۶ بازیکن کلاس جهانی که پس از ترک آرسنال به شدت افت کردند

هواداران آرسنال این شانس را داشته‌اند که در طول تاریخ خود شاهد بازی بازیکنان فوق‌العاده بااستعدادی باشند، اما نمونه‌های زیادی از کسانی هستند که پس از جدایی افت کردند.

بسیاری از کسانی که در لیست ما قرار دارند، تحت تأثیر جادوی آرسن ونگر، که ۲۲ سال هدایت تیم شمال لندن را برعهده داشت، قرار گرفتند. دلایل مختلفی وجود دارد که چرا بازیکنان از سطح کلاس جهانی خود فاصله می‌گیرند، خواه سن، باشگاه اشتباه، مصدومیت‌ها یا شاید عدم انگیزه باشد، معمولاً چیزی وجود دارد که می‌توانیم به آن اشاره کنیم.

با این ذهنیت، ما شش بازیکنی را شناسایی کرده‌ایم که در زمان حضور در آرسنال به عنوان بازیکنان کلاس جهانی شناخته می‌شدند، اما پس از جدایی به شدت افت کردند.

امانوئل پتی

برنده جام جهانی فرانسه، که در فینال ۱۹۹۸ گلزنی کرد، در اواخر دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک ژنرال خط میانی شناخته می‌شد و در سراسر اروپا به دلیل کیفیت، تجربه و ویژگی‌های رهبری‌اش مورد احترام بود، اما پس از پیوستن به بارسلونا و سپس چلسی، برای رسیدن به هیچ موفقیتی تلاش کرد.

در بارسا، او را در پست مدافع میانی قرار دادند و بعدها فاش کرد که کادر مربیگری نمی‌دانستند در چه پستی بازی می‌کند، که با توجه به شهرت او، قطعا عجیب است.

به هر حال، مصدومیت‌های آزاردهنده او را به یک بازیکن ذخیره در اسپانیا تبدیل کرد، قبل از اینکه فقط جرقه های کوچکی از کیفیت خود را در چلسی نشان دهد.

او در بازی "برنده همه چیز را می‌برد" در پایان فصل ۲۰۰۲/۰۳ بازی کرد که منجر به صعود آبی‌ها به اروپا شد و به رومن آبراموویچ اجازه داد باشگاه را بخرد.

مارک اوورمارس

در بهترین حالت خود، او یک مهاجم مرگبار با سرعت عالی بود که بازیکنانی مانند گری نویل را می‌ترساند و همیشه خار در چشم تیم یونایتد سر الکس فرگوسن بود.

او نقش کلیدی در پیروزی‌های آنها در اواخر دهه ۱۹۹۰ ایفا کرد و به دلیل بازی‌اش در سمت چپ، مورد علاقه هواداران بود.

با این حال، علیرغم کسب انتقالی ۲۵ میلیون پوندی به بارسلونا، مبلغی که او را به گران‌ترین بازیکن هلندی در آن زمان تبدیل کرد، او نتوانست هیچ جامی را در باشگاه اسپانیایی کسب کند.

اوورمارس سپس زودتر از موعد بازنشسته شد، قبل از اینکه برای بازی در تیم هلندی Go Ahead Eagles به میادین برگردد و یک سال بعد به دلیل مصدومیت‌های مکرر، فوتبال را ترک کند.

الکسیس سانچز

شاید واضح‌ترین مورد از افت بازیکن در این لیست، سانچز بود که در زمان حضورش در آرسنال یکی از بازیکنان برجسته لیگ برتر بود. چه گلزنی می‌کرد و چه دریبل‌های مارپیچی انجام می‌داد، او همیشه یک تهدید بود.

او زمانی که از بارسلونا به آرسنال پیوست، یک موفقیت واقعی بود، اما زمانی که در سن ۳۰ سالگی آرسنال را به مقصد منچستریونایتد ترک کرد، چهره‌ای گم‌شده به نظر می‌رسید.

در سال‌های اخیر، او در مورد این انتقال و اینکه چقدر اشتباه بزرگی بود، صحبت کرده است و در حالی که به عنوان یک بازیکن ذخیره برای اینترمیلان موفقیت‌هایی کسب کرد، بازیکنی که در آرسنال بود، ناپدید شده بود.

توماس فرمالن

مدافع بلژیکی در آژاکس عملکرد خوبی داشت و به آرسنال پیوست و در آنجا با ویلیام گالاس باتجربه، زوج خط دفاعی را تشکیل داد.

او حتی پس از نمایش‌های اولیه‌اش لقب "ورمیناتور" را گرفت و حتی در فصل ۱۰-۲۰۰۹ در تیم سال PFA قرار گرفت.

با این حال، پس از مصدومیت‌های متعدد سال به سال، او پس از اینکه در قهرمانی جام حذفی ۲۰۱۴ یک بازیکن تعویضی استفاده نشده بود، اجازه جدایی به بارسلونا را یافت.

او به بارسلونایی پیوست که در اولین فصل حضورش در آنجا سه‌گانه را برد، اما در حالی که موفقیت‌های مستمر در طول حضورش در باشگاه وجود داشت، او مستقیماً بخشی از آن نبود و بعدها به لیگ برتر ژاپن رفت و در سال ۲۰۲۱ بازنشسته شد.

 کولو توره

مدافع ساحل عاجی هفت سال را در آرسنال گذراند و به عنوان یک بازیکن ۲۱ ساله به این تیم پیوست و او چهره کلیدی در خط دفاعی در کنار سول کمپل در قهرمانی "شکست‌ناپذیرها" در فصل ۰۴-۲۰۰۳ بود و در بقیه دوران حضورش در باشگاه به حضور در ترکیب اصلی در خط دفاعی ادامه داد.

با این حال، علیرغم کمک به منچسترسیتی برای رسیدن به رتبه پنجم در حالی که آنها دوران جدید خود را زیر نظر مالکان بسیار ثروتمند آغاز کردند، او در یک تست دوپینگ رد شد و به مدت شش ماه محروم شد و پس از دو فصل از تیم کنار گذاشته شد.

توره بعدها به لیورپول رفت، جایی که سایه‌ای از فرم سابق خود به نظر می‌رسید. به محض اینکه او ۳۰ ساله شد، به نظر رسید که همه چیز رو به زوال رفت.

الکساندر هلب

بازیکن ملی پوش بلاروس زمانی که در سال ۲۰۰۵ به شمال لندن رسید، ناشناخته بود.

اما او به سرعت احترام هواداران آرسنال و به طور کلی هواداران فوتبال را با عملکرد کارآمد و فنی چشمگیر خود زیر نظر ونگر به دست آورد.

پس از آن، هلب در زمانی که پپ گواردیولا هدایت بارسلونا را برعهده داشت، به این تیم پیوست.

با این حال، او به ندرت در طول چهار سال بازی کرد و بیشتر آن را به صورت قرضی گذراند، قبل از اینکه ۱۰ انتقال را در هفت سال انجام دهد و قبل از بازنشستگی.