امیل اسمیت رو به فولهام: داستانی از آنچه می‌توانست برای آرسنال باشد

هواداران آرسنال به طور قابل درکی احساسات متناقضی را با خبر جدایی قریب‌الوقوع امیل اسمیت رو تجربه خواهند کرد.

از یک طرف، آنها غمگین هستند که باشگاه در نهایت تسلیم شده و از یک محصول آکادمی که زمانی وعده‌های بزرگی داده بود، دست کشیده است. از طرف دیگر، این هواداران به طور همزمان و احتمالا به طور یکپارچه مطمئن هستند که فروش او به فولهام با مبلغ گزارش شده ۳۵ میلیون پوند بهترین تصمیم است.

اسمیت رو در زمانی وارد تیم اصلی آرسنال شد که حداقل با استانداردهای امروزی چیز زیادی برای تشویق وجود نداشت. زمانی که او در فصل ۲۰۲۰/۲۱ خود را در تیم میکل آرتتا تثبیت کرد، آرسنال در مسیر رسیدن به هشتمین پایان متوالی خود بود و پنجمین فصل متوالی خارج از چهار تیم برتر را پشت سر می‌گذاشت (آنها به شش فصل رساندند). تنها جام حذفی که آنها تحت هدایت آرتتا به دست آوردند، برای راضی کردن هواداران تشنه جام کافی نبود.

با این حال، ظهور اسمیت رو در کنار محصول دیگر آکادمی، بوکایو ساکا، به آرتتا کمک کرد تا روحیه در استادیوم امارات را تغییر دهد. هواداران از سال‌های پایانی دوران آرسن ونگر و سلطنت ناموفق اونای امری خسته شده بودند، بنابراین داشتن نه یک، بلکه دو استعداد بومی در تیم اصلی به آنها چیزی برای چسبیدن داد.

رشد آن دو بازیکن و عملکرد آنها در دو سال آینده نشان داد که اگرچه تیم زیر توانایی خود عمل کرد، اما آینده حداقل روشن بود.

اما مسیرهای آنها از آن زمان به شدت متفاوت شده است. با توجه به موقعیت‌های متضاد آنها در فوتبال در حال حاضر - با ساکا به‌عنوان یک گزینه معقول برای بهترین مهاجم راست جهان و اسمیت رو در مسیر یک نبرد اجتناب‌ناپذیر در میانه جدول با فولهام - باور کردن این موضوع که زمانی اسمیت رو یک چشم‌انداز تقریباً هیجان‌انگیز بود، سخت است.

در طول دو فصل اول بازی منظم در تیم آرسنال (۲۰۲۰/۲۱ و ۲۰۲۱/۲۲)، اسمیت رو ۱۵ گل زد و ۹ پاس گل داد. با ۲۴ مشارکت در گل‌های غیر پنالتی، او در رتبه پنجم تیم آرسنال قرار گرفت که تنها هفت گل با صدر جدول (ساکا با ۳۱ گل) فاصله داشت.

در آن زمان، تنها ساکا (۱۰۱) و مارتین اودگارد (۹۷) بیشتر از او (۶۹) موقعیت گلزنی برای آرسنال ایجاد کردند، در حالی که تنها ساکا (۸۹)، الکساندر لاکازت (۷۹) و گرانیت ژاکا (۷۵) بیشتر از او (۷۰) بازی کردند.

۱۰ گل او در لیگ برتر در فصل ۲۰۲۰/۲۱ او را در بین ۲۰ گلزن برتر لیگ در آن فصل قرار داد، که تنها یک گل کمتر از ساکا بود و با بازیکنانی مانند برونو فرناندز برابر بود و از فیل فودن قهرمان نهایی (۹ گل) و هم تیمی‌های آینده خود در آرسنال، کای هاورتز، گابریل ژسوس و لئاندرو تروسارد (هر کدام ۸ گل) پیشی گرفت.

در آن مرحله، غیرقابل تصور بود که هاورتز یا تروسارد بخشی از دلیلی باشند که آرتتا در نهایت از اسمیت رو دست بکشد.

در اوایل فصل بعد، او در پیروزی ۳-۱ در دربی شمال لندن مقابل تاتنهام گلزنی کرد و پاس گل داد. انگار نیازی نبود به هواداران دلیل بیشتری برای دوست داشتن او بدهد، اما بعد از آن نمایش کسی برای متقاعد کردن باقی نمانده بود.

فرم اسمیت رو در آن سال منجر به اولین دعوت به تیم ملی انگلیس در نوامبر ۲۰۲۱ شد و او در مدت کوتاهی سه بازی برای تیم گرت ساوتگیت انجام داد و اولین گل ملی خود را نیز به ثمر رساند.

با این حال، پایان ناامیدکننده‌ای برای این تیم در پایان فصل رقم خورد، زیرا آرسنال در رقابت برای جایگاه چهارم عقب افتاد و توسط تاتنهام به رتبه‌های لیگ قهرمانان رسید. شانس آنها به زودی تغییر کرد، اما متاسفانه برای اسمیت رو، سال‌های بعد به سختی او را شامل می‌شد.

تا پایان فصل ۲۰۲۱/۲۲، در سن ۲۱ سال و ۱۹۲ روزگی، او ۱۸ مشارکت در گل در ۵۵ بازی لیگ برتر داشت. این اعداد دقیقاً زمین‌لرزه نیستند، اما او را در آن سن با بازیکنانی مانند پل اسکولز (۱۸ گل در ۴۴ بازی) و گرت بیل (۱۸ بازی در ۷۶ بازی) برابر می‌کند و از ستاره‌های سابق آرسنال مانند آرون رمزی (۱۴ گل در ۷۵ بازی) و الکس اوکسلید چمبرلین (۱۳ بازی در ۷۸ بازی) پیشی می‌گیرد، که نشان می‌دهد اسمیت رو چه پایه‌هایی ایجاد کرده بود.

با این حال، از آن زمان تاکنون، او در دو فصل گذشته تنها ۲۵ بازی انجام داده است و تنها سه بازی از آنها را شروع کرده است. او سه پاس گل دارد اما یک گل هم نزده است.

این مقایسه کاملاً منصفانه نیست، زیرا واضح است که ساکا همیشه قرار بود بازیکن بهتری باشد (و اسمیت رو ممکن است هرگز به تقلید از اسکولز، بیل، رمزی یا چمبرلین نزدیک نشده باشد)، اما ظهور او تنها به شدت نشان می‌دهد که چه می‌توانست باشد.

مقایسه اعداد او و ساکا قبل و بعد از پایان فصل ۲۰۲۱/۲۲ نشان می‌دهد که حرفه آنها چقدر شدیداً از هم جدا شده است.

اسمیت رو مشکلات مصدومیت متعددی داشته است و بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ چهار دوره طولانی در کنار زمین گذرانده است، اما مصدومیت کشاله ران که او در آغاز فصل ۲۰۲۲/۲۳ متحمل شد - درست پس از بهترین فصل خود - بیشترین تاثیر را بر پیشرفت او گذاشت.

این بهبودی به معنای از دست دادن ۱۲۱ روز و ۲۱ بازی در نیمه اول آن فصل بود، اما - نکته مهم - زمانی که او در اوایل ژانویه بازگشت، آرسنال پنج امتیاز اختلاف در صدر جدول داشت. آنها در حال پرواز بودند و تقریباً هیچ فرصتی برای اسمیت رو برای پیدا کردن راه بازگشت به تیم وجود نداشت. هر بازی باید برد می‌شد، بنابراین آرتتا نمی‌توانست برای توسعه اسمیت رو ریسک کند و به او زمان بازی بدهد.

سپس، پس از یک پیش فصل مثبت قبل از ۲۰۲۳/۲۴، او در اکتبر گذشته با نتیجه ۲-۰ تیمش مقابل چلسی به میدان آمد تا به الهام بخش بازگشت پرشور و تساوی ۲-۲ کمک کند. هفته بعد، او برای اولین بار در ۱۷ ماه در لیگ در پیروزی ۵-۰ مقابل شفیلد یونایتد که در آن پاس گل هت‌تریک ادی انکتیا را داد، به میدان رفت.

اما او دچار مصدومیت زانو شد که او را برای ۹ بازی کنار گذاشت و بین پیروزی مقابل شفیلد یونایتد تا پایان فصل تنها ۲۴۱ دقیقه در لیگ برتر بازی کرد. او در آن زمان در هیچ گلی دخیل نبود.

بنابراین، پس از دو فصل بازی بسیار کم و کمک ناچیز به تلاش‌های ناموفق متوالی آرسنال برای کسب عنوان قهرمانی، زمان مناسب برای جدایی همه فرا رسیده است. اسمیت رو به بازی نیاز دارد و آرسنال به پول برای سرمایه‌گذاری در جایگزین‌های باکیفیت و قابل اعتماد برای بازیکنانی که در حال حاضر دارد، نیاز دارد.

از سوی دیگر، فولهام بازیکنی با توانایی‌های فراوان و هنوز هم تنها ۲۳ ساله را به دست می‌آورد، که زمان زیادی برای پیشرفت نیز دارد. توانایی پاس دادن و دریبل زدن او در فضاهای تنگ نزدیک به دروازه حریف می‌تواند برای تیمی که امسال بابی د کوردا رید را از یکی از پست‌های هافبک هجومی از دست داده و فصل گذشته به شدت به خلاقیت ویلیان ۳۵ ساله وابسته بوده، بسیار ارزشمند باشد. اسمیت رو فیت و آماده می‌تواند این تیم را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.

با این حال، در نهایت، اینکه آیا او می‌تواند به پتانسیلی که سال‌ها پیش نشان داد نزدیک شود یا خیر، به این بستگی دارد که بتواند سالم بماند و یک سری بازی را پشت سر بگذارد.

اگر بتواند این کار را انجام دهد، هواداران آرسنال ممکن است با دیدن امیل اسمیت رویی که دوست دارند در لباس تیم دیگری بدرخشد، احساسات متناقضی داشته باشند.