ایناموتو: داستان اولین بازیکن آسیایی آرسنال

در حالی که انتقال جنجالی سول کمپل از تاتنهام به آرسنال در پنجره نقل‌وانتقالات تابستانی ۲۰۰۱، تیتر اول خبرها شده بود، اتفاق مهم تاریخی دیگری نیز در هایبوری رخ می‌داد.

در تاریخ ۲۳ جولای ۲۰۰۱، آرسنال از یونیچی ایناموتو به عنوان اولین بازیکن آسیایی تاریخ باشگاه رونمایی کرد؛ بازیکنی که به صورت قرضی از تیم ژاپنی گامبا اوزاکا برای یک فصل به آرسنال پیوسته بود. این انتقال کمتر از یک سال پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۰۲ صورت گرفت؛ رقابت‌هایی که در کشور زادگاه ایناموتو، ژاپن و همچنین میزبان مشترک، کره جنوبی برگزار شد.

تابستانی شلوغ در شمال لندن بود. علاوه بر ایناموتو و کمپل، آرسنال بازیکنانی چون فرانسیس جفرز، ریچارد رایت و جیوانی فن‌برونکهورست را نیز جذب کرد. آرسن ونگر به دنبال تقویت تیمی بود که سه فصل پیاپی در رده دوم لیگ برتر قرار گرفته بود.

این بازیکن ژاپنی در سال ۲۰۱۳ در گفت‌وگویی با وب‌سایت رسمی باشگاه درباره دوران حضورش در آرسنال صحبت کرد. حال که پس از سال‌ها بار دیگر به قاره آسیا بازمی‌گردیم تا در دیدارهای دوستانه مقابل میلان، نیوکاسل و تاتنهام در سنگاپور و هنگ‌کنگ بازی کنیم، مروری داریم بر داستان اولین بازیکن آسیایی باشگاه و تجربه‌اش در شمال لندن.

نوشتن تاریخ

ایناموتو اولین بازی حرفه‌ای خود را در ۱۷ سالگی برای گامبا اوزاکا در سال ۱۹۹۷ انجام داد و در دور اول حضورش، نزدیک به ۱۵۰ بازی برای این تیم انجام داد. او در سطح ملی نیز عملکرد خوبی داشت و نقش مهمی در قهرمانی دوم ژاپن در جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۰ ایفا کرد؛ جایی که در چهار بازی از شش مسابقه تیمش به میدان رفت.

با نزدیک شدن به جام جهانی ۲۰۰۲، این هافبک ژاپنی به صورت قرضی به آرسنال پیوست و به اولین بازیکن ژاپنی تاریخ لیگ برتر انگلیس تبدیل شد.

ونگر در زمان ورود ایناموتو گفت: «از حضور ایناموتو در باشگاه خوشحالیم. او از نظر فیزیکی قوی است و پاس‌های دقیقی می‌دهد. شور و توانایی‌هایش بدون شک ترکیب ما را در این فصل تقویت می‌کند.»

ایناموتو در سال ۲۰۱۳ درباره انتقالش به آرسنال گفت: «در کل، این واقعیت که آرسنال باشگاه بزرگی با بازیکنان مشهور زیاد بود، تجربه‌ای عالی برای من بود. تمام دوران حضورم را تجربه‌ای خوب برای خودم می‌دانم.

به‌عنوان تنها بازیکن ژاپنی، احساس فشار نداشتم، اما قطعاً حس مسئولیت سنگینی را تجربه می‌کردم.»

زیر ذره‌بین

اگر بگوییم انتقال یونیچی ایناموتو از گامبا اوزاکا به آرسنال سر و صدای زیادی به پا کرد، واقعیت را دست‌کم گرفته‌ایم. محبوبیت شدید این ستاره جوان در میان هواداران ژاپنی باعث شد پوشش رسانه‌ای به حدی گسترده شود که ایناموتو مجبور بود برای پاسخ‌گویی به رسانه‌ها، نشست‌های خبری جداگانه‌ای برگزار کند.

ایناموتو اعتراف کرد که در اوایل حضورش در لندن، با شرایط زندگی تحت توجه و فشار رسانه‌ای کنار آمدن برایش دشوار بوده است؛ در حالی که به‌دنبال ساختن نامی برای خودش در محیطی جدید بود.

او گفت: «هفته اول و دوم واقعاً سخت بود. فرهنگ و زبان خیلی متفاوت بودند و این باعث شد زندگی برایم واقعاً دشوار شود. بله، تا حدی دلتنگ خانه هم شده بودم.

توجه رسانه‌ها بیش از چیزی بود که انتظارش را داشتم. این‌که یک بازیکن ژاپنی در انگلیس، آن هم در باشگاهی بزرگ مثل آرسنال حضور داشته باشد، خودش خبر مهمی بود، اما باز هم از این‌همه توجه متعجب شده بودم.»

دستی برای کمک

در حالی که وفق دادن خود با زندگی جدید در شمال لندن چالش‌برانگیز بود، یک نفر بود که ایناموتو می‌توانست به او تکیه کند: آرسن ونگر.

سرمربی سابق ما پیش از پیوستن به آرسنال در اکتبر ۱۹۹۶، حدود ۲۰ ماه در ژاپن و در تیم ناگویا گرامپوس هشت مربیگری کرده بود و در آن مدت دو عنوان قهرمانی نیز به دست آورد. همین تجربه و درک فرهنگی، کمک بزرگی به تطبیق سریع‌تر ایناموتو کرد و اعتماد به نفس بیشتری به او داد.

ایناموتو در این‌باره گفت: «او همیشه در تمرینات از من حمایت می‌کرد. فکر می‌کنم او درک می‌کرد که چون این اولین باشگاه اروپایی من بود، شرایط برایم سخت است. بابت حمایتی که از من کرد، واقعاً قدردانش هستم.

او دو سال در ژاپن زندگی کرده بود و فکر می‌کنم فرهنگ و خصوصیات اخلاقی ژاپنی‌ها را به‌خوبی درک می‌کرد. این برای من خیلی مفید بود و اگر این موضوع نبود، قطعاً شرایط برایم دشوارتر می‌شد. بعد از ترک آرسنال، چند بار در بازی‌های دیگر لیگ برتر او را دیدم.»

الهام‌بخش‌ها

یونیچی اولین بازی‌اش برای ما را در لیگ قهرمانان اروپا انجام داد؛ او به عنوان بازیکن تعویضی به جای رابرت پیرس وارد زمین شد و در پیروزی ۳-۲ مقابل شالکه در هایبری نقش داشت. هرچند فرصت‌های حضور در ترکیب اصلی برای او اندک بود، زیرا ما در همه رقابت‌ها برای قهرمانی می‌جنگیدیم، اما یونیچی در تمرینات از بهترین‌ها درس می‌گرفت.

حضور در کنار بازیکنانی مانند تیری آنری، فردی لیونبرگ و پیرس برای این بازیکن جوان مزایای زیادی داشت، اما یک بازیکن بیش از همه برای او الگو بود.

او گفت: «برای من دنیس برکمپ بیشتر از همه برجسته بود، به‌خصوص از نظر نگرش‌اش نسبت به تمرین و مسابقه. او بیشترین تأثیر را روی من گذاشت.»

دو شادی بزرگ

دو حضور بعدی یونیچی در جام اتحادیه رقم خورد؛ او در پیروزی ۲-۰ مقابل گریمزبی تاون از ابتدا بازی کرد و سپس در بازی مقابل بلکبرن به میدان رفت. آخرین حضورش در زمین نیز در فوریه ۲۰۰۲ مقابل بایر لورکوزن در لیگ قهرمانان اروپا بود؛ جایی که به جای لاورن وارد زمین شد و ما آن بازی را با نتیجه ۴-۱ در هایبری بردیم.

اگرچه او در لیگ برتر یا جام حذفی بازی نکرد، اما این ملی‌پوش ژاپنی بخشی از ترکیب کلی تیمی بود که هر دو عنوان قهرمانی را به‌دست آورد.

او در مورد خاطره مورد علاقه‌اش گفت: «وقتی تیم دابل (دوگانه قهرمانی) را برد: مراسم، و حضور روی اتوبوس جلوی همه هواداران. این یک خاطره خوب است.»

نگاهی به گذشته

یونیچی پس از یک فصل از تیم جدا شد، اما در جام جهانی با ژاپن موفق ظاهر شد و دو گل در مرحله گروهی به ثمر رساند که باعث افزایش محبوبیتش در کشورش شد.

او دوباره به انگلیس بازگشت و دو سال برای فولام بازی کرد، سپس به وست برومویچ و کاردیف سیتی رفت. او در سال ۲۰۰۶ از بریتانیا رفت و تا دسامبر ۲۰۲۴ به بازی ادامه داد و در سن ۴۵ سالگی بازنشسته شد.

اگرچه دقایق زیادی در زمین برای ما بازی نکرد، اما استانداردهایی که در باشگاه برقرار بود، کمک کرد تا یونیچی مسیر حرفه‌ای طولانی و موفقی داشته باشد.

او گفت: «من حس می‌کردم بازیکنان قوی زیادی در تیم هستند و اینکه بازی نمی‌کردم واقعاً اجتناب‌ناپذیر بود. اما چون هر روز با این بازیکنان تمرین می‌کردم، چیزهای زیادی یاد گرفتم و واقعاً از این وضعیت ناراحت نبودم.

همچنین، این اولین باشگاه من در اروپا بود، بنابراین همه چیز برایم جدید بود و این باعث شد گرفتن جایگاه در تیم سخت‌تر شود. و همان‌طور که گفتم، خط میانی پر از بازیکنان قوی بود.

بودن در آرسنال چیز بزرگی بود، و مردم در ژاپن هم آن را خیلی ارزشمند می‌دانستند.»