مرینو در مورد زندگی با پدری فوتبالیست صحبت می‌کند

هافبک اسپانیایی ما در مورد اینکه چگونه حضور فوتبال در سراسر خانواده‌اش، زندگی و دوران حرفه‌ای او را شکل داده، صحبت می‌کند.

میکل مرینو در دنیای فوتبال متولد شد. پدرش، آنخل مرینو، دوران حرفه‌ای طولانی و موفقی در لالیگا داشت و به مدت ۱۷ سال برای شش باشگاه مختلف بازی کرد و سپس وارد دنیای مربیگری شد. در واقع، او احتمالاً در اوج دوران بازی خود - به عنوان یک بازیکن ثابت در خط هافبک سلتاویگو - بود که میکل در سال ۱۹۹۶ به دنیا آمد.

بنابراین، شکی نیست که فوتبال در خون میکل است. او می‌گوید: «فوتبال اشتیاق من است. فوتبال دلیلی است که هر روز با چنین شدت و علاقه‌ای زندگی می‌کنم و عاشق آن هستم. نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم از تماشای فوتبال، بازی کردن فوتبال. عاشق این هستم که توپ دور و برم باشد.»

اما این فقط پدرش نبود که این عشق به بازی را در جوانی به میکل القا کرد. هافبک ما همچنین از یک مربی بسیار تأثیرگذار در اوایل دوران کودکی‌اش یاد می‌کند که نصیحت‌ها و ارزش‌هایش در طول دوران حرفه‌ای میکل، اصول اساسی برای او باقی مانده است، همانطور که توضیح می‌دهد: «در آن زمان، وقتی جوان بودم، مربی‌مان - که دوست خیلی خوب من و خانواده‌ام بود - تمرکز واقعی روی جنبه ذهنی فوتبال داشت.»

«او به ما یاد داد که از آن لذت ببریم، سعی کنیم هم‌تیمی خوبی باشیم و سعی کنیم هر کاری انجام دهیم تا بهترین نسخه از خودمان باشیم. واضح است که علاوه بر آن، شما اصول اولیه فنی را دارید: پاس دادن با پای راست، پاس دادن با پای چپ، نحوه تعادل بدن و غیره. اما تمرکز اصلی من در آن زمان فقط جنبه‌های ذهنی بازی بود.»

میکل اضافه می‌کند: «اسم او داوید کابررا بود. به او لقب "پی" داده بودند و در واقع من هنوز با او در تماس هستم. من پنج یا شش ساله بودم که شروع به بازی کردم، سپس تیم مدرسه‌ام اولین تیمی بود که به آن ملحق شدم. پی واقعاً، واقعاً برای بازیکنان خوب بود. نه فقط برای مربیگری، بلکه رابطه خوبی با بازیکنان داشت، مانند یک مربی.»

«او می‌خواست افراد خوبی را پرورش دهد، نه فقط بازیکنان خوب، بنابراین همیشه ما را چک می‌کرد و مطمئن می‌شد که همه چیز برای بچه‌ها خوب است، و همیشه با والدین نیز صحبت می‌کرد. بنابراین شروع خوبی برای همه ما بود.»

«والدینم کسانی بودند که من از آنها در زمینه رفتار و یادگیری الگو می‌گرفتم، اما پی نیز برای من خوب بود زیرا فوتبال اشتیاق بزرگ من بود، و همچنین جنبه آموزشی آن نیز مهم بود، زیرا ما نه فقط در مورد چیزهای داخل زمین، بلکه در مورد مسائل دیگر نیز آموزش می‌دیدیم.»

پدرش، آنخل، بیش از ۵۰۰ بار در دوران حرفه‌ای خود بازی کرد و سپس در اوساسونا و پنا اسپورت مربیگری کرد، بنابراین میکل همیشه یک راهنمای تأثیرگذار در کنار خود داشته است - کسی که آنجا بوده و این کار را انجام داده است.

میکل اکنون ۲۸ ساله، قهرمان اروپا با اسپانیا و یک هافبک با تجربه است، اما آیا هنوز هم هر از گاهی برای مشاوره به پدرش تکیه می‌کند؟

«بله، زیرا هر دوی ما عاشق فوتبال، عاشق تاکتیک‌ها هستیم و چون او هم مربی است، می‌داند که در بازی چه اتفاقی می‌افتد. هنوز هم در مورد تک تک بازی‌ها، عملکردها و موقعیت‌هایی که می‌توانم در آنها پیشرفت کنم و چیزهایی از این قبیل صحبت می‌کنیم.»

میکل اضافه می‌کند: «اما بزرگ شدن، با او بودن، خیلی به من کمک کرد. نه فقط در مورد تاکتیک‌ها یا فوتبال صحبت کردن، بلکه در مورد دیدن نحوه رفتار او. وقتی در بازی‌ها مشکل یا مسئله‌ای داشتم، در آن سال‌هایی که در حال تقلا بودم، نوع پیام‌هایی که او برایم می‌فرستاد همیشه در مورد صبور بودن بود.»

«او به من می‌گفت که به تلاش و بازی کردن ادامه دهم. همچنین به من در مورد مسئولیت‌پذیری در قبال اعمال خودم می‌گفت. او به من می‌گفت که فکر نکنم که هیچ چیزی تقصیر دیگران است، بلکه همیشه به این فکر کنم که برای بهبود این وضعیت چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ چه اشتباهی کرده‌ام و برای غلبه بر این مشکل چه کاری باید بهتر انجام دهم.»

میکل اضافه می‌کند: «او در گذشته بزرگترین منتقد من بود! در حال حاضر احتمالاً همه چیزهایی را که فکر می‌کند به من نمی‌گوید، و مادرم اکنون بیشتر منتقد است! اما او همیشه برای کمک به من حضور داشته است.»

«او همیشه به من می‌گفت که زیاد نگران انتقادات نباشم. به افراد مهم اطرافم، کسانی که بهترین‌ها را برای من می‌خواهند، گوش کنم و آن را مثبت تلقی کنم. آن را منفی نبینم و عصبانی یا ناراحت نشوم - از آن به عنوان سوختی از سوی آن افرادی که بهترین‌ها را برای من می‌خواهند، استفاده کنم.»

عموی میکل - برادر بزرگتر آنخل، خولیان - نیز یک فوتبالیست حرفه‌ای بود که عمدتاً در دسته‌های پایین‌تر اسپانیا بازی می‌کرد، بنابراین واضح است که چیزی در ژن‌ها وجود دارد.

میکل با شادی‌های گل خود به پدرش ادای احترام می‌کند و مانند پدرش، پس از گلزنی برای اوساسونا در سال ۱۹۹۱، دور پرچم کرنر می‌چرخد. میکل برای اولین بار زمانی که برای اسپانیا در یورو گل زد، در همان استادیوم اشتوتگارت که آنخل در جام یوفا گل زده بود، از آن تقلید کرد.

اما یک کاری که پدرش هرگز انجام نداد، بازی برای یک باشگاه خارجی بود. این دومین دوره حضور میکل در انگلیس است پس از بازی برای نیوکاسل در سال ۲۰۱۷، به صورت قرضی از بوروسیا دورتموند.

میکل در مورد نقل مکان برای اولین بار می‌گوید: «این در ابتدا، واضح است، سخت بود، زیرا شما همیشه عادت دارید که در منطقه امن خود باشید. با والدینی که همه کارها را انجام می‌دهند، به زبان خودتان صحبت می‌کنید، در آنجا عالی هستید.»

«سپس ناگهان باید به آلمان بروید و سعی کنید به زبان آلمانی یا انگلیسی صحبت کنید، که آن را نمی‌دانید. سپس به نیوکاسل، و یادگیری جوردی حتی سخت‌تر از آلمانی است!

«اما همه این چیزها باعث تکامل و بلوغ شما می‌شوند. آنها در آینده شما مفید می‌شوند، و در حال حاضر احساس می‌کنم برای هر چیزی که برایم پیش می‌آید آماده‌ام، زیرا قبلاً آن دوره‌هایی را داشتم که خارج از منطقه امن خود بودم و مجبور به تطبیق و یادگیری زبان‌های جدید بودم و مدتی ناراحت بودم.»

با این حال، میکل اکنون در لیگ برتر عالی عمل می‌کند. او با شهرتی برای نقاط قوت فیزیکی خود، برنده شدن در دوئل‌ها و تسلط بر خط هافبک وارد شد و تاکنون در این فصل ۵۶ دوئل را در لیگ برده است. قبل از بازی اخیرمان مقابل استون ویلا، او به طور متوسط ​​هر ۱۲ دقیقه یک دوئل در زمین داشت - نرخ بهتری نسبت به هر یک از هم تیمی‌هایش.

با این حال، قدرت فیزیکی او همیشه یکی از ویژگی‌های اصلی او در دوران کودکی نبود.

او می‌گوید: «وقتی بچه بودم، حدود هشت یا نه ساله، در سطح فنی واقعاً، واقعاً خوبی بودم. اما وقتی شروع به بزرگ شدن و بالغ شدن کردم، کمی دیرتر از بقیه بالغ شدم. بنابراین جنبه‌های فیزیکی من در مقایسه با سایر بازیکنان کمی توسعه نیافته بود.»

«بنابراین مجبور شدم از طریق جنبه‌های فنی، تاکتیکی و ذهنی خود با بقیه همراه باشم، زیرا فیزیک بدنی هنوز برای من وجود نداشت.»

«در آن سال‌ها کمی مشکل داشتم، اما وقتی ۱۷ ساله شدم، در سال دوم تیم آکادمی‌ام، در یک تابستان خیلی رشد کردم. و آن سالی بود که شروع به رسیدن به سطح واقعاً بالایی کردم.»

«سپس شروع به توسعه بیشتر کردم. قد بلندتر و قوی‌تر شدم و از قبل تکنیک را داشتم زیرا روی آن تمرکز کرده بودم. قبل از آن تابستان، من عمدتاً به عنوان وینگر بازی می‌کردم، زیرا کوچک بودم و توانایی فنی خوبی داشتم.»

«اما بعداً قد بلندتر شدم، قوی‌تر شدم و شروع به بازی به عنوان هافبک کردم. آن زمان بود که شروع به یادگیری نحوه بازی در خط هافبک کردم و شروع به نشان دادن بیشتر از آنچه می‌توانستم انجام دهم، کردم.»

به خیلی از جهات، میکل ترکیبی عالی از تکنیک و قدرت است و جای تعجب نیست که می‌گوید همیشه طرفدار جنبه فنی تمرینات بوده است، اگرچه مدرسه را به خاطر ویژگی‌های ذهنی‌اش تحسین می‌کند.

او می‌گوید: «من همیشه دوست داشتم روی پاس دادن و تمرینات پاس دادن کار کنم. در آن زمان تمرینات پاس دادن زیادی وجود داشت، حتی اگر تیم من حتی به آن شکل بازی نمی‌کرد! اما تمرین در مورد رساندن توپ به نقاط مناسب، استفاده از چرخش صحیح بدن، استفاده از هر دو پا بود. همچنین تمرینات مالکیت توپ زیاد، نگه داشتن توپ از تیم حریف. اینها مواردی بودند که من بیشتر از همه دوست داشتم.»

او اضافه می‌کند: «مدرسه نیز برای من خیلی مهم بود. به خصوص وقتی در نظر داشته باشید که همه دوستانم، فوتبالم و کل زندگی‌ام در مدرسه‌ام بود. این خیلی مهم بود، نه فقط از نظر دوستانم و روابطم با مردم، بلکه از نظر اینکه چگونه می‌توانید ذهن خود را تمرین دهید. چگونه می‌توانید باهوش‌تر باشید، چگونه می‌توانید مرد عاقل‌تری باشید. این نیز در دنیای فوتبال کمک می‌کند.»

او اضافه می‌کند: «شما در آن زمان متوجه آن نمی‌شوید. فکر می‌کنم در لحظه‌ای که این چیزها اتفاق می‌افتند، شما فقط روی زمان حال تمرکز می‌کنید. من آدم واقعاً مقاوم و پایداری هستم - والدینم من را به این شکل تربیت کرده‌اند.»

«هر زمان که مشکلی یا موقعیتی وجود داشته باشد که در آن راحت نیستم، طرز فکر من فقط این است که باید با آن روبرو شوید و بر آن غلبه کنید. شما به این فکر نمی‌کنید که آیا این خوب است یا بد، این چیزی است که اتفاق می‌افتد و شما باید بر آن غلبه کنید.»

«اما با گذشت زمان، وقتی به عقب نگاه می‌کنید، و موقعیت‌های دشوار بیشتری دارید، شروع به فکر کردن می‌کنید: "خب، این چیزی است که من قبلاً انجام داده‌ام." و چون قبلاً آن را انجام داده‌ام، اکنون آسان‌تر می‌شود.»