آرسنال چگونه بن وایت را به یک خالق موقعیت دیگر تبدیل کرد؟

آرسنال در طول این فصل، پیشرفت‌های چشمگیری داشته است که توجهات زیادی را به خود جلب کرده. شکی نیست که آن‌ها نسبت به سال گذشته تیم بهتری هستند، حتی اگر مجموع امتیاز آن‌ها با ۱۰ بازی باقی‌مانده در این فصل (۶۴ امتیاز) نسبت به همین مقطع در فصل ۲۰۲۲/۲۳ (۶۹ امتیاز) کمتر باشد.

از رکورد دفاعی فوق‌العاده‌ای که بر پایه یکی از بهترین زوج‌های خط دفاعی لیگ بنا شده تا جریان آزاد گلزنی در سراسر تیم که سال ۲۰۲۴ به ارمغان آورده است، آرسنال به طرز وحشتناکی مؤثر شده و با قدرت به صدر جدول صعود کرده است. آن‌ها با تبدیل شدن به چهارمین تیم تاریخ لیگ برتر که موفق شدند هشت بازی اول خود را در شروع یک سال تقویمی ببرند، نسبت به یک سال پیش قوی‌تر، باهوش‌تر و به طور کلی بسیار بهتر به نظر می‌رسند.

یک پیشرفتی که تا حدودی مورد کم لطفی قرار گرفته، عملکرد بن وایت است که تغییرات ظریفی در نقش او تأثیر زیادی داشته است.

وایت به لطف سازگاری با خواسته‌های سرمربیش غریبه نیست. او در طول سال‌ها ثابت کرده که می‌تواند در چندین پست مختلف بازی کند، در مرکز خط دفاعی در سیستم سه دفاعه یا چهار دفاعه، مدافع راست و هافبک دفاعی در تنها فصل حضورش در تیم اصلی برایتون. همچنین، وایت پیش از این تأکید کرده بود که می‌تواند «در هر جای خط دفاعی» بازی کند، اگرچه هرگز در سطح چمپیونشیپ یا لیگ برتر در یک بازی رسمی در پست دفاع چپ به میدان نرفته است.

چندکاره بودن او به جا افتادن در آرسنال کمک کرده است. با وجود اینکه طبق گزارش‌ها تمایل داشت در زمان پیوستن به تیم در پست مدافع مرکزی بازی کند و آینده خود را در آنجا می‌دید، فصل گذشته به عنوان یک مدافع راست نفوذی درخشید – بازیکنی که در زمان مالکیت توپ توسط حریف در سمت راست خط دفاع چهار نفره بازی می‌کند، اما زمانی که آرسنال صاحب توپ است به عنوان بخشی از خط دفاع سه نفره عمل می‌کند در حالی که مدافع چپ به هافبک میانی منتقل می‌شود.

وایت در ابتدای فصل گفت: «برای بازی در پست مدافع کناری زیر نظر [میکل آرتتا]، باید هافبک وسط، مدافع وسط، وینگر و یک شماره ۱۰ باشید. بنابراین، به جای اینکه فقط یک مدافع کناری یا یک مدافع مرکزی باشم، کل بازی خود را توسعه داده‌ام.»

امسال، نقش او بیشتر از قبل توسعه یافته است، و در زمان حمله آرسنال از او خواسته می‌شود تا کارهای بیشتری انجام دهد.

فصل گذشته، شکل هجومی آرسنال 3-2-5 بود. این شکل با تطبیق سیستم شروع 4-3-3 آنها به وجود آمد. الکساندر زینچنکو به هافبک میانی منتقل می‌شد و دو هافبک مرکزی به جلو حرکت می‌کردند تا خط حمله پنج نفره را تشکیل دهند. وایت در کنار مدافعان میانی، ویلیام سالیبا و گابریل ماگالایس در خط دفاع باقی می‌ماند.

با ساختار خروج از زمین به این شکل، آرسنال همیشه در خط اول خود یک بازیکن اضافی داشت، چه در برابر یک یا دو مهاجم مرکزی بازی می‌کردند، که حداقل در تئوری به آن‌ها اطمینان می‌داد همیشه می‌توانند راهی برای رسیدن به خط میانی پیدا کنند.

با این حال، امسال نحوه خروج از زمین را به 2-3-5 تغییر داده‌اند، به طوری که وایت به مدافع چپ و هافبک تک در مرکز خط میانی می‌پیوندد. این بدان معناست که آرسنال در زمان خروج توپ از زمین گاهی اوقات در مقابل دو مهاجم مرکزی خود با دو مدافع مرکزی بازی می‌کنند، اما در صورت نیاز، بازیکنی – به طور معمول جورجینیو – می‌تواند به خط دفاعی اضافه شود تا یک خط دفاع سه نفره را تشکیل دهد.

و اگر سالیبا یا گابریل بتوانند پاس به هافبک برسند، آرسنال از قبل یک بازیکن اضافی در آنجا دارد تا سعی کند بر حریف چیره شود. این باعث می‌شود آن‌ها در خط دفاع بازیکن کمتری داشته باشند، اما آرتتا به توانایی دفاعی فردی سالیبا و گابریل، حتی در برابر بهترین مهاجمان، اعتماد دارد.

وایت به اندازه کافی در کار با توپ مهارت دارد که بتواند نقش مدافع کناری وارونه را بازی کند، و در نتیجه در مقایسه با فصل گذشته در مناطق مرکزی خط میانی در یک سوم میانی زمین، صاحب توپ بیشتری می‌شود و در نزدیکی خط اوت صاحب توپ کمتری می‌شود.

یک مزیت دیگر این شکل جدید این است که در صورت از دست دادن توپ، آرسنال برای ضدپرس در مناطق مرکزی بهتر آماده شده‌اند. حملات آن‌ها در این فصل بی‌وقفه بوده است و فشاری که آن‌ها با پس گرفتن سریع توپ و راه‌اندازی حمله‌ای جدید توانسته‌اند ایجاد کنند، حداقل بخشی از دلیلی است که باعث شده آن‌ها در اواخر بازی بسیاری از حریفان خود را مغلوب کنند.

پیروزی روز شنبه مقابل برنتفورد نمونه دیگری از گلزنی آن‌ها در دقایق پایانی بود. هیچ تیمی در این فصل بیش از ۱۲ گل لیگ برتر را بین دقایق ۶۱ تا ۷۵ به ثمر نرسانده است، در حالی که آن‌ها بعد از لیورپول (۲۴ گل)، با ۱۶ گل در ۱۵ دقیقه پایانی بازی‌ها در رتبه دوم قرار دارند.

۵۴ مورد بازیابی توپ باکیفیت آن‌ها که منجر به شوت شده است، نقش مهمی در خسته کردن حریفان برای گلزنی در دقایق پایانی داشته است.

وایت نقش کلیدی در بازی مالکانه آرسنال ایفا می‌کند و به خصوص در هفته‌های اخیر، نتایج نقش کمی پیشرفته‌تر او به ویژه مشهود بوده است.

تقریباً همه بازیکنان در آرسنال اخیراً در یک سوم نهایی زمین مشارکت بیشتری داشته‌اند – تیم آرتتا تا به حال ۷۰ گل به ثمر رسانده است، که این زودترین زمانی در یک فصل لیگ برتر است که آن‌ها به این رکورد دست پیدا کرده‌اند (از زمان فصل ۱۹۶۳/۶۴).

با این وجود، همچنان قابل توجه است که وایت در پنج بازی اخیر لیگ برتر آرسنال، یک گل و سه پاس گل داده است، در حالی که در ۲۲ بازی قبلی خود در این فصل، یک گل و یک پاس گل به ثبت رسانده بود.

بخشي از دليل اين افزايش آمار، مصدوميت‌های ساق پای زینچنکو است که باعث شده دقايق بازی او از ابتداي سال به طور قابل توجهی کاهش يابد. در نتيجه، زمانی که آرسنال صاحب توپ است، مسئوليت بيشتری بر دوش وایت قرار می‌گيرد.

همانطور که از نقشه‌هاي مناطق دريافت پاس او در بازی‌های ليگ برتر اين فصل مشخص است، وایت در مقايسه با زمانی که یاکوب کیویور، مدافع بهتری است اما از نظر تکنيکی بازيکن ضعيف‌تری محسوب می‌شود، در پست دفاع چپ بازی می‌کند، بيشتر در کناره‌ها می‌ماند و تحرکاتش برای رسيدن به نيمه زمين حمله کمتر می‌شود. زماني که زینچنکو حضور ندارد، وایت در مناطق مرکزی بيشتر مورد نياز است و او به خوبی از عهده اين نقش برآمده است.

وایت اولین نفری است که اعتراف می‌کند وظیفه اصلی او با توپ، رساندن سریع و ایمن آن به بوكایو ساکا یا مارتین اودگارد است و همچنین حمایت از این بازیکنان با یک پاس بلند در صورتی که در جناح راست آرسنال به بن‌بست بخورند و نیاز به گردش مجدد توپ باشد.

وایت همیشه آن گزینه بوده است، اما حالا او تشویق می‌شود تا بیشتر به مناطق هجومی نفوذ کند و توپ‌های بیشتری را وارد محوطه جریمه کند، همانطور که با دو پاس گل برنده بازی مقابل برنتفورد نشان داد.

تعداد لمس‌های توپ وایت در محوطه جریمه حریف از ۱.۴۷ در هر ۹۰ دقیقه در فصل گذشته به ۱.۸۱ افزایش یافته است، در حالی که او در فصل ۲۰۲۳/۲۴ به طور میانگین ۰.۹۷ موقعیت ایجاد می‌کند، که نسبت به ۰.۷۶ در فصل گذشته افزایش یافته است. این‌ها افزایش‌های کوچکی هستند، اما قابل توجه هستند و مشاهدات عینی را تأیید می‌کنند. کاملاً مشخص است که وایت امسال در مقایسه با فصل گذشته، در تلاش آرسنال برای شکستن خطوط دفاعی حریفان، بازیکن مؤثرتری است.

پس، زمانی که ساکا با حرکتی از جناح راست، مدافعان حریف را به خود جلب می‌کند، متوجه می‌شود راهی برای رسیدن به دروازه وجود ندارد و پاس به اودگارد هم ممکن نیست، بنابراین توپ را به وایت پاس می‌دهد، حالا بیش از هر زمان دیگری، تیم حریف باید بداند که خطر رفع نشده است.

البته هر جا که ممکن باشد، او همچنان سعی می‌کند توپ را به ساکا یا اودگارد برساند، اما وایت خودش به یک سلاح هجومی تبدیل شده است.

آرسنال در حال حاضر از جهات زیادی تیم خطرناکی است و وایت تنها باعث افزایش سردردی شده که آن‌ها برای حریفان خود ایجاد می‌کنند.