۵ مورد از منحصربه‌فردترین شماره پیراهن‌های آرسنال

مارتین زوبیمندی پس از امضای قرارداد با آرسنال، تصمیم گرفته پیراهن شماره ۳۶ را برای تیم جدید خود به تن کند؛ این انتخاب اشاره‌ای به حضور او به عنوان بازیکن تیم اصلی است، اما با این حال یک انتخاب منحصر به فرد به شمار می‌رود.

همانطور که بازیکنانی مانند ترنت الکساندر-آرنولد با شماره ۶۶ نشان داده‌اند، دوران شماره‌های استاندارد بین ۱ تا ۱۱ بسیار گذشته است، اما توپچی‌ها تمایل داشته‌اند در حد نرمال باقی بمانند. آرسنال اغلب به بازیکنان تیم اصلی شماره‌ای بین ۱ تا ۳۵ اختصاص داده است، بنابراین انتخاب زوبیمندی او را به گروه کوچکی از انتخاب‌های غیرمعمول اضافه می‌کند.

این لیست، شماره‌های فارغ‌التحصیلان آکادمی مانند مایلز لوئیس-اسکلی که شماره ۴۹ را به تن می‌کند، در نظر نمی‌گیرد، بلکه فقط بازیکنان تیم اصلی را که مجموعه ارقام منحصر به فردی را برای آرسنال انتخاب کرده‌اند، شامل می‌شود.

۱. آبو دیابی - ۲

آبو دیابی پس از امضای قرارداد با آرسنال در ژانویه ۲۰۰۶، به طرز عجیبی پیراهن شماره دو را دریافت کرد که از زمان بازنشستگی لی دیکسون، مدافع راست افسانه‌ای، در سال ۲۰۰۲ به تن نشده بود.

این شماره که معمولاً توسط یک مدافع پوشیده می‌شود، انتخاب عجیبی برای دیابی بود و حتی دوستانش او را ترغیب کرده بودند که پس از پیوستن به توپچی‌ها این شماره را نپذیرد.

او هشت فصل این شماره را در آرسنال به تن کرد و سپس برای دو فصل آخر خود به شماره ۲۴ تغییر داد. با وجود عملکرد مثبت در زمین، دوران حضور دیابی در شمال لندن با مصدومیت همراه بود و او هرگز به اوج انتظارات نرسید.

۲. نلسون ویواس - ۷

نلسون ویواس، که در اصل یک مدافع راست بود، خود را در موقعیتی مخالف دیابی یافت. او شماره هفت را به تن کرده بود، شماره‌ای که مخصوص بازیکنان تهاجمی است نه مدافعان.

مدافع راست آرژانتینی در سال ۱۹۹۸ پس از پیوستن به آرسنال این شماره را برگزید و تا زمانی که یک سال و نیم بعد به سلتاویگو قرض داده شد، گزینه پشتیبان مناسبی برای لی دیکسون بود.

پس از بازگشت او، شماره منحصر به فردش توسط روبرت پیرس، بازیکن جدید، گرفته شده بود، به این معنی که او پیراهن شماره ۲۳ را به تن کرد و سرانجام با قراردادی دائمی به اینتر میلان پیوست.

۳. ویلیام گالاس - ۱۰

از یک اسطوره تا یک چهره جنجالی. ویلیام گالاس، مدافع میانی، پیراهن شماره ۱۰ را هنگام پیوستن از چلسی در سال ۲۰۰۶، کمی پس از بازنشستگی دنیس برکمپ، مالک قبلی این شماره، به تن کرد.

در طول دوران حضورش در آرسنال که پر از جنجال بود، این بازیکن فرانسوی هرگز واقعاً انتظارات این شماره معروف را برآورده نکرد. از قهر کردن در زمین تا مصاحبه‌های بد درباره هم‌تیمی‌ها، گالاس در شمال لندن طرفداران زیادی پیدا نکرد.

او که به عنوان کاپیتان باشگاه انتخاب شده بود، در نهایت از این سمت خلع شد و دو سال بعد به رقیب سرسخت یعنی تاتنهام پیوست. با وجود برخی لحظات درخشان، گالاس دوران خوبی با توپچی‌ها نداشت و قطعاً الزامات تاریخ نمادین این پیراهن را برآورده نکرد. انتخابی عجیب بود، حداقل این را می‌توان گفت.

۴. آندره سانتوس - ۱۱

آندره سانتوس که یکی از بدترین خریدهای دوران مدرن آرسنال محسوب می‌شود، تنها یک فصل و نیم در این باشگاه حضور داشت و به طرز عجیبی در این مدت پیراهن شماره ۱۱ را به تن می‌کرد.

اگرچه سانتوس می‌توانست به عنوان یک بازیکن تهاجمی به کار گرفته شود، اما او در وهله اول یک مدافع چپ بود و همین موضوع تصمیم به دادن این شماره به او را بسیار عجیب می‌کرد. درخشان‌ترین لحظه او به عنوان یک گانر در پیروزی ۵-۳ مقابل چلسی در استمفورد بریج رقم خورد.

به نظر می‌رسید که این بازیکن حتی از این شماره خوشش نمی‌آمد، زیرا به شدت مشتاق بود پیراهن خود را واگذار کند؛ او به طور معروف در نیمه اول بازی مقابل منچستریونایتد، پیراهن خود را با کاپیتان سابق آرسنال، رابین فن پرسی، عوض کرد. به سادگی یک خرید بد و یک شماره عجیب.

۵. دکلان رایس - ۴۱

مردی که هنجار شماره پیراهن آرسنال را شکست. دکلان رایس پیراهن شماره ۴۱ را هنگام انتقال رکوردشکن خود از وستهم به آرسنال به تن کرد.

مانند خرید جدید یعنی زوبیمندی، انتخاب رایس معنای عاطفی پشت خود دارد. او به طور معروف در تمام دوران حضورش در وستهم این شماره را به تن کرده بود، زیرا هنگام اولین حضورش در تیم بزرگسالان این شماره به او داده شد.

این هافبک در تمام دوران حضورش در توپچی‌ها عملکرد چشمگیری داشته و همراه با شماره نمادین خود، نامش را در کتاب‌های تاریخ ثبت می‌کند.