رتبه‌بندی ۹ بازیکن برتر تاریخ آرسنال که پیراهن شماره ۷ را پوشیده‌اند

آرسنال یکی از موفق‌ترین باشگاه‌های تاریخ فوتبال است. شاید آن‌ها هرگز قهرمان لیگ قهرمانان اروپا نشده باشند، اما سلطه آن‌ها در رقابت‌های داخلی، از جمله لیگ برتر و جام حذفی، باعث شده که جایگاهی ویژه در تاریخ فوتبال انگلیس داشته باشند.

این باشگاه که در شمال لندن واقع شده، شاهد حضور برخی از بزرگترین بازیکنان تاریخ در ورزشگاه‌های هایبوری و امارات بوده است - و برخی از آن‌ها پیراهن نمادین شماره ۷ را بر تن کرده‌اند. شماره پیراهن برای بازیکنان ارزش ویژه‌ای دارد. آن‌ها نشان‌دهنده قدرت، توانایی و اعتبار هستند و پیراهن شماره ۷ از محبوب‌ترین آن‌هاست.

معمولاً وینگرها این شماره را می‌پوشند. ما تصمیم گرفته‌ایم ۹ چهره برتر تاریخ آرسنال که این شماره پیراهن نمادین را پوشیده‌اند، از دهه ۱۹۶۰ تا به امروز، معرفی کنیم. مهم است که به یاد داشته باشیم که بازیکنان فوتبال تا اواخر دهه ۱۹۹۰ "شماره ثابت" نداشتند، بنابراین این احتمال وجود داشت که بیش از یک بازیکن در طول یک فصل یک شماره را بپوشند. به همین دلیل است که بازیکنان دوران مدرن بیشتر در این لیست حضور دارند.

معیارهای رتبه‌بندی:

* طول دوران بازی: تعداد بازی‌های باشگاهی و ثبات آن‌ها.
* عملکرد: معیارهای کلیدی تهاجمی مانند گل‌ها و پاس گل‌ها.
* حس شهودی: اینکه آیا آن‌ها قادر به ایجاد کابوس برای مدافعان بودند یا خیر.

۹. توماس روسیچکی

دوران جدید آرسنال در ورزشگاه امارات آنطور که می‌خواستند شروع نشد. توپچی‌ها تا سال ۲۰۱۴ هیچ جامی نبردند و بارها از رسیدن به شکوه لیگ برتر بازماندند. با این حال، بازیکنان آن دوره همچنان به خوبی به یاد می‌آیند، از جمله هافبک همه‌کاره، توماس روسیچکی، که درخشید.

او که در سال ۲۰۰۶ از بوروسیا دورتموند به آرسنال پیوست، به سرعت به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان نزد هواداران تبدیل شد. روسیچکی با مصدومیت‌های جدی زیادی دست و پنجه نرم کرد، اما همچنان توانست در لحظات مناسب بدرخشد و گل‌های افسانه‌ای مقابل رقیب همشهری، تاتنهام، در سال ۲۰۱۴ به ثمر برساند. آرسن ونگر در زمان جدایی این هافبک در سال ۲۰۱۶ به وب‌سایت آرسنال گفت که او "وقتی بازی می‌کند، همه چیز را خیلی آسان نشان می‌دهد." روسیچکی قادر بود به راحتی در یک سوم نهایی زمین حرکت کند.

۸. دیوید پلات

دیوید پلات همیشه به خاطر یک لحظه در دوران حرفه‌ای خود مشهور خواهد بود - به ثمر رساندن گل پیروزی در دقیقه ۱۲۰ مقابل بلژیک در جام جهانی ۱۹۹۰. با این حال، در کنار بازی‌های چشمگیرش در سطح ملی، او همچنین برای باشگاه‌های متعددی، از جمله آرسنال به مدت سه سال، درخشید.

این هافبک سابق یوونتوس و سمپدوریا که پیراهن نمادین شماره ۷ را بر تن می‌کرد، در سال ۱۹۹۵ با انتظارات زیاد به آرسنال و انگلیس بازگشت. او در دو سال اول، در کنار بزرگترین هافبک تاریخ باشگاه، پاتریک ویرا، جایگاهی ثابت در ترکیب تیم پیدا کرد و در نهایت طعم قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی را چشید تا پایانی پر از جام را برای دوران حرفه‌ای خود رقم بزند.

۷. الکسیس سانچز

زمانی که الکسیس سانچز در اوج خود بود، یکی از بهترین وینگرهای جهان بود. این بازیکن شیلیایی که آرسنال را به دوش می‌کشید، می‌توانست در یک سوم نهایی زمین حرکت کند، به داخل بزند و از پای راست مرگبار خود برای ترساندن حتی بهترین مدافعان جهان استفاده کند.

در اواسط دوران حضورش در امارات، سانچز از پیراهن شماره ۱۷ به شماره نمادین ۷ تغییر شماره داد. در فصل ۱۷-۲۰۱۶، او نشان داد که چرا این تغییر را انجام داده است و ۲۴ گل و ۱۰ پاس گل در لیگ برتر به ثبت رساند و همچنین به توپچی‌ها کمک کرد تا جام حذفی را فتح کنند. اگرچه با پیوستن این وینگر به منچستریونایتد در ژانویه ۲۰۱۸ پایانی تلخ داشت، سانچز همچنان به خوبی در شمال لندن (N5) به یاد می‌ماند.

۶. بوکایو ساکا

یک اسطوره آرسنال. بوکایو ساکا شاید فقط ۲۳ سال سن داشته باشد، اما این پدیده محصول آکادمی هال اند از قبل در چشم هواداران آرسنال یک نماد است. مسیر او از یک وینگر-مدافع پرانرژی به یک مهاجم در سطح جهانی باید الهام‌بخش هر کسی باشد که به دنبال تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای است.

ساکا که اکنون یک وینگر راست مرگبار است، از سال ۲۰۲۱ به طور منظم عملکرد چشمگیری داشته است. استعداد، انرژی و اشتیاق او به توپ منتقل می‌شود و توانایی او در نفوذ به داخل و ایجاد مشکل به آرسنال کمک می‌کند تا بارها برای قهرمانی در لیگ برتر رقابت کند. این بازیکن کناری خوش‌برخورد و بسیار باهوش آنقدر خطرناک است که حریفان تقریباً همیشه حداقل دو بازیکن را برای مهار او می‌گمارند. حتی در این صورت، درخشش ساکا به ندرت برای مدت طولانی خاموش می‌شود.

۵. جان رادفورد

با نگاهی به گذشته، جان رادفورد در طول ۱۲ سال دوران حرفه‌ای خود، یک قهرمان همه‌کاره برای آرسنال بود. او که قادر به بازی در خط حمله یا در کناره‌ها بود، ۱۴۹ گل در ۴۸۱ بازی به ثمر رساند و او را در رتبه چهارم برترین گلزنان تاریخ آرسنال، پشت سر کلیف باستین، ایان رایت و تیری آنری قرار داد.

رادفورد به خاطر سرعت، کنترل نزدیک و ثبات خود شناخته می‌شد و این وینگر نقشی اساسی در قهرمانی توپچی‌ها در لیگ دسته اول و جام حذفی در سال ۱۹۷۱ ایفا کرد - اولین دبل لیگ و جام تاریخ باشگاه. او حتی در سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۳ به عنوان بازیکن فصل توپچی‌ها نیز انتخاب شد.

۴. ری پارلور

یکی از دست کم گرفته‌شده‌ترین بازیکنان تاریخ آرسنال. وقتی همه به دوران باورنکردنی آرسنال در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ نگاه می‌کنند، به ندرت ری پارلور یکی از اولین نام‌هایی است که به ذهن می‌رسد، اما او مهره‌ای کلیدی در سیستم تیم بود. او که قادر به بازی به عنوان هافبک راست یا در مرکز زمین بود، به عنوان بازیکن فصل ۹۸-۱۹۹۷ انتخاب شد.

این "پله رومفورد" تنها یک فصل پیراهن نمادین شماره ۷ را بر تن کرد، اما پایه‌های دوران افسانه‌ای او در هایبوری را بنا نهاد. جورج گراهام به طور نامنظم از او استفاده می‌کرد، اما آرسن ونگر بود که واقعاً استعداد او را کشف کرد، زیرا او بیشترین بازی در لیگ برتر را در تاریخ آرسنال (۳۳۳ بازی) انجام داد.

۳. جورج آرمسترانگ

وقتی به دوران حرفه‌ای یک بازیکن نگاه می‌کنیم، طول دوران بازی همیشه مهم است. درخشش در یک فصل چشمگیر است، اما مهره‌ای کلیدی در سیستم سال به سال بودن، در سطح جهانی است. جورج آرمسترانگ دقیقاً همین کار را انجام داد. او به عنوان چراغی همیشگی، ۱۶ سال در باشگاه حضور داشت و در این مدت ۶۸ گل به ثمر رساند.

این وینگر به عنوان یکی از ثابت‌ترین بازیکنان آرسنال شناخته می‌شد، که به توپچی‌ها کمک کرد تا در سال ۱۹۷۱ قهرمان لیگ دسته اول و جام حذفی شوند. آرمسترانگ که فصل قبل از آن به عنوان بازیکن سال انتخاب شده بود، همیشه در قلب موفقیت آنها بود و بی‌دریغ در طول جناح زمین حرکت می‌کرد.

۲. دیوید روکاسل

در طول هفت سال حضورش در شمال لندن، دیوید روکاسل منبع اصلی خلاقیت آرسنال بود. او که قادر به بازی به عنوان بازی‌ساز یا در وینگر بود، درخشید و شخصیت او به اندازه استعدادش در زمین به یاد می‌ماند. ایان رایت او را "برادر" توصیف کرد، در حالی که دیگران هرگز حرف بدی در مورد او نداشتند.

او در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹ در تیم سال PFA قرار گرفت، در حالی که در سال دوم در تمام مسابقات حضور داشت و به توپچی‌ها کمک کرد تا قهرمان شوند. به یادماندنی‌ترین لحظات او، یک گل انفرادی مقابل میدلزبرو و یک ضربه ۳۰ متری مقابل استون ویلا بود که به توپچی‌ها کمک کرد تا به یکی از سرگرم‌کننده‌ترین تیم‌های لیگ تبدیل شوند.

۱. رابرت پیرس

رابرت پیرس به عنوان بزرگترین بازیکنی که تا به حال پیراهن شماره ۷ آرسنال را پوشیده است، رتبه‌بندی شده است. این وینگر، که یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فرانسه است، در قلب موفقیت توپچی‌ها در اوایل دهه ۲۰۰۰ بود و حرکات شیک و ظریف او مدافعان را گیج می‌کرد.

انگار او پیکاسو بود، با زمین فوتبال طوری رفتار می‌کرد که انگار یک بوم نقاشی است و او هنرمند. همکاری او با تیری آنری به آرسنال کمک کرد تا سلطه داشته باشد و در نهایت دوران حضورش در شمال لندن با دو عنوان قهرمانی در لیگ برتر و سه جام حذفی به پایان رسید. پیرس در طول ۲۸۴ بازی، ۱۴۶ سهم در گلزنی داشت و این وینگر به عنوان بازیکن سال فوتبال برای فصل ۰۲-۲۰۰۱ انتخاب شد.