مصاحبه مفصل با ژیرو

فصل اول حضور ژیرو فصل جذابی بود. پیوستن به باشگاه پس از جدایی یک مهاجم فوق العاده موفق باعث می شد کار الیویه همواره با دلهره همراه باشد. اما با زدن 17 گل و دادن 10 پاس گل بازیکن فرانسوی آرسنال می تواند به اولین فصل حضورش در این تیم افتخار کند.

او باید جای پای خودش را در کشور و تیمی جدید محکم می کرد و با فلسفه جدیدی که در لیگ برتر وجود داشت تطبیق پیدا می کرد. حالا آن دوران گذشته و زمانی که ما با الیویه مصاحبه کردیم وی از دلگرم کننده بودن فصل آغازین گفت و اینکه اکنون به فکر پیشرفت در فصل بعد است.

الیویه، در ابتدا بگو اولین فصل حضورت در آرسنال را چگونه خلاصه می کنی؟
خوشحال هستم. می دانم که خوب کار کردم و همچنین می دانم باید در چه زمینه های پیشرفت کنم و فصل بعد چه کارهایی را بهتر انجام بدهم اما در مجموع فصل اول برایم مثبت بود. گاهی، رسانه ها به من سخت می گرفتتند که این طبیعی است. این بخشی از بازی است. فصل خسته کننده ای بود [انرژی زیادی از من گرفت] و با آنچه قبلا تجربه کرده بودم کاملا متفاوت بود. اولین تجربه ی من در لیگ قهرمانان بود اولین باری بود که بدون تعطیلات زمستانی بازی می کردم و واضح است که سرعت و ریتم بازی در اینجا متفاوت است.

آیا آرسنال و لیگ برتر شبیه آنچه تصور می کردی بودند؟
کاملا. از نقطه نظر باشگاهی، من از مونپولیه به اینجا آمدم که تجهیزات و امکانات زمین تمرین و استادیوم بسیار ساده ای دارد. بنابراین من تحت تاثیر هر چیزی که اینجا بود قرار گرفتم . هر کاری برای بازیکن انجام می شود تا فقط روی فوتبال تمرکز کند. فهمیدم در باشگاه سطح بالایی هستم. همچنین در مورد لیگ برتر، بازی کردن در لیگ انگلیس یک رویا بود و من نا امید نبودم. این همان رویایی بود که من همیشه در سر داشتم.

اگر چه لازم بود با دنیایی کاملا متفاوت انطباق پیدا کنی...
اکثرا باید با چالش و درگیری هایی که در بازی وجود داشت تطبیق پیدا میکردم در اینجا این بخش مهمی از بازی است. باید از بدن خود استفاده کنید و مثلا برای زدن ضربه سر باید هوشمندانه بپرید. در این زمینه پیشرفت عمده ای داشتم. شگفت انگیز است زیرا بعد از چند هفته مربیان بدنسازی بهتر مرا شناختند و به من گفتند باید روی قدرت بدنی خودم بیشتر کار کنم سعی کنم پویا تر باشم و روی چگونگی حفظ توپ کار کنم. بنابراین من تمرینات زیادی را پشت سر گذاشتم تا شانه ها و بازو هایم را تقویت کنم تا بهتر از توپ مراقبت کنم. می دانستم اینجا بیشتر از فرانسه باید از بدنم در جریان بازی استفاده کنم. و این انجام شد. همچنین باید با آرسنال هم تطبیق پیدا میکردم. باید هم تیمی هایم را میشناختم و می فهمیدم دوست دارند چگونه بازی کنند. این سبک متفواتی از فوتبال بود که در آن من باید هر کاری قبلا میکردم را بهتر انجام میدادم. از نظر فیزیکی من آماده بودم اما در مقایسه با فرانسه، تغییر بزرگ، تاکتیکی تر بودن اینجا بود.

وقتی به لندن رسیدی چه احساسی داشتی؟
آماده شده بودم. حس کردم برای انتقال به خارج از کشور آماده بودم همانطور که همیشه در جاه طلبی هایم در خارج بازی کردن را مد نظر داشتم. باید با خیلی چیزهای جدید و متفاوت مثل زبان، رانندگی کردن و فرهنگ هماهنگ می شدم. مشاهده کردم و یاد گرفتم و خیلی سریع احساس کردم جا افتاده ام. از دقیقه اول این را دوست داشتم و انطباقم با شرایط خیلی خوب پیش رفت.

چقدر مهم بود که خوب و به سرعت در فضای جدید جا بیفتی؟
خیلی مهم بود. روزی که قرارداد را امضا کردم یک خانه هم در اینجا انتخاب کرده بودم بنابراین مجبور نبودم در هتل بمانم. همچنین خیلی مشتاق بودم با هم تیمی های انگلیسیم گرم بگیرم تا با فرهنگ، زبان و چیز های دیگر انگلیس بیشتر سر و کار داشته باشم. می خواستم خیلی زود هماهنگ شوم زبان را یاد بگیرم رانندگی را یاد بگیرم. از دوران مدرسه سطح انگلیسی ام خوب بود که این هم به من کمک کرد.

قبل از رفتن به تعطیلات آمدی تا قراردادت را امضا کنی؟
بله. درست پس از اتمام یورو، با همسر و مدیر برنامه هایم آمدیم تا زمین تمرین را ببینیم و قرارداد را امضا کنیم. در آن لحظه من هنوز رئیس را ندیده بودم چون در اوکراین بود بنابراین دیک لاو برای امضای قرارداد از من استقبال کرد. سپس به تعطیلات رفتم.

آیا پس از آن وقت خود را صرف فکر کردن به آرسنال کردی؟
در واقع خیلی هیجان زده شده بودم! خوشحال بودم که پس از فصلی طولانی دارم استراحت می کنم. می خواستم از آنچه در آن فصل به دست آوردم بودم -قهرمانی با مونپولیه، دعوت شدن به تیم ملی و همچنین پیوستن به آرسنال- لذت ببرم و مزه آن را بچشم. اما بعد که برای پیش فصل آمدم بیشتر هیجان زده شدم. نمی توانستم در این باره فکر نکنم.

پیوستن به آرسنال برایت چه معنایی داشت؟
برای من امضای این قرارداد بخشی از جاه طلبی و همچنین رویای کودکیم بود. خوشحال بودم زیرا این همان چیزی بود که از زمانی که یک پسر بچه بودم آرزویش را داشتم. من همه سختی هایی که باید برای رسیدن به اینجا میکشیدم و همه قدم هایی که باید بر می داشتم را می دانستم. این به خودی خود سخت نبود. نمی خواستم در اینجا فقط حضور داشته باشم. می خواستم به یکی از بهترین مهاجمان انگلیس تبدیل شوم و به آرسنال کمک کنم تا قهرمانی ها را بدست آورد.

آیا اولین جلسه تمرینی ات را به یاد می آوری؟
انگار در سیاره دیگری بودم! دیگر بازیکنان فرانسوی خیلی به من کمک کردند، به خصوص لولو (لورن کوشلنی) که از چند سال پیش که در تورز با هم بازی می کردیم دوست من است. او روش کار در آرسنال را هم برای من توضیح داده بود. بزرگترین تفاوت برای شما بازیکنان اطرافتان است. اینجا بازیکنانی بسیار سطح بالا حضور دارند، حتی در تمرینات سرعت بیشتری وجود دارد پس شما باید متمرکز بمانید، هوشیار تر باشید، تعهد بیشتری از خودتان نشان دهید، همه اینها موجب پیشرفت زیاد شما خواهد شد. به هر حال من به سرعت احساس خوبی پیدا کردم. اولین بازی ام را هم به یاد دارم، در آلمان، یک بازی دوستانه مقابل کلن. در آن بازی گل نزدم ولی چند فرصت گلزنی داشتم و خوب بازی کردم.

وقتی به آرسنال آمدی در رختکن تیم شوخی و خنده بین بازیکنان بود؟
البته! لوکاس پودولسکی همیشه دنبال کارهایی می گردد تا شما را دست بندازد. اینکه عکس هایی با موی بلند از شما در اینترنت پیدا می کند یا عکسهایی از زمانی که کارهای مدلینگ می کردید، او با این عکس ها شما را دست می اندازد و می خندد. در اولین حضورم در رختکن بسیار خوب کار کردم. آهنگ‘Aux Champs Elysées’ از Joe Dassin را خواندم. این یک آهنگ فرانسوی قدیمی از دهه 70 است که خواندنش آسان است. بقیه عاشقش شدند! من به سرعت هم اولین فحش هایم به زبان انگلیسی را هم یاد گرفتم - از فیزیوتراپ های تیم!


برای زدن اولین گلت در لیگ برتر مجبور بودی هفت بازی صبر کنی. کنار آمدن با این موضوع دشوار بود؟
اینکه به سرعت و در آغاز دوران بازی ام برای آرسنال گلزنی نکردم چیز بدی نبود. این باعث شد حتی بیشتر تلاش کنم، تمرکز بیشتری روی کارم داشته باشم و در نهایت اولین گلم را مقابل وستهم به ثمر رساندم. من منتظر آن بودم و باید برای آن تلاش زیادی می کردم. به من گفته بودند برای اولین فصل در انگلیس، مواجه شدن با اختلاف سطح بازیهای لیگ فرانسه و لیگ برتر کار آسانی نخواهد بود. تیری هانری، دنیس برگکمپ و رابین ونپرسی هم قبل از گلزنی و ارائه عملکردهای خوب به چند بازی نیاز داشتند. اولین گل لیگ برایم خیلی ارزشمند بود. برادرهایم بین هواداران آرسنال در ورزشگاه بودند. احساس سبکی می کردم. البته آرزو می کردم که ای کاش زودتر از اینها گل زده بودم. چندین بار بد شانس بودم و عملکرد ضعیفی داشتم. همه اینها نشانگر این موضوع نیز هست که از نظر ذهنی قوی بودم و تسلیم نشدم.

آیا در آن دوران که گل نمیزدی احساس نگرانی می کردی؟
نه. من هیچوقت نگران نبودم چون هر مهاجمی می تواند یک دوره بدون گل زدن داشته باشد، دوره ای که انتخاب های اشتباهی می کنید. شما نمی توانید در هر بازی گلزنی کنید. پس باید روی نکات اصلی بازیتان دوباره تمرکز کنید، اصول پایه و تلاش زیاد. گلزنی سرانجام به سراغ شما خواهد آمد چون من همیشه گلزنی کرده ام. می دانم که یک مهاجمم.

و اینکه تو جانشین ونپرسی بودی...
و این اصلاً آسان نبود. این یک چالش بزرگ با یک فشار مثبت بود. من با تواضع به اینجا آمدم. هیچوقت نگفتم می خواهم جای ونپرسی را پر کنم. او هم برای اینکه در بهترین فرم بازی خود باشد به چند فصل نیاز داشت. امیدوارم به محض شروع دومین فصلم بتوانم مرتب بازی کنم و گلهای زیادی بزنم چون مهمترین نکته برای یک مهاجم گلزنی است.

آیا احساس می کنی نسبت به 12 ماه گذشته بازیکن بهتری شده ای؟
فکر می کنم اینگونه است. نسبت به فصل قبل در مونپولیه کمتر گل زدم ولی نسبت دقایق بازی به تعداد گلهایم خوب است. در تمام رقابت ها 17 گل زدم و 10 پاس گل دادم که برای اولین فصل حضور در انگلیس آمار خوبی است. من از این آمار راضی هستم. اگر چه شما همیشه می توانید بهتر شوید و من هم می دانم که می توانم بهتر از این کار کنم و هنوز خیلی برای پیشرفت جا دارم. به همین خاطر است که منتظر فصل بعد هستم.

رابطه ات با رئیس را چه جوری تعریف می کنی؟
خیلی خوب. رئیس همیشه با من حرف می زند و این را دوست دارم. ما می توانیم با هم صحبت کنیم، او هم خیلی به حرفهای من گوش می دهد. او نظر خودش را می دهد اما حرفهایی که شما به او می زنید را هم مورد توجه قرار می دهد. به سرعت با او احساس راحتی پیدا کردم.

در این فصل چند نا امیدی داشتی، چگونه با آنها کنار آمدی؟
کارت قرمزی که مقابل فولام دریافت کردم دومین کارت قرمز دوران بازی ام بود. خیلی کلافه، ناراحت و از دست داور عصبانی بودم. ولی من روی یک موضوع توقف نمی کنم و به سرعت آن را پشت سر می گذارم، کاری که پس از دریافت آن کارت قرمز کردم. بعد از بازی اورتون هم نا امید بودم چون عملکرد خوبی نداشتم. به من گفتند که رسانه ها خیلی از من انتقاد کرده بودند ولی من به سرعت روی تلاش بیشتر تمرکز کردم.

بیشتر گلهایت را در ورزشگاه امارات به ثمر رساندی. آیا در آنجا چیز خاصی برای تو وجود دارد؟
احساس می کنم آنجا خانه ی من است. وقتی هواداران بعد از اولین بازیتان برای باشگاه برایتان سرود می خوانند و استقبال گرمی از شما می کنند، فقط می توانید احساس خوشحالی کنید. این به شما یک انگیزه مضاعف می دهد تا همه تلاش خود را برای این هواداران بکنید. ما هواداران فوق العاده و استادیوم شگفت انگیزی داریم.


نظرت در مورد "Hey Jude" چیست؟
اسم آهنگ را می دانستم ولی ریتم آن را فراموش کرده بودم تا اینکه هواداران آن سرود را برایم خواندند! اصلاً انتظار نداشتم آنها برایم سرود بخوانند. در بازی لیورپول هواداران در بعضی دقایق بازی با صدای بلندی سرود می خواندند و من با خودم فکر کردم: "میتونم اسم خودم رو بشنوم!" و آنها در حال خواندن سرود برای من بودند. حس خارق العاده ای بود.


شما از Savoie فرانسه از منطقه کوههای آلپ می آیید،ریشه هایتان چقدر برایتان مهم هستند؟
این هویت من است.من در Chambéry متولد شدم و در منطقه ای بین Chambéry و Grenoble رشد کردم.بنابراین من واقعا یک Savoyard هستم.ما واقعاً محکم،سرسخت،و با سرشتی قدرتمند هستیم و تلاشمان را متوقف نمیکنیم.ما بسیار خانواده محور هستیم ،سرما برایمان مفهومی ندارد ،بسیار زیاد اسکی می کنیم و غذاهای عالی داریم که اساس اکثر آنها پنیر است و پنیرهای عالی در Savoie داریم.بنابراین ما عاشق raclette و fondue هستیم.


ما شما را در ‘Gourmet Gunners’ دیده ایم.آیا شما واقعا غذاهای آنجا را دوست دارید؟
من به آنجا می روم. غذاهای شور را بیشتر از شیرین دوست دارم. با این حال مادربزرگم یک ایتالیایی است و آنها یک Tiramisu باور نکردنی درست می کنند.به دلیل فیزیکی که دارم بسیار غذا میخورم اما پرخور نیستم.میدانم چطور خودم را متوقف کنم.در مورد چیزی که میخورم مراقب هستم.زمانی که این حرفه را شروع کردم برادرم مشاوره های خوبی در این مورد به من می داد. در خانه مان بسیار سالم غذا می خوریم. من رستوران جوئل روبوچون L’Atelier در مرکز لندن را دوست دارم. خوراکهای فوق العاده ای در آنجا وجود دارد. من خودم را یک شکم پرست (عیاش)میدانم، همچنین از خوردن شراب خوب هم لذت میبرم، اگر چه بدیهی است که گاهی اوقات مقداری میخورم.


بعد از اینکه پاری سن ژرمن پس از 20 سال قهرمانی فرانسه را بدست آورد، در حال حاضر چشم انداز فرانسه تغییر کرده است...
من در این فصل لیگ فرانسه را از نزدیک دنبال کرده ام. فکر میکنم پاری سن ژرمن به سهولت بازی میکرد و برنده میشد. ابراهیموویچ همیشه در بازی درخشان نبود اما اغلب بسیار قاطع بود. این چیزی است که شما می خواهید او انجام دهد. او فصل شگفت انگیزی داشت. آن تنها برای او اینگونه نبود.آنها در دفاع بسیار چشمگیر بودند با حضور تیاگو سیلوا که آرامشی زیادی ایجاد می کرد، با وجود اینکه هنوز کاملا جوان است. همچنین لاوزی و پاستوره فصلی خوبی را پشت سر گذاشتند، لوکاس در آینده یک بازیکن در سطح جهانی خواهد شد. برای من پاری سن ژرمن یک نامزد قدرتمند برای کسب لیگ قهرمانان در سالهای آینده خواهد بود. این می تواند امر خوبی باشد اگر مارسی و بقیه تیمهای بزرگ با رقابت با پاری سن ژرمن لیگ را رقابتی تر کنند.


آیا این موضوع باعث شد اهمیت کاری که با مونپولیه در فصل گذشته کردید را بیشتر درک کنی؟
بله، دقیقاً. در اواخر فصل گذشته رقابت فشرده بود ولی ما فصل شگفت انگیزی داشتیم، به خصوص برای تیمی مثل مونپولیه که هیچ ستاره بزرگی در اختیار نداشت. به خاطر همین شما درک می کنید کاری که ما انجام دادیم فوق العاده بود.

از نقطه نظر شخصی فصل بعد را چگونه می بینی؟
فصل بسیار مهم با چالش های زیاد است. من برای اولین بار پدر خواهم شد که یک تغییر بزرگ است. همچنین می خواهم خودم را در آرسنال اثبات کنم و برای خودم نامی دست و پا کنم. در نهایت، رویای بازی در جام جهانی در برزیل را در تابستان آینده در سر دارم. در رقابت های یوروی قبلی حضور داشتم ولی جام جهانی فوق العاده تر خواهد بود. بنابراین من برای فصل بعد واقعاً هیجان زده هستم.

و از نقطه نظر باشگاهی؟
اگر شروع بهتری نسبت به فصل گذشته داشته باشیم می دانم که سال آینده برای کسب جام رقابت خواهیم کرد چون حالا به بازی در کنار هم عادت کرده ایم و به عنوان یک تیم پیشرفت کرده ایم. همچنین از نظر انفرادی هم در طول فصل بهتر شده ایم، مخصوصاً بازیکنان تازه وارد مثل سانتی، لوکاس و من.



* با تشکر از علی ارشدی و میلاد مجیدی