نیکولاس آنلکا در آرسنال، یکی از بهترین خریدهای تاریخ

نیکولاس آنلکا تنها دو سال در آرسنال دوام آورد و در شرایط پر حاشیه‌ای این تیم را ترک کرد، اما او چه بازیکن و چه خرید فوق‌العاده‌ای بود.

شاید نوزده گل در چهل و شش بازی برای آرسنال، آمار یک بازیکن برای جشن گرفتن بعد از گذشت بیش از ۲۰ سال از پیوستنش به نظر نرسد، اما آنلکا به عنوان نمونه اولیه‌ای از مهاجم نوک که اکثر تیم‌ها امروزه با آن بازی می‌کنند، تأثیر زیادی روی فوتبال انگلیس گذاشت.

مهم‌تر اینکه، او تنها با ۵۰۰ هزار پوند به توپچی‌ها پیوست و با ۲۲.۳ میلیون پوند به رئال مادرید رفت. او یکی از باارزش‌ترین خریدهای تاریخ لیگ برتر است.

چالش پیش روی ونگر

اگرچه آرسنالی که آرسن ونگر تحویل گرفت، اساسا همان تیم جرج گراهام بود به اضافه‌ی دنیس برکمپ و دیوید پلات، اما همچنان سایه‌ی تفکرات گراهام بر آن سنگینی می‌کرد. 

این تیم به خاطر سبک بازی جسورانه، پرخاشگر و البته – به نوعی – مؤثر مشهور بود، اما جالب است بدانید در فصل ۱۹۹۶/۹۷، ۱۳ بازیکن در حداقل ۱۵ بازی لیگ برتر برای آرسنال به میدان رفتند که تنها چهار نفر از آن‌ها زیر ۳۰ سال بودند: پل مرسون (۲۸)، برکمپ (۲۷)، ری پارلور (۲۳) و پاتریک ویرا (۲۰).

این موضوع هم‌زمان برای ونگر هم چالش و هم فرصت بود. بله، او نیاز مبرمی به جذب بازیکن جوان داشت، اما انتخاب‌های درست می‌توانست آرسنال را از تیمی با سبک بازی خشن و کارنامه‌ی انضباطی ضعیف، به تیمی زیبا و روان که ونگر همیشه آرزویش را داشت، تبدیل کند.

مکان واضح برای شروع خط حمله بود: یان رایت در طول فصل ۱۹۹۶/۹۷، ۳۳ ساله شد و اگرچه همچنان با ثبات گلزنی می‌کرد، اما به طور واضح جایگزینی یک مهاجم نوک در مقایسه با جا دادن چهار مدافع یا هافبک جوان، آسان‌تر بود.

بنابراین، اولویت اصلی برای ونگر، پیدا کردن جانشینی جوان برای رایت بود.

با ۵۰۰ هزار پوند در سال ۱۹۹۷ چه خریدهایی می‌توانست انجام دهد؟

۷٪ از سهام استن کالی‌مور (از لیورپول به استون ویلا، ۷ میلیون پوند)

۱۶٪ از سهام جان هارتسون (از آرسنال به وستهام، ۳.۲ میلیون پوند)

۲۲٪ از سهام پل کیتسون (از آرسنال به وستهام، ۲.۳ میلیون پوند)

۵۰٪ از سهام جان ابرل (از اورتون به شفیلد یونایتد، ۱ میلیون پوند)

۶۷٪ از سهام گد برنان (از ترانمر راورز به منچسترسیتی، ۷۵۰ هزار پوند) یا کوین دیویس (از چسترفیلد به ساوتهمپتون، ۷۵۰ هزار پوند)

۹۱٪ از سهام گوردون واتسون (از ساوتهمپتون به برادفورد، ۵۵۰ هزار پوند)

مارکوس براونینگ (از بریستول راورز به هادرسفیلد، ۵۰۰ هزار پوند) یا نیک هنری (از اولدهام به شفیلد یونایتد، ۵۰۰ هزار پوند)

خرید آنلکا

نیکولاس آنلکا با وجود ۱۷ سالگی در زمان امضای قرارداد با آرسنال از پاریس سن ژرمن، ویژگی‌های فیزیکی ایده‌آلی برای یک مهاجم نوک داشت: قد بلند، سرعتی برق‌آسا، مهارت با هر دو پا و قدرت تفکر.

با این حال، بزرگترین نقطه قوت او، توانایی‌اش در تمام‌کنندگی بود. معمولا بازیکنانی با سرعت بالا، فرار از مدافعان و شوت‌های قوس‌دار به گوشه دروازه را در اولویت قرار می‌دهند، اما آنلکا توانایی این را داشت که با دقتی باورنکردنی توپ را با ضربه‌ای محکم به سمت دروازه بفرستد.

برخلاف بازیکنانی مانند مایکل اوون یا تئو والکات، آنلکا تمایل داشت هر چه زودتر به توپ ضربه بزند و تعداد قابل توجهی از گل‌هایش را از پشت محوطه جریمه با شوت‌های پایانی قدرتمند و دقیق به گوشه دروازه به ثمر می‌رساند.

به راحتی می‌توان درک کرد که چرا آنلکا خود را بیشتر یک هافبک می‌دید تا یک مهاجم نوک، اما با توجه به آمادگی جسمانی و تمایل او به دریبل زدن با سر پایین در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش، آرسن ونگر در اواخر فوریه ۱۹۹۷ او را صرفاً به عنوان یک مهاجم مرکزی به خدمت گرفت.

آنلکا در دوران نوجوانی خود، دوره‌ای هشت ماهه را به عنوان بازیکن ذخیره گذراند و در ۱۰ مسابقه به میدان رفت. او در نهایت در تاریخ ۱ نوامبر، در حالی که جانشین برکمپِ محروم بود، اولین بازی خود را در ترکیب اصلی آرسنال، در باخت شوکه کننده ۳-۰ برابر دربی کانتی، تجربه کرد.

دومین حضور او در ترکیب اصلی، در هفته بعد رقم خورد که اتفاقا برای او خوش‌یمن‌تر بود. او در آن دیدار که با پیروزی درخشان ۳-۲ مقابل رقیب قهرمانی، منچستر یونایتد همراه بود، توانست گل اول را به ثمر برساند. این پیروزی در نهایت برای کسب عنوان قهرمانی توسط آرسنال، که آن فصل تنها با یک امتیاز بالاتر از تیم الکس فرگوسن قرار گرفت، نقشی سرنوشت‌ساز ایفا کرد.

آنلکا برای حضور بعدی خود در ترکیب اصلی تحت نظر ونگر، تا بعد از کریسمس صبر کرد. او در آن دیدار، که یک بازی حساس مقابل تاتنهام با نتیجه ۱-۱ مساوی به پایان رسید، دوباره در ترکیب اصلی قرار گرفت. اما دو هفته بعد، با مصدومیت رایت که او را تا پایان فصل تقریباً خانه‌نشین کرد، آنلکا به مهاجم شماره یک و انتخاب اول ونگر تبدیل شد.

این نقشی بود که او به راحتی از دست نمی‌داد و در فصل ۱۹۹۸/۹۹، آنلکا در تمامی ۳۸ بازی لیگ به جز چهار مسابقه در ترکیب اصلی قرار گرفت، ۱۷ گل به ثمر رساند و گاهی اوقات کاملاً غیرقابل مهار به نظر می‌رسید.

او با گلزنی در دیدارهای رفت و برگشت مقابل یونایتد، رکورد ۱۰۰٪ گلزنی در تمامی بازی‌هایی که در ترکیب اصلی به میدان می‌رفت را حفظ کرد. همچنین در ماه‌های اکتبر و فوریه آن فصل، او موفق شد در تمامی چهار بازی لیگ آرسنال گلزنی کند.

تنها این دو ماه، ۱۰ گل در ۸ بازی برای او به همراه داشت.

میراث آنلکا

اگرچه در آن زمان به رسمیت شناخته نشده بود، آنلکا با قرار گرفتن پشت سر برکمپ و در حالی که مارک اورمارس و ری پارلور در طرفین او بازی می‌کردند، به طور موثر برای بازی به عنوان تک مهاجم در سیستم 4-2-3-1 که سال‌ها بعد متداول شد، به خدمت گرفته شد.

بدین ترتیب، او برای بازیکنانی مانند دیدیه دروگبا، فرناندو تورس و آنری - که به عنوان جانشین مستقیم آنلکا در آرسنال، زمانی که او در تابستان ۱۹۹۹ با مبلغ ۲۲.۳ میلیون پوند به رئال مادرید پیوست، جذب شد - راه را هموار کرد.

با این حال، انتقال به مادرید موفقیت آمیز نبود و پس از ترک آرسنال به عنوان یکی از بااستعدادترین بازیکنان فوتبال جهان، سال‌ها طول کشید تا آنلکا باشگاهی بزرگ و سطح بالا پیدا کند که مایل به استفاده از استعدادهای او باشد و بیشتر در تیم هایی با رتبه‌های متوسطی مانند هفتم یا هشتم جدول بازی می‌کرد.

سرانجام در چلسی بود که او پس از ۹ سال دوری از هایبری، در سال ۲۰۰۸ از بولتون به استمفورد بریج نقل مکان کرد و به دوران اوجی که استعدادش همیشه نوید آن را در بالاترین سطح می‌داد، دست یافت.

اولین فصل او در چلسی با پایانی خوش همراه نبود، جایی که ادوین فن در سار به طور قاطعانه پنالتی آنلکا را در ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان که با پیروزی منچستر یونایتد همراه بود، مهار کرد.

اما آنلکا بهتر از همیشه بازگشت و در اولین فصل کامل خود در این باشگاه، در فصل ۲۰۰۸/۰۹، کفش طلای لیگ برتر را به دست آورد. او دو و نیم سال دیگر را در چلسی سپری کرد و در حالی که به آبی‌پوشان لندن برای کسب دو قهرمانی در جام حذفی و قهرمانی لیگ برتر در سال ۲۰۱۰ کمک می‌کرد، ۵۹ گل به ثمر رساند.

البته، آنلکاِ همیشگی، حتی پس از ترک چلسی در ۳۲ سالگی، زمان کافی برای حضور در چهار باشگاه دیگر را داشت. او در سال ۲۰۱۵ پس از حضور در ۱۲ باشگاه در طول ۱۹ سال دوران حرفه‌ای‌اش، بازنشسته شد.

با نگاهی به گذشته، شاید بهتر بود آنلکا بعد از تنها دو سال حضور در آرسنال به رئال مادرید نمی‌رفت. شاید اگر او می‌ماند، این او بود که تندیسش، به جای تندیس آنری، در بیرون از امارات قرار می‌گرفت.

اما تنها ۵۰۰ هزار پوند برای دو و نیم سالی که آرسنال از او بهره برد – تنها ۱۷۸۵۷ پوند به ازای هر گل – با هر معیاری، معامله‌ای باورنکردنی بود.