موفق‌ترین باشگاه‌های انگلستان

لیورپول با غلبه بر چلسی، یک جام داخلی دیگر را به کابینه افتخارات خود اضافه کرد.

لیورپول در تازه‌ترین فرصت برای کسب جام داخلی مهم در انگلیس، چلسی را شکست داد. ضربه سر ویرجیل فن دایک در وقت‌های اضافه، در لحظات پایانی بازی برای لیورپول مقابل چلسی، باعث شد تا یورگن کلوپ یک جام دیگر به کارنامه درخشان مربیگری خود در مرسی‌ساید اضافه کند.

این دهمین قهرمانی لیورپول در جام اتحادیه (EFL) و بیشترین قهرمانی در تاریخ این رقابت‌ها بود.

این پیروزی همچنین تعداد جام‌های لیورپول را در طول تاریخ باشگاه به عدد ۴۶ رساند. به نظر عدد زیادی می‌رسد، اما در میان موفق‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال، در چه رتبه‌ای قرار می‌گیرد؟

فوتبال، ورزشی است که تاریخچه‌ی خود را به شدت گرامی می‌دارد، اما با این حال، در مواجهه با معیارهای موفقیت باشگاهی دچار مشکل است.

آیا فقط باید به تعداد جام‌ها نگاه کرد؟ یا با توجه به تغییرات گسترده‌ی قوانین بازی در طول تاریخ، باید نوعی فیلتر دوره‌ای در نظر گرفت؟ به عنوان مثال، سه مورد از چهار قهرمانی لیگ نیوکاسل در دوره‌ای به دست آمد که دروازه‌بان‌ها می‌توانستند تا خط میانی زمین توپ را با دست لمس کنند، و هر دو قهرمانی لیگ پرستون قبل از معرفی ضربات پنالتی به دست آمد. آیا این عادلانه است؟ آیا این همان فوتبال است؟ بدون شک، این افتخارات ارزشمند هستند، اما آیا باید به اندازه‌ی جامی که در شرایط پرفشار و پرالتهاب فوتبال مدرن به دست می‌آید، اهمیت داشته باشند؟

بیایید بررسی کنیم.

جام‌های سوپرکاپ به دلیل ماهیت دوستانه و عدم شرکت اکثر تیم‌ها در این رقابت‌ها، در محاسبه‌ی افتخارات لحاظ نشده است. همچنین، با وجود اهدای نشان قهرمانی، جام باشگاه‌های جهان نیز در این لیست گنجانده نشده است. در صورت تمایل، می‌توانید برای هرکدام از منچستریونایتد، لیورپول، چلسی و منچسترسیتی به دلیل قهرمانی در این رقابت، یک جام دیگر به مجموع افتخاراتشان اضافه کنید.

رقابت‌های لحاظ شده در این بررسی عبارتند از: جام حذفی انگلیس (۱۸۷۱)، لیگ انگلیس (۱۸۸۸، با تغییر نام به لیگ برتر در ۱۹۹۲)، جام اتحادیه (۱۹۶۰)، جام باشگاه‌های اروپا (۱۹۵۵، با تغییر نام به لیگ قهرمانان در ۱۹۹۲)، جام یوفا (۱۹۷۱، با تغییر نام به لیگ اروپا در ۲۰۰۹)، جام برندگان جام اروپا (۱۹۶۰، لغو در ۱۹۹۹) و جام بین‌شهری (۱۹۵۵ تا ۱۹۷۱) که به عنوان پیشگامه‌ی جام یوفا شناخته می‌شود و با وجود عدم به رسمیت شناخته شدن آن توسط یوفا، فیفا آن را معتبر می‌داند و این برای ما کافی است. در این رقابت، لیدز یونایتد دو بار و نیوکاسل و آرسنال هر کدام یک بار قهرمان شدند.

سرآمدان همیشگی

بیایید با صدرنشین جدول افتخارات شروع کنیم؛ لیورپول با ۴۶ قهرمانی (۱۹ لیگ، ۸ جام حذفی، ۱۰ جام اتحادیه، ۶ قهرمانی اروپا و ۳ یوفا کاپ) دو جام بیشتر از رقیب دیرینه‌شان منچستریونایتد (۴۳) دارد. یونایتد‌ها با ۲۰ قهرمانی لیگ، یکی جلوتر از لیورپول هستند (۱۹ قهرمانی) اما در جام‌های معتبر اروپایی که شامل لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های اروپا می‌شود، ۳ جام کمتر از لیورپول دارند.

منچستریونایتد، مانند چلسی، هر سه جام اصلی اروپا را فتح کرده (لیورپول هرگز جام برندگان جام اروپا را نبرد)، و شاید روزی یکی از این تیم‌ها لیگ کنفرانس اروپا را هم به افتخاراتشان اضافه کند.

نکته‌ی دیگر این است که با وجود بحث‌های بی‌پایان آنلاین درباره‌ی اینکه آیا باشگاه‌هایی مانند منچسترسیتی (اولین قهرمانی: ۱۹۰۴ جام حذفی) و چلسی (اولین قهرمانی: ۱۹۵۴/۵۵ لیگ) “پیشینه” دارند یا نه، واقعیت این است که آن‌ها به ترتیب تیم‌های چهارم و پنجم پرافتخار تاریخ فوتبال انگلیس هستند و هر دو در حال نزدیک شدن به آرسنال، تیم سوم جدول، هستند.

افسانه‌های قدیمی

فوتبال نه در سال ۱۹۹۲ و نه در ۱۸۸۸ شروع نشده است، اما اگر به دنبال تقویت یا سرکوب اعتبار یک باشگاه هستید، می‌توانید در هر نقطه‌ای خطوطی دلخواه ترسیم کنید.

هنگامی که سال نو ۱۹۰۰ فرا رسید، موفق‌ترین تیم‌های لیگ، استون ویلا (چهار قهرمانی)، ساندرلند (سه قهرمانی) و پرستون (دو قهرمانی) بودند. ویلا در سال ۱۹۰۰ یک قهرمانی دیگر و در سال ۱۹۱۰ قهرمانی ششم را به دست آورد، اما از آن زمان تاکنون فقط یک بار در سال ۱۹۸۱ قهرمان انگلیس شده‌اند، هرچند این فرصت را به آن‌ها داد تا در سال ۱۹۸۲ قهرمان اروپا شوند.

از دیگر تیم‌های قابل توجه میدلندز می‌توان به ناتینگهام فارست اشاره کرد که قهرمانی تنها لیگ خود را در سال ۱۹۷۸ به دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ تبدیل کردند و لستر که دهه ۲۰۱۰ را بدون قهرمانی در لیگ برتر یا جام حذفی انگلیس آغاز کرد، مشکلی که در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۱ به ترتیب حل کردند.

اما اگر قرار است خطی به عنوان مرز ترسیم کنیم، چرا از جنگ جهانی دوم استفاده نکنیم؟ جنگی که باعث تعلیق لیگ برای هفت فصل شد و برخلاف ادعای بسیاری از منکران لیگ برتر ۱۹۹۲، اغلب به عنوان یک نقطه عطف مناسب برای تاریخ فوتبال، پیش از تأسیس لیگ برتر به شمار می‌رفت.

جدول "پیش از جنگ" ویلا را با ۱۲ قهرمانی، چهار قهرمانی جلوتر از بلکبرن و سپس پنج تیم با هفت قهرمانی نشان می‌دهد. آرسنال در این جدول حضور دارد و می‌تواند ادعای باثبات‌ترین تیم از نظر تاریخی را داشته باشد، چرا که تنها تیم این لیست است که در قرن بیست و یکم به طور منظم برای کسب عناوین به میدان می‌رود.

افول فوتبال شمال شرق انگلیس همیشه جای تأمل دارد، زیرا تمامی عناوین لیگ ساندرلند و نیوکاسل قبل از جنگ به دست آمده است.

ساندرلند در سال ۱۹۳۶، همچنان آخرین قهرمان انگلیس است که با پیراهن راه‌راه به میدان رفته است، موضوعی که باعث تفاوت قابل توجه انگلیس با دیگر کشورهایی نظیر ایتالیا می‌شود.

درخشش دوران مدرن

شاید برای هواداران منچستریونایتد جالب باشد که بدانند اگر تاریخ فوتبال را از سال ۱۹۴۵ در نظر بگیریم (جام حذفی در ۱۹۴۵/۴۶ برگزار شد، اما لیگ تا ۱۹۴۶/۴۷ از سر گرفته نشد)، باز هم در تعداد جام‌های به دست آمده از لیورپول عقب هستند (۴۲ مقابل ۴۰)، چرا که لیورپولی‌ها چهار قهرمانی لیگ را که پیش از جنگ به دست آورده بودند از دست می‌دهند، در حالی که یونایتد فقط دو قهرمانی لیگ و جام حذفی ۱۹۰۹ را از دست می‌دهد.

همانطور که می‌دانید، لیورپول برای فتح اولین جام حذفی خود در سال ۱۹۶۵ مدت زیادی صبر کرد و در فینال‌های ۱۹۱۴ - آخرین فینالی که در ورزشگاه کریستال پالاس برگزار شد - و ۱۹۵۰ شکست خورد. در سال ۲۰۲۲ در ومبلی، لیورپول اولین جام حذفی خود را از زمان "فینال جرارد" در سال ۲۰۰۶ به دست آورد و با این کار، در کنار چلسی (هشت قهرمانی) در رده سوم مشترک قرار گرفت و فقط آرسنال (۱۴ قهرمانی) و منچستریونایتد (۱۲ قهرمانی) بالاتر از آن‌ها قرار دارند.

اگرچه لیورپول و منچستریونایتد بالاتر از سایر باشگاه‌ها قرار دارند، اما حقیقت این است که هیچ تیمی نتوانسته است به طور کامل بر فوتبال انگلیس سلطه داشته باشد. جدول افتخارات از سال ۱۹۴۵ به بعد، همان پنج تیم برتر تاریخ را در خود جای داده است، البته با این تفاوت که چلسی در حال حاضر بالاتر از آرسنال قرار دارد و منچسترسیتی به لطف کسب سه گانه در فصل ۲۰۲۲/۲۳، با ۲۳ قهرمانی با توپچی‌ها برابر شده است.

تنها توصیه‌ای که برای هواداران وجود دارد این است که از هر جام و هر روز مهمی نهایت لذت را ببرند، زیرا هرگز نمی‌دانید این دوران خوشی چه زمانی به پایان می‌رسد. به یک هوادار پرستون در ۱۸۹۰، یا شفیلدیونایتد در ۱۸۹۸، یا وست بروم در ۱۹۲۰، یا هادرزفیلد در ۱۹۲۶، یا نیوکاسل در ۱۹۲۷، یا شفیلدونزدی در ۱۹۳۰، یا ساندرلند در ۱۹۳۶، یا ولورهمپتون در ۱۹۵۹، یا اورتون در ۱۹۸۷ یا یک هوادار آرسنال در ۲۰۰۴ برگردید و بگویید که حدس بزنید چه می‌شود، آخرین قهرمانی لیگ برتر باشگاه شما برای مدت طولانی، یا شاید برای همیشه خواهد بود.

آن‌ها به سادگی حرف شما را باور نمی‌کنند، زیرا تیم آن‌ها قهرمان انگلیس است و اینطور نیست که همه چیز به این شکل پیش برود.