تاریخچه رقابت آرسنال و منچستر سیتی

رقابت آرسنال و منچسترسیتی، نبردی داغ بین دو باشگاه حرفه‌ای فوتبال انگلستان است. آرسنال بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه امارات و منچسترسیتی بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه اتحاد برگزار می‌کند.

این رقابت در اواخر دهه ۲۰۰۰ آغاز شد. آرسنالی که در آن زمان برای چندین فصل متوالی مدعی جدی تمام جام‌ها بود، بازیکنان کلیدی مهمی را به سیتی واگذار کرد که در نهایت به تیم غالب‌تر این دو تیم تبدیل شد. آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، همیشه منتقد شدید سیاست نقل و انتقالات و استراتژی مالی سیتی بود؛ با انتقال بازیکنانی مثل امانوئل آدبایور و سمیر نصری، این رقابت بیشتر از پیش داغ شد. آدبایور به طور بدنامی پس از گلزنی در پیروزی ۴-۲ در فصل ۲۰۰۹/۱۰، کل طول زمین را دوید تا جلوی هواداران آرسنال به خوشحالی بپردازد.

تا سال ۲۰۱۲، سیتی به طور کامل جای آرسنال را در لیگ برتر گرفته بود و با وجود اینکه سیتی در طول یک دهه بعد موفق به کسب جام‌های داخلی متعددی شد، به نیروی غالب فوتبال انگلیس تبدیل شد. اوج‌گیری سیتی تا حدی باعث فروکش کردن شعله‌های مستقیم رقابت شد، اگرچه توپچی‌ها در جام خیریه ۲۰۱۴ با نتیجه ۳-۰ مقابل سیتی پیروز شدند و سیتی هم با قهرمانی در فینال جام اتحادیه ۲۰۱۸ انتقام گرفت.

این رقابت واقعاً تا فصل ۲۰۲۲/۲۳ احیا نشد. در آن فصل، آرسنال تحت هدایت میکل آرتتا، دستیار سابق پپ گواردیولا در سیتی، صدرنشین لیگ برتر بود و تا ماه آخر با سیتی رقابت نزدیکی داشت، اما در نهایت با پنج امتیاز اختلاف، نایب قهرمان شد. هرچند این دو باشگاه روی زمین رقیب هم هستند، اما آرتتا و سرمربی سیتی، پپ گواردیولا، با توجه به اینکه سابقه بازی و همکاری با هم را دارند، دوستان بسیار صمیمی‌ای به شمار می‌روند.

تاریخچه اولیه (۱۸۹۳ تا ۲۰۰۸)

برخلاف تصور، آرسنال و منچسترسیتی رقبای سنتی همدیگر نبوده‌اند. اولین بازی این دو تیم در تاریخ ۱۱ نوامبر ۱۸۹۳ برگزار شد که دیداری از دسته دوم لیگ فوتبال انگلیس بین «وولویچ آرسنال» و «آردویک» بود و با نتیجه ۱-۰ به سود آرسنال به پایان رسید.

از ۱۴ بازی ابتدایی بین این دو تیم، ۸ بازی با پیروزی سیتی، ۴ بازی با برد آرسنال و ۲ تساوی در دسته دوم رقم خورد.

در طول تاریخ، به ویژه در دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰، آرسنال تیم موفق‌تری بوده است.

در زمان خرید باشگاه منچسترسیتی توسط گروه ابوظبی در سال ۲۰۰۸، آرسنال ۱۳ قهرمانی لیگ برتر، ۱۰ قهرمانی جام حذفی و ۲ قهرمانی جام اتحادیه را در کارنامه داشت. در مقابل، سیتی تنها موفق به کسب ۲ قهرمانی لیگ (قبل از لیگ برتر)، ۴ قهرمانی جام حذفی و ۲ قهرمانی جام اتحادیه شده بود.

آرسنال تحت رهبری آرسن ونگر، به فینال لیگ قهرمانان اروپا در ۲۰۰۶ هم راه یافته بود و از زمان کسب اولین قهرمانی لیگ برتر در سال ۱۹۹۸، همواره مدعی قهرمانی در رقابت‌های داخلی به شمار می‌رفت.

تا سال ۲۰۰۸، آرسنال به جز فصل ۱۹۹۵/۹۶، همواره جزو چهار تیم برتر لیگ قرار داشت، در حالی که سیتی از فصل ۱۹۷۷/۷۸ به بعد، هرگز در جمع چهار تیم برتر قرار نگرفته بود (البته در اولین فصل لیگ برتر در ۱۹۹۲/۹۳، سیتی یک رده بالاتر از آرسنال قرار گرفت).

با وجود پایین‌تر بودن جایگاه سیتی در جدول، آرسنال در هر دو بازی رفت و برگشت آن فصل، با نتیجه ۱-۰ بر سیتی غلبه کرد.

تصاحب باشگاه توسط ابوظبی و انتقال بازیکنان به سیتی (۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴)

با خرید باشگاه منچسترسیتی توسط گروه ابوظبی در سال ۲۰۰۸، افزایش هزینه‌های این باشگاه برای خرید بازیکن، عصبانیت چندین سرمربی رقیب را برانگیخت. آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، از جمله کسانی بود که به شدت با رویکرد مالی سیتی مخالفت کرد.

در تابستان ۲۰۰۹، سیتی که فصل قبل را در رتبه دهم (شش رده پایین‌تر از آرسنال در رتبه چهارم) به پایان رسانده بود، اقدام به جذب دو بازیکن کلیدی آرسنال، یعنی امانوئل آدبایور و کولو توره کرد. آدبایور در فصل قبل دومین گلزن برتر توپچی‌ها بود و توره‌ هم به عنوان کاپیتان دوم آرسنال و قهرمان پیشین لیگ برتر، در تمامی رقابت‌ها ۳۲۶ بازی برای این تیم انجام داده بود.

در اولین بازی فصل ۲۰۰۹/۱۰ بین دو تیم، در خانه سیتی، این تیم با نتیجه ۴-۲ پیروز شد. آدبایور گل سوم را برای سیتی به ثمر رساند و با این گل، تیمش را پیش انداخت. او سپس کل طول زمین را دوید، روی زانوهایش سر خورد و درست مقابل هواداران آرسنال به خوشحالی پرداخت.

در طول بازی او با یک تکل خشن روی سسک فابرگاس و ضربه پا به صورت رابین فن پرسی جنجال آفرید.

آدبایور کارت زرد گرفت و بعداً به خاطر «از دست دادن کنترل» بعد از آنچه دو ساعت توهین از سوی هواداران آرسنال توصیف کرد، عذرخواهی کرد: ''من در دنیای خودم بودم. کولو توره به من گفت: عکس‌ها را نگاه می‌کردم و حتی یک‌بار هم از کوره در نرفتی. دیگر احساس انسان بودن نداشتم. توهین‌ها بیش از حد بود. آماده مردن بودم. فقط به آن‌ها نگاه کردم و فکر کردم کارهایی است که نباید انجام داد.''

امانوئل آدبایور در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که هنوز از هر دوی آرسنال و آرسن ونگر متنفر است و در مصاحبه تلویزیونی، لحظه‌ای را به یاد آورد که ونگر انتقال او را پول‌محور توصیف کرده بود.

سیتی همچنین انتقال بازیکنان سابق آرسنال و بازیکنانی که پیش از آن توسط ونگر جذب شده بودند را تکمیل کرد: سیلوینیو از بارسلونا و اسطوره باشگاه، پاتریک ویرا از اینترمیلان، به لیست بازیکنان سابق آرسنال در جمع سیتی اضافه شدند.

ونگر همچنین به طور علنی از قرارداد اسپانسری سیتی با هواپیمایی اتحاد انتقاد کرد و این باشگاه را به زیر پا گذاشتن قوانین بازی جوانمردانه یوفا متهم کرد.

در تابستان ۲۰۱۱، سیتی دو بازیکن مهم دیگر از آرسنال را به خدمت گرفت؛ گائل کلیشی، مدافع چپ باسابقه، و همچنین سمیر نصری، که در فصل قبل به تیم منتخب سال اتحادیه بازیکنان فوتبال انگلستان (PFA) راه یافته بود و ۱۵ گل از خط میانی به ثمر رسانده بود.

ونگر پیش از انتقال نصری، در یک کنفرانس مطبوعاتی، روبرتو مانچینی، سرمربی سیتی را به «بی‌احترامی» و «رفتار خارج از عرف» متهم کرد. چرا که مانچینی در پاسخ به سؤالی که آیا امیدوار به نهایی شدن قرارداد نصری است، ابراز علاقه کرده بود.

نصری در واکنش به انتقادات، اعلام کرد که دلیل پیوستنش به سیتی، کسب عنوان قهرمانی بوده است نه پول، و سپس به سیاست نقل و انتقالات آرسنال انتقاد کرد.

در جریان رقابت‌های حساس انتهای فصل ۲۰۱۱/۱۲، سیتی که برای قهرمانی با منچستریونایتد رقابت می‌کرد، در دیداری جنجالی با اخراج ماریو بالوتلی، مهاجم سیتی، با نتیجه ۱-۰ مغلوب آرسنال شد. این دیدار نشان از شکاف‌هایی در رابطه بازیکن و سرمربی وقت سیتی، روبرتو مانچینی، داشت.

با وجود اینکه پس از آن بازی، سیتی با هشت امتیاز اختلاف روبرو بود، در نهایت موفق شد در روز پایانی فصل به اولین قهرمانی خود دست یابد.

در سپتامبر ۲۰۱۲، مانچینی به خاطر شکایت‌های مداوم ونگر درباره خرج‌های نقل و انتقالاتی سیتی، از او انتقاد کرد و ادعا کرد آرسنال هم برای خرید بازیکن هزینه زیادی کرده است.

در سال ۲۰۱۳، ویدیویی در اینترنت منتشر شد که در آن به نظر می‌رسید هواداران آرسنال هنگام ورود نصری به ورزشگاه امارات به او توهین می‌کنند. نصری در مصاحبه‌ای بعدی، این هواداران را «احمق» خواند و درباره فحاشی‌هایی که از زمان پیوستن به سیتی دریافت کرده بود، صحبت کرد.

باکاری سانیا در ابتدای فصل ۲۰۱۴/۱۵، در حالی که دوران سرمربی‌گری ونگر در آرسنال رو به پایان بود، به عنوان آخرین بازیکن آرسنال به سیتی پیوست. البته با توجه به نزدیک شدن به اتمام قرارداد سانیا، تأثیر این انتقال روی آرسنال نسبت به سایر بازیکنان کمتر بود.

ونگر یک بار دیگر از سیتی به خاطر جذب فرانک لمپارد از چلسی از طریق نیویورک سیتی انتقاد کرد. نیویورک سیتی بخشی از گروه فوتبال سیتی است که مالکیت منچسترسیتی را نیز بر عهده دارد. به گفته ونگر، این انتقال تلاشی برای دور زدن قوانین بازی جوانمردانه مالی (FFP) بوده است.

مانوئل پلگرینی، سرمربی سیتی، با توجه به اینکه لمپارد پس از جدایی از چلسی بازیکن آزاد محسوب می‌شد، از خشم ونگر ابراز تعجب کرد.

هفته بعد، آرسنال در جام خیریه ۲۰۱۴ با نتیجه ۳-۰ بر سیتی غلبه کرد.

افول آرسنال و سلطه سیتی (۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲)

با انتصاب پپ گواردیولا به عنوان سرمربی سیتی در پایان فصل ۲۰۱۶/۱۷، سه بازیکن سابق آرسنال، کلیشی، نصری و سانیا، بازیکن آزاد شدند. بنابراین، با وجود انتخاب میکل آرتتا، هافبک سابق آرسنال به عنوان دستیار گواردیولا، رقابت در زمین فروکش کرد.

در حالی که آرسنال به کسب جام‌های داخلی ادامه داد و در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ قهرمان جام حذفی شد، اما در لیگ روند نزولی داشت و با کسب رتبه‌های پنجم تا هشتم بین سال‌های ۲۰۱۵/۱۶ و ۲۰۱۹/۲۰ با مشکل مواجه بود. در مقابل، سیتی در فاصله سال‌های ۲۰۱۷/۱۸ تا ۲۰۲۱/۲۲ موفق به کسب چهار قهرمانی شد و خود را به عنوان قدرت برتر فوتبال انگلیس در یک دهه اخیر تثبیت کرد.

این دو تیم در فینال جام اتحادیه ۲۰۱۸ در ورزشگاه ومبلی به مصاف هم رفتند که اولین فینال رقابتی بین این دو تیم بود.

در آن دیدار سیتی با سه گل سرخیو آگوئرو، ونسان کمپانی و داوید سیلوا به راحتی با نتیجه ۳-۰ به پیروزی رسید. چند روز بعد، سیتی در لیگ نیز با نتیجه ۳-۰ آرسنال را در ورزشگاه امارات شکست داد که فشار زیادی را روی ونگر وارد کرد. ونگر در پایان فصل ۲۰۱۷/۱۸ باشگاه را ترک کرد.

رقبای قهرمانی (۲۰۲۲ تاکنون)

در سال ۲۰۱۹، میکل آرتتا، دستیار سابق گواردیولا در سیتی، به عنوان سرمربی جدید به آرسنال بازگشت و جایگزین اونای امری شد که اخراج شده بود. هرچند تا پایان فصل ۲۰۲۱/۲۲، سیتی توانست روند بدون شکست خود مقابل آرسنال در لیگ را به ۱۳ بازی برساند، با این حال گواردیولا در ۱۸ جولای ۲۰۲۰ اولین باخت خود مقابل آرتتا را با نتیجه ۲-۰ در جام حذفی تجربه کرد.

در تابستان ۲۰۲۲، سیتی با فروش گابریل ژسوس و اولکساندر زینچنکو به آرسنال موافقت کرد و هر دو بازیکن دوباره با آرتتا متحد شدند.

روی کین، کارشناس اسکای اسپورت، با توجه به اینکه آرسنال فصل گذشته هشتم شده بود، ادعا کرد که به نظر او به این بازیکنان اجازه داده شد به آرسنال بپیوندند زیرا سیتی دیگر توپچی‌ها را به عنوان یک تهدید مستقیم نمی‌دید.

گواردیولا در توضیح این انتقالات گفت که همه طرفین از نتیجه راضی هستند.

آرسنال در لیگ برتر پیشتاز شد و تا زمانی که دو تیم در فوریه ۲۰۲۳ به مصاف هم رفتند، با ۳ امتیاز برتری نسبت به سیتی پیش بودند.

در بازی امارات، سیتی توانست با نتیجه ۳-۱ پیروز شود و موقتاً از آرسنال در صدر جدول عبور کند.

سیتی همچنین در مسیر رسیدن به قهرمانی جام حذفی، توپچی ها را با نتیجه ۱-۰ شکست داد.

برخلاف هواداران آرسنال در گذشته، هواداران سیتی به اولکساندر زینچنکو در بازگشت به اتحاد استادیوم ایستاده دست زدند. او از هواداران با گفتن این جمله تشکر کرد: "دوست قدیمی وجود ندارد، بلکه دوستانی هستند که خاطرات خوب زیادی با آنها دارید و همیشه خوشحال می‌شوید هر کدام از آنها را ببینید. خانه قدیمی وجود ندارد، جایی است که در آنجا بسیار خوشحال بودید و اکنون از بازگشت خوشحال هستید. از استقبال گرم اتحاد ممنونم!"

آرسنال در کورس قهرمانی لیگ برتر ۱۰ امتیاز پیش افتاد، اما با شکست ۴-۱ مقابل سیتی در اتحاد، تیم گواردیولا توانست این اختلاف را جبران کند.

آرسنال در ۹ بازی پایانی خود ۳ مساوی و ۳ باخت کسب کرد و در نهایت با اختلاف ۷ امتیاز نسبت به سیتی در رده دوم قرار گرفت.

در اولین بازی فصل ۲۰۲۳/۲۴، این دو تیم در جام خیریه در ورزشگاه ومبلی به مصاف هم رفتند.

منچسترسیتی پس از قهرمانی در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۲۳، به عنوان تیمِ سه گانه وارد زمین شد و با ضربه دقایق پایانی کول پالمر با نتیجه ۱-۰ پیش افتاد. با این حال، ضربه لئاندرو تروسارد در دقیقه ۱۱ از ۱۳ دقیقه وقت‌های تلف‌شده به مدافع سیتی، مانوئل آکانجی برخورد کرد و وارد دروازه شد تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. در ضربات پنالتی، توپچی ها ۴-۱ به برتری رسیدند.

گواردیولا پس از بازی، به دنبال این گل تساوی دیرهنگام در وقت‌های تلف‌شده طولانی، از قوانین جنجالی جدید وقت‌های تلف‌شده که در تابستان توسط اتحادیه فوتبال انگلیس وضع شده بود، ابراز نارضایتی کرد.

در تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۲۳، آرسنال با ضربه دقیقه ۸۶ گابریل مارتینلی، به روند ۱۲ باخت متوالی خود پایان داد تا با نتیجه ۱-۰ به پیروزی برسد. این اولین برد توپچی‌ها در لیگ برتر از دسامبر ۲۰۱۵ بود.

جدال سرمربیان

داستان پپ گواردیولا و میکل آرتتا، دو اسپانیایی که مسیرهای جالبی را در دنیای فوتبال پیموده‌اند، حکایتی شنیدنی است. هر دوی این مربیان محصول آکادمی بارسلونا هستند و اولین بار زمانی با یکدیگر آشنا شدند که آرتتا در حال گذراندن دوران جوانی در آکادمی بود و گواردیولا به عنوان یک بازیکن باتجربه در تیم اصلی می‌درخشید.

اولین حضور آرتتا برای تیم دوم بارسلونا به عنوان بازیکن تعویضی به جای گواردیولا رقم خورد، که دوران بازیگری او به دلیل مصدومیت به پایان نزدیک می‌شد. با این حال، گزارش‌ها حاکی از آن است که این دو نفر از همان زمان با هم در ارتباط بوده‌اند.

گواردیولا در ادامه مسیر خود، هدایت بارسلونا و بایرن مونیخ را برعهده گرفت و در نهایت در سال ۲۰۱۶ سرمربی منچسترسیتی شد. در همان سال، آرتتا پس از گذراندن دوران موفقی در لیگ برتر با تیم‌های رنجرز، اورتون و در نهایت آرسنال، از دنیای بازیگری خداحافظی کرد. جالب است بدانید خداحافظی آرتتا با دنیای فوتبال مصادف با پیوستن گواردیولا به سیتی بود.

در تابستان ۲۰۱۶، گواردیولا برای تقویت کادر فنی خود، در کنار برایان کید باتجربه، آرتتا را به عنوان یکی از دستیاران مربی خود انتخاب کرد. با پیوستن به سیتی، آرتتا فرصت ماندن در آرسنال به عنوان بخشی از کادر مربیگری آرسن ونگر، با پیشنهاد اداره آکادمی این باشگاه را رد کرد. او همچنین پیشنهاد پیوستن به کادر فنی تاتنهام تحت نظر مائوریسیو پوچتینو را نیز رد کرد.

در حالی که آرتتا و گواردیولا اکنون در دو تیم رقیب حضور دارند، اما جالب است بدانید که دوستی این دو نفر فراتر از رقابت‌های باشگاهی است.

آرتتا در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۸ به دلیل محرومیت گواردیولا از حضور در کنار زمین، به عنوان سرمربی موقت سیتی در باخت ۲-۱ مقابل لیون در لیگ قهرمانان اروپا، در کنار زمین ایستاد.

در دوران حضور آرتتا در سیتی، او موفق به کسب دو قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی جام حذفی و دو قهرمانی جام اتحادیه شد. در سال ۲۰۱۸، پس از خروج آرسن ونگر، سرمربی سابق آرتتا، او به شدت به عنوان جانشین وی در آرسنال مطرح شد، اما در نهایت اونای امری برای هدایت توپچی‌ها انتخاب شد.

سرانجام در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۹، آرتتا با قراردادی تا سال ۲۰۲۳ به عنوان سرمربی اصلی آرسنال منصوب شد. او پس از انتصاب خود اعلام کرد که معتقد است باشگاه مسیر خود را گم کرده است و نمی‌خواهد بازیکنان از مسئولیت شانه خالی کنند: "می‌خواهم افراد مسئولیت کار خود را بر عهده بگیرند و افرادی را می‌خواهم که در باشگاه فوتبال شور و انرژی به ارمغان بیاورند. هر کسی که این موضوع را قبول نکند یا تأثیر منفی بگذارد، برای این محیط یا این فرهنگ به اندازه کافی خوب نیست."

هر دوی این مربیان از آن زمان به بعد اعلام کرده‌اند که رابطه آنها با وجود هدایت باشگاه‌های رقیب تغییر نخواهد کرد و هر دو یکدیگر را به عنوان دوستان نزدیک می‌دانند.

در جریان کورس قهرمانی در فصل ۲۰۲۲/۲۳، آرتتا گفت: ''برای اینکه صادق باشم، ترجیح می‌دادم این کار را با شخص دیگری انجام دهم. من واقعاً بهترین‌ها را برای او می‌خواهم، اما وقتی با کسی مثل او به چالش کشیده می‌شوید و چیزی بین این موضوع دخالت می‌کند، احساس عجیبی به شما دست می‌دهد.''

بازی‌های رو در رو

بازی‌های خانگی منچسترسیتی پس از دوران ابتدایی ناپایدار، از سال ۱۸۸۷ تا ۱۹۲۳ در ورزشگاه هاید رود، سپس تا سال ۲۰۰۳ در مین رود و در نهایت از فصل ۲۰۰۳/۰۴ به بعد در ورزشگاه اتحاد مستقر شد و بازی های آرسنال در ورزشگاه های هایبری و امارات برگزار شده است.

فینال‌های جام حذفی به طور معمول در یک مکان بی‌طرف مانند ورزشگاه ومبلی، محل بازی تیم ملی فوتبال انگلستان برگزار می‌شود.

اولین دیدار رقابتی: منچستر سیتی ۰-۱ آرسنال - دسته دوم، ۱۱ نوامبر ۱۸۹۳

اولین دیدار جام حذفی: آرسنال ۰-۲ منچستر سیتی - ۲۰ فوریه ۱۹۰۴

اولین دیدار سوپرجام: آرسنال ۴-۰ منچستر سیتی - ۲۸ نوامبر ۱۹۳۴

اولین دیدار جام اتحادیه: منچستر سیتی ۰-۰ آرسنال - ۱۸ ژانویه ۱۹۷۸

اولین دیدار لیگ برتر: آرسنال ۱-۰ منچستر سیتی - ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۲

بهترین برد آرسنال: ۵-۰ (۲۸ اکتبر ۲۰۰۰)

بهترین برد منچستر سیتی: ۵-۰ (۲۸ آگوست ۲۰۲۱)

بیشترین برد متوالی آرسنال: ۱۲ (۲۰ آگوست ۱۹۹۴ تا ۲۷ اکتبر ۲۰۰۴)

بیشترین برد متوالی منچستر سیتی: ۸ (۱۷ اکتبر ۲۰۲۰ تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۳)

طولانی ترین روند بدون شکست آرسنال: ۱۹ بازی (۲۸ سپتامبر ۱۹۹۲ تا ۴ می ۲۰۰۶)

طولانی ترین روند بدون شکست منچستر سیتی: ۹ (۱۵ دسامبر ۱۸۹۴ تا ۳ آوریل ۱۸۹۹)

بیشترین گل زده: ۱۱ سرخیو آگوئرو

بازیکنانی که تاکنون در هر دو تیم حضور داشته‌اند:

جیمز بلیر: ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۶ در آرسنال - ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ در سیتی
بیلی بلیث: ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۹ در آرسنال - ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۴ در سیتی
دیو هالیدی: ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۲ در آرسنال - ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ در سیتی
دیو باکازی: ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴ در آرسنال - ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۶ در سیتی
برایان کید: ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ در آرسنال - ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ در سیتی
کلیو آلن: ۱۹۸۰ در آرسنال - ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ در سیتی
تامی کاتون: ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۷ در آرسنال - ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۳ در سیتی
نیال کوئین: ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۰ در آرسنال - ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ در سیتی
دیوید روکاسل: ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲ در آرسنال - ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ در سیتی
نیل هینی: ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ در آرسنال - ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ در سیتی
اندی کول: ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ در آرسنال - ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ در سیتی
دیوید سیمن: ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۳ در آرسنال - ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ در سیتی
پل دیکوف: ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ در آرسنال - ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ در سیتی
ادی مک‌گولدریک: ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ در آرسنال - ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ در سیتی
پاتریک ویرا: ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴ در آرسنال - ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ در سیتی
نیکلاس آنلکا: ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ در آرسنال - ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ در سیتی
سیلوینیو: ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ در آرسنال - ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۰ در سیتی
استوارت تیلور: ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ در آرسنال - ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ در سیتی
کولو توره: ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ در آرسنال - ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ در سیتی
ریچارد رایت: ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ در آرسنال - ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ در سیتی
گائل کلیشی: ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ در آرسنال - ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ در سیتی
امانوئل آدبایور: ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ در آرسنال - ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ در سیتی
باکاری سانیا: ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ در آرسنال - ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ در سیتی
سمیر نصری: ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ در آرسنال - ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ در سیتی
دنیس سوارز: ۲۰۱۹ در آرسنال - ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ در سیتی
پابلو ماری: ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ در آرسنال - ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ در سیتی
اولکساندر زینچنکو: ۲۰۲۲ تاکنون در آرسنال - ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ در سیتی
گابریل ژسوس: ۲۰۲۲ تاکنون در آرسنال - ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ در سیتی