داستان آخرین گل تیری آنری برای آرسنال

لحظه جادویی و پر از جشن و شادی برای هواداران آرسنال در همه جا، گل پیروزی لحظه آخری تیری آنری برای خداحافظی با دوران توپچی‌اش بود. البته شاید به جز یک نفر.

سباستین لارسون که در ۱۶ سالگی از سوئد به آکادمی آرسنال پیوست، در سال ۲۰۰۱ به این تیم بزرگ ملحق شد و تا به امروز هوادار پر و پا قرص این باشگاه باقی مانده است. او قبل از اینکه پنج سال پس از امضای قرارداد بورسیه تحصیلی، به بیرمنگام برود، ۱۲ بار برای تیم اصلی بازی کرد.

اما در ۱۱ فوریه ۲۰۱۲، سب در تیم حریف حضور داشت، جایی که ما برای سفر به ساندرلند آماده می‌شدیم و آنری که به تیم بازگشته بود، به شدت به سه امتیاز برای حفظ رقابت برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان نیاز داشت.

سب که حالا ۲۵ ساله بود، به ستون اصلی استادیوم لایت تبدیل شده بود و از احیای دوباره خود زیر نظر مارتین اونیل، سرمربی جدید لذت می‌برد.

"بازی و البته گل تیری را خیلی خوب به یاد دارم"، سب شروع می‌کند، "و تنها چیزی که به یاد دارم این است که چقدر برای ما در آن اواخر بازی دلخراش بود."

"گاهی اوقات تعجب می‌کنید که آیا چنین چیزی از قبل رقم خورده است یا نه. به یاد دارم که او در نیمه دوم به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و گلی که به یاد دارم با ضربه پای راست به ثمر رساند.''

"حالا به آن به شکل دیگری نگاه می کنم، اما در آن زمان پذیرفتن باخت آن هم در اواخر بازی مقابل یکی از تیم های بزرگ، سخت بود. اما او همین کار را می‌کرد - گل می‌زد، بنابراین برای او و هواداران باید لحظه‌ای باورنکردنی بوده باشد.''

"متاسفانه بعد از بازی پیراهنش را نگرفتم - که می‌توانست یادگاری خوبی باشد - اما همانطور که گفتم، در آن زمان فقط از نتیجه بازی ناامید شده بودم، بنابراین واقعاً به آن فکر نمی‌کردم. فقط بعد از آن است که در مورد این لحظات تأمل می‌کنید، لحظاتی که برای مدت طولانی در خاطره ها باقی می‌مانند."

شش سال به همان روز گذشته بود که سب آخرین بار با اسطوره توپچی‌ها هم‌تیمی شد. در آن دیدار، هافبک سوئدی آخرین بازی خود را با پیراهن آرسنال انجام داد و در تساوی ۱-۱ لیگ برتر مقابل بولتون به میدان رفت.

آن روز آنری برای ما گل نزد، اما در بازی قبلی که در خانه بیرمنگام برگزار شد، موفق به گلزنی شد. جایی که سب نیز ۹۰ دقیقه کامل بازی کرد و این بازی، حتی با وجود بازی کردن در پست غیرتخصصی مدافع، یکی از به یادماندنی ترین لحظات دوران حضور او در جمع توپچی‌ها را رقم زد.

او به یاد می‌آورد: "آن اولین بازی من در لیگ برتر بود. ما مصدومان زیادی داشتیم، بنابراین در دفاع بازی کردم. اما با آن تیمی که داشتیم و در آن زمان از حرفه‌ام، من بسیار خوشحال بودم که حتی فرصت کمی برای حضور در زمین پیدا کنم، و این چیزی است که همیشه در طول دوران حرفه‌ای با خودم حمل کرده‌ام."

پس ناامید یا چیزی شبیه به آن نشدم که در خط هافبک بازی نمی‌کردم، فقط از اینکه در هر کجای زمین بودم خوشحال بودم. اگر اشتباه نکنم، ما بیرمنگام را ۲-۰ شکست دادیم و تیری گل دوم را به ثمر رساند. هنوز آن لحظه را که او گل زد به خوبی به یاد دارم - دویدن به سمت او و جشن گرفتن با تیم، احساس خوبی بود. سورئال بود. فکر می‌کردم: 'باشه، این لیگ برتر است، این اتفاق می‌افتد، منِ کوچک از سوئد درگیر هستم!'

"شاید برای من در آرسنال بارها اتفاق نیفتاد، اما من هنوز آنجا بودم و با بازیکنانی مثل تیری جشن می گرفتم. باورنکردنی بود."

اینکه دوران حضور سب در آرسنال با یکی از موفق ترین دوره های تاریخ ما همزمان شد، کمکی به پیشرفت او برای رسیدن به تیم اصلی نکرد. او در ابتدای فصل ۲۰۰۱/۰۲ به همراه بازیکنانی مانند جاستین هویت و مربی فعلی زیر ۱۸ سال، آدام بیرچل، به عنوان بخشی از همان گروه از بازیکنان جدید به آکادمی پیوست.

استاندارد در آن زمان با حضور بازیکنانی مانند ری پارلور، الکس سانگ، متئو فلامینی، ادو، پاتریک ویرا، گیلبرتو و سپس سسک فابرگاس جوان که همگی برای پست های هافبک وسط رقابت می‌کردند، باورنکردنی بالا بود.

سال‌های ابتدایی دوران حرفه‌ای او تجربه‌ای فوق‌العاده آموزنده بود، همانطور که خودش می‌گوید، و تمرین با تیم شکست‌ناپذیران در دوران نوجوانی تأثیر عمیقی بر او گذاشت.

"اولین باری که با تیری آنری و سایر بازیکنان تیم اصلی تمرین کردم را به یاد می آورم''

"حتی قبل از آن، خاطرات خوبی از بودن در کنار تیم و حضور در سلف سرویس در محل تمرین دارم. ما پسران آکادمی در یک طرف ساختمان بودیم، اما همه چیز باز بود و بودن در کنار آن تیم - پر از ستاره های بزرگ بود.''

" توصیف آن احساس سخت است، اما به یاد می آورم که بودن در کنار آنها، دیدن آنها از نزدیک به ما چنین انگیزه‌ای می‌داد. بنابراین، زمانی که برای اولین بار فرصت تمرین با آنها را به دست آوردم، احساس کلی من فقط این بود که چقدر باورنکردنی بود. تیمی که آرسنال در آن زمان داشت، خارج از این دنیا بود. در هر پست یک بازیکن ستاره وجود داشت - این یک چیز بازکننده چشم بود.''

"هر زمان که از من در مورد تمرین با شکست‌ناپذیران سؤال می‌شود، همیشه می‌گویم تیری کسی است که حتی در میان آن گروه هم متمایز بود. او فوق‌العاده حرفه‌ای بود، اما به نظر می‌رسید که یک دکمه اضافی دارد و هر وقت که می‌خواست، همه چیز را کنترل می‌کرد."

''اگر او تصمیم می‌گرفت که لحظه او فرا رسیده است، همانطور می‌شد. شاید توضیح دادن آن به این شکل احمقانه به نظر برسد، اما این خاطره‌ای واضح است که از آن زمان دارم. او همیشه می‌توانست به سطح بعدی برود، جایی که بازیکنان دیگر فوق‌العاده خوب بودند، اما او یک دنده بالاتر داشت. خیلی خوب به یاد می‌آورم - او در بازی‌ها هر کاری که می‌خواست انجام می‌داد! من هم جوان بودم، بنابراین شاید قبلاً آن سطح را ندیده بودم، اما او بسیار قوی، سریع، تکنیکی بود - او همه چیز داشت، هیچ چیز کم نداشت. او یکی از آن بازیکنانی است که خوش شانس بودم از نزدیک ببینم.''

سب قبل از حضور در لیگ برتر، تنها حضور خود در مرحله گروهی لیگ قهرمانان را برای ما انجام داد - در اوایل دسامبر ۲۰۰۵، کل ۹۰ دقیقه در خانه مقابل آژاکس بازی کرد. این اولین باری بود که او با تیری هم تیمی شد، که در آن روز کاپیتان او نیز بود.

''این برای من لحظه بزرگی بود. به یاد ندارم که او قبل از بازی چیز خاصی به من گفته باشد، اما چیزی که به یاد دارم این است که او به عنوان کاپیتان باعث شد همه احساس راحتی و آرامش کنند و به شما اجازه دهد تا خودتان را ابراز کنید. با رسیدن به تیم اصلی در آن سن، ممکن است با بازی کردن با چنین بازیکنانی احساس ناراحتی کنید، اما او هرگز باعث نشد که شما چنین احساسی داشته باشید. او تا جایی که ممکن بود مرا راحت کرد، زیرا در آن روز آرام ماندن برایم غیرممکن بود!''

آن بازی مرحله گروهی در هایبری با نتیجه ۰-۰ به پایان رسید و سب در کنار الکس هلب و فلامینی در خط میانی بازی کرد. ۱۴ سال دیگر طول کشید تا او دوباره در لیگ قهرمانان، با تیم سوئدی آاک سولنا در مرحله گروهی در سال ۲۰۱۹، ظاهر شود.

او قبل از اینکه در پایان آخرین فصل حضورمان در هایبری در سال ۲۰۰۶ به صورت قرضی به بیرمنگام برود، سه بازی دیگر در لیگ برتر برای ما انجام داد.

هافبک سوئدی، پنج فصل موفق را با چلسی سپری کرد، بیش از ۲۰۰ بازی انجام داد و در سال ۲۰۱۱ با غلبه بر آرسنال در فینال، قهرمان جام اتحادیه شد. سپس به ساندرلند پیوست، جایی که باز هم به ستون اصلی خط میانی تبدیل شد و از شش فصل حضور در لیگ برتر لذت برد، در اولین بازی خود مقابل لیورپول گلزنی کرد و سپس در مجموع بیش از ۲۰۰ بازی انجام داد.

یکی از نقاط برجسته او در دوران حضورش در "گربه‌های سیاه"، گلزنی به آرسنال در ورزشگاه امارات در اولین فصل حضورش بود.

سب که همچنان با ۱۳۳ بازی، پس از بازیکنانی مانند زلاتان ابراهیموویچ، سومین بازیکن باسابقه تیم ملی سوئد است، می‌گوید: ''من سعی کرده بودم بهترین حرفه ممکن را برای خودم رقم بزنم و البته کسب آن فرصت‌ها در آرسنال به من کمک زیادی کرد.

''سپس بازگشت و گلزنی مقابل آرسنال، لحظه خاصی بود. این یکی از بهترین ضربات آزادهای من هم بود، اما من احترام زیادی برای باشگاه قائل هستم و حتی امروز هم هوادار پر و پا قرص آرسنال هستم، بنابراین زمان جشن بیش از حد برای من نبود.''

''اگرچه می‌فهمم که اکثر هواداران اگر بیش از حد خوشحالی می‌کردم خیلی اهمیتی نمی‌دادند، اما در آن زمان به نظر من کار درستی بود که باید انجام می‌دادم. به هر حال رابین فن پرسی با گل دقایق پایانی بازی را برایم خراب کرد!''

''اما بله، من هنوز یک هوادار آرسنال هستم - حتی بیشتر از هر زمان دیگری''، سب توضیح می‌دهد که کمی بیش از یک سال پیش از بازی خداحافظی کرد و در سال ۲۰۲۳ مدرک مربیگری خود را گرفت. ''هر بازی آنها را دنبال می‌کنم، خانواده‌ام هم همینطور. دو دختر دارم و برای تماشای آنها از سوئد آمده‌ایم. بعد از یکی از بازی‌ها به رختکن هم رفتیم، با بازیکنان ملاقات کردیم و آن تجربه فوق‌العاده‌ای بود، به خصوص برای بچه‌هایم. بنابراین همیشه خوب است که آن خاطرات را از دوران بازی‌ام در آنجا به یاد بیاورم.''

بازگشت پادشاه

اگرچه سب ممکن است هنوز با یادآوری ۲۲۸مین و آخرین گل تیری برای ما احساسات متفاوتی داشته باشد، اما این روز همچنان روزی به یاد ماندنی در تاریخ ما و اوج حرفه باورنکردنی او در توپچی‌ها باقی مانده است.

''من برای قهرمان شدن یا اثبات چیزی به اینجا نیامده‌ام. من فقط برای کمک کردن آمده‌ام.'' اینها صحبت‌های تیری در زمان بازگشت باشکوه او به باشگاه به صورت قرضی در ژانویه ۲۰۱۲ بود – چهار و نیم سال پس از جدایی.

اما او نه برای اولین بار، فراتر از آن انتظارات درخشید و در طول بازگشتش، فصل فراموش نشدنی دیگری به داستان آرسنال خود اضافه کرد.

بخش پایانی داستان او با آن گل پیروزی آمیز و احساسی مقابل لیدز یونایتد در ورزشگاه امارات در مرحله سوم جام حذفی آغاز شد. همین لحظه دراماتیک به تنهایی برای توجیه بازگشت او به باشگاه - در سن ۳۴ سالگی - برای یک خداحافظی باشکوه کافی بود. اما کار او در آنجا تمام نشد.

اما قبل از آن، باید به زمینه‌ای پیرامون بازگشت پر سر و صدای تیری به شمال لندن در زمستان ۲۰۱۲ اشاره کنیم. این مهاجم در پایان فصل ۲۰۰۶/۰۷ - اولین فصل حضورمان در ورزشگاه امارات - باشگاه را ترک کرد تا به بارسلونای فرانک رایکارد بپیوندد.

او علیرغم بازی بیشتر در بال، در اولین فصل حضورش در بارسلونا با ۱۹ گل در تمامی رقابت‌ها، آقای گل شد. سال بعد او واقعاً کلاس خود را نشان داد. در اولین فصل حضور پپ گواردیولا به عنوان سرمربی، او در تمامی رقابت‌ها ۲۶ گل به ثمر رساند و موفق به کسب سه گانه لالیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا شد.

تأثیر او در سومین و آخرین فصل حضورش در باشگاه کاتالانی کاهش یافت، اگرچه به آنها در حفظ عنوان قهرمانی لیگ و همچنین کسب سوپرجام اروپا و جام باشگاه‌های جهان کمک کرد و در هر دو فینال به میدان رفت. در جولای ۲۰۱۰ او با نیویورک رد بولز قرارداد امضا کرد و در فصل ۲۰۱۱ آقای گل آنها شد.

تیری در طول دوران حضورش در آمریکا، رابطه نزدیکی با آرسنال حفظ کرد. با توجه به برگزاری مسابقات MLS از مارس تا نوامبر، او برای حفظ آمادگی جسمانی خود در خارج از فصل با آرسنال در لندن کولنی تمرین می‌کرد که اولین بار در ژانویه ۲۰۱۱ اتفاق افتاد.

چند ماه بعد او در شمال لندن عملکرد درخشانی داشت و کاپیتانی تیم رد بولز را در کسب جام امارات ۲۰۱۱ بر عهده گرفت. سپس در پایان همان سال، برای رونمایی از مجسمه خود روی سکو، دوباره به شمال لندن بازگشت.

در ژانویه ۲۰۱۲ او برای تمرین با ما برگشت، همانطور که سال گذشته این کار را انجام داده بود، اما این بار شرایط متفاوت بود.

با حضور مروانه شاماخ و ژروینیو در جام ملت های آفریقا، آرسن ونگر ناگهان با کمبود گزینه های هجومی مواجه شد. رابین فن پرسی نقطه کانونی مسلم خط حمله ما بود و تئو والکات از جناحین او را حمایت می‌کرد، اما گزینه های سرمربی در خط حمله فراتر از پارک چو یونگ نسبتاً ناپخته محدود بود.

بنابراین، در تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۱۲، پس از گمانه زنی های فراوان، بازگشت رسمی پادشاه را اعلام کردیم.

ونگر با توضیح قرارداد قرضی کوتاه مدت گفت: ''ما ژانویه و فوریه را با تیری خواهیم بود، سپس او به ایالات متحده بازخواهد گشت.''

"او در این دو ماه در رختکن و زمین مسابقه، دارایی بزرگی برای تیم خواهد بود. او می‌تواند با آرامش و بدون فشار زیاد، کمک فوق العاده ای به تیم کند."

برای خود او، این پیشنهادی بود که نمی‌توانست رد کند. "من همیشه می گفتم که دیگر هرگز به اروپا باز نخواهم گشت و بازی نخواهم کرد، اما وقتی تیمی که دوست دارید و از آن حمایت می‌کنید از شما می‌خواهد که برگردید، رد کردن آن کمی سخت است."

"حتی اگر فقط پنج ثانیه، یک ثانیه یا فقط صحبت کردن در رختکن باشد، هر چه که باشد، تمام تلاشم را خواهم کرد."

سه روز پس از پیوستن، او تنها گل ما را در دیدار جام حذفی مقابل لیدز به ثمر رساند و این یک ضربه کلاسیک به سبک تیری آنری بود. او با چرخشی به عقب زمان، با ضربه‌ای پای راست به گوشه دروازه پس از حرکت سریع روی پاس الکس سانگ از جناح چپ داخلی و چرخاندن بدنش برای ضربه ای منحنی که از بالای دروازه بان شیرجه زننده به داخل تیر دوم رفت، گلزنی کرد.

گلی که 1834 روز طول کشید

آن گل مقابل لیدز باعث افزایش انتظارات شد. تیری در چهار بازی بعدی ما به عنوان یار تعویضی در نیمه دوم به میدان رفت، اما موفق به گلزنی نشد و نتایج ما نیز متفاوت بود. در سوانسی ۳-۲ باختیم، در خانه با نتیجه ۳-۲ استون ویلا را در مرحله چهارم جام حذفی شکست دادیم و سپس مقابل بولتون خارج از خانه ۰-۰ مساوی کردیم. ما در خانه مقابل بلکبرن با برتری ۷-۱ به میدان بازگشتیم تا همچنان در کورس کسب سهمیه لیگ قهرمانان باقی بمانیم.

برای مدتی، تیری فکر می‌کرد در آن بازی به گل شماره ۲۲۸ خود رسیده است. او در نیمه دوم با نتیجه ۶-۱ به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و در وقت های تلف شده، گل هفتم را به ثمر رساند. او پس از ضربه‌ای که در مرکز زمین به دست آورد، به جلو حرکت کرد، توپ را با رابین فن پرسی رد و بدل کرد و با کمک برخورد توپ به اسکات دان، دروازه پل رابینسون را باز کرد. در آن زمان، گل به او داده شد، اما این قبل از دوران لیگ برتر فانتزی بود، بنابراین گل های مبهم به صورت لحظه‌ای بررسی نمی‌شدند.

در واقع، کمیته گل های مشکوک تنها چند بار در هر فصل برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی باید به طور رسمی گل بزند، تشکیل جلسه می‌داد. در واقع تا ماه می - یعنی سه ماه بعد - گل او رد شد. آن هم به طرز ناعادلانه‌ای، زیرا به نظر می‌رسید ضربه اولیه او در مسیر دروازه باشد، اما به طور رسمی به عنوان گل به خودی ثبت شد.

بنابراین آنچه اکنون گل ۲۲۸ است، برای مدتی، گل شماره ۲۲۹ بود. به هر حال، این آخرین ضربه او با پیراهن آرسنال بود، تقریباً با آخرین لمس او به عنوان بازیکن لیگ برتر.

ما برای رویارویی با ساندرلند سرحال که تحت هدایت مارتین اونیل سرمربی جدید شکست ناپذیر بود، به ورزشگاه لایت سفر کردیم.

با عدم شکستن طلسم گل، تیری در دقیقه ۶۶ به جای الکس اکسلید چمبرلین وارد زمین شد.

اما ظرف چهار دقیقه، جیمز مک‌کلین میزبان را پیش انداخت. آرون رمزی لحظاتی بعد بازی را مساوی کرد و بازی در حالی که وارد وقت های تلف شده می‌شد، ۱-۱ باقی ماند.

سپس لحظه جادویی تیری فرا رسید. در دقیقه ۹۰ و ثانیه ۲۲ بازی، او با ارسال کرنر عمیق آندری آرشاوین از جناح چپ ارتباط برقرار کرد و توپ را از فاصله نزدیک و درست مقابل هواداران آرسنال، از کنار سیمون مینیوله عبور داد.

با کسب سه امتیاز در این دیدار، آقای گل بی‌بدیل تاریخ باشگاه توانست با خیالی آسوده به نیویورک بازگردد، چرا که او نقشی حیاتی در بازگشت آرسنال به جمع مدعیان کسب سهمیه لیگ قهرمانان ایفا کرده بود. جواز حضور در این رقابت معتبر در نهایت در هفته پایانی فصل تأیید شد. در واقع، ما تنها با یک امتیاز بیشتر نسبت به تاتنهام به خط پایان رسیدیم؛ آن دو امتیاز اضافی مقابل ساندرلند سرنوشت‌ساز به شمار می‌رفتند و همچنین رکورد شخصی تیری مبنی بر عدم قرار گرفتن در رتبه‌ای پایین‌تر از رقیب شمال لندنی را حفظ می‌کردند.

بنابراین، آخرین گل تیری آنری دوازده سال و نیم پس از اولین گل او و پنج سال و یک هفته (۱۸۳۴ روز) پس از آخرین گلش در لیگ برتر به ثمر رسید.

مجموعه گل‌های رکورددار او حاصل ۳۷۷ بازی مقابل ۵۸ تیم مختلف بود و رکورد قبلی یان رایت را با ۴۳ گل پشت سر گذاشت.

اکنون هدف جدیدی تعیین شده است. هر مهاجمی که به باشگاه می‌آید، می‌داند که برای تبدیل شدن به بهترین گلزن تاریخ ما، باید بیش از ۲۲۸ گل با پیراهن آرسنال به ثمر برساند. تا آن روز، آنری همچنان پادشاه باقی خواهد ماند.