مصاحبه اختصاصی مجله باشگاه با آرسن ونگر

پس از انتخاب شدن لیونل مسی به عنوان بهترین بازیکن سال فیفا عده ی کمی متعجب شدند، با این حال مسی برای همه انتخاب اول و مسلم نبود.

آرسن ونگر در حالی که می گوید پدیده ی آرژانتینی بهترین بازیکنی است که تا کنون دیده، اما به هافبک اسپانیایی آندرس اینیستا رای داده است. در طول تاریخ 56 ساله ی این جایزه مسی تنها بازیکنی است که چهار بار موفق به بردن آن شده اما آرسن معتقد است دستاورد های اینیستا در یورو 2012 شایستگی بردن جوایز شخصی را هم دارند.

اگرچه رئیس طرفدار پر و پا قرص جوایز فردی برای ورزش های تیمی مثل فوتبال نیست. با این حال او می گوید برای فوق ستاره های این ورزش باید مزایایی در نظر گرفته شود و به عقیده ی او این کار می تواند الهام بخش ستارگان نسل های بعد باشد و در واقع این تاکتیکی است که خود او به عنوان سر مربی آن را اجرا می کند.

مجله ی باشگاه آرسنال با آرسن مصاحبه ی مفصلی انجام داده است که آن را در ادامه خواهید خواند.

لیونل مسی برای چهارمین سال متوالی توپ طلا را برد. آیا شما هم او را انتخاب می کنید؟
خیر. امسال نه، برای من مسلما مسی بهترین بازیکنی است که دیده ام اما من معتقدم او امسال این جایزه را بیشتر به خاطر موفقیت های شخصی بدست آورد نه به خاطر کاری که برای تیمش انجام داده بود. این بار او در هیچ تیمی جامی بدست نیاورد. او قهرمان لیگ قهرمانان نشد قهرمان لالیگا نشد و با کشورش هم چیزی بدست نیاورد. اما از نظر شخصی سالی واقعا خارق العاده را سپری کرد. به ثمر رساندن 91 گل، من فکر میک نم او به این خاطر جایزه را برد اما من بیشتر طرفدار ورزش جمعی هستم بنابراین من فکر می کنم کاسیاس، رونالدو(که لیگ را بردند) و به ویژه اینیستا استحقاق بیشتری داشتند. او همیشه نفر دوم یا سوم بوده است اما با اسپانیا اروپا را فتح کرد. امسال جایزه می توانست مال او باشد.


حتی با وجود اینکه توپ طلا یک جایزه انفردای است شما معتقدید باید دستاورد های تیمی هم در اهدای آن به حساب بیایند؟
بله. ما یک ورزش تیمی انجام می دهیم و موفقیت های جمعی هم باید اثر خود را داشته باشند. به هر حال من طرفدار جوایز فردی در فوتبال نیستم اما وقتی چنین چیزی وجود دارد من فکر میکنم باید در اثر یک دستاورد تیمی ویژه به برنده اهدا شود. اگر شما واقعا بهترین بازیکن تیم هستید که کاری خاص انجام می دهید، پس بله شما باید ان جایزه را ببرید. به همین خاطر من به آندرس اینیستا رای دادم.


اما دوباره مسی انتخاب شد، چهارمین جایزه متوالی و این در حالی است که فقط 25 سال دارد..
بله این را می دانم. نمی خواهم درباره ی این که او چقدر بازیکن خوبی است با شما بحث کنم. همان طور که مردم می گویند او از سیاره ای دیگر آمده است. قطعا او بهترین بازیکن جهان است، در طول تاریخ بهترین بازیکنی است که دیده شده و انجام این کار برای چهار سال شگفت انگیز است. او هنوز 25 سال دارد بنابراین او می تواند رکوردی بر جا بگذارد که قطعا شکسته نخواهد شد.


تنها چهار بازیکن متفاوت در طول 4 سال اخیر به عنوان سه بازیکن برتر دنیا انتخاب شده اند؛ اینیستا، ژاوی، رونالدو و مسی. به نظر شما چرا این چهار نفر تا این اندازه از بقیه فاصله گرفته اند؟
زیرا آن ها بخشی از یک نسل استثنایی در اوج بازی خود هستند. همه آن ها بدون چون و چرا در سراسر جهان به خوبی شناخته شده اند و تمام عناوین را فتح کرده اند. در حال حاضر بارسلونا با 16 امتیاز اختلاف بالاتر از رئال مادرید قرار دارد، اسپانیا به طور متوالی موفق به کسب قهرمانی اروپا، جام جهانی و دوباره قهرمانی اروپا شده است، آنچه این بازیکنان انجام داده اند شگفت انگیز است. دستاوردها باعث توجه بیشتر به آن ها می شود. با وجود اینکه من عاشق ورزش تیمی هستم اما این حقیقت وجود دارد زمانی که به سطح معینی می رسید تفاوت ها توسط بازیکنان فردی ایجاد می شود. زمانی که بارسلونا مقابل رئال مادرید بازی کند نه بار از ده تفاوتی که در بازی ها ایجاد می شود توسط مسی یا رونالدو است. زمانی که بازی ها به چنین سطحی می رسد بدان معناست که آن ها در جهان بهترین هستند.


با این وجود چرا شما به جوایز فردی اعتقادی ندارید؟
من به عملکرد و کیفیت فردی معتقدم اما درمورد عناوین نه. شما همواره ترجیح خواهید داد که تیم صاحب عناوین و پاداش شود، این همان چیز درمورد این ورزش است.


بالون دور اکنون بیش از پنجاه سال است که برگزار می شود، آیا شما فکر می کنید که روشی که اکنون وجود دارد(اینکه سرمربی های تیم ملی کاپیتان ها و رسانه ها از هر کشوری رای دهنده هستند) برای تعیین برنده بهترین روش است؟
نه دقیقا، اما این سوال را می توان درباره ی هر روش دموکراتیکی پرسید. آیا همیشه شایسته ترین فرد انتخاب می شود؟ شما نمی دانید اما آنچه که نمی توان درباره اش بحث کرد این است که رای ها توسط متخصصین داده می شوند. این افراد فوتبال را دنبال می کنند و آن را می شناسند، باید به رایشان احترام بگذارید.


وقتی با تماشای فوتبال رشد می کردید، کدام یک از برنده های قبلی این جایزه برایتان برجسته تر بودند؟
مردم ریموند کوپا، آلفردو دی استفانو، یوهان کرایف، میشل پلاتینی و مارکو فان باستن را دوست داشتند. فان باستن و پلاتینی قبلا سه بار برنده شده بودند اما تا کنون هیچ کس چهار بار جایزه را نبرده است. و این دلیلی است که چرا مسی با 25 سال سن جلوتر از همه ایستاده است. وقتی از فوتبال خداحافظی کند حتما تعداد این جوایز بیشتر هم شده اند.


آیا فکر می کنید که دادن چنین جایزه ای ، نام بازیکن را در تاریخ ثبت کرده و به هواداران فوتبال در نسل های بعد کمک می کند که از بازیکنان نسل های گذشته بیاموزند؟
بله. به وجود آوردن الگو با این روش از محاسن اعطای این جایزه است. همیشه اعتقاد دارم اگر شما می خواهید یک بازیکن فوتبال شوید ، مهم است که در سنین بسیار پایین مربی الگوی مناسبی را برای بازی شما شناسایی کنید تا از او الگو برداری کنید. مربی به بازیکن می گوید "ببین ، تو می توانی زیدان دیگری باشی ، می توانی بکام باشی ، می توانی کرایوف باشی." مهم است که مربی الگویی را پیدا کند که این بازیکن جوان ممکن است شبیه به او باشد. زمانی که شما جوان هستید بسیار خوب تقلید می کنید ، به بازیکن مورد نظرتان نگاه می کنید و می خواهید که همان کارها را انجام دهید ، بنابراین به عنوان یک مربی این توصیه بسیار مهمی است که می توانید به بازیکن بکنید. خلاصه اینکه مهم است الگویی داشته باشید.


به نظر شما همه برندگان قبلی این جایزه ، به طور مثال ستارگان دهه 60 و 70 می توانستند امروز موفق باشند؟ کدام بازیکنان می توانستند خود را با بازی مدرن امروزی بهتر وفق دهند؟
تنها آن دسته بازیکنانی نمی توانستند در این عصر مدرن بازی کنند که از نظر خصوصیات فیزیکی محدودیت داشتند. از آن زمان تا کنون بازی های فیزیکی تر شده است. اما همه آن بازیکنانی که نامشان در لیست برندگان این جایزه است در زمان خودشان بازیکنان بزرگی بودند ، بدین معنا که سطح تکنیکی آنها ، هوش و دیدشان در بازی همان چیزی بود که نیاز بود. چیزی که امروز تغییر کرده است شدت فیزیکی بودن بازیهاست. بازیکنانی که نمی توانستند خود را با این مساله هماهنگ کنند در فوتبال امروز موفق نمی شدند. اما صادقانه بگویم اکثر آنها به لحاظ فیزیکی بسیار قوی بودند مثل کرایوف و فان باستن.


در پنجاه سال قبل مردم اغلب قادر نبوده اند بهترین بازیکنان دنیا را هر بازی ببینند. در حال حاضر ، به طور مثال تمام بازی هایی که لیونل مسی انجام می دهد پخش تلویزیونی دارد و مردم راحت تر می توانند دیدگاه خود را شکل دهند..
بله و از نظر من پله بهتر بازیکن آن زمان بود و شاید بهترین بازیکن همه ادوار اما من زمانی که بچه بودم نمی توانستم بازی های او را ببینم. یکبار که ماریو زاگالو به همراه تیم ملی برزیل اینجا و در زمین تمرینی ما بود از او پرسیدم " شما در کنار پله بازی کرده اید و مربی تمامی بهترین بازیکنان برزیل بوده اید بنابراین به من بگویید که بهترین بازیکن برزیلی که تا کنون دیده اید چه کسی بوده است؟" و او به راحتی پاسخ داد "پلـه". بنابراین این نکته خاصی است زیرا او با تمامی بهترین بازیکنان 60 سال گذشته برزیل یا بازی کرده یا مربی آنها بوده است. اما او در مورد بازیکنی به نام "گارینشا" نیز با من صحبت کرد که شاید افراد زیادی در اروپا نیستند که او را خیلی خوب بشناسند. او را به عنوان یک وینگر راست مشهور به خاطر دارم اما او را خیلی خوب نمی شناسم.


کدام بازیکنان را به خاطر می آورید که در دوران بزرگ شدن شما در فرانسه آنها را تماشا می کردید و نظر شما را به خود جلب کرده بودند؟
ریـموند کوپا ، که البته با نام کوپاژفسکی نیز شناخته می شد چرا که در حقیقت او یک لهستانی بود. تاریخ و موفقیت فوتبال فرانسه ارتباط تنگاتنگی با مهاجرین دارد. در ابتدا مهاجرین لهستانی بودند که در معادن زغال سنگ کار می کردند که خانواده کوپاژفسکی نیز جزو همان دسته بودند. نفر بعد پلاتینی بود که خانواده اش در دوره ای که کارگران ایتالیایی در فرانسه مستقر شده بودند به آنجا آمدند. او دومین داستان بزرگ موفقیت بود. و نفر سوم یک مهاجر از آفریقای شمالی با نام زین الدین زیدان بود که داستان بعدی موفقیت بود. بنابراین وقتی که خوب فوتبال فرانسه را مورد بررسی قرار می دهید می بینید که ارتباط تنگاتنگی با مهاجرین دارد و آن سه بازیکن ، سه فوق ستاره بزرگی هستند که فوتبال فرانسه ارائه کرده است.


و فرانسه نقش بزرگی در ایجاد جایزه توپ طلا داشت و ایده اصلی این جایزه از مجله فرانس فوتبال گرفته شد..
بله. شما باید به فرانسه به خاطر ورزشهای زیاد و فوق العاده که در عصر مدرن ایجاد کرده است اعتبار بدهید. آنها جایزه توپ طلا را ایجاد کردند اما جام ملتهای اروپا را نیز آنها ایجاد کردند. انگلستان این بازی را ابداع کرد اما پس از آن فرانسه فیفا و بسیاری از جام های مدرن را ابداع کرد.


به نظر شما خود بازیکنان فکر می کنند که جوایز شخصی مهم است یا آن به خودباوری هر بازیکن بستگی دارد؟
خوب ، می خواهم این را از شما بپرسم: شما می توانید بازیکن بزرگی باشید بدون اینکه خودباوری زیادی داشته باشید؟ من می گویم خیر. این غیر ممکن است. زمانی که شما یک بازیکن جوان 20 ساله هستید نیاز دارید به این خود باوری برسید و شما فقط می توانید از طریق موفقیت به آن برسید. اعتماد به نفس در زندگی با به موفقیت رسیدن به دست می آید همراه با به رسمیت شناخته شدن توسط دیگران. آدم ها می خواهند توسط دیگران به حساب آیند چراکه اینگونه ما به توانایی خود پی می بریم. چه چیزی می تواند بهترین از این باشد که تمام دنیا به شما بگوید " تو ، دوست من ، بهترین بازیکن دنیا هستی" همه ما چنین رویایی داشته ایم. این رویا برای ما به حقیقت نپیوسته است اما برای مسی چندین بار اتفاق افتاده است!


فکر میکنید در حالی که بعضی بازیکنان ترجیح میدهند جام جهانی را فتح کنند، بازیکانی نیز هستند که به فکر برنده شدن توپ طلا هستند؟
شانس برنده شدن جام جهانی به اینکه شما در کجا به دنیا آمده اید مربوط میشود و شما نمیتوانید آن را تعیین کنید. ولی میتوانید بخواهید که بهترین بازیکن جهان شوید. حتی اگر مسی هم در لوکزامبورگ به دنیا می آمد هرگز شانسی برای قهرمانی در جام جهانی نداشت. شما میتوانید برای بهترین باشگاه جهان بازی کنید و تمامی افتخارات باشگاهی را کسب کنید و سپس به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شوید.


پس فکر میکنید توپ طلا برای بازیکنانی مثل ژرژ وه‌آ، جورج بست و دنیس لا که هرگز افتخار ملی نداشتند ارزش ویژه ای داشته؟
فکر میکنم اگر مسی هرگز برنده جام جهانی نشود، همیشه فکر خواهد کرد که چیزی کم است. چرا؟ زیرا آرژانتین پیش از این برنده آن شده و تنها چیزی که مردم با آن میتوانند او را زیر سوال ببرند این است که او هرگز با آرژانتین افتخاری کسب نکرده است حتی اگر پیش از او آنها قهرمان جام جهانی شده باشند. به عنوان بهترین بازیکن جهان این فشار بر روی او هست که آن را برای کشورش برنده شود. ولی برای بازیکنانی مانند ژرژ وه‌آ که در لیبریا به دنیا آمده، میداند که هرگز نمیتواند جام جهانی را برنده شود، بنابراین او رویایی در این مورد ندارد.


به طرز سحرآمیزی این بازیکنان هجومی هستند که برنده این جوایز می شوند. به نظر شما این منصفانه است؟
صادقانه بگویم ، بله فکر می کنم اینگونه است. من خودم در تمامی پست ها بازی کرده ام - در خط دفاعی ، در هافبک و در خط حمله - و این را می دانم که از بین همه آنها سخت ترین مکان برای بازی جلو زمین است. شما با یک استعداد متوسط نیز می توانید در خط دفاعی بازی کنید اما در جلو زمین شما به توانایی های خاصی نیاز دارید. من منکر این نیستم که در یک تیم داشتن مدافعی خوب فوق العاده مهم است. اما در بالاترین سطح برای اینکه بازیکنی باشید که بتواند توپ را در مرکز زمین بگیرد و برود گلزنی کند ، همان جایی است که شما نیاز به داشتن استعداد خاصی دارید.


شما در حرفه خود جوایز فردی زیادی برنده شده اید ، آیا آنها اهمیت زیادی برای شما دارد؟
واقعا نه ، زیرا به عنوان یک مربی شما همواره روی بازی بعدی خود تمرکز کرده اید - باید یک آینده نگر وسواسی باشید. همواره می خواهید کارهای بیشتر و بهتری انجام دهید. بنابراین برای من آنها هیچ اهمیت ویژه ای ندارند. اما نمی توانم این را انکار کنم به برخی از آنها افتخار می کنم. یک فرد ورزشی واقعی همواره یک نبرد با خودش دارد تا خودش را تا جایی که می تواند تحت فشار بگذارد و همین عامل است که موجب پیشرفت همیشگی چنین فردی می شود.


علاوه بر افتخاراتی که شما همراه با تیمتان به دست آورده اید آیا جوایز فردی وجود دارد که شما به داشتن آن افتخار کنید؟
خوب ، من خوش شانس بودم که در هر کشوری که کار کرده ام جایزه بهترین مربی سال را برنده شده ام. بنابراین آن موردی است که این احساس را در من به وجود می آورد که من قادرم در هر کجا که کار می کنم کیفیتم را نشان دهم. بنابراین به آن افتخار می کنم اما در حرفه ما همواره دشوار است این را که تا چه اندازه در کسب موفقیت نقش داشته اید اندازه بگیرید. بنابراین زمانی که شما جایزه ای دریافت می کنید بدین معنی است که مردمی که در اطراف شما هستند از بابت دستاورد شما خوشحال هستند. شما بهترین عملکرد خود را ارائه داده اید؟ نمی دانید اما اگر به خاطر خوشحال کردن مردم جایزه ای گرفته اید ، اساساً کار خود را انجام داده اید. اما شما به عنوان یک مربی حاضرید همه این جوایز را بدهید و در عوض برای تیم جامهای قهرمانی کسب کنید. هر جایزه انفرادی که کسب می کنید نتیجه همان کسب قهرمانی است.


به نظر شما با توجه اهمیت زیادی که بازیکنان به دستاوردهای فردی می دهند ، فوتبال در حال دور شدن از یک ورزش تیمی است؟
بله، اینگونه فکر میکنم. اجازه دهید بگوییم که کل جامعه کمی فردگرا تر شده است. اگر شما تاریخ فوتبال را بررسی کنید ، وقتی که من بچه بودم شما تمام حرفه خود را در باشگاه خود بودید و تنها در صورتی فروخته می شدید که باشگاه می خواست شما را بفروشد. امروزه دیگر باشگاه فرمانروا نیست و بنابراین کل جامعه بیشتر به خواسته های شخصی اهمیت می دهند. اکنون بازیکنانی هستند که حرفه خود را برنامه ریزی می کنند ، آنها در باشگاهی مطمئن که به عنوان یک بازیکن پیشرفت کنند کار را شروع می کنند ، سپس وقتی که سرشناس شدند به باشگاه دیگری می روند. پیش از این بازیکنان می خواستند کل حرفه خود را به عنوان بخشی از یک باشگاه باشند و به آنها به دستاوردهایی برسند. امروزه این مساله را تنها در جایی می بینید که اهداف فردی بازیکن با باشگاه مطابقت دارد. به محض اینکه این مطابقت از بین برود بازیکن می خواهد به تیم دیگری برود.


به نظر شما در آینده کسب این جوایز توسط بازیکنان بیشتر انگیزه ای برای به حداکثر رساندن حقوق و ارزشهای اقتصادی خواهد بود؟
در درجه اول من اعتقاد دارم بازیکن می خواهد این جایزه را برنده شود تا به عنوان بهترین بازیکن دنیا شناخته شود. اعتقاد ندارم که جنبه های اقتصادی در ذهن یک بازیکن بزرگ اهمیت زیادی دارد. کسب این جایزه برای آنها بدین مفهوم است که آنها بیشتر دوست داشته می شوند و آنها واقعاً "بهترین" هستند. وقتی شما یک بازیکن بزرگ فوتبال هستید به خانه می روید و با خود فکر می کنید "همه فکر می کنند که من بهترین بازیکن دنیا هستم" - که باید احساس فوق العاده ای باشد.

اما شما همین احساس را در مورد اینیستا و رونالدو نیز می کنید زیرا گاهی اوقات در زندگی باید خوش شانس باشید که فرد بهتری از شما در همان دوران متولد نشده باشد. می توان گفت که دونده ای که امروز پشت سر اوسین بولت قرار دارد بسیار سریع است و هنوز هم ورزشکار فوق العاده ای است و می تواند هر دونده دیگری را شکست دهد اما این بد شانسی است که او در همان دوره ای حضور دارد که اوسین بولت هست. در مورد رونالدو نیز همین مساله است ، بازیکنی که واقعا فوق العاده است اما همیشه به نظر می رسد در کسب جوایز پشت سر مسی قرار دارد بنابراین من احساس آنها را درک می کنم زیرا می دانم که در این سطح چه اهمیتی دارد که به عنوان بهترین بازیکن دنیا شناخته شوید.


آیا برای تیری هانری نیز مساله همین بود؟ او به عنوان دومین و سومین بازیکن برتر دنیا شناخته شد- آیا نبردن این جایزه او را اذیت کرد؟
این مساله به او ضربه زد. در درجه اول او می دانست که شایستگی آن را دارد و من نیز 100 درصد باور دارم که او شایسته آن بود. به هیچ وجه توجیه پذیر نبود که او این جایزه را نبرد. آن موقع هنوز این جایزه همان توپ طلای مجله فرانس فوتبال بود بنابراین شاید آنها شاید نسبت به بازیکنان فرانسوی در مقایسه با سایرین کمی سختگیرتر بودند! 

با تشکر از علی ارشدی عزیز