توپ جنگی یا گاو شیرده ؟

شب بی پایان

میگن وقتی دلت گرفته همیشه یه نقطه از جهان بهترین مکان برای گریه کردنه. یکشنبه شب آنفیلد بهترین نقطه برای هوادارای آرسنال بود. شبی که ونگر هم توان صحبت کردن نداشت شبی که هیچ نکته مثبتی در بازی دیده نشد تا در کنفرانس مطبوعاتی از آن به عنوان درس هایی برای بازی های آینده یاد شود، شبی که زیر نورافکن های ورزشگاه آنفیلد هم هیچ نوری نداشت، شبی که هیچ گاه برای ونگر صبح نخواهد شد لااقل در آرسنال.

 بنویسید آرسنال در بحران بخوانید ونگر در در بحران !

از کجا شروع شد؟ (این ناکامی ها) بهتره بگیم از کجا تموم شد (ماجرای ونگر و آرسنال). شاید اگر به سال 2015 برگردیم، دقیقا زمانی که در میانه های فصل آرسنالِ صدرنشین در صورت پیروزی هشت امتیاز با تیم دوم جدول فاصله می گرفت، هیچ یک از هواداران آرسنال به جمله ونگر باید برود فکر نمی کردند ولی شاید امروز خود ونگر هم به جمله ای غیر از این فکر نمی کند. شاید این ناکامی ها به سالهای قبل بر میگردد شاید قهرمانی های آرسنال در استادیوم قدیمی جا مانده و با فرو ریختن استادیوم هایبوری و با ساختن ساختمان هایی در آنجا آرسنال رنگ و بوی پول پرستانه به خود گرفته است.

به راستی مشکل کار کجاست؟ ونگرِ از مد افتاده؟ بازیکنان بی کیفیت ؟ مدیران بی کفایت ؟ مالکان پول پرست؟ و یا همه ی موارد ؟ امروز اکثر طرفدارهای آرسنال گزینه یک رو ارسال خواهند کرد ولی چرا ونگر؟

 شبی که اوزیل در آستانه توپچی شدن بود هیچ یک از طرفدارای آرسنال تا نیمه های شب پلک بر هم نگذاشتن تا عکس اوزیل با پیراهنم آرسنال را در مانیتور کامپیوتر خود ببینند اما احتمالا یکشنبه شب اوزیل اولین آرسنالی ای بود که به خواب رفت.

رمسی، هولدینگ، ولبک، مونرئال، ژاکا، کوکلن و... آیا آرسنال با این بازیکنان میتواند قهرمان انگلیس شود؟ پاسخ: آرسنال شاید ولی ونگر هرگز .

جایی که کلوپ از امره جان یک ستاره در تیمش ساخته که به تعبیری از چوب خشک بازیکن می سازد ونگر از اوزیل به عنوان یکی از پدیده های اروپا تنها یک چوب خشک ساخت این موضوع در مورد تمامی هسته های بریتانیایی آرسنال غیر از چمبرلین صدق می کند. چمبرز، والکات، رمسی، گیبس و... هیچ گاه سایه ای از یک ستاره را به خود نخواهند دید و چمبرلین هم همین مسیر را طی خواهد کرد لااقل در آرسنال. چند سالیست ونگر نه تنها نیازی به فروش بازیکنان خود برای تامین مالی باشگاه نداردبلکه می تواند ده ها میلیون پوند برای خرید بازیکنان مورد نظر خود صرف کند سالهاست ترکیبی از بازیکنان ثابت در اختیار دارد و با هر سلیقه ای می تواند چینش بازیکنان خود را با خرید بازیکنان مورد نظر و حفظ بازیکنان با کیفیت  تغییر دهد ولی نه خرید خوبی در کار است نه نتیجه و نه هیچ استعدادی برای درخشش در آینده. این آرسن ونگر هم دیگر آن ارسن ونگر نیست. 

سالمَرِگی واژه جدید ویژه آرسنال

شاید بشود واژه سالمرگی را در کنار روزمرگی به دایره لغات خطاب به این روزهای آرسنال اضافه کرد. سالمرگی ای که در پی سیاست های اشتباه رخ داده است که خود ونگر هم بدون شک در آن نقش داشته است. سیاست هایی که از همان ابتدا هم بیشتر رنگ و بوی پول پرستی داشت است. سیاست هایی مانند سقف دستمزد ها، بلیط های گران قیمت، تمدید یکساله قرارداد بازیکنان، عدم بازگشت بازیکنان پیشین، مخالفت با خرید بازیکنان با قیمت ها بالا و... همه و همه به مرور رنگ باخته اند و امروز آرسنال را دچار سالمرگی کرده اند و ونگر را به یک مرد شکست خورده که حتی در بالا و پایین کشیدن زیپ های خود هم ناتوان است و رو به جویدن ناخن های خود آورده است.

آرسنال = گاو شیرده

در کنار ونگر، مالکان آرسنال هم نقش زیادی در این سالمرگی داشته اند. دقیقا جایی که آرسنال را به چشم یک بنگاه صرفا اقتصادی نگاه کرده اند و از آرسنال به عنوان گاوی برای دوشیدن استفاده می کنند، گاوی که تنها برای شیر دادن نیاز به مقداری علوفه و آب دارد غافل از اینکه شیر این گاو به مرور در حال کم شدن است. امروز طرفداران آرسنال هنگام دیدن مسابقه اسب سواری با اسب های چابکی مانند منچستر سیتی و یونایتد، چلسی ، لیورپول، تاتنهام و... باید بر روی یک گاو شیرده بنام آرسنال شرط بدی کنند، گاوی که غالبا در جای خود ایستاده و صاحبانش در حال دوشیدنش هستند. شاید آنها در سالهای آینده در لوگوی آرسنال بجای نماد توپ جنگی از نماد یک گاو شیرده استفاده کنند چون دقیقا آرسنال را اینگونه میبینند.

دوران افول ادامه دارد

اگر به آرسنال به دید یک سازمان و بنگاه اقتصادی هم نگاه میشد امروز در این وضعیت قرار نداشت. بنا بر اصول سازمانی، چرخش در سازمان چه جزئی و چه کلی موجب بالا رفتن توانایی و عملکرد سازمانی می شود ولی در آرسنال این امر برای همه ممکن است غیر از خود ونگر. نمودار رشد آرسنال تحت هدایت ونگر در سالهای ابتدایی حضور او رشد کرده، در سالهای 2002 الی 2006 به بلوغ رسیده و بعد از آن سیر نزولی به خود گرفته و این افول همچنان ادامه دارد و خواهد داشت. (نمودار)

_________________________________________________

دو سال است که هیچ پستی نذاشتم شاید اگر به آخرین پست من نگاهی بیندازید دقیقا این روزها در آن پیش بینی شده بود شاید امروز این پست رو برای این گذاشتم که بگم برای چیزی و کسی وقت بذارید که برای وقتتون ارزش قائل بشه. شاید این سالها بهتر است واقعیت را ببینیم. از آرسنال دهه گذشته نه ورزشگاهی مانده که طرفدارانش با جان و دل فریاد بکشند، نه اعتباری مانده که بتواند در سطح اول اروپا ظاهر شود، نه نتیجه ای مانده که با افتخار نام تیم خود را در جدول رده بندی نشان دهیم و نه حتی فوتبالی زیبا که به عنوان یک بیننده به تماشای دیدار های آن بنشینیم. فقط یک نام آرسنال مانده همین.