پس از کسب نتیجه ی دلخواه خود با اتلاف وقت یا دفاع محض سعی می کند تازودتر به دقیقه ی 90 بازی برسد، هیچ گاه نمی تواند خود را مدعی ارائه یفوتبالی ناب بداند و دلیل آن نیز وضوح کامل نقص فوتبال آن در راضی کردندوست داران تماشای فوتبال زیباست اما حالا و پس از رو به رو شدن با شیوه ینوین کشتن فوتبال باید کمی هوشیارانه تر به ماجرا نگاه کنیم و حتی اگر تادیروز سبک بازی این تیم را ستایش می کردیم، اکنون حداقل از خود بپرسیمفوتبال دوست داشتنی ای که حتی بعضی هایمان 40، 50 درصد وقت خود را صرف آنمی کنیم چنین ایده آلی خواهد داشت و آیا این تمام آرزوی مان برای مستطیلسبز است؟!
دادن جواب منفی به این پرسش چیزی نیست که از عامه ی مخاطبینفوتبال و یا درصد چندان بالایی از مخاطبین غیر عام انتظار داشت ولی درکاین ضعف تنفربرانگیز حداقل از سوی بخشی از افرادی که فوتبال را بدون تعصبو برای زیبایی آن تماشا می کنند، هر چند اندک ولی امیدوار کننده خواهدبود. کسانی که شاید مثل من آرزو می کردند فوتبال هم حداقل یکی از قانونهای بسکتبال را در کتاب قوانینش داشت و اگر نه دقیقا" 24ثانیه، برای یکتیم برای نشان دادن چیزی که بلد است ظرفی قانونی تعیین می کرد تا مجبورنباشیم نیمی از بازی را به تماشای پاس های بی هدف و خمیازه کشیدن بگذرانیم.

هنوزخیلی زود است که فیلم های خط و خش دار ولی دلچسب باد اسپنسر را فراموشکنیم، مرد تپل و قوی دوست داشتنی دوره ی نوجوانی مان که همیشه آخر داستانبرنده بود و آدم های بد فیلم را همان طور که می خواستی به سزای عمل شان میرساند ولی چقدر خوب که او بازی های بارسلونا را ندیده بود و اگر روی عرشهی کشتی با رئیس تمام قاچاقچی ها نیز رو در رو می شد، بعد از هر مشت بایدیک مشت هم می خورد تا من و تو چشم از لامپ تصویر تلویزیون نکنیم.

[.......و تازه همه ی این ها تنها برای وقتی خواهد بود که چشمان خود را ببندیم ونبینیم که این سبک رویایی(!) در جدال های بزرگ اروپایی خود در این چند سالدر برابر تیم هایی نظیر چلسی، اینترمیلان و حتی آرسنال _با تمام جهات گفتهشده در بالا_ تا چه حد ناتوان و محتاج به کمک های غیر فوتبالی بوده است.]