روایتی از تیم آرسنال

باشگاه آرسنال كه آن را با لقب توپچي‌ها مي‌شناسيم، در منطقه هالووي در شمال لندن واقع شده است. اين باشگاه در سال 1886 به‌وسيله تعدادي از كارگران شركت اسلحه‌سازي لندن تاسيس شد. اين باشگاه ابتدا رويال آرسنال ناميده شد، ولي در سال 1891 به محض حرفه‌اي شدن نامش به وولويچ آرسنال تغيير يافت.

اين تيم در سال 1893 از دسته دوم كارش را شروع كرد و در سال 1904به دسته اول رسيد (در آن زمان ليگ‌برتر وجود نداشت) 6سال بعد باشگاه آرسنال به علت مشكلات‌ مالي ورشكسته شد. هانري نوريس رئيس آن زمان باشگاه آرسنال تصميم گرفت دوباره از نو شروع كند و اين‌بار آرسنال به ورزشگاه هايبري نقل مكان كرد و نام وولويچ از پسوند آرسنال حذف شد.

در آن سال‌ها اوضاع آرسنال اصلا خوب نبود و در دسته دوم هم نتايج جالبي نصيب اين تيم نمي‌شد. آنها تحت تاثير تاتنهام بودند. در سال 1925 هربرت چاپمن به عنوان مربي تيم آرسنال منصوب شد. وي كه سابقه قهرماني با هادرزسفيلد تاون را داشت، آرسنال را بيدار كرد. نوع جديد تمرينات چاپمن موجب اوجگيري آرسنال در دهه 1930 شد. چاپمن دوبار در فصول 31-1930 و 33-1932 آرسنال را به قهرماني رساند اما به طور ناگهاني در سال 1934 درگذشت. جانشين‌هاي او كه جــوشـاو و جرج‌آليسون بودند راه وي را ادامه دادند و ســـه قهرماني ديگر در دهه 30 براي آرسنال رقم زدند.

بعد از جنگ جهاني دوم موفقيت‌هاي آرسنال با مربيگري تام ويتيكر ادامه يافت و در دو فصل 48- 1947و 53-1952 دو قهرماني ديگر در كارنامه افتخارات آرسنال قرار گرفت. در پي آن آرسنال به تيمي متوسط بدل شد تا اينكه در سال تنها قهرماني انگليس در جام جهاني ، يك روانشناس به نام برتي‌مي مربيگري آرسنال را به‌عهده گرفت. فصل 71-70 براي تيم قرمزپوش شمال لندن يك فصل رؤيايي بود . آنها براي نخستين بار توانستند قهرماني دبل يا قهرماني در ليگ و جام حذفي را به طور توأم به دست آورند.

بعد از آن روزهاي طلايي، هواداران آرسنال براي ديدن يك جايزه ديگر در دست بازيكنانشان مجبور شدند تا سال 1979 صبر كنند. در اين سال توپچي‌ها يك بار ديگر جام حذفي را به دست آوردند. آنها در ديدار نهايي با گل دقيقه پاياني،‌ منچستر‌يـونـايـتـد را با نتيجه 2-3 مغلوب كردند. بعد از يك‌سري ناكامي‌ها در سال 1986 جرج گراهام به عنوان مربي جديد آرسنال انتخاب شد.

دوران گراهام را دوراني مي‌دانند كه آرسنال بار ديگر به كاميابي رسيد، اما همواره بازي‌هاي آرسنال به نوعي خسته‌كننده و تدافعي و اكثرا با پيروزي‌هاي يك بر صفر همراه بود.

در فصل اول گراهام جام حذفي را براي آرسنال به دست آورد. سپس در فصل فراموش نشدني 89-88 آرسنال بازهم با گل دقيقه آخر، ليورپول را در كورس قهرماني جا گذاشت و قهرمان ليگ شد. در فصل 91‌-90 آرسنال فقط با يك باخت قهرمان شد و در فصل 94-93 آنها قهرمان جام برندگان جام اروپا شدند. در سال 95 بعد از اثبات شايعه دخالت مستقيم مدير برنامه‌هاي گراهام در خريد و فروش‌هاي باشگاه، گراهام اخراج شد و بروس ريوچ به مدت يك فصل مربي آرسنال شد و توفيقي كسب نكرد.

با ورود آرسن ونگر در سال 1996 باشگاه آرسنال كاملا متحول شد. او تاكتيك‌هاي جديدي به باشگاه تزريق كرد وبا وجود اينكه بازيكنان خارجي زيادي را به آرسنال آورد به دليل شخصيت ويژه‌اش هرگز مورد انتقاد هواداران آرسنال قرار نگرفت. در اين 12سال ونگر استاد بازي گرفتن از بازيكنان جوان وگمنام بوده است. او با افكار فوق‌العاده‌اش سرنوشت آرسنال را دچار تحولي اساسي كرد و توانسته اين تيم را همواره در بين مدعيان ليگ برتر قرار دهد.

آرسنال همراه با ونگر وارد يك دوارن طلايي شد. قهرماني دبل در فصل 98-97 با ستارگاني چون دنيس برگ كمپ، مارك اورمارس، توني آدامز و... تيم شمال لندن را در تصاحب دومين دبل تاريخش با منچستر يونايتد برابر كرد. تيم آرسن ونگر دو فصل ديگر هم قهرمان ليگ برتر شد و در كنار آن پنج نايب قهرماني هم در كارنامه اين تيم قرار گرفت.

نقطه اوج كار ونگر فصل 2004-2003 بود. در اين زمان توپچي‌ها حتي يك‌بار هم شكست نخوردند و لقب The Invincible يا شكست‌ناپذير را از آن خود كردند. با احتساب فصل بعد آنها 49بازي بدون باخت ماندند و توانستند ركورد جزيره را از آن خود كنند. با تمام موفقيت‌هاي تيم آرسنال در سال‌هاي اخير، ونگر همواره در ميادين اروپايي با اين تيم ناكام بوده است.

شكست در فينال جام يوفاي سال 2000 در ضربات پنالتي و باخت دو بر يك برابر بارسلونا در فينال ليگ قهرمانان در سال 2006 تنها دستاورد ونگر در ميادين اروپايي بوده است. جالب اينكه ونگر قبلا زماني كه مربي «موناكو»ي فرانسه بود هم در سال 1992 در فينال جام در جام اروپا مغلوب وردربرمن شده بود!

در جولاي 2007 آرسنال بعد از 93 سال از ورزشگاه قديمي هايبري به ورزشگاه 60هزار نفري و پيشرفته‌اش، امارات آمد. البته ورزشگاه هايبري تا قبل از فاجعه ورزشگاه هيلزورو كه در پي آن اتحاديه فوتبال انگليس تمام تيم‌هاي انگليسي را مجاب كرد كه تمام ورزشگاه را صندلي گذاري كنند، گنجايش 57هزار نفر تماشاگر را داشت، كه به 38419نفر كاهش يافته بود.

ورزشگاه امارات در 500متري جنوب غربي هايبري واقع شده است و شركت هواپيمايي امارات با قراردادي 100ميليون پوندي نامش را بر اين ورزشگاه نهاده است. قرارداد اين شركت تا پايان فصل 2014-2013 معتبر است.با اين وجود عده‌اي از هواداران متعصب آرسنال اين ورزشگاه را اشبرتون گراو يا گراو مي‌نامند.